19,653 matches
-
madam Clipici, o gospodină preocupată de „economie”, eroina mai multor schițe ale aceluiași Ion Gorun - ouăle, 15 la un franc, că n-a mai fost de cînd țiu eu minte”9). întîlnită și la alți autori, sinonimia leu-franc e ceva obișnuit în epocă, și va mai dura cîteva decenii 10). Leii erau de argint, banii de nichel. Aceștia erau făcuți din aramă în aliaj cu nichelul, care le da culoarea albă și numele, ortografiat la început: „nikeli”. Aflat într-o berărie
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Tîrziu, în geamul tău, încet, cu o monedă voi suna”, care evocă urgența comunicării cu „iubita”, încercare, din păcate, eșuată. Moneda folosită de poet putea fi, așadar, un „nikel” (rest de la crîșmă) sau, mai probabil, o piesă mare, de argint, obișnuită pentru un anumit gen de plăți, cum lasă să se-nțeleagă aceste versuri dintr-o „Romanță”, scrisă și publicată în același an cu „Nervi de toamnă”: „De vei veni/ Cînd n-o să vin,/ Pe banca veche vei găsi:/ Un crin
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
absurd, apoi, emistihul „...și-am început să-l strig”. Ei nu cunosc, desigur, despărțirile paroxistice de cei morți, ci doar pe cele - ca-n filmele anglo-saxone - pretins decente. în sate, dar uneori și la orașe, rudele celor morți încă mai obișnuiesc să-l strige, în bocete, pe defunct: „Trezește-te, Ioane (Gheorghe,Vasile), auzi..., vezi...!” însă, în ciuda simplității, poemul lui Bacovia duce către o idee cutremurătoare: cea a imposibilității de a pătrunde în zona ermetică a morții. Strigătul e inutil, trezirea
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
fund de lume”. Nici unul din acești autori nu-i vinovat de modificările intervenite în percepția noastră. Dacă s-ar întoarce printre noi, cred că ne-ar cam bate obrazul pentru felul în care îi interpretăm. Și ne-ar spune vorba obișnuită pe vremea lor, „Honni soit qui mal y pense!”. Deși îl întîlnesc, mulți dintre contemporanii lui Bacovia nu-l văd, nu-l rețin fizic. Unul, de pildă, e Mihail Cruceanu: „L-am cunoscut și pe Bacovia. Era un om foarte
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
toată viața „saci încărcați cu slove”, Caragiale e vinovat că a preferat o popularitate de „băncuță” (monedă mică), Vlahuță - că tratează în versuri dulcege subiecte de proză, iar Iosif, Coșbuc, Anghel („un clovn tragic”) îl lasă indiferent. Denigrări și insinuări obișnuite în comeraje, afirmațiile sale sînt stimulate într un fel de rezerva pe care i-o arată interlocutorul, secretar de redacție la o revistă literară, tip avizat și cu simțul umorului. Discuția lor se desfășoară capricios, în zig-zag, Lăptucă trecînd de la
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
vîrstele, angoasele și reveriile sale. Am pomenit de dezacordul lui Eminescu și de cel al lui Maupassant față de indiscrețiile biografilor. Care-i explicația lui? Faptul, cred, că ambii trăiesc în epoca primului val masiv de biografism și nu sînt încă obișnuiți cu genul. în plus, viața fiecăruia dintre ei avea destule momente încurcate și delicate, pe care n-ar fi vrut să le divulge. Ulterior curiozitatea cercetătorilor n-a mai putut fi îngrădită. Presa a inițiat interviuri cu oamenii de success
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
cu acel război numai pînă la Adrianopole, unde s-a încheiat și pacea? Cadourile nu fuseseră aduse de generalul Jeltuhin, ci fuseseră trimise de acolo, mai de mult, de altcineva. Pe cînd Ioan Toader Callimachi era mare dragoman la Țarigrad, obișnuia să trimită cadouri fratelui său, Dumitrașco de la Stîncești, și surorilor Maria Jitniceroaia, de la Bănești și Paraschivei Pităreasa, de la Botoșani. Corespondența purtată cu marele dragoman mai apoi domn al Moldovei cu fratele și cu surorile sale arată că el le-a
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
agresivitate, dar a virat-o spre alte orizonturi când și-a ales substanța multor opere de ficțiune. Pentru Yourcenar, mai degrabă realitățile perene ale conduitei umane decât șansa aleatorie a sexului biologic rămân cheia dezlegării misterului identității și căutărilor sale. Obișnuia să identifice o problemă în condiția umană de exemplu, rolul forțelor oculte și apoi căuta să localizeze un moment istoric când problema ieșise temporar în evidență, ca de exemplu în Renaștere. Acest proces, în fel și chip, a format baza
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
să fie ea însăși. "A fi ea însăși" presupunea de asemenea, în ciuda vârstei și decrepitudinii incipiente, continuarea posibilității de a seduce pe alții. Undeva, în corespondența ei prolifică din acei ani de după moartea lui Jerry, a scris: Cu Jerry mă obișnuisem cu plăcerea de a vorbi limba mea toată ziua și deodată a trebuit să aștept să mă viziteze prietenii ca să pot să mai vorbesc 8. Octogenara gustase fiecare bucățică din dimensiunea sexuală, cu impetuozitatea cu care un animal răpitor își
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
care ea se străduia să o localizeze dar sfârșea prin a recunoaște că nu poate o atrăgea mai mult decât orice. El îi citea, se plimba și discuta cu ea. Nici o mamă nu-l deranja. Înainte de toate, își amintea cum obișnuiau să se plimbe ore întregi, vorbind despre filosofia greacă sau despre Shakespeare sau despre diverse povestiri suedeze; câteodată despre lucruri de care își aducea aminte sau despre povestiri pe care le auzise de la oameni mult mai bătrâni decât el însuși
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
fratele și sora ajung să ocupe un loc similar în viața senzuală a lui Eric, în ciuda faptului că respingea toate femeile. Conrad este prezentat aproape hermafrodit, păstrând o inocență copilăroasă și o suavitate de fetiță, și curajul nesăbuit pe care obișnuia să-l manifeste ca un somnambul care se cățăra altădată pe spinarea unui taur sau a unui val. Sophie, conștientă că pierde bătălia dragostei, flirtează cu Eric, încercând să-l seducă când orice altceva eșuează: singură cu mine caută fără
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
un apartament acolo, pe Bulevardul Prospect, la numărul 549. Marguerite a urmat-o și au rămas acolo până în aprilie 1951, când s-au mutat pentru totdeauna în Maine. Dar viața acolo nu era ușoară. Yourcenar, care în anii '30 se obișnuise cu ospitalitatea grecească acea unică ospitalitate pe care grecii au practicat-o cu mult înainte ca Hadrian să ajungă la tron s-a pomenit deodată în mijlocul unor bancheri scrobiți și agenți de asigurări din suburbanul Connecticut al clasei mijlocii. În
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
ca înainte. Câteva atacuri cerebrale minore îi afectaseră capacitatea intelectuală. De-a lungul istoriei, scriitorii trecuți de șaptezeci de ani se descurcă bine: deja după 80 de ani câmpul viziunii lor se îngustează. A observat că uită chiar sensul cuvintelor obișnuite în franceză. Ultimul lucru pe care îl visase a fost că va supraviețui atât lui Grace cât și lui Jerry. Ceva murise în ea la moartea lui Jerry, dar și-a adunat energia ca să se întoarcă în Europa. Pretextul a
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
își trasează, adeseori, linii de perspectivă deosebite), all gemenilor, al „copiilor dificili”, în cazul cărora un rol important îl joacă greșelile de educație (ex. frustrare afectivă; nu i s-a dezvoltat copilului în suficientă măsură sentimentele sociale; nu a fost obișnuit să suporte, treptat, asperitățile și dificultățile, pentru a-și dezvolta „toleranța individuală” la situații de frustrare etc.). Comportamentele patologice, cele delictuale, deficiențele și perversiunile sexuale, își au, la rândul lor, rădăcina - afirmă A. Adler - fie în sentimente sau complexe de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
când și cum e cazul să pedepsească un elev, să manifeste o exigență rațională, pentru ca cerințele, mustrările, măsurile autoritare adoptate să nu depășească anumite limite. Este recomandabil să-i deprindem pe elevi să participe la luarea unor hotărâri, să-i obișnuim să vadă în deciziile noastre, în primul rând, niște acte justificate, obiective, care nu au nimic de-a face cu actele arbitrare. Abuzul de acte nejustificate îi face pe unii elevi să devină timizi, retrași, neîncrezători în forțele proprii, să
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
politicile urmărite de aceste sisteme. De exemplu, două sisteme politice autoritare se pot deosebi prin acțiunile întreprinse privind proprietatea, structura socială sau educația. Există astfel regimuri autoritare conservatoare și regimuri autoritare "progresiste". Într-adevăr, aceste distincții sunt recunoscute în limbajul "obișnuit" guvernele, la fel ca și celelalte organe din cadrul sistemului politic, cum sunt partidele sau forțele armate, tind să fie caracterizate de măsura în care sunt conservatoare sau "progresiste", după cum pot fi mai mult sau mai puțin liberale sau democratice. Această
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
ale normelor este atât un mod de a caracteriza natura sistemelor politice, cât și un mijloc de a înțelege dinamica acestor sisteme prin intermediul comparației. Cunoștințele noastre despre aceste poziții și despre evoluția lor sunt încă vagi, în ciuda faptului că suntem obișnuiți să evaluăm mai multe regimuri în funcție de două dimensiuni sau adesea de toate trei, precum o indică descrierea țărilor vest-europene ca democrații liberale și a statelor comuniste ca regimuri autoritare. Ar trebui cel puțin să putem vedea, în linii mari, cum
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
și presiunile de schimbare socială, problema "dezvoltării" în sistemele politice este de maximă importanță pentru caracterul și evoluția acestor sisteme. Aceasta este tema spre care ne vom îndrepta atenția în capitolul următor. Bibliografie suplimentară Până în secolul al XIX-lea se obișnuia clasificarea sistemelor politice conform schemei înaintate de Aristotel în Politica, volumul 3, capitolul 7. Între timp, Locke, în Al doilea tratat asupra cârmuirii (1690) și Montesquieu în Spiritul legilor (1748) au elaborat o clasificare constituțională din care a apărut distincția
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
în principal cele vestice) sugerează că referendumurile și inițiativele populare nu au efectele sugerate anterior. Referendumurile nu constituie neapărat plebiscite; unii lideri din lumea a treia au folosit procedura pentru a-și consolida puterea, dar au folosit și procesele electorale obișnuite cu aceeași finalitate și cu același efect; De Gaulle a folosit arma referendumului împotriva oponenților săi, în special împotriva celor care doreau să păstreze prezența franceză în Algeria (asupra acestui aspect a învins, este adevărat, dar ulterior a pierdut un
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
organizarea de stat tinde să se perpetueze. Funcționarii publici ai statului nu sunt nerăbdători să își piardă slujbele, așadar orice reformă care are loc nu se va atinge de locul lor de muncă. Reprezentanții autorităților locale și chiar cetățenii sunt obișnuiți cu agențiile de stat procesele de luare a deciziilor au o anumită formă care pare incomod de modificat. Doar acolo unde există o presiune puternică, ca în cazul "autonomiilor" spaniole, și în special în Catalunia, Țara Bascilor și Galicia, cordonul
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
nepotul lui Napoleon, s-a menținut în funcție printr-o lovitură de stat (și a devenit ulterior Împăratul Napoleon al III-lea) urma să se repete în multe țări din America Latină. Dimpotrivă, începând din anii 1950, succesiunea prezidențială a fost obișnuită în Costa Rica, Columbia și Venezuela; "îmblânzirea" conducerii poate fi așadar acceptată treptat în regiune. Un transfer obișnuit de putere a avut loc și în Mexic, timp de mai multe zeci de ani, dar din cauza sistemului practic cu un singur partid
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Împăratul Napoleon al III-lea) urma să se repete în multe țări din America Latină. Dimpotrivă, începând din anii 1950, succesiunea prezidențială a fost obișnuită în Costa Rica, Columbia și Venezuela; "îmblânzirea" conducerii poate fi așadar acceptată treptat în regiune. Un transfer obișnuit de putere a avut loc și în Mexic, timp de mai multe zeci de ani, dar din cauza sistemului practic cu un singur partid din acea țară, președintele a fost supus la puține limitări: el nu a fost restricționat în mod
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
controlului asupra consilierilor cu rang înalt, a managerilor și a specialiștilor este de mare însemnătate pentru guverne, având în vedere că acești funcționari publici pregătesc deciziile sau domină serviciile pe care le conduc și sunt de fapt indispensabili. Din moment ce formele obișnuite de control sunt adesea insuficiente, este nevoie de instrumente (sau condiții societale) prin care valorile politicienilor care conduc să fie împărtășite de funcționarii publici, generaliști sau specialiști. Acolo unde sistemul este liberal, cele mai notabile valori politice fundamentale se bazează
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
și Fiji. Gradul de legitimitate a sistemului politic tinde să fie mai ridicat acolo unde structurile politice sunt mai bine implantate: loviturile de stat militare sunt prin urmare mai puțin frecvente. Punctele slabe și eșecurile regimurilor militare Deși ne-am obișnuit să observăm punctele tari ale regimurilor militare și, în primul rând, faptul că ele își pot constrânge fizic oponenții punctele slabe ale acestor regimuri pot fi mai puțin vizibile. Totuși, ele sunt reale și împiedică menținerea pe termen lung a
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
atitudini și la cultivarea nepotismului. În practică, majoritatea țărilor au adoptat un amestec de cooptare și numire guvernamentală. În primul rând, numirea judecătorilor de vârf se află esențialmente în mâinile guvernului. Aceasta poate fi redusă în practică printr-o formă obișnuită de cooptare, chiar la vârf; dar nu se întâmplă totdeauna așa, de exemplu în cazul numirii judecătorilor Curții Supreme de Justiție din Statele Unite. De fapt, deși există puternice considerente politice în numirea acestor judecători, rezultatul este uneori neașteptat: unii dintre
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]