4,726 matches
-
patimii ce schimonosea demonic obrazul de "icoană" al femeii: "[...] părea în adevăr o altă ființă. Nimic nu mai rămăsese din trăsăturile ei gingașe și fragede, din zâmbetul ei plutitor și fericit: o biată figură brăzdată de durere și un trup frământat sub biciuirea unei puteri lăuntrice". Ce forță bizară declanșase oare cumplita transfigurare, făcând din făptura vaporoasă, cu aer feciorelnic, o harpie răzbunătoare? Îl va fi iubit Mab atât de mult pe acel bărbat, încât suferința ei din amor să atingă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
starea sufletească a personajelor și peisaj nu indică, așa cum s-a spus, o influență romantică 173, chiar dacă natura se ipostaziază adesea drept simplă proiecție a unui "subiect" exaltat, ca în acest fragment "liric" presărat cu reflecții în genul celor ce frământau mintea lui Dionis, eroul eminescian: "De ce era însă noaptea atât de frumoasă, tocmai când se simțea pierdut, când se hotărâse să-și curme firul vieții? [...] Natură, rămâi pururi aceeași. Tu nu ești decât pentru că sunt și eu. Nu ești frumoasă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
fățărnicie ridicată inconștient la valoarea unui principiu". Mărturisirile lui Lulù trag mult mai greu la cântar iar Andrei, fericit să audă ceea ce-i place, visează deja la fericirea conjugală, încredințat că "mijlocul subțire" și "formele gracile" n-au fost nicicând "frământate de o mână de bărbat". În plus, deși îi descoperă unele cusururi (cel mai grav i se pare, normal, cochetăria) îndrăgostitul înclină să treacă peste ele pe motiv că amorul "e o transmutație a valorilor" în care se confundă "într-
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
ar trebui folosit În cazul În care un alt remediu nu poate fi obținut pe moment. Cei din Buhara Își procură o anume cantitate de tărâțe de grâu care, după ce sunt cernute și spălate de șapte ori, urmează a fi frământate În apă, pentru ca În cele din urmă lichidul să fie strecurat. Apa filtrată este pusă la fiert până se Înjumătățește, iar ulterior se adaugă usturoi și ulei de migdale. Se consumă când s-a răcit puțin. După cum mi-au spus
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
amodală, a conjunctivului prezent îl face sinonim cu infinitivul, amodal prin excelență: „Iaca - începu el a răcni ca un smintit - toate lucrurile mi se arată găurite...” (I. Creangă) „Atunci împăratul a început s-o sfătuiască zicând...” (I. Creangă) „...M-am frământat cu gândul fel și chip cum aș putea îndupleca pe mama...” (I. Creangă) „Numai de un lucru era baba cu inima jignită - că nu putea să le zică tată și mamă.” (I. Creangă) „Avem noi dreptul de a refuza?”/„ Avem
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
absolutizarea sensului perfectiv, de proces încheiat) îi determină specificul funcțional; realizează în mod definitoriu funcțiile sintactice: • atribut: „Tare sunt singur, Doamne, și pieziș! Copac pribeag uitat în câmpie.” (T. Arghezi) • nume predicativ în structura unui predicat analitic: „Pirgu, îndeosebi, părea frământat de o mâhnire neagră.” (Mateiu I. Caragiale) • complement predicativ; în relație sintactică de dublă dependență - cu regentul nominal (pronominal) - subiect (exprimat sau neexprimat): „Pe când alții stând în umbră și cu inima smerită, Neștiuți se pierd în taină ca și spuma
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
L. Blaga) Mai ales în limbajul popular, în stilul conversației, conjuncția - cel mai frecvent, că - asigură o anumită structură ritmică enunțului, sprijină mai ales începutul rostirii; se alătură altor două elemente lingvistice cu aceeași funcție: da, ia: „-Da, ce te frămânți așa, om bun? -Ia, vreu să zvârl nuci în pod, bată-l scârba să-l bată, nu-i nici de-o treabă... -Că degeaba te trudești, nene!...” (I. Creangă) În structurile în care se realizează modalizarea enunțului lingvistic prin mijloace
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de, până: „Despre blândețea de-a fi de vină Și despre nebunia de-a fi trist, Am să vă povestesc, cât mai exist, Și ochii mei atârnă de lumină.” (A. Păunescu, Manifest, 169), „Nimic din zbuciumul de altădată Nu mai frământă azi «bătrânul munte».” (M. Codreanu, 43) Atributiva se introduce în frază prin: • conjuncții: că, ca... să, de, dacă și locuțiuni conjuncționale (de parcă, ca și cum): „N-a apucat să răsufle bine că i-a venit vestea că și la Lespezi s-a
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
astfel de momente dacă am putea descoperi ce înmagazinează celulele secrete ale memoriei, dacă mnemoclastele cetății noastre de os ar putea transmite sufletului gingaș totul... Dar ca o protecție științific demonstrată, o mică, o foarte mică parte ajunge să ne frământe și ne întrebăm de unde și de când avem știință de astfel de lucruri și pe care, de cele mai multe ori nu le înțelegem. În proza lui Nerval întâlnim adesea neînțelesul: Visul e o a doua viață. N-am putut niciodată pătrunde fără
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
în credință oarbă, în conveniențe și vanitate 402. Părea că pentru o clipă am cunoscut toate secretele timpului, tot înțelesul universului, stelele, luna-totul", scria Raymond A. Moody jr. în senzaționala sa carte Reflecții asupra vieții după viață. Multe întrebări au frământat cititorii acestei lucrări și mai ales pe cei îndreptățiți să dorească detalii aspra fenomenelor ce ar putea deschide pentru omenire un viitor incredibil. Citind Cartea tibetană a morții experiența și înțelegerea acesteia de către om trece printr-un filtru îmbătrânit de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
nu-i puterm vedea fața și nici pronunța numele. M-atârn de tine poesie/ ca un copil de poala mumii./ Să trec cu tine puntea lumii/ Spre insula de veșnicie 650. Dă-ne, Doamne, mintea să înțelegem dorințele care ne frământă, apa băută din fântâna înțelepciunii Tale, cu rouă prelinsă din mărețul curcubeu ce l-ai întins peste zilele noastre și ne luminează nopțile cu aripile astrelor ce poartă îngerii în spirala din clopot! Numai ascultându-ne nouă ruga vom ști
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
creator, acțiunea noastră este însă fără de sfârșit. El este un abis esențial unde putem vedea izvorul tuturor energiilor și ființelor lumii. Își îmblânzește duritatea, se desface din haos, își temperează strălucirea, se identifică celor mai mici atomi 772. Iată poesia frământând lumina din om într-un spațiu fără timp: Nu locuiește nimeni pe acest glob,/ nici privirea, nici albastrul./ Gândul de-o silabă-i șchiop / potcovit cu albastru./ De atâta trăită neviață, / sângele-i la suprafață./ Bărci de hârtie scrisă curg
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
ciclu al poesiei 913. De aceea cosmosul, armonia devenită principiu universal nu poate să nu cuprindă prin Cuvânt esența sinelui poetic. Dar în același timp trebuie să nu uităm că lumea nu-ți datorează nimic; exista înaintea ta914. Poesia se frământă, determinând cititorul să urce, să coboare, să cunoască aspecte din acest uriaș cosmos dinafara și dinlăuntrul lui. Peste întinse lacuri, peste abrupte văi, Și munți și nori și codri și mări ce-și pierd conturul, Mai sus de astrul zilei
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
nu-i puterm vedea fața și nici pronunța numele. "M-atârn de tine poesie/ ca un copil de poala mumii./ Să trec cu tine puntea lumii/ Spre insula de veșnicie"934. Dă-ne, Doamne, mintea să înțelegem dorințele care ne frământă, apa băută din fântâna înțelepciunii Tale, cu rouă prelinsă din mărețul curcubeu ce l-ai întins peste zilele noastre și ne luminează nopțile cu aripile astrelor ce poartă îngerii în spirala din clopot! Numai ascultându-ne nouă ruga vom ști
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
o poesie. Dar cei aleși au avut și harul artei transformând plumbul în aur - atât de mult mă doare/ când simt că soarele lumină/ un timp în care nu e floare/ să nu rănească-n aer o albină// și mă frământă de ce oare, / pierind, e lumea-așa haină/ când simt că soarele lumină/ atât de mult mă doare 984. Răsăritul și apusul, lumea pietrelor, plantelor și animalelor se înlănțuiesc cu trecerea anotimpurilor și deplasarea astrelor pe firmament 985. Toate reprezintă puterea
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
ca o continuare a naturii umane, identitate redusă care se juxtapune identității uriașe a universului. Piatra e sămânța, pământul, matricea, oul, elixirul chintesenței. Pe vârful munților, în apropierea cerului, în peșteri, pe insule se ascund artefactele ce împlinesc arcanele și frământă inițiații în fața idealului lumesc de a ști, de a cunoaște, versurile unduind spiritul lor copleșit de meditație și venerație. Călugării și-au închis rugăciunile în pivnițele pământului. Toate-au încetat murind sub zăvor... Țărâna e plină de zumzetul tainelor, dar
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
și emoționale asemănătoare. Făcând analogie cu o casă, ea nu se construiește pe fundații fragile, chiar dacă modul de a construi respectă perfecțiunea, fiindcă vine un moment când zidurile se vor fisura sau chiar se prăbușesc. Poetul este cel care se frământă și aduce la lumină zbaterea celor ce-ntreabă, a celor care nu știu ce greșesc și nici cum să se căiască. Poesia lui este izvorâtă din îndoială, el însuși nepricepând uneori mesajul și negăsindu-și locul în cetatea sa, în mijlocul omenirii, pe
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
senectuții, epurează arta lui Macedonski de unele sonorități stridente, ca și de emotivitatea greu conținută a temperamentului năvalnic. Filozofia sa de viață apare în Rondeluri. Este un moment de popas liniștit, netulburat de întrebări dramatice, de meditații grave, care îi frământau pe Leconte de Lisle sau pe Sully-Pudhomme. Modelele parnasiene reprezintă pentru M. Demetriade, Cezar Iuliu Săvescu, Al. Petroff, Gh. Orleanu ș. A. un popas în calea altor experiențe literare. Naturi poetice diferite, inegale ca talent și aspirații, ei sunt legați prin
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
clișeele romantice și convertește, șocant, iubirea în sexualitate. Arghezi stinge cu totul imaginea țigăncii cuminți. Tinca este infidelă, dar și provocatoare, iubirea pentru ea fiind cauza crimei lui Năstase. Este supusa unui interogatoriu dur, folosind limbaj trivial: „Cine ți-a frământat carnea de abanos?”, „Cui i-ai dat, fă, să ți o cunoască/Făptura ta împărătească?”. Mai mult decât atât este ironizată la nivelul aspectului fizic, creându-se o imagine brutală: „părul cu miros de tutun”; iubitul ei este prezentat, de
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
inferior, pentru că trăiește în mijlocul întrebărilor și fricilor. Cel mult poate fi căinat. "Poate că presimțea Thomas Morus atunci când, în 1516, scrie Utopia, de aceea îl face pe navigatorul portughez Hythlodeu să mărturisească: "Dragul meu Morus, ca să-ți spun ce mă frământă și acolo unde toi măsoară totul în bani, ei bine, în acele ținuturi este aproape cu neputință ca dreptatea și prosperitatea să domnească în opinia publică"797. Există o părere de rău că se întâmplă așa. Omul își plânge sieși
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
eternă dintre om și Dumnezeu. Atena este cetatea spiritului căutător de adevăr, bine și frumos - kalokagathia. Ca o mare cultură, ea a unit imanentul cu transcendentul, propunând modelul paideic ideal. Este perioada de punere a marilor probleme și întrebări care frământă spiritul elin, conturându-se tipul unei pedagogii sui generis. În schimb, Roma este cetatea praxis.-ului, unde totul începe în legendă și se termină în ruină. Din punct de vedere gnoseologic, se poate vorbi de un eclectism cultural, de un
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
pentru istoria intelectualității românești din secolul XX, personalitate care și-a pus amprenta, într-un mod decisiv, atât în planul cercetării științifice, cât și în planul conștiinței umane. Raportul dintre știință și credință a reprezentat o problemă fundamentală care a frământat Evul Mediu, Renașterea și a cărei miză s-a pierdut, fiind eliminată din proiectul modernității. Această chestiune abordată în cazul lui George Manu1 ilustrează un moment exemplar din existența savantului, înscriindu-l în tradiția elitei intelectuale interbelice. Modernitatea a obnubilat
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
CANCERELOR ORALE ȘI OROFARINGIENE După încheierea tratamentului unui cancer oral sau orofaringian, pacientul trebuie să cunoscă importanța prezentării cu regularitate la controalele postterapeutice la care este chemat. Cu aceste ocazii, el poate adresa membrilor echipei de tratament întrebările care-l frământă. Pacienții care au avut un cancer al cavității orale sau orofaringelui pot dezvolta recidive în ariile capului și gâtului sau metastaze în plămâni. Din acest motiv, ei trebuie urmăriți îndeaproape după tratamentul bolii canceroase inițiale. Cele mai multe recurențe apar în primii
Cancerul cavităţii orale şi orofaringelui : noţiuni elementare pentru studenţii facultăţilor de medicină şi medicină dentară by Daniela Trandafir, Violeta Trandafir, Dan Gogălniceanu () [Corola-publishinghouse/Science/401_a_737]
-
aceștia cunoșteau bine preocupările secolului al XVIII-lea, aveau acces la "bibliografia" grea a genialității, la textele fundamentale în franceză, în germană sau în engleză. Dar nu ei aveau să importe ideea. În același an 1825, în care Mumuleanu era frământat de transcrierea cuvântului, oscilând între jenie sau genie, transilvănenii încheiau marele Lesicon românescu-latinescu-ungurescu-nemțescu11, tomul de 1000 de pagini rămas multă vreme cel mai complet dicționar al limbii române. Geniul era absent. Și aceasta e o stare de fapt caracteristică. Înainte de
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
a literaturii într-o zonă de latență și de imprecizie, ca o scufundare în magma originară de resurse și pure posibilități din care s-a născut. Vom înțelege astfel de ce oamenii începutului care operează cu aceste reprezentări ale populației sunt frământați de o mie de întrebări. În ce condiții masa poporului se angajează în literatură? Care e configurația demografică favorabilă? Cum poți se recrutezi din n milioane de locuitori pe scriitori și pe cititori? Care e algoritmul care mobilizează populația? Cum
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]