2,647 matches
-
drept obiectiv insulele din Marea Ionică și Dalmația. Trupele otomane au fost primite cu brațele deschise de populația locală din insulele grecești, unde încercările venețienilor de a o converti la catolicism stîrniseră o mare dușmănie față de aceștia. În 1716, Imperiul Habsburgic a sărit în ajutorul Veneției. Reîntors iar dintr-un război împotriva Franței, Eugeniu de Savoia și-a demonstrat talentele militare printr-un alt marș victorios care a acoperit tot teritoriul Balcanilor. Tratatul de la Passarowitz din 1718 a însemnat noi cîștiguri
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Ofensiva armatelor ruse a avut iar loc în Moldova, de data aceasta sub comanda generalului Münnich. S-a făcut din nou apel la popoarele creștine. Forțele rusești au cucerit Azovul și au pătruns pe teritoriul Principatelor pînă la Iași. Trupele habsburgice însă nu au repurtat succese asemănătoare. Alarmat de înaintarea forțelor rusești, care putea duce la cuceriri teritoriale exagerate, guvernul habsburgic a insistat asupra încheierii păcii. Prin Tratatul de la Belgrad din 1739, monarhia a cedat cea mai mare parte a achizițiilor
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
nou apel la popoarele creștine. Forțele rusești au cucerit Azovul și au pătruns pe teritoriul Principatelor pînă la Iași. Trupele habsburgice însă nu au repurtat succese asemănătoare. Alarmat de înaintarea forțelor rusești, care putea duce la cuceriri teritoriale exagerate, guvernul habsburgic a insistat asupra încheierii păcii. Prin Tratatul de la Belgrad din 1739, monarhia a cedat cea mai mare parte a achizițiilor obținute la Passarowitz, Imperiul Otoman redobîndind astfel nordul Serbiei și Oltenia, cu toate că Banatul trecuse definitiv sub controlul Austriei. Obligată și
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
insulele grecești. La sfîrșitul secolului al șaptesprezecelea, puterea Veneției în Marea Egee a cunoscut o perioadă de revenire înainte de stingerea finală. După înființarea Ligii Sfinte, principalele forțe otomane au fost transferate în nordul Balcanilor ca să apere imperiul împotriva principalei amenințări, Imperiul Habsburgic. Armatele Veneției, aflate sub comanda lui Francesco Morosini, au profitat de ocazie ca să lanseze o expediție în Pelopones. Beneficiind de sprijin local, acestea au ocupat o poziție avantajoasă și au ajuns în 1687 să ocupe Atena. Atacînd pozițiile turcești, ei
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
radicale. Ținta principală era populația catolică, al cărei număr a scăzut foarte mult în secolul al șaptesprezecelea. Ca și biserica ortodoxă, Poarta vedea în biserica catolică inamicul numărul unu. Veneția catolică era ca la ea acasă în Marea Adriatică, iar Imperiul Habsburgic constituia o problemă permanentă. În timpul războiului cu Veneția izbucnit în 1645, albanezii catolici sperau că venețienii vor învinge. În 1689, în timpul războiului Ligii Sfinte, aceștia s-au revoltat. Majoritatea convertirilor forțate au avut loc în perioada aceasta; mulți foști catolici
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
găsiți mai ales la sud de Shkumbî și în districtele Korçë (Koritsa) și Gjirokastër. Musulmanii locuiau pe tot cuprinsul țării, dar mai cu seamă în zona centrală și în Kosovo. Catolicii se așteptau la sprijin în primul rînd din partea Imperiului Habsburgic, care reclama dreptul de protecție asupra acestora. Ortodocșii făceau parte din arhiepiscopia Ohridului înainte de desființarea acesteia; după aceea, ei s-au aflat sub o puternică influență culturală grecească. Educația accesibilă lor era cea grecească, iar liturghia era oficiată în limba
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Sankt Petersburg, dar nu a fost primită de Ecaterina. Ocîrmuirea rusă ducea o politică de colaborare cu Viena și ezita să se amestece în partea de vest a Balcanilor. Muntenegru a făcut unii pași și în direcția apropierii de Imperiul Habsburgic. În 1777, un muntenegrean, Nicolae Marković, s-a oferit să înființeze o companie care să lupte de partea Austriei. Nu s-a realizat nimic, pentru că guvernul austriac știa prea puțin despre situația din Muntenegru. În 1781, un ofițer austriac, colonelul
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
colonelul Paulić, a fost trimis cu scopul de a întocmi un raport asupra acestei țări. Părerea acestuia a fost negativă: facțiunile ostile, lipsa de control a episcopului Sava asupra triburilor și opoziția venețiană și otomană față de o mai mare implicare habsburgică în zonă, toate acestea i-au influențat concluziile. În 1782, după moartea lui Sava, următorul lider important a fost Petru I, care a devenit episcop chiar în anul acela. El făcuse parte din misiunea eșuată care fusese în Rusia în
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
totuși să fie înscăunat acolo. Neputînd obține pașaport, s-a dus în schimb la Sremski Karlovci. S-a întors ulterior în Austria, încercînd să obțină provizii și sprijin militar; guvernatorul Iovan Radonjić sprijinea și el o orientare decisă spre Imperiul Habsburgic. În finalul secolului, principala amenințare pentru Muntenegru a fost reprezentată de Albania vecină și de ambițiile lui Kara Mahmud, care încerca să înființeze un principat autonom, sfidînd Constantinopolul. Primul atac al acestuia asupra teritoriului Muntenegrului a avut loc în 1785
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Poartă au atras atenția Austriei și a Rusiei, care intenționau să se folosească de el pentru aducerea la îndeplinire a propriilor lor planuri îndreptate împotriva imperiului. Să nu uităm că aceasta era perioada Proiectului Grecesc al Ecaterinei cea Mare. Stăpînirea habsburgică era de acord să-i recunoască lui Kara Mahmud statutul de domnitor independent al Albaniei cu condiția ca el să sprijine Austria împotriva Porții. Dată fiind situația, sultanul a fost obligat să-i acorde o amnistie totală în schimbul loialității lui
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Muntenegru s-a aflat astfel în postura plăcută de a fi curtat de Austria și de Rusia, care au trimis consilieri militari și daruri. În țară au început să sosească soldați austrieci și voluntari din Herțegovina. În același timp, stăpînirea habsburgică a făcut un efort de a lua legătura cu Kara Mahmud, care, se credea, putea fi de mare ajutor în obținerea victoriei. În iunie 1788, o delegație austriacă a plecat la Shkodër ca să negocieze cu el. Generalul albanez, influențat de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
orașe mai mari: Sarajevo, Mostar și Travnik. Printre militarii de frunte exista de asemenea încă un grup, căpitanii, care aveau funcții asemănătoare cu cele ale echivalenților lor din Grecia. Întrucît Bosnia era o provincie care avea granițe atît cu Imperiul Habsburgic, cît și cu Dalmația venețiană, trebuiau avute în vedere măsuri speciale în privința apărării acesteia. Căpitanii aveau sub controlul lor fiefuri militare ereditare, kapitanatele, care erau în număr de treizeci și opt, din care, după Tratatul de la Belgrad din 1739, făceau
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
dominației otomane, cu condiția acordării unei puternice autoguvernări în provincii, în vreme ce ortodocșii se simțeau atrași de vecinii lor sîrbi și muntenegreni o situație care crea dificultăți atunci cînd popoarele acestea erau în conflict cu Poarta. Catolicii erau atrași de ținuturile habsburgice și de Croația catolică. Monarhia de la Viena pretindea dreptul de protecție religioasă asupra lor. Ca provincie situată la periferia unui imperiu tot mai slab, Bosnia purta o foarte mare parte a poverii militare și a fost cîmpul de bătaie al
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Tratatul de la Karlowitz s-a stabilit o graniță care, cu unele reajustări, avea să dureze pînă în 1908, dar războiul a lăsat țara într-o stare de haos. Nu numai că au sosit refugiați musulmani din ținuturile pierdute în favoarea Imperiului Habsburgic, dar și unii catolici au emigrat din Bosnia, plecînd mai ales în Slavonia. În 1703, capitala a fost mutată de la Sarajevo la Travnik, care a devenit un important centru meșteșugăresc și comercial, dar și un bastion militar. S-a acordat
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
importate de la Constantinopol. Războaiele din intervalele 1714-1718 și 1736-1739, în care erau implicate Austria, Veneția și Rusia, au produs desigur pagube foarte mari dezvoltării Bosniei. Prin Tratatul de la Passarowitz, ea a pierdut teritorii atît în favoarea Veneției, cît și a Imperiului Habsburgic. Pe lîngă aceasta, Bosnia, ca și alte părți ale imperiului, a suferit enorm de pe urma ciumei și a altor boli contagioase. Lucrările agricole erau aproape tot timpul distruse de invaziile austriecilor. Războaiele îi afectau în special pe musulmani, deoarece ei erau
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
provincie. El a revenit pentru un al doilea mandat între 1757 și 1760, dar a fost rechemat în urma plîngerilor făcute de propria lui administrație pe lîngă Poartă. Cu toate acestea, vechile tulburări nu au mai reapărut. În acest timp, Imperiul Habsburgic continua să fie interesat de Bosnia. În discuțiile dintre Joseph al II-lea și Ecaterina cea Mare, regiunea aceasta făcea parte din teritoriile ce urmau să revină Austriei din împărțirea Imperiului Otoman. Chiar și înainte de izbucnirea războiului, guvernul austriac depusese
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
izbucnirea războiului, guvernul austriac depusese eforturi serioase în vederea creșterii influenței lui în zonă. Se conta mai ales pe sprijinul populației catolice din Croația. Au fost aduși tineri din Bosnia ca să studieze la Zagreb. În 1788, cînd a început războiul, guvernul habsburgice a dat o proclamație prin care li se cerea creștinilor să-i sprijine armatele, iar musulmanilor să rămînă pasivi. O armată de 51000 de oameni însoțită de o serie de voluntari sîrbi a invadat Bosnia. Din cauză că principala forță otomană era
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
care îi includea pe ortodocșii din Buda, Komárom și Dalmația, ca și pe cei din Bosnia și Herțegovina și din ținuturile locuite majoritar de sîrbi. La apogeul puterii otomane, teritoriile acestea se aflaseră firește sub o jurisdicție politică unică. Victoriile habsburgice și venețiene au divizat zona din punct de vedere politic, dar granițele religioase s-au menținut. Majoritatea locuitorilor din teritoriile cedate erau catolici, nefiind deci supuși autorității ortodoxe. În perioada stăpînirii otomane, Patriarhia de la Peć s-a considerat moștenitoarea regatului
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
că stăpînirea otomană era un fenomen efemer și că va trece, considerînd biserica catolică drept cel mai serios rival al ei, ceea ce fără îndoială aceasta și era. Cele două religii au intrat în conflict în Bosnia, presiunea catolicilor din Imperiul Habsburgic asupra populației ortodoxe fiind constantă și puternică. Cu toate deosebirile religioase, poziția geografică a fost cea care a impus colaborarea cu Imperiul Habsburgic. Sîrbii, care au luptat ulterior cu trupele austriece, sperau cel puțin să instituie o unitate politică autonomă
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
îndoială aceasta și era. Cele două religii au intrat în conflict în Bosnia, presiunea catolicilor din Imperiul Habsburgic asupra populației ortodoxe fiind constantă și puternică. Cu toate deosebirile religioase, poziția geografică a fost cea care a impus colaborarea cu Imperiul Habsburgic. Sîrbii, care au luptat ulterior cu trupele austriece, sperau cel puțin să instituie o unitate politică autonomă și nu să fie supuși unei dominații habsburgice directe. În timpul războiului Ligii Sfinte, o serie de unități sîrbești au participat activ la lupte
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Cu toate deosebirile religioase, poziția geografică a fost cea care a impus colaborarea cu Imperiul Habsburgic. Sîrbii, care au luptat ulterior cu trupele austriece, sperau cel puțin să instituie o unitate politică autonomă și nu să fie supuși unei dominații habsburgice directe. În timpul războiului Ligii Sfinte, o serie de unități sîrbești au participat activ la lupte. Cea mai importantă acțiune s-a desfășurat în 1688, cînd armatele habsburgice repurtaseră victorii pe toate fronturile și erau stăpîni pe Belgrad. În acest moment
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
să instituie o unitate politică autonomă și nu să fie supuși unei dominații habsburgice directe. În timpul războiului Ligii Sfinte, o serie de unități sîrbești au participat activ la lupte. Cea mai importantă acțiune s-a desfășurat în 1688, cînd armatele habsburgice repurtaseră victorii pe toate fronturile și erau stăpîni pe Belgrad. În acest moment, patriarhul de la Peć, Arsenie al III-lea Crnojević, care avea legături cu guvernul habsburgic, le-a cerut supușilor lui să se ridice împotriva dominației otomane. Inițial, armata
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
la lupte. Cea mai importantă acțiune s-a desfășurat în 1688, cînd armatele habsburgice repurtaseră victorii pe toate fronturile și erau stăpîni pe Belgrad. În acest moment, patriarhul de la Peć, Arsenie al III-lea Crnojević, care avea legături cu guvernul habsburgic, le-a cerut supușilor lui să se ridice împotriva dominației otomane. Inițial, armata austriacă a continuat să fie victorioasă, ocupînd în 1689 localitățile Niš, Skopje, Prizren și Štip. Următorul an a marcat însă o răsturnare a situației, forțele aliate fiind
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
cu armele în mînă în sprijinul armatelor lui, promițîndu-le în schimb libertate religioasă, impozite mai mici și alegerea liberă a liderilor sîrbi. Bazate pe aceste asigurări, un mare număr de familii au trecut granița și s-au stabilit pe teritoriul habsburgic. Emigrația aceasta a dus la crearea unei situații dificile. Atît guvernul habsburgic cît și autoritățile ortodoxe se așteptau ca aceasta să fie temporară, ambele contînd pe un mare triumf al Austriei asupra Imperiului Otoman și pe revenirea sîrbilor la vechile
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
religioasă, impozite mai mici și alegerea liberă a liderilor sîrbi. Bazate pe aceste asigurări, un mare număr de familii au trecut granița și s-au stabilit pe teritoriul habsburgic. Emigrația aceasta a dus la crearea unei situații dificile. Atît guvernul habsburgic cît și autoritățile ortodoxe se așteptau ca aceasta să fie temporară, ambele contînd pe un mare triumf al Austriei asupra Imperiului Otoman și pe revenirea sîrbilor la vechile lor cămine. Pînă atunci, liderii sîrbi doreau să instituie ceva în genul
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]