7,215 matches
-
aparținând unui imaginar social apar în toate culturile lumii prin descrierea paradisului, dar utopiile sunt specifice literaturii Europei de vest. Motivul apariției acestei literaturi este datorat faptului că literatura occidentală este o literatură pragmatică. Omul nu-și poate trăi propriul imaginar la nivelul minții sale, ci trebuie să-l împlinească. Astfel, el creează o carte prin care primul pas spre împlinire s-a realizat. Ulterior, construcția mentală prin predicția autorealizatoare se poate împlini în plan real. Omul occidental dorește să-și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
nivelul minții sale, ci trebuie să-l împlinească. Astfel, el creează o carte prin care primul pas spre împlinire s-a realizat. Ulterior, construcția mentală prin predicția autorealizatoare se poate împlini în plan real. Omul occidental dorește să-și impună imaginarul asupra altora, acest lucru dându-i sentimentul puterii. 3.5.1. Ce este predicția 104 care se autorealizează? Întâlnită și sub numele de "profeția autorealizatoare", predicția care se autorealizează este un fenomen ce aparține în primul rând domeniului sociologiei, psihosociologiei
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
au stat ca fundament la clasificarea științelor realizată de enciclopediștii francezi și ulterior la dezvoltarea științelor 110. Ce este predicția ce se autorealizează și cum funcționează aceasta la nivelul științei? Este una dintre metodele cel mai des întâlnite prin care imaginarul se împlinește în real. Nu este necesar ca inițial o construcție să fie reală, ci doar o ficțiune, dar ulterior aceasta poate căpăta un suport în realitate atunci când se îndeplinesc anumite condiții. Predicția inițială este o formă ce există doar
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
celor trei lumi. Forma predicției care se autorealizează are o vastă extindere la nivelul epistemologiei. Influența acestei forme de a explica realitatea poate duce la eroare în interiorul științei. Modul în care noi vedem lumea este influențat de realitatea descrisă prin intermediul imaginarului științific deja existent. O imagine deja existentă, o teorie lansată pe piață poate modifica percepția realității din perspectiva respectivei teorii. Astfel, teoria inițială, ce nu a fost confirmată, este o formă de predicție. Ulterior verificarea ei se poate realiza prin
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
doar latura negativă a predicției. Dar aceeași formă de construcție are și o conotație pozitivă. Dacă redefinim ideea de realitate, realitatea devenind un "adevăr într-un sistem teoretic", atunci predicția care se autorealizează joacă un rol foarte important în construcția imaginarului științific și în crearea sistemului teoretic pe care se fundamentează acesta. Trebuie făcută o precizare. Predicția ce se autorealizează funcționează cel mai bine în zona formei și nu a conținutului. Forma (reprezentând organizarea, instituțiile, imaginile generale ale științei), imaginea sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
multe din acțiunile lor în "Lumea Nouă". Iar dacă paradisul nu a fost găsit atunci, au încercat să-l realizeze singuri. De la începutul călătoriilor pe mare, marea are un dublu aspect, de groază și de speranță. Zonele necunoscute au dezvoltat imaginarul epocii. În perioada medievală marea era zonă a marilor pierderi și a monștrilor. Dar dincolo de mare, în zona insulelor, se afla un univers unic: "paradisul terestru". Morus nu începe prin opera sa un nou curent în literatură, ci doar îl
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Cantimpre (1263) scrie la rândul său că Ludovic al IX-lea a trimis soli "regelui tătarilor" aflând că acesta avea o mamă creștină"113. Nu ar fi nimic deosebit cu aceste mesaje istorice dacă ele nu ar fi devenit în imaginarul secolului al XVI-lea un punct de referință. Descrierile acelui regat miraculos seamănă foarte mult cu descrierile utopice realizate ulterior. Un alt element important în imaginarul perioadei este reprezentat de anumite forme ale "Insulelor fericiților" dintre care cea mai cunoscută
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
fi nimic deosebit cu aceste mesaje istorice dacă ele nu ar fi devenit în imaginarul secolului al XVI-lea un punct de referință. Descrierile acelui regat miraculos seamănă foarte mult cu descrierile utopice realizate ulterior. Un alt element important în imaginarul perioadei este reprezentat de anumite forme ale "Insulelor fericiților" dintre care cea mai cunoscută este Arcadia. Tărâmurile magice au fost căutate în epocă în zona Oceaniei și a Americii de astăzi, dar și a Europei nordice. Aceste tărâmuri sunt considerate
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
decât iluzii. În dorința de a fi iubit și de a iubi, Faust nu obține decât spectrele ființelor cu care s-a dorit alături. Filosofia lui Bacon încearcă să depășească această perspectivă faustică în care era prinsă știința. El cenzurează imaginarul, înlocuindu-l cu o nouă formă a acestuia. Noua societate pe care încearcă să o descrie Bacon nu este una a vrăjitoriilor, chiar dacă cunoașterea naturii îți oferă putere, aceasta este una pozitivistă și nu magică: neacceptarea ideii magice este evidentă
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
care o aplică și a rezultatelor acesteia. Omul de știință este împăcat cu natura și mulțumit de rezultatele obținute. El este un anti-Faust. În cazul operei lui Bacon predicția autorealizatoare funcționează perfect. Putem observa cu ușurință cum o formă a imaginarului se modifică pornind de la o predicție sub forma unei utopii. Tendința de ocultare a cunoștințelor științifice există și astăzi: laboratoare în care se petrec experimente despre care noi auzim din întâmplare sau sporadic, laboratoare ce au drept principiu de bază
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
trăit? Nu putem ști niciodată ce s-ar fi întâmplat dacă profeția nu ar fi existat. Forma aceasta de a schimba imaginea cu o alta funcționează și astăzi cu fiecare nouă teorie ce schimbă o părticică din marele ansamblu al imaginarului științific contemporan. Există în istoria științei momente în care imaginarul se modifică, vechea structură imagistică este înlocuită cu una nouă. Pentru ca noua imagine să se inoculeze, trebuie să folosim structuri deja existente la nivelul mentalului uman. O astfel de structură
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
dacă profeția nu ar fi existat. Forma aceasta de a schimba imaginea cu o alta funcționează și astăzi cu fiecare nouă teorie ce schimbă o părticică din marele ansamblu al imaginarului științific contemporan. Există în istoria științei momente în care imaginarul se modifică, vechea structură imagistică este înlocuită cu una nouă. Pentru ca noua imagine să se inoculeze, trebuie să folosim structuri deja existente la nivelul mentalului uman. O astfel de structură este predicția care se autorealizează. Forma prin care ea se
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
inoculeze, trebuie să folosim structuri deja existente la nivelul mentalului uman. O astfel de structură este predicția care se autorealizează. Forma prin care ea se manifestă este utopia. Am combinat cele două elemente, utopia, ca formă prin care se prezintă imaginarul, și predicția care se autorealizează, ca structură prin care utopia s-a inoculat la nivelul imaginarului. În final, utopiile sunt predicții care se autorealizează la diferite niveluri ale imaginarului. Nova Atlantis a lui Bacon este un exemplu clar de predicția
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
predicția care se autorealizează. Forma prin care ea se manifestă este utopia. Am combinat cele două elemente, utopia, ca formă prin care se prezintă imaginarul, și predicția care se autorealizează, ca structură prin care utopia s-a inoculat la nivelul imaginarului. În final, utopiile sunt predicții care se autorealizează la diferite niveluri ale imaginarului. Nova Atlantis a lui Bacon este un exemplu clar de predicția care se autorealizează la nivelul științei pentru că încearcă să modifice anumite instituții. Noile instituții descrise în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
combinat cele două elemente, utopia, ca formă prin care se prezintă imaginarul, și predicția care se autorealizează, ca structură prin care utopia s-a inoculat la nivelul imaginarului. În final, utopiile sunt predicții care se autorealizează la diferite niveluri ale imaginarului. Nova Atlantis a lui Bacon este un exemplu clar de predicția care se autorealizează la nivelul științei pentru că încearcă să modifice anumite instituții. Noile instituții descrise în opera lui Bacon prefigurează instituțiile contemporane. Importanța operei lui Bacon constă în schimbările
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de predicția care se autorealizează la nivelul științei pentru că încearcă să modifice anumite instituții. Noile instituții descrise în opera lui Bacon prefigurează instituțiile contemporane. Importanța operei lui Bacon constă în schimbările pe care opera sa le-a realizat la nivelul imaginarului științific, fiind un veritabil "trâmbițaș" al epocii moderne. 3.6. Construcția imaginarului metafizic și pregătirea lumii pentru știința modernă 3.6.1. Nevoia unei reforme metafizice și modul în care Meditationes de Prima Philosophia 140 a realizat-o Dezvoltarea imaginarului
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
anumite instituții. Noile instituții descrise în opera lui Bacon prefigurează instituțiile contemporane. Importanța operei lui Bacon constă în schimbările pe care opera sa le-a realizat la nivelul imaginarului științific, fiind un veritabil "trâmbițaș" al epocii moderne. 3.6. Construcția imaginarului metafizic și pregătirea lumii pentru știința modernă 3.6.1. Nevoia unei reforme metafizice și modul în care Meditationes de Prima Philosophia 140 a realizat-o Dezvoltarea imaginarului conține și componentă de natură metafizică. În prima jumătate a secolului al
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
imaginarului științific, fiind un veritabil "trâmbițaș" al epocii moderne. 3.6. Construcția imaginarului metafizic și pregătirea lumii pentru știința modernă 3.6.1. Nevoia unei reforme metafizice și modul în care Meditationes de Prima Philosophia 140 a realizat-o Dezvoltarea imaginarului conține și componentă de natură metafizică. În prima jumătate a secolului al XVII-lea imaginea asupra universului s-a modificat realizându-se o trecere a imaginii cosmologice de la heliocentrism spre geocentrism, de la finitudinea cosmosului spre infinitatea sa, de la unitatea adevărului
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
și falsul sunt prezentate doar ca idei. Separarea dintre acestea se realizează prin intermediul unui instrument epistemic dubito-ul. Acesta realizează o separare între adevăr și fals ordonând lumea, eliminând elementele îndoielnice. Primele sunt cunoștințele transmise prin simțuri, ulterior lumea viselor și imaginarul. După aceasta sunt eliminate științele indiferent de tipul acestora. Cenzura acestora privește atât științele lucrurilor compuse: fizica, astronomia, medicina, care pot fi privite cu ușurință ca îndoielnice datorită relației dintre sensibil și aceste științe, dar și aritmetica și matematica în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
existo)142 și răspunsul la întrebarea "ce anume sunt eu?". "De bună seamă om"143, va spune Descartes în continuare. Ego-ul este identificat cu Omul ca ansamblu. Ceea ce urmează este definirea omului, prin eliminarea pas cu pas teoriile existente în imaginarul vremii, fiind considerate doar incomplete. Prima a fost că "omul este un animal rațional", concluzionând că omul nu este doar cogito, iar cogito-ul nu este doar ratio. Al doilea răspuns la întrebarea a fost eu sunt trup și suflet 144
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
numește eroarea lipsă el nu încearcă să o privească ca pe o formă total negativă, respingând-o sau anatemizând-o. "Întunericul nopții" pentru filosoful francez nu este un defect ci o formă naturală, acesta nenăscând monștri precum noaptea pentru lumea imaginarului din acea perioadă. Revenind la sursa erorii putem observa că eroarea nu este o negație, ci mai degrabă, o "privație" de cunoștințe, adică lipsa acestora cu toate că ar trebui într-o privință să se afle în mine. Eroarea neaparținându-mi, se
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
întoarce către corp și intuiește, în el ceva în conformitate cu ideea fie înțeleasă de către el, fie percepută cu simțirea"183. Gândirea pură este autoreflexivă pe când imaginația este intermediar între ego și exterioritate. Există o diferență foarte mare între percepția carteziană a imaginarului și percepția actuală a acestuia. Ideea de imaginar reprezintă pentru noi ruperea de realitate, o formă a fantasticului, pe când pentru Descartes era o imagine a realității. Imaginația pentru Descartes este o sursă a cunoașterii certe rolul ei fiind acela de
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
în conformitate cu ideea fie înțeleasă de către el, fie percepută cu simțirea"183. Gândirea pură este autoreflexivă pe când imaginația este intermediar între ego și exterioritate. Există o diferență foarte mare între percepția carteziană a imaginarului și percepția actuală a acestuia. Ideea de imaginar reprezintă pentru noi ruperea de realitate, o formă a fantasticului, pe când pentru Descartes era o imagine a realității. Imaginația pentru Descartes este o sursă a cunoașterii certe rolul ei fiind acela de a crea legătură între lumea sensibilă și cea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
egotic, poate fi și cunoscută. Dacă după primele meditații opinia care se detașa era aceea a unui agnosticism dar, prin noua reconstrucție lumea devine cognoscibilă și de cercetat, fiind o lume a noastră, palpabilă prin cogito. Concluzii Bucla modernă a imaginarului Imaginarul este ciclic, existând după perioade de cenzură și puritate metodică, perioade de dezvoltare ale unei componente raționale a acestuia și perioade în care imaginarul pulsional domină. După o astfel de perioadă este necesară o nouă cenzură astfel încât să se
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
poate fi și cunoscută. Dacă după primele meditații opinia care se detașa era aceea a unui agnosticism dar, prin noua reconstrucție lumea devine cognoscibilă și de cercetat, fiind o lume a noastră, palpabilă prin cogito. Concluzii Bucla modernă a imaginarului Imaginarul este ciclic, existând după perioade de cenzură și puritate metodică, perioade de dezvoltare ale unei componente raționale a acestuia și perioade în care imaginarul pulsional domină. După o astfel de perioadă este necesară o nouă cenzură astfel încât să se realizeze
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]