19,331 matches
-
de răspundere civilă pe administratori 152. Potrivit art. 155 din L.S.C. acțiunea în răspundere contra fondatorilor, administratorilor, directorilor, respectiv a membrilor directoratului și consiliului de supraveghere, precum și a cenzorilor sau auditorilor financiari, pentru daune cauzate societății de aceștia prin încălcarea îndatoririlor lor față de societate, aparține adunării generale, care va decide cu majoritatea prevăzută la art. 112 din L.S.C., adică în condițiile de cvorum și majoritate cerute pentru adoptarea hotărârilor adunării generale. Când adunarea generală decide cu privire la situația financiară anuală, poate lua
Dreptul societăţilor comerciale by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1418_a_2660]
-
administratorul răspunde pentru faptele prejudiciabile ale altor persoane: a) Administratorii răspund față de societate pentru prejudiciile cauzate prin actele îndeplinite de directori sau de personalul încadrat, când dauna nu s-ar fi produs dacă ei ar fi exercitat supravegherea impusă de îndatoririle funcției lor. Directorii vor înștiința consiliul de administrație de toate neregulile constatate cu ocazia îndeplinirii atribuțiilor lor. b) Administratorii sunt solidar răspunzători cu predecesorii lor imediați dacă, având cunoștință de neregulile săvârșite de aceștia, nu le comunică cenzorilor sau, după
Dreptul societăţilor comerciale by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1418_a_2660]
-
fapt pentru care îi sunt aplicabile toate regulile regimului juridic al acțiunii în răspundere a terților contra administratorului. Acțiunea în răspundere contra administratorilor, directorilor, respectiv a membrilor directoratului și consiliului de supraveghere, pentru daune cauzate societății de aceștia prin încălcarea îndatoririlor lor față de societate, aparține adunării generale ordinare. Adunarea generală desemnează cu aceeași majoritate persoana însărcinată să exercite acțiunea în justiție. Acțiunea în răspundere împotriva membrilor directoratului poate fi exercitată și de către consiliul de supraveghere, în urma unei decizii a consiliului însuși
Dreptul societăţilor comerciale by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1418_a_2660]
-
române, societățile comerciale pe acțiuni, îndreprinderile publice, instituțiile publice, comunitățile locale. Obligațiunile emise de societățile comerciale sunt calificate ca fiind "obligațiuni corporatiste"338. Obligațiunile sunt titluri de valoare (de credit) emise de societate în schimbul sumelor de bani împrumutate, care încorporează îndatorirea societății de a rambursa aceste sume și de a plăti dobânzile aferente 339. Societatea pe acțiuni poate emite obligațiuni în scopul finanțării activității sale comerciale. Obligațiunile emise de societate sunt fracțiuni ale unui împrumut unic contractat de societate. Totodată, obligațiunile
Dreptul societăţilor comerciale by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1418_a_2660]
-
de răspundere civilă pe administratori 348. Potrivit art. 155 din L.S.C. acțiunea în răspundere contra fondatorilor, administratorilor, directorilor, respectiv a membrilor directoratului și consiliului de supraveghere, precum și a cenzorilor sau auditorilor financiari, pentru daune cauzate societății de aceștia prin încălcarea îndatoririlor lor față de societate, aparține adunării generale, care va decide cu majoritatea prevăzută la art. 112 din L.S.C., adică în condițiile de cvorum și majoritate cerute pentru adoptarea hotărârilor adunării generale. Când adunarea generală decide cu privire la situația financiară anuală, poate lua
Dreptul societăţilor comerciale by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1418_a_2660]
-
preocuparea noastră centrală și anume explicarea naturii elementului carismatic. De ce seduce mulțimile? Cum de acceptă acestea să-l urmeze pe conducător? Ce le face să renunțe la o parte din resursele, din timpul lor, din libertatea lor, să rupă cu îndatoririle și legăturile sociale pentru a-i duce la izbîndă viziunea? Și cînd sînt oare mai predispuse să-l urmeze? Probleme teoretice și practice în același timp. Tot mai des, departe de a căuta carisma la cei care o au în
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
1992, p. 335. footnote> ca „situarea unui individ de ceilalți membri ai societății la un anumit nivel care condiționează prestigiul și respectul de care se bucură.” Potrivit Dicționarului economic și social, stratificarea înseamnă „distribuția inegală a drepturilor și privilegiilor, a îndatoririlor și responsabilităților, avantaje și privațiuni, putere socială și influență printre membrii unei societăți”<footnote Janine Brémond, Alain Gélédan, Dictionnaire économique et social, Les Editions Hatier, Paris, 1990. footnote> (Sorokin, Social and cultural mobility). În acest context, recunoașterea diferențelor este o
Comportamentul consumatorului by Adrian TĂNASE () [Corola-publishinghouse/Science/209_a_178]
-
de la adult; accese de furie, proiectate asupra colegilor sau obiectelor din jur și tendința de a distruge obiecte personale sau ale colegilor; stări de apatie manifestate prin închiderea în sine, reducerea sau absența comunicării verbale, tonus afectiv redus, indiferență, neglijarea îndatoririlor, reținere de la activități ludice etc.; dificultăți de autocontrol, datorate sau provocate de nesatisfacerea unor nevoi cu care se confruntă copilul (nevoi fundamentale legate de hrană, confort fizic, securitate, nevoi de afecțiune, nevoi de intimitate etc.). Prin adoptarea conceptelor de inteligențe
Psihopedagogia persoanelor cu cerinţe speciale: strategii diferenţiate şi incluzive în educaţie by Alois Gherguț () [Corola-publishinghouse/Science/874_a_1657]
-
apropiată proletcultismului și să se subordoneze preceptelor literaturii realist-socialiste. În general, se dau un fel de lecții de activitate creatoare angajată, semnate de Al. Hanță, Marin Bucur, Paul Georgescu, Ion Vitner, Pavel Ruxăndoiu, Mihai Novicov, Al. Dima ș.a. Criticii aveau îndatorirea de a suspecta tocmai creația tânără de permeabilitate la influențele literaturii occidentale, „decadente”. Astfel se explică, de pildă, faptul că în articolul Carențe în poezia unor tineri (21/1959) Marin Bucur amendează lirica unor autori de valoare, precum Petre Stoica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287875_a_289204]
-
și cu posibilitatea ei practică de funcționare. Pe de o parte, nu exista nici un argument în drept sau în fapt care să pledeze pentru admiterea unui vicariat prelungit la arhiepiscopie, mitropolie și patriarhie patriarhul ar fi trebuit să lipsească de la îndatoririle sale bisericești paisprezece ani -, pe de altă parte, locotenența patriarhală sporea haosul canonic în interiorul Bisericii, prin amestecul grav dintre lumesc și religios. Filosoful român numește locotenența patriarhală, o soluție hibridă și inadmisibilă, o consecință a unor întâmplări mai grave, una
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
o perversă stăruință de puterea lumească, prin amestecul politicii în lucrurile dumnezeiești. Pentru boală, vârstă înaintată, oboseală, canoanele prevăd asocierea unuia mai tânăr la păstorie. Dar de retragere sau demitere, nici vorbă"2. Episcopatul nu reprezintă un drept, ci o îndatorire, una dintre cele mai grele. Retragerea ar echivala cu o dezertare, ceea ce este de neconceput în lumea eclezială. Arhiereul învestit cu această sarcină dificilă a episcopatului trebuie să o ducă până la capăt împotriva tuturor atacurilor și adversităților. Mai mult, episcopatul
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
tuturor atacurilor și adversităților. Mai mult, episcopatul nu constituie împlinirea unor satisfacții personale, ci asumarea unei jertfe "pentru gloria Bisericii"3. O scurtă trecere în revistă prin istoria Bisericii creștine a problematicii episcopale ne poate oferi cadrul precis al înțelegerii îndatoririi chiriarhului. Vocabularul neotestamentar este păstrat de autorii de la sfârșitul secolului I și începutul celui de-al II-lea mărturie stau Clement din Roma și scrierea Didahé -: comunitățile au episcopi presbiteri și diaconi. În cadrul colegiului de presbiteri episcopi se desprinde treptat
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
1-2, în Nae Ionescu. Teologia. Integrala publicisticii religioase, p. 135. 18 Nae Ionescu, Convocarea Sfântului Sinod. Chestiunea prealabilă, în "Cuvântul", an III, nr. 875, 24 septembrie 1927, p. 1, în Nae Ionescu. Teologia. Integrala publicisticii religioase, p. 137: "Iar prima îndatorire a Sfântului Sinod este să ia în discuțiune evenimentele întâmplate în Biserică în răstimp și să respingă cu ultimă energie legea d-lui Lapedatu, ca o îndrăzneață încercare de anulare a autonomiei Bisericii Ortodoxe și de imixtiune a guvernului în dreptul
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
90. 13 Andrei Pleșu, Despre îngeri, București, Humanitas, 2003, pp. 63-64. 14 Jean-Jacques Wunenburger, La Philosophie des images, Paris, PUF, 2007, p. 170. 15 Jean-Luc Marion, L'idole et la distance, Paris, Grasset, 1977, p. 25. 1 Cf. Nae Ionescu, Îndatorirea episcopatului, în "Cuvântul", an IV, nr. 1181/6 august 1928, p. 1, în Nae Ionescu. Teologia. Integrala publicisticii religioase, ediție, introducere și note de Dora Mezdrea, Sibiu, Editura Deisis, 2003, p. 273. 2 Ibidem. 3 Ibidem, p. 274. 1 Nae
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
de trei generații. Reconstituirea arborelui genealogic pe o perioadă mai întinsă de timp este o preocupare rară la cetățenii de rând. În societățile exotice („primitive”) însă, raportarea la grupul de descendență (descent group) colorează întreaga viață individuală și colectivă. Drepturile, îndatoririle și privilegiile sunt acordate indivizilor în funcție de grupul de descendență. Descendența, cu formele ei particulare de neam, clan, fratrie, moetie, are, de asemenea, pe lângă funcția economică și de prestigiu social, și funcții religioase, socializante, de mariaj selectiv și politico-militare (vezi Ember
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
Ember, Ember, 2002; Mihu, 2002). Antropologii au identificat două mari clase de reguli de descendență, și anume: cea cognatică, în care recunoașterea urmașilor se face atât pe linie bărbătească, dar și femeiască, și cea uniliniară, în care legăturile parentale, drepturile, îndatoririle și privilegiile sunt date fie de bărbat, fie de femeie. Matriliniaritatea. Când descendența este matriliniară, persoana pe care o avem ca reper (ego-ul) urmează linia genealogică prin femei, atât ca descendență, cât și ca urmași. Aceasta nu înseamnă că descendenții
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
două noțiuni centrale în disciplinele socioumane. Într-un sens mai larg, statutul reprezintă poziția pe care o ocupă indivizii în spațiul social. Aceste poziții sunt legitimate social, fiind acompaniate de o suită de reguli formale și informale, de drepturi și îndatoriri pe care ocupanții lor trebuie să le respecte. Rolul ar însemna aspectul dinamic al statusului, trecerea de la poziția abstract acreditată la comportamentul concret. Totuși, în multe contexte semantice, cele două noțiuni apar echivalente, iar în literatura americană se vorbește mai
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
multor legi ce reglementează raportul dintre soți și dintre aceștia și copii, precum și a numeroase norme nescrise. A. Pitrou (1980) consideră ca importante următoarele forme de control ce se exercită asupra familiei: prevederile legale cu privire la constituirea cuplului, la drepturile și îndatoririle în relațiile dintre membrii grupului familial; drepturile și îndatoririle legale în cazul divorțului; drepturile și îndatoririle legate de moștenire; strategiile economice de muncă și de salarizare, care se reflectă direct și indirect în calitatea vieții familiale și în deciziile din
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
aceștia și copii, precum și a numeroase norme nescrise. A. Pitrou (1980) consideră ca importante următoarele forme de control ce se exercită asupra familiei: prevederile legale cu privire la constituirea cuplului, la drepturile și îndatoririle în relațiile dintre membrii grupului familial; drepturile și îndatoririle legale în cazul divorțului; drepturile și îndatoririle legate de moștenire; strategiile economice de muncă și de salarizare, care se reflectă direct și indirect în calitatea vieții familiale și în deciziile din interiorul ei; politica locuințelor și a habitatului, care impune
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
nescrise. A. Pitrou (1980) consideră ca importante următoarele forme de control ce se exercită asupra familiei: prevederile legale cu privire la constituirea cuplului, la drepturile și îndatoririle în relațiile dintre membrii grupului familial; drepturile și îndatoririle legale în cazul divorțului; drepturile și îndatoririle legate de moștenire; strategiile economice de muncă și de salarizare, care se reflectă direct și indirect în calitatea vieții familiale și în deciziile din interiorul ei; politica locuințelor și a habitatului, care impune un anumit cadru de viață; reglementările privitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
terapie complementară și o ocupație, care îi permite să evadeze spre orizonturi mai bune. Terapia ocupațională (ergoterapia) poate ajuta persoanele cu SM să fie active în viața de zi cu zi. Prin îmbunătățirea deprinderilor, învățarea altor modalități de efectuare a îndatoririlor zilnice, sau introducerea de echipament accesibil, un terapeut ocupațional poate ajuta persoanele cu SM să efectueze activitățile zilnice cu mai multă ușurință și satisfacție. La modul general terapia ocupațională pune la dispoziție evaluare, tratamente și recomandări în următoarele zone: terapia
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
funcțiilor acestora. Creștinul trebuie să se supună oricărei autorități legitime și oricărei legi: Dați tuturor cele ce sunteți datori: celui cu darea, darea; celui cu vama, vamă; celui cu teama, teamă; celui cu cinstea, cinste (Rom 13, 7). Între aceste îndatoriri, nu face nici o aluzie la prestarea serviciului militar. Neporuncind-o explicit, nu o exclude; necondamnând-o deslușit, neexcluzând-o, o include în cercul obligațiilor generale ale supușilor față de cei care conduc. În doctrina sa, acest punct de vedere este foarte
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
dat seama că trebuiau să continue suportarea acelor condiții, pentru o perioadă nedeterminată, și să-și asume partea cuvenită de responsabilități. Anterior, contradicția dintre ideal și societatea timpului lor era majoră, ba chiar nu se puteau stabili nici măcar comparații; greutatea îndatoririlor practice era prea puțin resimțită. În vremea Antoninilor (96-192) forța contradicțiilor s-a nivelat, iar sentimentul responsabilității a erupt cu toată violența: ce atitudine trebuiau să-și asume creștinii față de lumea înconjurătoare în care, contrar voinței lor, au crescut, și
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
să crească și să se întindă tot mai mult, asupra cât mai multora? Căci ar fi și în avantajul vostru dacă și noi, creștinii, am petrece viață senină și pașnică și dacă și noi am ajunge să ne împlinim liber îndatoririle noastre. Atitudinea sa este confirmată și de Meliton din Sardes, care, printr-o viziune mult mai amplă, recunoaște că fără Imperiul roman, pregătit și voit de Dumnezeu, creștinismul nu și-ar fi putut îndeplini cu bine misiunea universală. Temeinicia Imperiului
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
și cu o anumită relevanță în cea din Melitene: I-am chemat pe cei ce se numesc creștini; interogându-i, am aflat că dânșii erau o mare mulțime. Creștinii prezenți în serviciul militar nu se revoltau și își recunoșteau dreapta îndatorire de a sluji și de a se supune cu respect împăratului, servindu-l și arătându-și în orice vreme devoțiunea și supunerea; îi negau doar cultul divin: de acord în toate cu soldații păgâni, se deosebeau de aceștia prin adorația
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]