3,581 matches
-
pe tetraktys, adică pe esența divinității 50. Acest delir bazat pe „numere perfecte” s-a extins și în explicarea celorlalte aspecte ale vieții și ale lumii 51. Este „scânteia matematică” ce a aprins vâlvătaia marii culturi euroatlantice, conferindu-i un optimism bizar care nu s-a mai stins niciodată și care nutrește și astăzi încrederea aproape orbească în virtuțile științei și tehnologiei bazate pe demonstrația matematică. Dar primul care a căzut victimă acestei mistici ispititoare a fost însuși Pitagora. Cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
trei posibilități de traducere, cea mai indicată este ultima. Din rațiuni pedagogice profunde, este necesar să avem în vedere „optimizarea curriculară” și nu doar „îmbunătățirea” sau „ameliorarea”. Ne obligă la acest lucru principiul suprem al pedagogiei, care este, desigur, principiul optimismului. El are în educație aceeași valoare pe care o are în medicină „principiul non-dăunării” (primum non nocere - înainte de orice să nu faci ceva rău). Principiul pedagogic al optimismului a fost intuit încă din Antichitate, dar a fost teoretizat ca atare
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
obligă la acest lucru principiul suprem al pedagogiei, care este, desigur, principiul optimismului. El are în educație aceeași valoare pe care o are în medicină „principiul non-dăunării” (primum non nocere - înainte de orice să nu faci ceva rău). Principiul pedagogic al optimismului a fost intuit încă din Antichitate, dar a fost teoretizat ca atare de J.A. Comenius. El îl obligă pe educator să întreprindă doar „cele mai bune influențe educative cu putință”. Deși formulat pozitiv, principiul este restrictiv. În chip tacit
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
educative cu putință”. Deși formulat pozitiv, principiul este restrictiv. În chip tacit, el interzice nu doar „influențele nefaste”, ci și „influențele bune” sau „ameliorările”. J.A. Comenius folosea aceste expresii cu sensul lor latin, în chip riguros și strict. „Principiul optimismului” nu este o simplă metaforă încurajatoare. Ca urmași ai romanilor, e bine să ne reamintim aceste sensuri. Este vorba de o familie de cuvinte derivate de la adverbul/adjectivul bonus („bine”, „bun”). De aici am derivat „îmbunătățire”, adică acțiunea de „a
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
mergea deja bine”. În fine, gradul superlativ al lui bonus este optimus („cel mai bine”, „binele suprem” etc.), din care am derivat termenul optimizare, adică acțiunea de „a face lucrul cel mai bun cu putință”. Prin urmare, principiul comenian al optimismului ne obligă să nu facem decât cele mai bune lucruri cu putință, nu doar „să cârpim” („îmbunătățire”) sau „să sporim” („ameliorare”) ceea ce era inițial bun. Or, în decembrie 1989, școala românească era o „școală bună”. În conformitate cu principiul optimismului, ea nu
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
comenian al optimismului ne obligă să nu facem decât cele mai bune lucruri cu putință, nu doar „să cârpim” („îmbunătățire”) sau „să sporim” („ameliorare”) ceea ce era inițial bun. Or, în decembrie 1989, școala românească era o „școală bună”. În conformitate cu principiul optimismului, ea nu trebuia „îmbunătățită” pe ici, pe colo și nici chiar „ameliorată” prin asimilarea unor „forme fără fond”, prin împrumuturi grăbite. Școala românească trebuia optimizată! Reforma educațională s-ar fi putut desfășura sub acest imperativ categoric. Inclusiv în ceea ce privește curriculumul. Autorul
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
un specific determinat de aspectul deontologic și umanitar al acesteia. În practica schimbărilor educaționale s-au utilizat frecvent, în secolul XX, trei tipuri de demersuri. În oricare dintre acestea succesiunea fazelor este obligatorie și se supune strict principiului suprem al optimismului pedagogic: - demersul trifazic cuprinde, în ordine, proiectarea curriculară (curriculum design), experimentarea noului curriculum (curriculum testing) și transpunerea în practică a curriculumului corectat după experimentare (curriculum implementation); - demersul tetrafazic include proiectarea, experimentarea, validarea/oficializarea (curriculum validation, curriculum improvement, established curriculum) și
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
alta, obstacolele cu care se confruntă cei de la catedră pentru a preda o disciplină sau alta, problemele pe care le întâmpină elevii etc. Reducerea cercetării curriculare la o investigație documentar-livrescă este o dovadă de superficialitate care nu rezistă exigențelor principiului optimismului (în sensul specificat în paragrafele anterioare). • Prognoza este și ea obligatorie în cercetarea curriculară. Dacă diagnoza conduce la identificarea disfuncționalităților organismului școlar, prognoza indică tendințele de evoluție școlară, economică, științifică și tehnologică la care organismul școlar optimizat va trebui să
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
știință, asemenea ciberneticii și geneticii, ar fi trebuit să atingă idealul aristotelic al științei, adică să enunțe legi universale și infailibile, care să permită apoi aplicații pe baza unor tehnologii riguroase și de mare fiabilitate. Erau vremuri de avânt și optimism. Se declanșase o revoluție științifică mondială care nu putea ocoli domeniul educației și învățământului. Raționalismul, obiectivismul și, în general, pozitivismul științific păreau victorii absolute ale spiritului omenesc în lupta cu incertitudinile, îngrijorările și sărăcia mileniilor trecute. Acum se anunța o
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
apelpisit, o sfântă symphoria care l-ar putea obliga să se risipească în detalii nesemnificative și fărâme peideutice fără rost. O îngrijorare stezică și un dinamism debordant alimentează însă cercetările curriculare postmoderne, întreținând credința noastră în principiul suprem al educației - optimismul. Imperiul stăpânit actualmente de gândirea curriculară postmodernă este vast, diform și în continuă expansiune; generat în anii ’80 în inima civilizației euroatlantice, pare să-și fi uitat originile și granițele, scrutând spre zări care se confundă cu limitele „satului global
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
sunt frecvent uzitate de postmoderniști pentru a-și susține acel „mod de a gândi altfel” pe care îl folosise și aparatcikul postmodernist Gorbaciov. Cel din urmă folosea expresia rusească novoe mîșlenie, menită să ascundă îngrijorarea sub un voal subțire de optimism. Dar nu ne aflăm în fața unui impas trecător, de natură economică, socială și politică - este vorba despre un cutremur care zguduie însăși realitatea. Temeiurile oferite de știință vreme de câteva secole se clatină amenințător. Exemplele de mai sus par să
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
vin toate cu pronumele personal”) reflectînd valorizarea personalității, autonomizarea ei al cărui revers este închiderea individului uman înlăuntrul propriului eu, pe care Pascal îl socotea demn de dispreț. Și în domeniul cunoașterii Renașterea simplifică lucrurile, le sărăcește, și favorizează un optimism epistemologic cu urmări nefericite pentru însăși libertatea omului. Dacă în Evul mediu există trei feluri de lucruri: necunoscute, cunoscute și de necunoscut, în Renaștere nu rămîn decât două: pe care le știm și pe care nu le știm încă, dar
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
acestei “cunoștințe interioare care precede întotdeauna experiența”. Meditația, eliberată de obstacolele și iluziile simțurilor, descoperă astfel legătura intimă ce unește esența și existența în sufletul uman. Ceea ce definește cartesianismul la acest nivel, nu este forța demonstrației ci mai curînd un optimism prodigios în această descoperire a subiectului. Totuși ne putem continua observațiile. Nu doar natura și esența sufletului nostru rămîne un secret, dar în plus, principiul cogito-ului atâta timp cât este dat printr-o intuiție imediată, nu este cunoscut decât prin caracterul evidenței
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
precoce. Deosebit temperament între părinți și copii sunt frecvente și cel mai entuziast are nevoie de timp ca să se adapteze copilului propriu, relația părinti-copii nefiind nici automată și foarte puțin instinctuală, instinctul intră oricum în discuție doar pentru mamă. Încrederea (optimismul părinților) auto-stima și relația bună a părinților cu proprii lor părinți au un rol pozitiv în dezvoltarea unui atașament adecvat. Experiențele personale dezastruase își pun amprenta asupra dezvoltării personalității mamei și acesta se reflectă nefavorabil asupra calității legăturii mamă copil
ATITUDINEA PĂRINŢILOR DIN MEDIUL RURAL ŞI EFECTELE ASUPRA ADAPTĂRII ŞCOLARE by SARDARIU ELISABETA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/338_a_598]
-
fără să simtă nevoia ajutorului celor din jur. Exercițiile de pronunție corectă se impun încă de la vârste de 3-4 ani, pentru a nu da timp fixării stereotipiilor verbale defectuoase. Exercițiile necesită concentrare, răbdare, energie, precizie și o bună parte de optimism pentru ca munca logopedică să fie eficace. Aceste calități nu există la majoritatea elevilor noștri, ele trebuiesc mai întâi descoperite și formate atât prin influența psihică individuală a logopedului cât și prin cooperarea cu familia, în scopul stabilirii unui contact direct
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
completă operată, deznădăjduită de semnele malformației încearcă o tentativă de sinucidere, după care părinții o prezintă clinicii noastre pentru completarea terapiei complexe: retușuri chirurgicale, reeducare fonetică, psihoterapie. În urma acțiunii noastre intensive, eleva D.G. și-a recăpătat încrederea în forțele proprii, optimismul și dorința de a munci. Este astăzi medic stomatolog. Se pot da astfel multe exemple care s-au realizat pe tărâm profesional și social. Numai două exemplificări din multele cazuri recuperate pot ilustra cele afirmate: Elevul Mihai T - clasa a
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
statele formate asupra structurilor care încă nu ajunseseră la același moment istoric la forma de organizare statală. Această istorie a vulnerabilității comunității anarhice în fața societăților cu o mai mare centralizare politică și concentrare a forțelor oferă prea puține motive de optimism cu privire la apariția unei regiuni substanțiale de comunități anarhice" (Taylor, 1989: 168). Mai promițătoare decât construirea unor comunități complete ar fi dezvoltarea a ceea ce s-ar putea numi comunitatea parțială, "acoperind o largă varietate de cooperative, colective, asociații de cartier și
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
unirea. Uniunea politică era cea capabilă să facă posibilă uniunea culturală. Extinderea educației era de asemenea un imperativ de prim ordin, ca o condiție a configurării conștiinței naționale și sociale la noi. În întreg proiectul său se simte multă speranță, optimism că va fi bine, că valul din vest va fi benefic, că ne vom îndrepta și vom reuși să ne împlinim. Pentru a pregăti un context propice era nevoie de reducerea liberalismului legilor deoarece în opinia sa prea multă libertate
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
1879-1962) și L.S. Vîgotski (1896-1934), cu perspectiva sa istorico-culturală asupra psihismului, relativ recent redescoperită și valorificată în Occident în cadrul psihologiei dezvoltării. Corelată celor trei modele explicative ale cauzalității dezvoltării, apare și problematica educabilității. Adepții celor trei atitudini Ă scepticismul pedagogic, optimismul pedagogic și realismul pedagogic Ă își bazează argumentația pe dinamica și ponderea factorilor ereditate-mediu-educație, în ontogeneză (vezi figura 1). Fără a fi numai atitudini teoretice, scepticismul, realismul și optimismul pedagogic există în mentalitatea și conduita oricărui pedagog și, în mod
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
apare și problematica educabilității. Adepții celor trei atitudini Ă scepticismul pedagogic, optimismul pedagogic și realismul pedagogic Ă își bazează argumentația pe dinamica și ponderea factorilor ereditate-mediu-educație, în ontogeneză (vezi figura 1). Fără a fi numai atitudini teoretice, scepticismul, realismul și optimismul pedagogic există în mentalitatea și conduita oricărui pedagog și, în mod explicit sau implicit, își fac simțită prezența în conceperea și realizarea oricărui act didactic și educativ. 2. Repere psihogenetice și psihodinamice ale dezvoltăriitc "2. Repere psihogenetice [i psihodinamice ale
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
3. Comparați stadiile dezvoltării afective descrise de Fr. Dolto (vezi bibliografia) cu cele propuse de E. Erikson. Asemănări, deosebiri. 4. Prezentați și comparați caracteristicile socio-morale ale tuturor vârstelor școlare descrise. 5. Explicați, în baza schemei figurale prezentate, diferențele dintre realismul, optimismul și scepticismul pedagogic. Capitolul IItc "Capitolul II" Personalitatea elevilor. Temperamentul și caracterultc "Personalitatea elevilor. Temperamentul [i caracterul" Ion Dafinoiutc "Ion Dafinoiu" 1. Conceptul de personalitatetc "1. Conceptul de personalitate" Termenii de persoană și personalitate sunt atât de utilizați în limbajul
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
Kretschmer, care descrie următoarele tipuri: a) tipul picnic Ă statură mijlocie, exces ponderal, față plină, mâini și picioare scurte, abdomen și torace bine dezvoltate Ă căruia îi sunt asociate următoarele trăsături psihice, grupate într-un profil numit ciclotimic: viociune, mobilitate, optimism, umor, spontaneitate, sociabilitate, dar și superficialitate în relațiile sociale, înclinație către concesii și compromisuri, spirit mai practic etc. b) tipul astenic Ă cu corpul slab, alungit, mâini și picioare lungi și subțiri Ă căruia i se asociază un profil psihologic
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
capacitatea de comunicare a informațiilor-expectanțe (operaționalizată cel mai adesea prin expresivitatea nonverbală). Este evident că, între anumite limite, expectanțele profesorilor modelează comportamentul și performanțele elevilor și că aceștia devin ceea ce credem noi, profesorii, că ei pot deveni. În aceste condiții, optimismul pedagogic se instituie ca o condiție necesară a succesului. Abordarea diferențiată a elevilor trebuie să conducă la conștientizarea și valorificarea resurselor de care aceștia dispun și nu la „constricția” personalității prin interiorizarea unor etichete globale negative. ÎNTREB|RI:tc "ÎNTREB
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
Descoperirea penicilinei a marcat începutul erei antibioticelor în istoria medicinii. De atunci până în prezent, atitudinea față de antibiotice a cunoscut mai multe schimbări. Entuziasmul general inițial a fost generat de convingerea că antibioticele vor putea eradica bolile infecțioase. A urmat etapa optimismului temperat, în contextul răspândirii rezistenței la antibiotice, compensate de speranța stăpânirii infecțiilor cu ajutorul unor noi clase de antibiotice. În prezent, rezistența la antibiotice a atins cote de alarmă și tinde să scape de sub control, explicând îngrijorarea specialiștilor cu privire la evoluția antibioticelor
BOLI INFECŢIOASE ÎN MEDICINA DENTARǍ by Manuela Arbune, Oana - Mirela Potârnichie () [Corola-publishinghouse/Science/403_a_932]
-
Dr. Drăgoi și majoritatea agenților sanitari cărora li s’au dat instrucțiuni și circulări. Din cauza lipsei complecte a oricărui mijloc de transport (subl.ns.), inspecțiile în județ nu se pot face deocamdată”. Cum speranța moare ultima, Weinfeld nota cu mult optimism: „...cred că vor începe în curând”. Amestecând politicul cu actul medical, noul șef mai scria: „... pentru coordonarea întregii activități sanitare a județului Tutova s’a creat pe lângă comitetul Uniunei Patrioților (organizație de masă coordonată de partidul comunist român, n.n.) o
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]