2,183 matches
-
aduce aminte că nu se vor bucura mult timp de liniște. Foarte curând ofensiva va porni din nou. Semnele se arată deja. Comunicatele între comandamentele rus și român se întețesc, iar rândurile mult rărite ale regimentului sunt completate cu permisionari rechemați în grabă pe front. Unii dintre ei aduc scrisori de acasă. În cercul monoton al existenței din ultimele luni de lupte permanente, e un eveniment foarte rar și, cu plicul în mână, fiecare norocos se manifestă în felul lui. Unii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
cauciucurile unei mașini rostogolindu-se pe asfaltul umed. Chiar duminica trecută mă trezise din somn un sunet asemănător, ca o inspirație lentă pe gură, și am știut că o mașină gonește pe șoseaua plină de apă. Conștiința acestui fapt îmi rechemase, surprinzător, o grămadă de amintiri: o casă cu etaj lângă un drum asfaltat și pustiu, lungi după-amieze de vară când televizorul nu funcționa și-mi propteam bărbia în câteva perne, închizând ochii și ascultând cu luare aminte fiecare zgomot al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
cele mai frumoase ce am văzut, cu iarba mai mare decât mine și cu nenumărate feluri de flori, era un ocean fără sfârșit - ori cu sfârșitul în necunoscut - care-mi dădea fiori pe care îi simt și acuma, dacă-i rechem în suflet. Când umblam pe cărarea care ducea, prin fânaț, la moară, numai pe unele locuri capul îmi ieșea peste iarbă. Încolo mergeam ca un om printr-o pădure pe o cărare între două ziduri de copaci. Cărarea era întortocheată
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
-o, cu un "ta revedere" încet, aton. În curând voi avea patruzeci de ani! Nu mai sunt un început, o cauză. Devin tot mai mult prelungire, un efect. Mă simt complet determinat. Patruzeci de ani! Vârsta amintirilor și recapitulărilor... A rechema bucăți de trecut, a le retrăi în închipuire - singura compensare a vieții pierdute, procent slab la un capital nerambursabil. Tinerețea - plutire pe un râu de munte cu mlădieri capricioase, sub jocurile de lumini și umbre ale pădurilor, cu întîrzieri neprevăzute
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
noua locuință, unde era bucătăria, unde baia, nu mai știu. Am fost în ultimii ani de multe ori acolo, am urcat la ultimul etaj, m-am lăsat pe vine ca să privesc totul de la-nălțimea copilului care fusesem, am încercat să rechem din memorie ceva. Nu mai știu decât că ușa closetului dădea direct în dormitor, încît uneori mirosea greu în toată casa. Mai știu cada, care avea un fel de scaun din fabricație, încît nu puteai sta lungit în ea, și
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
de dublul-vital și spiritul pleacă spre regiunile eterate ale spațiului cosmic... Cei dragi, nevăzuți, au venit în întâmpinare, să ajute la distrupare și apoi să-l petreacă în noua călătorie... Cei de față plâng cuprinși de frică și jale, uneori rechemând spiritul înapoi producându-i mare suferință. Se crede că, după moarte, omul merge în locul pe care l-a preparat prin traiul său moral pe pământ. Acolo, lumea este a gândului, creațiunea gândirii, corpul nostru spiritual. Noi suntem ființe construite prin
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
fi vrut să se îndrepte spre casă, dar picioarele îi deveniseră din ce în ce mai grele. Încercă să-și scoată ghetele, dar mâinile nu-l mai ascultau. Pentru a suporta durerea ascuțită care-l fulgeră brusc în partea stângă a corpului, încercă să recheme în gând chipul Tuei și i se păru ciudat cât de mult semăna cu prima lui soție, Ania. Bolborosi ca să-și audă cuvintele și să uite de durere: - Ania era mult mai frumoasă decât pot eu să mi-o închipui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
moartă. Nu încerc să explic aici de ce am iubit-o, lucru inexplicabil ca tot ce este firesc. Nu vreau nici măcar să povestesc ce s-a întîmplat cu noi acum zece (să fie unsprezece? douăsprezece?) zile. Mă gândesc doar să îmi rechem trecutul, sau să îmi modelez trecutul, sau să îl inventez, sau toate deodată, căci mă interesează numai să am un trecut, o serie de imagini care să fie sau să se substituie haosului de acum. Acum, de când ei, bieții bătrânei
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ocup de aspectul tehnic al capturării și înjunghierii. Aceste aspecte presupun că le cunoști foarte bine din propria ta experiență, îți pot sugera ca acum, când ai ajuns la aceste rânduri, să închizi pentru cinci minute ochii și să-ți rechemi în minte toate detaliile celei mai frumoase (sau ale ultimei) nopți de dragoste pe care ai trăit-o... Deschide acum ochii. Acum totul e în ordine. Dacă nu mă apuc să înfățișez cele două frumoase nudități, și n-o s-o
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
fiți ieșit deja la pensie, i-am spus. — Am ieșit..., mi-a zis el, acum opt ani. Cu o secure, o teslă și cu mâinile astea două mi-am construit o casă la marginea unui lac în Maine. M-au rechemat din pensie ca specialist. — Specialist în ce problemă? am întrebat. — În problema dumitale, a spus el. — De unde interesul ăsta subit? m-am mirat eu. — Exact asta trebuie să descopăr eu, m-a lămurit el. — Nu e nici un mister de ce mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Kuciurgan. Igor Smirnov și apropiații săi au ieșit învingători din această dispută mafiotă. Ministerul Apărării de la Moscova și conducerea complexului militaro-industrial au decis să susțină clanul Smirnov. În final, Lebed a fost înlăturat de la conducerea Armatei a 14-a și rechemat de la Tiraspol la Moscova. Peste puțin timp, a murit în Siberia, în urma unui accident aviatic. Pe malul drept al Nistrului, cu excepția orașului Tighina, au rămas la putere agrarienii, cei mai agresivi exponenți ai nomenclaturii comuniste. După 1991, în Republica Moldova, clanurile
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
știu prea mult sînt eliminate imediat. Dar cum să fac să o țin din scurt pe Jemima ? Am lansat un proiectil uman Exocet dement, care zboară fîsÎind prin Londra, pornit să facă prăpăd În jur, iar acum vreau să-l rechem Înapoi, dar butonul respectiv nu mai funcționează. OK. GÎndește-te puțin rațional. Nu are nici un rost să te panichezi. N-o să se Întîmple nimic În seara asta. O s-o sun Întruna pe mobil și, În clipa În care Îmi răspunde, Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
lumea teatrului se simt fericiți să te vadă interesat de munca lor. Chiar aerul cu care te întîmpină plasatoarele este unul de sărbătoare; niciodată nu poate intra la vreun spectacol fără să-i fie teamă că gîndurile lui o vor rechema pe femeia aceea care terminase de dat rest unui spectator și s-a apropiat de el cu mersul ei maiestuos... ("Cînd vei avea copii, Mihăiță, i-a spus într-o seară, căci sigur vei avea, ce fel de Vlădeanu ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-ți buletinul și să nu mai calci pe acolo, boule... Ce om de nădejde a pierdut țara!...", l-a auzit pe cel de după reflector bombănind în urma sa. A plecat de acolo împleticindu-se. S-a jurat să nu o mai recheme în gînd vreodată. Dar, tot mai des, în ultimul timp, Doamna Ana știe să vină cînd este nevoie de ea. Mihai o simte. Cu cît trece timpul, cu atît mai puțin dă crezare vorbelor celui ascuns după reflector. La mansardă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
mare, se întrupează mereu imaginea virtuală a unei femei de o calitate aparte, tot mai intangibilă cu fiecare zi distanță de la data despărțirii. Chiar și acum, reîntors definitiv din Ardeal (dezamăgit? nu, n-are dreptul să spună asta!), Mihai mai recheamă în gînd uneori imaginea femeii dragi cîndva. Dar rar de tot. Și numai spre a se pedepsi că nu găsește în el forță să lucreze la scenariul de film, după terminarea căruia să înceapă bătălia pentru a învinge boala. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Ioan de Maroth se distinse într-așa fel încît a fost crezut vrednic de o deosebită răsplătire. Regele sili pe lângă aceasta și pe populația acelui olat să i se supuie; intimidat însă de sosirea oștirii de căpetenie a turcilor și rechemat prin boala mortală a soției sale Maria, carea curând după aceea și muri, el încheie campania cu puțină dobândă și se întoarse acasă mai mult fericit decât glorios. Dezamăgirea și supărul lui Mircea pentru părăsirea acestei campanii, ce-l espunea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
pag. 595. El numără dar la lărgirile superflue a unui stat pe poeții, pe rapsozii, pe actorii, pe danțatorii, De republ., 2, pag. 373. Întrucât voia dar Plato prin republica sa a fi stavilă la irumperea corupțiunei și de-a rechema la simplitate veche a moravurilor, trebuia să esileze tot așa orce iritațiune pasionată ce putea influința asupra sufletului, precum și destinațiunea de la sine la o activitate a vieței. Pentru că răul în genere a ieșit din subiectivitatea devenindă liberă, de aceea această
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
sufletului nostru. Esemplul următor servă ca să-și poată face cineva o idee clară despre această cugetare. În Chezășia lui Schiller stau vorbele: "Moros merse, pumnalul sub haină". - Aicea ac[c]entul simbolic cu care se intonează vorba pumnal trebuie să recheme deodată în sufletul nostru imaginea armei de omor ce ucide pe ascuns, cu tot sinistrul pe care-l poate produce această idee în noi. În Mignon a lui Gothe se înseamnă o țară misterioasă "în care mirtul stă liniștit și
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
cu un accent mai energic. Însă dacă afectul trece (se preface) într-o reflexiune și se sfârșește cu o sentință atunci aceasta pretinde relativ cu mișcarea precedentă a sufletului un tempo retardiv, pentru că omul prin acea generalitate a cugetării se recheamă din afect și se reculege. Tempo mai repede sau mai încet e firește totdeuna numai relativ, pentru că, trebuind a fi comparat cu cel ce precedă și cu cel ce urmează, trebuie să se amăsure acestora. E evident că această schimbare
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
urmare să le fi aprehendat. Este însă clar că chiar această aprehensiune a celor diverse singură nu poate produce încă nici o icoană și nici un nex al impresiilor daca n-ar fi un fond subiectiv care să fie-n stare a rechema o percepție de la care sufletul trecuse la alta, a o rechema la cele următoare și astfel a rangea șiruri întregi ale lor, dacă n-ar fi o facultate reproductivă a imaginației, care și este numai empirică. Fiindcă însă reprezentațiile s-
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
aprehensiune a celor diverse singură nu poate produce încă nici o icoană și nici un nex al impresiilor daca n-ar fi un fond subiectiv care să fie-n stare a rechema o percepție de la care sufletul trecuse la alta, a o rechema la cele următoare și astfel a rangea șiruri întregi ale lor, dacă n-ar fi o facultate reproductivă a imaginației, care și este numai empirică. Fiindcă însă reprezentațiile s-ar reproduce după cum s-ar nimeri și fără osebire, încît nu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
rămânea totuși fără valabilitate obiectivă, fără înțeles și fără însămnătatea dacă nu s-ar demonstra întrebuințarea lor necesară asupra obiectelor experienței, ba reprezentarea lor e curat numai o schemă care se raportă totdeauna la puterea reproductivă a imaginației, care această recheamă obiectele experienței, fără cari timp și spațiu n-ar avea nici o însemnătate; și astfel stă lucrul cu toate noțiunile fără deosebire. Posibilitatea experienței este dar aceea care dă realitate obiectiva tuturor cunoștințelor noastre apriori. Dar acuma esperiența se bazează pe
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și-ntunecat... (I 6). Artistul slăvit de contemporani are parte și de detractori. Mecena socotește retragerea lui Horațiu din Roma drept semn că el s-a simțit ofensat din pricină că August a refuzat să dea curs rugăminții lui de a-l rechema pe Ovidiu din exil, dar rămâne convins că suveranul ar putea fi înduplecat de lectura tratatului privitor la arta poeziei : Și muza ta, sunt sigur, prin nobila-i cântare/ Va scoate pe Ovidiu din trista-i exilare (I 8). În
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
se răsfrânge asupra locului izgonirii sale : Roma te dorește, cu fală aclamat./ Exilul lui Ovidiu va fi celebru-n lume,/ Legând numele Romei cu a lui Tomis nume (V 7). În cele din urmă, Roma îi recunoaște valoarea : Roma te recheamă cu drag lâng-al ei sân./ Primește-aste coroane ; prin noi ți le trimite.../ Salut și onor ție, poete strălucite ! (V 9). Omul este înfrânt de potrivnicia destinului, însă poetul se bucură de glorie eternă. Ultimele cuvinte ale piesei sunt adresate celui
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Bărbatul îi susține privirea fără să-și plece pleoapele. Schițează apoi un zâmbet timid. I se pare că-l recunoaște. Îl întreabă pe Nero: — ăl’ de colo, nu este cel care a adus la Siscia cohortele de voluntari și veterani rechemați sub arme? Tiberius tresare și murmură derutat: — Velleius Paterculus!? Îl zărește la rândul său și agită ușurel din mână în semn de bun venit. Ajuns lângă el, îi oferă bărbătește acolada. — Nepotul lui Minatus Magius din Aeclanum, praefectus fa brum
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]