2,334 matches
-
la repetiții, la televiziuni, prezint spectacole, nimic nu e de aruncat. Cel mai mult câștiga Maestrul meu, dar acuma... nimeni nu poate să-i mai ceară nimic. * În septembrie, la începuturile sfârșitului, s-au ridicat de la masă obosiți, Maestrul era neliniștit, și asta se vedea, poate după drumul greu, aglomerat, de la mare până în București, așa gândea Loredana, dar mașina a făcut față drumului și soarelui arzător, tipul a îmbătrânit, uite ce privire pierdută are și cum respiră, cearcăne și burtă, miroase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
mare folos. Pe terasa de la ultimul etaj, pe care copăcei de plastic cu flori albe, cerate sunt Înfipți În ghivece pline cu un praf ce imită pământul, ea se plimbă dintr-un colț Într-altul cu o nervozitate care-l neliniștește pe buldogul somnolent. Acesta Își urmărește stăpâna cu o curiozitate placidă, și În același timp agasantă. De când s-a luminat de ziuă, terasa pare puntea unui vapor de pe care ea privește un orizont care se cere promițător. Are Înaintea ochilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
dar locul lui este ocupat de o cerșetoare bătrână, ai cărei ochi apoși și Înroșiți de băutură fixează trecătorii cu o căutătură ciudată și din gura căreia ies cuvinte numai cuvinte spurcate, amestecate cu sughițuri bețiv. Pe Antoniu nu-l neliniștește uzurpatoarea, și se retrage la câțiva metri de gura metroului, foarte aproape de chioșcul de ziare. -Ce mai faci Antoniu? Nu mai citești ziarele? Îl Întreabă vânzătoarea. Ce curat ești astăzi! Nu cumva a dat norocul peste tine și te-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
și niște ouă roșii. De la plecarea Plăcințicăi, Încăperea nu a mai fost atât de curată. Antoniu a măturat, a șters praful, a scuturat țoalele, ba chiar a și spălat niște lucrușoare, cum s-a priceput mai bine. Ceva totuși Îl neliniștește: boala lui Kawabata, care-l apropie pe acesta cu fiecare zi care trece, de lumea de dincolo. Bătrânul se stinge, puterile Îi slăbesc, iar În ochii lui se vede limpede acea strălucire inconfundabilă a morții care se apropie din ce În ce mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
exact În momentul În care cadavrul femeii este acoperit cu un cearceaf , ridicat de pe trotuar și așezat pe o targă. Antoniu coboară treaptă cu treaptă În adâncul metroului. Violența nu este un spectacol pentru el. O urăște, Îl revoltă, Îl neliniștește, Îl macină, Îl face să nu mai iubească nici măcar lumina, singura care nu l-a trădat niciodată. Coboară treptele Încet, urmărit, strivit de valul de oameni care coboară ca și el. Vrea să meargă cu metroul. Nu are un o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
proceda? -În primul rând i-aș spune politicianului că noroiul Îi bacoperă cuvintele, apoi, i-aș șopti la ureche o obscenitate Uniunii Europene, și, aș acuza-o În gura mare de fraudă. -Cum adică de fraudă? Ce a fraudat? se neliniștește tânăra jurnalistă... Genoveva. -A fraudat libertatea de schimbare. Noi vrem să fim În continuare neaoși, și murdari, nesimțiți și apucați, somnolenți și semidocți.... Domnișoară vor dispărea multe meserii și două dintre ele vor fi aceea de vidanjor și cea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
văzut de sus,orașul tentacular părea o stea de mare.Doi amici,Bazil și Miki coborau cu mașina în oraș. Sunetul muzicii învăluia conversația lor.In apropierea restaurantului „Central”,Bazil constată că mașina nu mai răspunde la comenzi. Pietonii erau neliniștiți.Se precipitau în mișcări necontrolate pe marcaj. Unii alergau în fața automobilului fără să se asigure.Alții alergau spre mijlocul carosabilului. Trecătorii erau cuprinși de panică. Bazil opri cu dificultate autoturismul lângă trotuar.Miki închise radioul.Se auzeau zgomote de geamuri
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
loc pentru dormit, și au făcut aceasta cu o mare disponibilitate și surâsul pe față. Am impresia că Dumnezeu își deschide larg brațele prin toți acești oameni pe care îi întâlnesc. Si când mă gândesc că acasă eram atât de neliniștit, temându-mă că nu voi găsi loc de cazare, sau va trebui să merg în pensiuni sau hoteluri, unde prețurile sunt destul de mari. Toată această teamă se dovedește a fi complet nefondată. Dacă mi-ar fi spus cineva înainte să
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
imi spune că se întoarce repede cu o pâine, un litru de lapte, două roșii din grădina ei, de cealaltă parte a pârâului. Imi spune că și în dulapurile din bucătărie se găsesc multe alimente, așa că nu trebuie să mă neliniștesc. Ii plătesc 12 euro pentru cazare și 1 euro pentru lapte (pentru pâine și roșii nu vrea să primească nimic), iar la plecare îmi spune să nu uit să încui când plec și să-i las cheia în căsuța poștală
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
august, contesa Fanny Gyulay se adresa din Cluj unui cunoscut în termenii: "Dragă prietene! Am primit cu mare groază vestea că a izbucnit holera în Rapolt și Turdaș [...] Spune-i și lui Stánczi; cred că și ea e intimidată și neliniștită [...] Mă aflu într-o teamă extraordinară din cauza voastră, de aceea gîndiți-vă că e mai bine pentru noi să fim împreună [...] Eu era chiar să plec la voi în zilele acestea..., însă acum rămân aici [la Cluj]; îmi procur proviziile necesare
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
s-a combătut epidemia: "Sunt fericit să afirm, după raportul medicului meu de aici, că starea sănătății în oraș, în general, este favorabilă; au izbucnit puține cazuri de holeră, dintre care cea mai mare parte au fost vindecate. Dar sunt neliniștit totodată, deoarece a început anotimpul fructelor, așa că pepenii și prunele ar putea contribui la creșterea epidemiei. Trebuie să menționez aici că remediul universal constă din luarea de sânge, îndată ce poate fi asigurat pacientului un anumit grad de căldură; la acest
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
pastille, Înfășurate atent de mama În hârtiuțe și amestecate neglijent de el cu firimituri uscate de pâine, bilete de tramvai, clame de birou ș.a.m.d. Și, În timp ce le despacheta și le Înghițea cu nonșalanță, cu noduri, arunca o privire neliniștită spre uriașul ceas electronic și o altă glumă tandră, o tachinărie galantă verișoarelor, mătușilor, surorilor, cumnatelor, de pe eterna canapea de vinilin albastru, În acel fel al lui inimitabil de a face pe grozavul, ironizându-se, umilindu-se singur. Și imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
nici măcar nu mai era scrisul tău, cineva Îmi scria că ești bine, sănătoasă, dar ai degetele Înțepenite de artoză și nu mai poți să ții tocul În mână. Pe pe urmă n-am mai primit nimic. Închipuie-ți cât de neliniștit am fost! Oricât am Încercat, n-am reușit, luni de zile, decenii, ani, să aflu nimic despre tine! Târziu, o altă mână, necunoscută, mi-a trimis un anunț, un ferpar. Atât. Mi-a fost greu să Îmi imaginez că tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
era răsucit și strâns pe creștet și avea ochelari cu rame de plastic violet. Și o aluniță mică-mică la rădăcina nasului. Nu o voi uita niciodată. în fața ei se afla un grup mic de ascultători. Cei mai mulți se mișcau un pic neliniștiți înainte și înapoi. Pe reverul taiorului bleumarin femeia avea un trandafir mic, roșu. Cum am mai spus: aceasta este o bagatelă, un episod neglijabil. Nimic altceva. VIGNETA Prin urmare, ea ținea un discurs în fața oamenilor, acolo, în piață. Cu cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
s-a aplecat, mioapă, și a citit. Buzele i se mișcau ca și cum ar fi silabisit. Apoi l-a căutat pe intendent. Acum Manfred Marklund știe că e bolnav, da, și admite asta. Dar boala în sine nu pare să-l neliniștească. Ceea ce-l întristează profund sunt articolele, corespondențele. Trebuie să rabd, spune el. Și să mă oțelesc. Nu-mi pot permite să mă dau bătut. Doar când micul Manfred îmi va lua locul, atunci este drept și normal să mă lovească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Totul era la fel, nu se observa nimic deosebit. Pereții zgrunțuroși erau nemișcați. Nu se petrecea nimic neobișnuit, doar aerul rece îi bătea pe obraji. Ceva era totuși în neregulă, nu știa ce, dar se schimbase ceva. Pricepu imediat ce îl neliniștea, curentul își inversase direcția, acum venea din interior, bătându-l în față. Examină cu mai mare atenție golul din fața sa și se cutremură de groază. Nu-i venea să-și creadă ochilor, raza de lumină aruncată de lanternă nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
și și-a amenajat un apartament. Toată activitatea firmei a mutat-o în pădure, unde a adus niște containere și a construit două clădiri. No, până aici, nimic suspect, adăugă repede Pop, văzând că Toma îl privește întrebător, altceva mă neliniștește. E vorba de oamenii lui. Așa cum ți-am mai spus, a adus cu el niște băieți care nu-mi plac deloc. Se țin cu toții departe de noi, foarte rar îi vezi pe aici, iar atunci când vin totuși în oraș, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
acest lucru nu mai era atât de simplu. Peste tot mișunau oamenii de la Pinforest, iar el ținea neapărat ca prezența lui să rămână deocamdată neobservată. Tresări când, undeva, în apropiere, auzi frunzele de pe jos foșnind ușor. Deveni atent și privi neliniștit în direcția de unde se auzise zgomotul. Cineva se apropia de locul unde se afla. Se lipi de trunchiul copacului lângă care își stabilise punctul de observație. Oare îl dibuiseră paznicii? Puseseră cei de la Pinforest oameni și în exteriorul împrejmuirii? I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
dinspre scenă. Pe acel ritm cunoscut mai spuneam din când în când câte un “Da” să nu-mi trădez absența, în timp ce ochii, privind introspectiv, derulau după pleoape clipe din ceea ce eu credeam că a fost viața mea până acum. Eram neliniștit și cumva trist, mă întrebam obsesiv dacă am fost vreodată iubit, dacă am iubit cu adevărat și dacă sunt capabil să fiu eu însumi și să mă plac așa cum sunt. Dincolo de geamul restaurantului un deal își desena veșnicia. Mă întrebam
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
în fire! Să nu te miști de acolo, înțelegi? Rița s-a dus într-un suflet, dar n-au trecut nici zece minute și a venit înapoi. ― N-are nimic! Mai mult s-a speriat, decât... Toată ziua am fost neliniștit. Are să dea Mihaela pe față cele petrecute sau nu? Există unele fapte pe care dacă le dai în vileag suferă de pe urma lor mai degrabă victima decât agresorul. Se vede că Mihaela își dăduse la timp seama de asta, ca să facă
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
măcar. Ideile, frazele, les bons mots, parcă mi le dicta o prezență nevăzută și necunoscută, iar eu numai stenografiam, într-atît ieșeau de limpezi și legate de acea logică interioară care e pecetea unei lucrări bine gândite. Această constatare m-a neliniștit puțin. Numai un sentiment puternic ațâță funcțiunile cerebrale și le pune într-o stare de supraexcitație ca să producă mai mult decât pot da ele în chip normal. Or, cu mine se petrecea același lucru. Eram într-adevăr îndrăgostit? Nu, hotărât
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
vor îndrepta. În tot cazul, o simțeam foarte aproape pentru că deținea ceva de la mine. Acum îmi înapoiase totul, era liberă, descătușată, putea să facă ce voia, să înceapă altă dragoste, orice... Pentru întîia dată am simțit o apăsare care mă neliniștea. Nu, nu voiam s-o pierd. O cucerisem prin luptă, trebuia s-o pierd tot prin luptă. Nu înțelegeam să dărâm din cauza unei prostii, dealtfel neconsumate, tot ceea ce clădisem cu atâta trudă. Am recitit din simplă curiozitate, apoi cu interes
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
când se va întoarce acasă. Cu toate astea, după câteva ore, mi-am schimbat hotărârea cu alta exact contrarie. Nu aveam clar în minte mobilul ce-l urmărisem, am acționat mai degrabă datorită unui impuls lăuntric. Știu că eram foarte neliniștit și ieșind în oraș ca să scap de inerție, cel dintâi lucru pe care l-am făcut a fost să opresc un taxi. ― La sanatoriul Filantropia! Aș fi rămas de o sută de ori și aș fi plecat o singură dată
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
scaun în cameră) și i-am vorbit cât mai cald și prietenos cu putință. (Făceam un efort mare, aproape vizibil.) ― Știi, Alexa a fost acasă la noi. A petrecut noaptea acolo. Sper că va veni și după-amiaza asta. Nu te neliniști din cauza fracturii. După cât am înțeles nu-i ceva grav. Într-o săptămâna te faci bine. Dacă ai nevoie de Zamfira... ― Da, trimite-mi pe Zamfira, mi-a spus fără să mă privească. (Îmi evita privirea și o făcea destul de stîngaci
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
pentru a se mai odihni. După ce s-a așezat pe o buturugă mâncată de carii, care i-a ieșit în cale, a petrecut mâneca, surducului cu care era îmbrăcat, peste frunte pentru a-și șterge fruntea de sudoare și privea neliniștit în jur. Se uita în stânga se uita în dreapta dar să vadă pe cineva prin preajmă, nici țipenie. „Măi, da cu cine am vorbit, că nu văd pe nimeni în jur”? Crângul l-a lăsat puțin și s-a gândit să
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]