2,391 matches
-
tensiunea, colesterolul, plus coxartorza... — ...Data viitoare, dacă analizele arată la fel, o să trebuiască să-ți fac raport! Vrei să te trimit În pensie anticipată? Felceru s-a luminat la față când i-a Împins, șerpește, sticluța de Ballantine. Dar a mormăit: — ...Pentru binele dumitale Îți spun! La mulți dintre voi bolile profesionale sunt date de necumpătare, viață nesănătoasă, dar la dumneata e doar stres și viață sedentară! Arătai altfel când făceai teren, dar nu te poți plânge că ai fost avansat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
iar mama a luat cartea, vârându-și degetul între paginile deschise. în vreme ce tata s-a dus în birou, așezându-se înaintea hărților lui, și în timp ce mâncarea din cratiță încă mai clocotea, iar aparatul de radio de pe bufetul din bucătărie cânta, mormăind înăbușit, muzică de gramofon de după-amiază, noi ne-am așezat pe sofaua din fața pianului. Și mama a început să citească exact pasajul la care bunicul se aflase, probabil, chiar în momentul morții: „îndurările, răspunse acesta, îndurările sunt acelea pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
discuție cu o persoană pentru care nu putea să facă nimic. Absolut nimic. Chavel se depărtă. Se apropie de Pierre și se opri: Poți să-mi spui cât e ceasul? întrebă el. —Douăsprezece fără cinci. De undeva, din apropiere, primarul mormăi răutăcios: — Iar e-n urmă. Prin natura meseriei tale, cred că ai umblat mult prin lume, nu? zise Chavel. Spuse aceste cuvinte pe tonul binevoitor al celui care, în timpul unui interogatoriu, încearcă să-l prindă pe martor cu minciuna. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
din cele șase compartimente erau pline. Cel de al șaselea era gol, când apropie pistolul de nas, simți mirosul inconfundabil al unei împușcături recente. În pat, pe lîngă sacii cu făină, se mișcă ceva ca un șobolan: era brațul actorului. Mormăi ceva de neînțeles din care Charlot prinse doar cuvântul „destin“; probabil interpreta un rol chiar și în somn. Charlot puse revolverul în buzunarul său. Apoi căută din nou în buzunarul lui Carosse de unde scoase un mic sul de hârtii prinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
efectul vorbelor sale. — În noaptea când a murit? A murit noaptea? — Sigur că da. În timpul nopții. — Dar Charlot mi-a spus că era dimineață... a doua zi dimineață. —Vai de mine, ce mincinos e omul ăsta, așa a fost mereu, mormăi Carosse. Dar ce motiv avea să mintă? Numai ca să-mi facă mie misiunea mai grea, născoci pe loc un răspuns Carosse. Îl cuprinse un puternic val de admirație pentru propria sa istețime, care-l și purtă peste pragul casei, căci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
slujba asta. Când întâlnesc lume nouă care mă întreabă cu ce mă ocup, țin capul sus și spun că sunt jurnalistă, după care încerc să schimb subiectul, pentru că în mod inevitabil, următoarea întrebare este „unde lucrezi?“. Las capul în jos, mormăi că la Kilburn Herald și dacă insistă cu adevărat, mi-l cobor și mai jos, mărturisind că mă ocup de rubrica „Sfaturi de milioane“. Sunt bombardată în fiecare săptămână cu scrisori de la persoanele triste sau singure din Kilburn care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
tu aici? spune ea, și scoate produsele, pe rând, întinzându-le lângă chiuvetă. Ei bine, spune ea, și mă privește. Unele ți se vor potrivi, dar altele nu. Dacă iei câte ceva de la mine, atunci va fi bine. ― Fii fără grijă, mormăi, încercând să nu par demoralizată, pentru că încep brusc să mă răzgândesc. Nu sunt sigură că merită deranjul. ― Jemima! mă ceartă Geraldine. Uneori ești de-a dreptul exasperantă. De zile întregi, mor să pun mâna pe tine. Acum că slăbești, ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
și acum pot să văd totul în detaliu, pot să simt fiecare apăsare a brațului lui Ben pe corpul meu. ― Tu ești singura mea prietenă, îmi spune el, întorcându-se și îngropându-și fața în umărul meu. Te iubesc, Jemima, mormăie el în bluza mea, iar eu îngheț. Și lumea stă în loc. ― Ce-ai spus? întreb eu șovăielnic, convinsă fiind că am auzit greșit. Atunci Ben se uită fix la mine pentru câteva secunde, și mă sărută cam cum l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
vedere că aveam de slăbit un miliard de kilograme în trei luni. Am rezervat deja biletul, așa că acum nu mai am decât să-mi fac timp. ― Ce să mai zic de decizii luate în mers, spune Geraldine și se îndepărtează mormăind cu glasul scăzut. ― Intră, intră, spune redactorul-șef, ridicându-se de pe scaun și venind să-mi deschidă ușa să intru, ceea ce este uluitor, pentru că niciodată n-a mai făcut așa ceva înainte. Mă bucur c-ai venit să mă vezi, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
plescăie din limbă. Hainele astea, continuă, arătând spre geanta mea, sunt complet nepotrivite pentru zbor, fie și numai ca să te schimbi în ele la sfârșit. Ridic din umeri, iar ea îmi deschide valiza și începe să scotocească prin ea. ― Asta, mormăie ea, scoțând un tricou alb imaculat. Asta, mai spune, ținând în mână o pereche de pantaloni strâmți și dând aprobator din cap. Și asta, adăugă, alegând un pulover negru mare, ca să ți-l pui lejer pe umeri. Poți să porți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
o duce în pat. El trece pe lângă camera de oaspeți, și o așază pe partea stângă a patului lui imens, de dimensiuni regale. Trage cuverturile până sub bărbia ei, în caz că i se face frig de la aparatul de aer condiționat. Jemima mormăie ceva și se întoarce pe-o parte, complet adormită. ― Îți mulțumesc, Doamne, șoptește Brad și o sărută tandru pe ceafă. Îți mulțumesc că ai făcut-o perfectă - și cu asta se duce la baie să facă un duș. Capitolul nouăsprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
un pic. Deși pe de o parte, își dorea ca femeia să vorbească mai încet, să n-o audă toată lumea, pe de alta își dorea totuși ca ea să fi strigat ceva mai tare, să audă toată lumea. ― A, da, a mormăit el atunci, afișându-și zâmbetul sfios care avea să-i asigure curând statutul de mare cuceritor în devenire. ― Prietena mea și cu mine credem că ești fantastic! A exclamat femeia repede, scotocind prin geantă, de unde a scos un stilou și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mahmureala de vreun alt sunet brutal ce-ar putea veni din cealaltă parte a apartamentului, îmi fac ușor drum spre bucătărie. Rămân în tăcere în prag, uitându-mă la Brad și întrebându-mă ce să fac și ce să zic. Mormăie ceva ca pentru el în timp ce amestecă o omletă în tigaie. Pe masa de lângă el se află un platou de lemn pentru micul-dejun, așezat impecabil pentru o persoană. Mai sunt acolo o pungă cu brioșe, un pahar de suc de portocale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
pe lângă ei și-i zâmbește lui Ben, care-i răspunde cu cel mai fermecător zâmbet și se întoarce la Simon. ― Vezi despre ce vorbesc? Femei frumoase, șampanie pe gratis, mâncare delicioasă. ― Tu îți poți permite să mergi cu clasa business, mormăie Simon. Cu salariul meu de două parale, aș ajunge la clasa vitelor, cu scaune de rahat și mâncare la fel. ― Nu eu am plătit pentru asta, spune Ben. ― Da, dar ai fost înnobilat pentru că ești celebru. Nu prea cred c-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
gata; toți stau și se uită la ceas. Apoi se deschide ușa: tot asistenta. ― N-aș vrea să vă deranjez, dar există oare vreo șansă s-o vedem curând pe domnișoara Aldridge? întreabă Ben politicos. ― Cum ar fi anul acesta, mormăie Simon, așa ușor, încât să nu fie auzit. ― O, îmi pare rău, spune asistenta. Ar trebui să vi se alăture în cel mai scurt timp. Tocmai a terminat cu îmbrăcatul. O jumătate de oră mai târziu, ei tot acolo stau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
să mă văd cu o prietenă aici în câteva minute, dar am vrut doar să-ți spun că ești cea mai grozavă femeie pe care am văzut-o. Glumește? Despre ce tot vorbește? Ce se întâmplă? Ben roșește. ― Sincer, scuze, mormăie el. N-am vrut să te fac să te simți stânjenită. Ridică din umeri și se întoarce zâmbind și se așază la masa la care urma să iau eu loc. Nu nu știu ce să mai fac, cum să-i spun că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ceas. ― Rahat! spun el și sare din pat. Trebuie să prind avionul. Mă ridic din pat, și atunci aud un ciocănit la ușă. ― Ben? Sunt Simon. Plecăm în zece minute. Ești gata? ― Aproape, strigă Ben, poticnindu-se în pantofi. Rahat! mormăie el, fugind prin dormitor. ― Te ajut să împachetezi, spun eu, dându-mă jos din pat fără ezitare, cu toate că sunt complet goală. Ben stă și se uită la mine, apoi își lasă hainele să cadă și-și pune brațele în jurul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Poți să-ți mai găsești și unul din ăsta, a răspuns tata. Lui îi era ușor să vorbească. Dă-mi-o din nou pe Margaret, iar noi doi ne vedem mâine, a zis tata. O să ne vedem pe dracu’! am mormăit eu. Discuția părea să se fi încheiat. Noroc că luasem vreo două pastile de Valium. Altfel aș fi fost cu-adevărat foarte necăjită. Margaret stătea lângă mine. De fapt, dacă mă gândeam mai bine, nu mă scăpa o clipă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mâna cu ei politicos, însă părea destul de încordat. Ca să-i readuc zâmbetul pe buze, m-am apucat să-i povestesc escapada mea la spitalul Mount Solomon. Dar nu părea prea amuzat. în schimb, m-a luat de braț și a mormăit: — Vreau să vorbesc cu tine între patru ochi. Nedumerită, i-am lăsat pe Margaret și pe Paul în sufragerie și l-am condus pe Luke la mine în dormitor. Judecând după aerul lui mohorât, nu mă așteptam să sară pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de a trage semnalul de alarmă. Noroc că stewardesa venea cu căruciorul de băuturi, așa că am acceptat o votcă amestecată cu suc de portocale cu aceeași recunoștință cu care o fată pe cale să se înece acceptă o funie. —Terminați, am mormăit pe când Margaret și Paul mă priveau cu niște fețe albe și îngrijorate. Sunt supărată. Și, oricum, de când nu mai am voie să beau un pahar? — Numai să nu exagerezi, a spus Margaret. îmi promiți? Mamei nu i-a picat deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
două luni să se încheie? —înțelegi, Rachel? m-a întrebat Billings. Da, doctore Cleese, am bolborosit eu. —Billings, s-a încruntat el întinzându-se după fișa mea și scriind ceva pe ea. Numele meu e doctorul Billings. Da, Billings, am mormăit eu. Sigur, Billings! Nu internăm pe nimeni împotriva voinței lui, a continuat el. Așa cum nu acceptăm pe nimeni care nu vrea să fie ajutat. Ne așteptăm ca pacienții să fie cooperanți. Nici asta nu-mi plăcea cum suna. Eu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
credea o iotă din ceea ce-mi spusese. Cu toate că și ea era înaltă, credea că să ai 1,53 înălțime la doisprezece ani era o chestie destul de ieșită din comun ca să merite o pagină în Cartea Recordurilor. Dar eu am mormăit „OK“ și am promis c-o să mă străduiesc. Nu mai merge de parc-ai studia iarba de pe cărare, m-a avertizat mama. Mergi dreaptă ca o prăjină! Găselnița asta i-a smuls niște sunete ce aduceau mai degrabă cu niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
m-am gândit. Eram de-a dreptul jignită. Mai ales că fusesem așa de drăguță cu ea când îi zisesem că nu arată a alcoolică. —De unde e familia ta? m-a întrebat Chaquie schimbând din nou subiectul. —Din Blackrock, am mormăit eu bosumflată. —Ce stradă? I-am spus. Era clar că era satisfăcută. — A, o știu! O prietenă de-a mea stătea acolo, dar au vândut casa și și-au cumpărat una frumoasă în Killiney cu vedere la golf și cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Dintr-odată am înțeles. —Care din ei? am întrebat-o veselă. — Joey, a răspuns ea cu buzele strânse și cu o figură cam întunecată. Ce s-a întâmplat? îmi venea să dansez de bucurie. Așadar nu eram singura. Multe, a mormăit ea. —Ți-ai tras-o cu el sau doar v-ați mozolit? —Mi-am tras-o. De două ori, a adăugat. Părea distrusă. N-ar fi trebuit. îmi vine să mă sinucid. Cum am putut să fac așa ceva? După ce m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
beai mult mai mult. Te rog să le povestești celor din grup. Numai atât beam, a ezitat Neil. Patru pahare. Josephine l-a sfredelit cu privirea cu o expresie de genul „nu-ți forța norocul“. Poate ceva mai mult, a mormăit el în grabă. Josephine n-a spus nimic, dar a continuat să-l privească în același fel. —Bine, bine, a zis Neil cu ură. Mestecând nervos cuvintele s-a apucat să ne povestească cum bea patru pahare pe noapte, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]