2,115 matches
-
abordarea constructivistă, deși se interesează și de cartografierea relațiile de putere care contribuie la structurarea discursivă a realității (în speță, a memoriei naționale românești). Interogațiile de cercetare care au pulsionat demersul pe care l-am întreprins și care ne-au suscitat imaginația sociologică s-au referit la următoarele chestiuni: cum este constituită discursiv memoria colectivă? Mai la obiect, cum este structurată pe cale discursivă conștiința istorică românească? La nivel instituțional, care sunt instituțiile mnemonice responsabile de producerea, administrarea, diseminarea și reproducerea corpusului
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
emancipativ, ci mai degrabă unul pragmatic-instrumental, acela de a unifica Prusia prin intermediul educației dirijate de stat. Educați să se identifice înainte de toate cu statul și țelurile sale, subiecții prusaci erau astfel scoși din cercurile lor inferioare de socialitate care le suscitau adeziunea sentimentală (stări sociale, bresle profesionale, comunități țărănești, land-uri etc.) și puși într-o relație directă cu statul. Consecința socio-politică ce decurgea fără cusur din această strategie educațională consista în dizolvarea solidarităților sociale intermediare ce se interpuneau între statul
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
acest foarte succint comentariu: latinitatea pură a originii românilor, lui Traian fiindu-i atribuită paternitatea poporului român; a doua concluzie vizează unitatea etnică (conferită de sângele latin) și teritorială (circumscrisă de hotarele spațiului dacic) ce marchează poporul român. Întrebarea ce suscită un răspuns imediat în acest context este dacă ideea unității politice a tuturor românilor sub același sceptru al autorității este derivată de către membrii Școlii Ardelene din ideea unității etnico-teritorială. Răspunsul este unul negativ: nicăieri în scrierile lor istoriografice și revendicative
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
au manifestat precauție și reticență față de noile idei propagate de curentul romantic. Reformele educaționale începute în perioada regulamentară (post 1831- 1832), departe de a satisface doleanțele intelectualității liberal-democrate care a organizat mișcările revoluționare de la 1848, nu au făcut decât să suscite și mai puternic revendicările de universalizare a învățământului public de masă. Proclamația de la Islaz, redactată și citită public de Ion Heliade Rădulescu, "decretă o învățătură pentru toți egală, progresivă, integrală pe câtu va fi cu putință după facultățile fie-căruia și
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Istoria românilor pentru școlile secundare de ambele sexe (edițiile 1900 și 1903) al lui G.G. Tocilescu. Gaz pe foc a pus și faptul că raportul lui Bogdan a fost dat publicității - fapt cu totul inedit, fără precedent, pentru lucrările comisiei -, suscitând reacții din partea lui Tocilescu, căruia i s-au raliat și alți autori respinși, ca de pildă I. Găvănescul. Incidentul a polarizat breasla istoricilor, linia de falie coincidând, în mare parte, cu demarcația generațională. Disputa istoricilor nu era doar una în
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
VII (1952) și Istoria: programa școlară pentru clasele VIII-XI (1952). Acestea din urmă, cuprinzând instrucțiunile după care trebuie predată istoria în școli, inaugurează în tradiția învățământului românesc o explicită "pedagogie a urii". În repetate rânduri, dăscălimea este instruită spre a suscita ostilitatea viscerală a elevilor. În procesul predării Istoriei" - precizează programa - "profesorul educă în elevi dragostea de patrie și ura față de naționalismul și cosmopolitismul burghez" (Istoria: programa școlară pentru clasele VIII-XI, 1952, p. 5). Câteva rânduri mai încolo, ideea este reluată
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
funcționează limbajul în situații dintre cele mai familiare. Rezultatele la care ajungem printr-o asemenea muncă vor putea fi cu greu contestate. Pentru cel care practică filozofia în acest fel nu există „teze filozofice“, adică „descoperiri“, idei noi care pot suscita discuții și controverse. „Dacă gramatica este făcută clară, înaintându-se în pași foarte mici, demers în care fiecare pas este cu totul de la sine înțeles, nu poate lua naștere în genere nici o discuție. Disputa ia naștere întotdeauna deoarece se sare
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
interpretului cele mai importante efecte cognitive/contextuale, necesitând pentru aceasta cel mai mic efort de prelucrare. Acest principiu este fundamental pentru teoria pertinenței. El scoate În evidență două aspecte care subliniază rolul contextului În interpretare: 1. pentru ca un enunț să suscite atenția interpretului, el trebuie să producă asupra acestuia anumite efecte contextuale (În prima variantă a teoriei <ref id=”114”>Ibid., p. 168referință </ref>) sau cognitive (În studiile ulterioare <ref id=”115”>Wilson, D.; Sperber, D. (2004): „Relevence Theory”, În Handbook
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
vehiculează o prezumție a propriei sale pertinențe optimale <ref id=”126”>Ibid., p. 8 referință </ref> (originea acestui principiu pare să se afle În observația extrem de importantă pe care Grice o face În William James Lectures: ”actul Însuși de comunicare suscită așteptări pe care ulterior le exploatează”<ref id=”127”>Apud Sperber și Wilson 1989, p.63 referință </ref> ) * Principiul pertinenței optimale: Un stimul ostensiv este optim pertinent pentru un receptor dacă și numai dacă: o este suficient de pertinent pentru
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
grupului. Calcularea atracțiilor și a repulsiilor emise de un subiect ne furnizează indicele expansivității lui socioafective, care traduce nevoia lui de ceilalți; b. centripedă: această orientare se referă la sentimentele (de atracție, de repulsie, de indiferență) pe care subiectul le suscită, la rândul lui, la persoanele-parteneri, fapt care se traduce prin recepția unui număr variabil de alegeri, respingeri sau indiferență din partea celorlalți. Calcularea atracțiilor și a respingerilor primite ne furnizează indicele statusului social sau indicele integrării socioafective a individului dat (Golu
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
trateze într-un mod care să le accentueze importanța personală" (2007, p. 8). Totodată, o manifestare normală a mâniei "îi arată celuilalt limitele peste care nu trebuie să treacă dacă vrea să mențină raporturi bune cu noi și să nu suscite inutil o reacție agresivă" (Brillon, 2010, p. 40)41. Pe cât posibil, este recomandabil să nu lăsăm furia să mocnească în noi, între noi și ceilalți. Este esențial să găsim timp și momentul potrivit pentru a ne elibera de ea, pentru că
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
se manifestă chiar uman, spre deosebire de eroul care este uneori incapabil să își adapteze morala, prea normativă și riguroasă, la situații concrete, ceea ce îl face relativ antipatic telespectatorului. Acest model cultural, vehiculat în filme precum Erou din întâmplare, Leon etc., a suscitat o amplă discuție asupra caracterului prejudiciabil și a posibilei influențe negative pe care o poate avea asupra publicului, în special a celui tânăr, prin faptul că realizează o amalgamare a valorilor și a caracterelor umane. Cercetarea noastră a regăsit frecvent
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
origine americană și conțineau un procentaj de 65% imagini violente (superior procentajului de 19% din emisiunile franceze, difuzate în prima parte a serii). Mecanismul relației „dintre virtual, serie, repetiție”, ireversibilitate (moartea și rănile sunt ireversibile), spectacol și imagini șoc - care suscită emoția și ocultează mecanismele de „apărare psihologică” - fac din violența din programele de televiziune „un scop în sine, unilateral și reducționist, aparent inevitabil, întrucât este reprezentat doar procesul derulării interacțiunii violente” (Meigs-Jehel, 1997, p. 71). Este și semnificația dominantă a
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
nucleu comun de simboluri care corespund unor valori, opinii, cunoștințe, experiențe.... Mijloacele de comunicare în masă și îndeosebi cel care este astăzi cel mai răspândit, televiziunea, au ca funcțiune de a reexprima, reinterpreta (sau menține) aceste simboluri comune, de a suscita altele noi, răspândindu-le și făcându-le asimilabile - de către mase de indivizi ale căror trăsături intelectuale și afective sunt, de altfel, foarte diferite” (Drăgan, 1996). Rolul major pe care televiziunea îl are în ceea ce Luckmann și Berger numesc construirea simbolică
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
altele. Valorile conțin nu doar elemente cognitive, ci presupun și puternice componente afective. Cu cât o valoare este mai puternic înrădăcinată, cu atât ea ocupă un loc central în sistem și cu atât este trăită mai intens, luată în serios, suscită mai multe emoții și mobilizează energii vehemente. Există valori pentru care oamenii își sacrifică viața. Modul de organizare al unui sistem de valori variază de la o cultură la alta. Logica sa internă nu se supune mereu acelorași reguli. Această divergență
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
de caniculă prelungită; anumite valori intră în sistem, altele ies ("se pierd"). Cineva descoperă credința religioasă și aderă la ea; altul începe să se îndoiască, apoi o abandonează; anumite valori sunt mărturisite cu mai multă intensitate, modifică substanțial comportamentele sau suscită angajamente mai puternice; altele slăbesc în intensitate, pălesc, ducând la lipsă de implicare. Un cuplu poate să întărească valoarea fidelității după ce a trecut printr-un moment de criză; un altul poate să renunțe la ea dacă a fost afectat de
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
în raport cu un alt fapt; ea poate fi durabilă, ca un "motor" care propulsează modificările unui fenomen, sau o "influență" care acționează constant asupra lui. Putem folosi cuvinte ca "origine", "rădăcini", "motive" sau "factori" pentru desemnarea unui grup de cauze care suscită un fenomen. Toate marile mutații din istorie sau din epoca contemporană implică valori, atât la origini, cât și la nivelul consecințelor; de ce un anume imperiu sau un anume regim politic s-a năruit? Cum se nasc și se răspândesc religii
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
s-au adăugat problemelor presante ale Germaniei anilor 1920: umilirea cauzată de un război pierdut, inflația, criza, șomajul, orizonturile închise. Întâlnirea celor două serii de cauze l-au format pe Hitler și valorile sale (a se vedea Mein Kampf) și suscită fascinația național-socialismului. Sunt cazuri în care schimbarea nu pare legată de cauze sociale. Așa cum s-a întâmplat în mai 1968, anumiți tineri pot lăsa impresia că își doresc schimbarea de dragul schimbării, că doresc să scape de o viață fadă și
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
aspecte care trebuie analizate: Pentru fiecare valoare dată: -semnificația sa; -caracterul său explicit sau latent; -poziția sa ierarhică în cadrul sistemului de valori al actorului, al grupului sau publicului; -extinderea sa, zona de valabilitate; -intensitatea sa, încărcătura emoțională pe care o suscită; -forța sa de constrângere (valori imperative, obligații formale versus valori cu marjă mai mare de libertate); -gradul de convingere sau de îndoială a actorului, grupului sau publicului cu privire la această valoare; -funcțiile exercitate (în special în raport cu problemele actorului, grupului sau publicului
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
dovedi acțiunea efectivă a valorii. La momentul în care scriem, legea interzice portul însemnelor religioase ostentative la școală și este, deocamdată, la începutul aplicării sale. Nu îi putem anticipa efectele, adică să ne imaginăm reacțiile pe care ea le-ar suscita. Argumentul bazat pe anticipare nu poate avea aceeași forță ca o evaluare bazată pe fapte, dar nu înseamnă că, din această cauză, este fantezist: poate fi extras din comparația cu alte cazuri analoage din trecut sau cu cunoașterea actorilor implicați
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
Același principiu se aplică bucuriei și veseliei, dar ceea ce provoacă aceste sentimente poate să difere, conform cu credința fiecăruia. Creștinismul are în comun cu alte religii, ca islamul sau budismul, mila (la fel ca și compasiunea). Pacea, omniprezentă în scrierile sfinte, suscită totuși îndoiala, într-atât de războinică și de aducătoare de moarte a putut fi religia în cursul istoriei, chiar dacă Biserica a jucat, fără îndoială, un rol pacificator și civilizator în privința "barbarilor" și pe toată perioada Evului Mediu ("pacea lui Dumnezeu
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
plan este îndeplinit între 1486 (Bartolomeu Diaz atinge capul Bunei Speranțe) și 1522 (lumea este înconjurată pentru prima oară). Niciodată nu și-au modificat europenii viziunea universului atât de radical ca în timpul generației lui Cristofor Columb. Surprizele se înmulțesc, ele suscită gustul observației și al comparației între patria-mamă și teritoriile descoperite. Că-lătorii intră în contact cu alte culturi, sunt în prezența Celuilalt și constată uimiți că ființele umane pot avea sentimente nobile fără a fi primit lumina creștinismului ("bunul sălbatic" și
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
semnul unei slăbiciuni și subminează dezbaterea. Dramatizarea introduce o anumită doză de emoții în schimburile de idei. Nivelul adrenalinei crește. Chiar și pacifiștii folosesc un vocabular militant, vorbind despre "lupta" lor împotriva războiului. O cauză este justificată prin acțiuni care suscită sentimentele, ca de exemplu a acționa în numele săracilor. Astfel, a nu anula datoriile lumii a treia ar însemna să ai o inimă de piatră. Am fi considerați spirite mercantile dacă am vrea să alcătuim un dosar obiectiv și să ne
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
bolnav contează foarte mult personalitatea premorbidă și impactul cu boala actuală. La medic contează personalitatea acestuia (rezervat, curajos, optimist, dur, defetist), experiența cu bolnavii și modul de a se apropia de aceștia. M. Balint acordă un rol important „emoțiilor medicului” suscitate de întâlnirea cu bolnavul și „coparticiparea” simpatetică a acestuia la suferința pacientul său. Aceste aspecte, peste care nu se poate trece cu vederea, nu trebuie însă exteriorizate în prezența bolnavului. In cadrul relației „medic - bolnav”, o importanță deosebită revine „înțelegerii
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Schizonoia reprezintă tendința generală la discordanță între atitudinea pe care un individ caută, în mod conștient, să o adopte în viață și activitatea sa psihică inconștientă care îi este opusă (Pichon). d) Schizopatia reprezintă totalitatea tendințelor constituționale ale unui subiect suscitând reacții de acest tip destul de pronunțate, fără ca totuși să se constituie într-un proces morbid în ceea ce privește evoluția sa clinică (E. Bleuler). e) Schizofazia este o formă particulară de disociație a limbajului, caracteristică bolnavilor de schizofrenie (E. Kraepelin). f) Schizofrenia este
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]