2,992 matches
-
al vagonului, cu scaune de lemn și minere de lemn ce se tot izbeau de acoperișul tapițat cu vinilin. Vedeam acolo și fața vatmanului și, dacă mă apropiam, fețișoara mea proprie, numai ochii și nasul de ea, zâmbind nătâng și uimit. La fel, "întărit" și mai puțin straniu - deși atât de ciudat! - era drumul către nașii mei, la Maica Domnului, unde ne ducea tot un tramvai, dar numai câteva stații, după care trebuia să intrăm într-o stradă de mahala, mereu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
alte culoare de femeia în alb (figură de nemțoaică, blondă, tunsă scurt, pensată "cu sprîncenele-n deplasare"). E de neînțeles pentru mine încrederea asta, intrarea în marea aventură a detașării de părinți și a explorării spitalului cu un fel de încîntare uimită. Acea primă săptămână independentă, sustrasă vieții normale, avea să fie, poate, modelul trăirii ulterioare a unor lumi închise, izolate, sferice asemenea perlelor și la fel de prețioase, încrustate în edificiul asimetric, capricios și imposibil de cuprins în totalitate al viețuirii mele obișnuite
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un gaz în lumină. Doar punctul ei incandescent se lățea atunci sub ochiul meu, devenind o mare de aur, o poleială de aur topit ca pe nimbul icoanelor, dar în care suiau și coborau, lent, ființe filiforme. Le priveam fascinat, uimit că-mi vedeam în spatele lor și propriul ochi reflectat pe lentilă, cu gene lungi și negre, cu iris căprui în jurul pupilei aurii în care fremătau, cu umbrele lor neînchipuit de subțiri, firișoare ca de lână și animalicule mai evoluate, cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fiindcă te tot apărai de țânțari, dar apoi întunericul venea, albastru catifelat, vocile se auzeau zbârnâit din boxele străvechi, cerul se umplea de stele, filmul curgea în lumea lui, iar Mircea rămânea singur în tribune, uitîndu-se aproape numai la cer, uimit și fericit când mai cădea cîte-o stea, lăsând o dâră lungă în urmă. Scaramouche se duela, se-ndrăgostea, se deghiza-n măscărici, apoi scria pe ecranul negru FIN și ecranul se stingea. Lumea se-ngrămădea ca oile spre ieșirea slab
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ale tavanului, crengile părului, pline de pere mălăiețe ciugulite de păsări, bătând în geamul îngust și zăbrelit, toate acestea-nsemnau pentru Mircișor o lume enigmatică, de care-i era puțin teamă, dar după care și tânjea într-un fel. Cât de uimit fusese când aflase din întîmplare primele lucruri despre Isus pe care el le putea înțelege, pentru că se potriveau cu ce mai știa și el! O dată, după ce fusese cu mama lui la Muzeul Satului, ieșiseră pe altă parte și se rătăciseră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
luptase cu Baiazid. Tatăl băiatului îl chemase o dată-n sufragerie și-i desenase ceva pe o coală. "Ei, ia zi, ce-nseam-nă asta?" Erau o baie, un zid, o poartă și-un fes. "Baia-zid poar-tă-fes", îi silabisise el, și Mircișor rămase uimit că se pot face cuvinte și propoziții din desene. Doar că tatăl lui întrecuse apoi măsura. Da' ia zi, aici ce-am scris?" Și desenă ceva ce nici nu se putea înțelege, căci nu știuse să facă o șuncă și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și țipând, oprindu-se să-și cumpere vată de zahăr și, deși nu le era cu adevărat sete, făcând coadă la țâșnitoarea de sub castani. Ajunși în dreptul celor trei stejari bătrâni, impresionant de groși, aflați chiar în fața Circului, oamenii se opreau uimiți, iar copiii dădeau cu toții năvală pe iarbă până lângă scoarța copacilor uriași. Așa ceva nu mai văzuseră și nu mai văzuse nimeni, nici măcar bătrânele care-și făceau veacul pe alee, pe băncile din fața blocurilor: chiar în acea seară ieșiseră din găurile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
rămânând câteva clipe-ntr-un lotus relaxat, de Buddha lipsit de dorințe, și-apoi își caligrafie corpul, din nou, într-o literă imposibilă din alfabetul cunoscut doar de câțiva literați ai propriei cărni, pe când miliarde de analfabeți stăteau în jur, uimiți și ne-ncrezători, văzând dar neputând citi mesajul ascuns. Ideograme străine, hâde, vrăjitorești, căci ce-ar putea-nsemna-n lumea noastră plierea, acum, a centurii scapulare peste cea pelviană, cu îndoirea totală a coloanei, așa cum nici o contorsionistă n-ar fi putut-o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de mușchii reliefați ai umerilor. Le smulse cu silă de pe el și rămase gol sub marele candelabru. Abia atunci se privi în oglindă. Odaia răsfrîntă-n cristalul ei era identică și totuși complet diferită de prima, pentru că-n mijlocul ei, privind uimită spre Maarten, stătea o tulburătoare fată goală, având ochii lui, buzele lui, un anumit fel al lui de a-și purta capul și umerii, o aluniță a lui, pe care el o avea în dreapta buricului iar ea în stânga. Mai micuță
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dar nu dorea să-și riște viața. Se apropie de tânăr și îi desenă cu vârful lamei sale un cerc perfect pe mijlocul frunții. Apoi se depărtă rapid, așa încît tot ceea ce văzu Stin fu cum quintul se trage înapoi. Uimit, tânărul își duse mâna la frunte și simți usturimea rănii deschise. ― Să nu mai încerci niciodată să te apropii de mine. Te-aș fi putut ucide. ― Poate că asta și căutam! strigă Stin uimit și furios în același timp. ― Ești
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
fu cum quintul se trage înapoi. Uimit, tânărul își duse mâna la frunte și simți usturimea rănii deschise. ― Să nu mai încerci niciodată să te apropii de mine. Te-aș fi putut ucide. ― Poate că asta și căutam! strigă Stin uimit și furios în același timp. ― Ești doar un băiețandru plin de ifose. De aceea am să te las să te cațeri înapoi în copac și de acolo să mergi în coliba ta din Sat. ― Nu pot. Trebuie să merg și
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cu un anumit fel de viruși pentru a îndeplini cele mai gigantice sarcini. Am văzut lucruri uimitoare înfăptuite de ei... Nu mănâncă prea mult, nu au problemele oamenilor... Dar ce spun eu? întreabă-l pe el. Abatele își mută privirile, uimit, spre Kasser. ― Așa este. Dacă vor reuși vreodată să sintetizeze virușii cu care să-i controleze pe zeți, Lumile Agricole cu clone umane vor dispărea în cel mult două decenii. Pur și simplu zeții sunt mult mai buni decât oamenii
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cadă în genunea timpului, zâmbi sălbatic tânărul. *** Alaana își ținea fruntea în palme. Urlase în mintea băiatului când simțise că pata din mintea lui e pe cale să orbească tot restul gândirii, dar nu fusese în stare să oprească șuvoiul. Ascultase uimită vorbele lui Xtyn, cu senzația clară că se mai întîlnise cu ideile acelea, fără a ști însă exact cui aparțineau. Nu se îndoia însă că originea lor era doctrina călugărilor augustinieni. Preț de câteva momente, încercase să se amăgească spu-nîndu-și
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
iarăși cu urzelile lui Zuul, că zău, nu mai ai nici un haz... - Nu, zise Maestrul quinților. Nu-i vorba de asta. Mă întrebam ce-o să facem daca mâine, de pildă, cucerim puterea. Ce ar trebui să întreprindem? Împăratul se opri uimit. - Ce întrebare e asta? Am restabili ordinea! Dinastia Boszt ar redeveni ceea ce a fost, Consiliul de Coroană ar fi reinstaurat în drepturi... Bătrânul clătină din cap. - Cred că va fi ceva mai complicat, Sire. Ordinea de care vorbiți a suferit
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
-i cruțe astfel pe ei. Actul ăsta, inventat acum șapte mii de ani, este încă și acum cel mai eficient mod de guvernare. - Nu sunt sigur că înțeleg exact ceea ce spui. Pilotul acela care a deschis focul... L-am simți uimit! Încerca o uluială de genul celei pe care o resimt aceia care nu mai sunt stăpâni pe ci înșiși. Era foarte nervos. A avut nevoie doar de un imbold. - Riști mult. Acum un an intervenția asupra minții lui ar fi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cred că aș fi găsit alte argumente care să-i oprească. Heyyn Tars intră în camera de control arborând un zâmbet triumfător. - Patru sute douăzeci și doi de ani putem trăi cu rezervele pe care le avem aici. Bella îl privi uimit. - Și de ce ești așa de bucuros? Ce motive avem să ne bucurăm că am schimbat o închisoare cu alta?... Tars tăcu brusc sesizând mânia împăratului: - Îmi permit să vă atrag atenția, Sire, că situația noastră nu e nici pe departe
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
face că Alaana asta a voastră a fost de neatins preț de șaptesprezece ani și chiar acum, când avem mai multă nevoie de ea, este în pericol... - Cu tot respectul, Sire! repetă pe un ton ceva mai ferm Heyyn Tars. Uimit, împăratul se întoarse spre quintul său, care dădea cu frenezie comenzi camerei de luat vederi de pe micul satelit spion instalat pe orbită. Imaginea își pierdu o vreme din claritate și apoi se focaliză asupra unui grup de puncte care părea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
punte dintr-un culoar lateral, înecat de fum. Cine dracu' trage în noi? - Îmi dați voie? întrebă pe un ton senin un tânăr care se strecură pe lângă Durdrin și se așeză în fotoliul din fața celui mai mare pupitru de comandă. Uimit, bărbatul îi făcu loc fără să întrebe cine era. Privi spre Barna, care îi făcu însă semn să fie liniștit. Degetele lungi ale tânărului începură să alerge pe o consolă și cel mai mare dintre monitoarele din sală se lumină
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
îl văzu pe Balamber cum se ridică dintr-odată, cum se întinde peste masă și îi trage câteva palme tovarășului său; acesta tresări, se apără cu mâinile, dar nu reacționă, mulțumindu-se să-l privească pe comandantul său mai mult uimit decât enervat. — Ține-ți mâinile la locul lor! îi strigă Balamber în dialectul lor mongol. Ai băut prea mult. V-am avertizat să vă purtați cum se cuvine! Ai uitat că avem nevoie de el? Kayuk, care rămăsese cu mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
semn cu mâna să se apropie. Biatul înaintă, trăgând de căpăstru catârul cu încărcătura lui, iar Gomer, trecând pe lângă Balamber fără să se oprească, le veni în întâmpinare. Audbert, care nu-i scăpa din ochi pe bagauzii din jur, rămase uimit, nu fără un dram de ușurare, văzând cât era Balamber de conciliant. Prin urmare, hunul, cântărind raportul de forțe, luase hotărârea înțeleaptă să fie conciliant și poate că așa vor reuși să se salveze cu toții. Nu-și lua ochii de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lui. Rece, hotărât, îi aranjă sumar pantalonii, amânând momentul când va trebui să găsească o scuză convingătoare pentru moartea sa. Când se întoarse spre Frediana, văzu că își revenise oarecum și se trăgea înapoi pe coate, fixându-l înspăimântată și uimită; tunica i se zdrențuise și era murdară de pământ, iar pe pântece, de mici pete de sânge. Retrăgându-se astfel, se apropia de fratele ei, care, imobilizat lângă stâncă, îl fixa pe Balamber cu ochii ieșiți din orbite, arzând de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
spre Genava și pe toate cele lăturalnice o să înceapă să vină capii de prin sate, îndreptându-se către marea adunare. N-ar fi bine ca voi, hunilor, să mai întârziați pe aici. Netulburat și fără să bage în seamă privirea uimită și plină de iritare a lui Khaba, Balamber scutură din cap: — Eu duc întotdeauna la bun sfârșit ceea ce încep. în momentul acela, războinicul ce rămăsese în luminiș coborî, la rândul lui, pe prundiș și se alătură conducătorului său. Nu sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
aflată în stânga reginei: îmbrăcată cu o tunică dintr-o țesătură de culoare cărămizie, cu ornamente delicate din purpură și aur, ea stătea, mândră și dreaptă, cu mâinile strânse pe brațele jilțului și urmărea cu atenție fiecare cuvânt al suveranului său. Uimit, îi observă trăsăturile nobile, privirea inteligentă și hotărâtă, părul unduios, castaniu, pe care vălul, prins cu o diademă simplă, reușea să-l ascundă doar în parte. Mulți demnitari se adunau chiar pe treptele scării, atenți însă să lase loc suveranului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
acolo se va duce la Aureliana. Cetatea trebuie, de aceea, să reziste atât cât e nevoie, încât să ne permită să ne unim forțele cu armata lui Teodoric și să-l atacăm pe Atila împreună. Sebastianus era în același timp uimit, îngrozit și satisfăcut: avusese deja ocazia să participe cu alți ofițeri la consilii de război, însă acum era prima dată că Magister militum îi vorbea între patru ochi și atât de amănunțit despre planurile sale. Asta însemna oare că urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Divicone. Cu surprindere, îl văzu cum se reculege cu mâinile împreunate, rostind o scurtă rugăciune de mulțumire, de îndată ce hangiul îi aduse la masă cana cu vin și un vas mare plin cu bucăți de miel fript. Chiar și Metronius rămase uimit și nu putu să-și rețină un zâmbet. — Văd că ești un om de mare credință, comentă, făcându-i cu ochiul lui Sebastianus, în vreme ce întindea mâna ca să-și ia porția lui. Divicone întinse și el mâna și zâmbi cu umilință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]