20,821 matches
-
MULTĂ VIAȚĂ!“ Cum putea oare ceva să conțină „mai puțină“ sau „mai multă“ viață, m-am Întrebat, pipăindu-mi genunchiul julit. Cu siguranță lumea consta din lucruri singulare, din persoane incomparabile, sau nu? Dacă le-am fi adunat, am fi comis o greșeală care n-ar fi fost de ordin geometric. Nu credeam În ideea de „toți“, cum se pare că făcea Koch, ci În fiecare „individualitate“ În parte. Acești fanatici ai goliciunii au impresia că dețin unicul acces la secretele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
la poliție. Și dacă nu... Cu siguranță Îmi observă nedumerirea - sau și-a dat seama, la mijlocul propoziției, că mă referisem la altceva. Încheindu-se la haină, adăugă repede: Nu, nu, domnule Knisch, mă Îndoiesc că ați fi În stare să comiteți un act violent atât de studiat. Doar un medic experimentat ar fi putut Înțepa inima conaționalului dumneavoastră cu atâta precizie. Cu alte cuvinte: doctor Karp. Mi-am strâns poșeta la piept. — Cercetând hotelul, nu l-am găsit doar pe austriacul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
tonuri pe care doar el le putea auzi. — N-o să aflăm niciodată ce s-a Întâmplat. Dar În august, 1918, reședința familiei Hatz fusese distrusă de un incendiu. Presa de scandal susținea că fusese vorba de un act disperat, sinucigaș, comis de un galician care nu s-a dat În lături să-i ia În mormânt pe cei dragi, odată cu el. S-a vorbit chiar de un „Prometeu dezlănțuit“. Nu sunt sigură. Ce ziceți, domnule Knisch? A fost incendiu, sau doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Încetase, iar viața părea frumoasă, aproape suportabilă. Cu toate că traficul era Încă infernal, iar stăzile pline de noroi, mirosul Înviorător de după ploaie dădea Întregului oraș un aer sacru. Ici și colo copiii țopăiau prin bălți, se Împroșcau cu noroi, se delectau comițând păcate ușoare. Dacă a existat vreodată un timp potrivit pentru păcătuit, atunci trebuie să fi fost chiar În acel moment trecător. Unul din acele momente rare când aveai sentimentul că Allah nu doar veghea asupra noastră, ci ne Învăluia În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Femeile, unele gravide, copiii, bătrânii, bolnavii și cei lipsiți de putere, vocea lui Armanoush a scăzut. Mulți au murit de foame. Alții au fost executați. De data asta Asya a tradus totul, fără să lase deoparte nici un cuvânt. — Cine a comis atrocitățile astea? a Întrebat mătușa Cevriye, ca și cum s-ar fi adresat unei clase de elevi indisciplinați. Mătușa Banu s-a alăturat soră-sii, deși reacția ei era mai curând Înclinată spre neîncredere decât spre mânie. Cu ochii larg deschiși, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
dar morocănos cercetând cadourile pe care le cumpărase din Tucson. Ofițerul a ridicat un creion În formă de cactus În aer și l-a fluturat, de parcă ar fi mustrat-o pentru o faptă rea pe care era pe cale s-o comită. Totuși, de Îndată ce s-a urcat În avion, Rose s-a destins repede, savurând fiecare detaliu al acestei experiențe - micile truse șic de voiaj care le erau distribuite, pernele, păturile și apărătorile de ochi asortate, servirea continuă a băuturilor, Întreruptă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
atât de atrasă de el, de parcă ar fi Împărtășit o taină de nerostit? Mătușii Banu nu-i fusese niciodată atât de frică de djinnul ei. Niciodată nu-i fusese atât de frică de faptele pe care era capabilă să le comită. CAPITOLUL ȘAISPREZECE Apă de trandafiri — Încă un deochi. Ai auzit sunetul ăla rău prevestitor? Crac! Parcă mi-a răsunat direct În suflet! Era deochiul cuiva, atât de invidios, de răutăcios. Allah să ne apere pe toți! Așa spunea Petite-Ma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
la revenirea sa În habitat. Barnes hotărâse că era momentul să le țină un mic speech de Încurajare. Știu că sunteți cu toții supărați pentru Edmunds, spusese el, dar ceea ce i s-a Întâmplat a fost un accident. Poate că a comis o eroare de judecată ieșind afară, printre meduze. Sau poate că nu. Cert este că accidente se pot Întâmpla și În circumstanțele cele mai favorabile, iar adâncul oceanului este În mod deosebit un mediu neiertător. Ascultându-l, Norman Își zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
fi folosit un cod? repetă Norman. — Păi da. Când Încerci să comunici cu cineva, nu folosești un cod. Codurile sunt modalități de a ascunde comunicarea. Deci poate că această ființă crede că În felul acesta comunică direct, dar, de fapt, comite o eroare de logică În dialogul cu noi. A creat, fără să vrea, un cod. Ceea ce sugerează că e vorba de un cod de substituire, cu cifre În locul literelor. Când au apărut pauzele Între cuvinte, am Încercat să potrivesc literele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Și deodată găsi o greșeală la o literă. Era oare cu putință? Norman continuă, mai găsi o greșeală, apoi termină de scris mesajul pe care acum Îl privea din ce În ce mai uluit: EU MĂ NUMESC HARRY. — Dumnezeule! Reveni asupra textului, dar nu comisese nici o greșeală. Nu el greșise! Mesajul era cât se poate de limpede: HELLO. CE FACEȚI? EU SUNT BINE. CUM VĂ NUMIȚI? EU MĂ NUMESC HARRY. V PUTEREA UMBRA Beth se ridică din patul ei din laborator și privi mesajul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
le face Iurie Matei, din 2014 Artist al Poporului. La el, zilele au mai mult de 24 de ore. Să fim bine înțeleși: Iurie Matei este pictor, poet, muzician, decorator, scenograf. I se cumpără tablourile înainte de a fi terminate. Nu comit un discurs encomiastic. Nu. Dar, în fața evidenței, a excelenței, îți scoți pălăria. Și faci o reverență. Să ne cinstim cum se cuvine valorile. E de bun-simț. La toate întrebările de mai sus, veți găsi răspunsuri în dialogul ce urmează. Sper
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
de prin zona Sucevei. Atunci când, în adolescență, îmi trimiteam la redacția ziarelor din Cernăuți și Chișinău primele versuri, mi-am "corectat" cu de la sine putere numele din Sucevan în Suceveanu, crezând astfel că repar o nedreptate, că elimin un abuz comis de autoritățile sovietice, care, chiar în primii ani de după ocupație, ne-au "ajustat" (deformat, schilodit) numele de familie românești, denumirile localităților etc., conform bunului lor plac și în concordanță cu "stilistica", cu "eufonia" politică a timpului. Chit că, mai târziu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
auzim pe preoți la slujbă: să ne rugăm pentru binecredinciosul popor român de pretutindeni, pentru conducătorii țării noastre, pentru mai-marii orașelor și satelor. Mulți dintre conducătorii țării, dintre mai-marii... (președinți, prim-miniștri, miniștri, parlamentari, primari, președinți de CJ etc.) au comis tot felul de infracțiuni, sunt cercetați penal, condamnați, au ajuns după gratii. Întreb: mai e de bun-simț să ne rugăm pentru acești infractori care au furat/fură țara aceasta, care au compromis clasa politică? Nu-i suficientă și încăpătoare propoziția
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
scrisoare de la Sanctitatea Sa Bartolomeu, Patriarhul Constantinopolului. Semnătura de la sfârșit mi-a captat atenția și, pe măsură ce priveam scrisoarea, mi s-a făcut pielea de găină. Hârtia aceasta a stat în fața Întâiului Stătător al Bisericii Ortodoxe. Mi s-a părut că am comis o blasfemie lăsând această misivă în garaj, la cheremul prafului și al uitării. Încet, încep să-mi pun problema că aici se află și semnăturile Regelui Mihai, președinților Iliescu, Constantinescu, Băsescu, Helmut Kohl, cancelarul Germaniei, Jorge Sampaio, președintele Portugaliei, ale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1486_a_2784]
-
de polițiști! Cecenia și Ingușeția au devenit adevărate „baze staliniste” (pag. 139). Legea și instituțiile nu protejează contra abuzurilor, încât frica și desperarea îl împing pe individ la lupta pe cont propriu, ceea ce autoritățile numesc „terorism”. Arbitrariul arestărilor și asasinatele comise de trupele speciale alimentează acest fenomen, ca singură cale a multor nevinovați de a se răzbuna, de a și face singuri dreptate. Victimele arestărilor și torturilor nu au dreptul la apărare (Bașkiria, decembrie 2004), sediile ziarelor și televiziunilor cu mesaje
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
de a se răzbuna, de a și face singuri dreptate. Victimele arestărilor și torturilor nu au dreptul la apărare (Bașkiria, decembrie 2004), sediile ziarelor și televiziunilor cu mesaje critice iau foc din senin, juriștii care intervin în numele legii dispar, se comit înscenări tipice contra unor avocați care 74 cutează să apere victimele „purificărilor” operate de trupele speciale ale G.R.U. (Direcția Centrală de Informații Secrete). Un șef local care protestează contra abuzului este ucis fără judecată. Media de stat instigă contra
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
apărute în ultimii 23 de ani au fost (sunt) patronate sau scrise de foști agenți ai securității, acoperiți sau descoperiți, de informatori care nu și-au cerut niciodată scuze. Atâta vreme cât toți aceștia își fac un merit „patriotic” din ceea ce au comis, „tradiția rea” de care vorbea jurnalistul de la Lamura se menține. Pentru a schimba lucrurile care nu ne plac, credea același meseriaș de presă, ar trebui „să începem prin a ne schimba noi înșine”. Altfel-zis, să depășim tradiționalul regionalism lipsit de
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
și obținută prin alegeri libere, este 135 asociată în continuare cu puterea discreționară și cu privilegiul. Ne amintim că pe vremea regimului Dej se aplica o regulă socotită normală de reprezentanții „puterii proletariatului”: dacă un „tovarăș” posesor de carnet roșu comitea o infracțiune, oricât de gravă, nu putea fi cercetat și judecat atâta vreme cât organizația de partid nu hotăra să-i retragă „calitatea de membru”. „Calitatea” îi conferea imunitate! „Organizația” putea aprecia, substituindu-se Justiției, că „tovul” nu era chiar atât de
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
de polițiști! Cecenia și Ingușeția au devenit adevărate „baze staliniste” (pag. 139). Legea și instituțiile nu protejează contra abuzurilor, încât frica și desperarea îl împing pe individ la lupta pe cont propriu, ceea ce autoritățile numesc „terorism”. Arbitrariul arestărilor și asasinatele comise de trupele speciale alimentează acest fenomen, ca singură cale a multor nevinovați de a se răzbuna, de a și face singuri dreptate. Victimele arestărilor și torturilor nu au dreptul la apărare (Bașkiria, decembrie 2004), sediile ziarelor și televiziunilor cu mesaje
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
de a se răzbuna, de a și face singuri dreptate. Victimele arestărilor și torturilor nu au dreptul la apărare (Bașkiria, decembrie 2004), sediile ziarelor și televiziunilor cu mesaje critice iau foc din senin, juriștii care intervin în numele legii dispar, se comit înscenări tipice contra unor avocați care 74 cutează să apere victimele „purificărilor” operate de trupele speciale ale G.R.U. (Direcția Centrală de Informații Secrete). Un șef local care protestează contra abuzului este ucis fără judecată. Media de stat instigă contra
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
apărute în ultimii 23 de ani au fost (sunt) patronate sau scrise de foști agenți ai securității, acoperiți sau descoperiți, de informatori care nu și-au cerut niciodată scuze. Atâta vreme cât toți aceștia își fac un merit „patriotic” din ceea ce au comis, „tradiția rea” de care vorbea jurnalistul de la Lamura se menține. Pentru a schimba lucrurile care nu ne plac, credea același meseriaș de presă, ar trebui „să începem prin a ne schimba noi înșine”. Altfel-zis, să depășim tradiționalul regionalism lipsit de
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
și obținută prin alegeri libere, este 135 asociată în continuare cu puterea discreționară și cu privilegiul. Ne amintim că pe vremea regimului Dej se aplica o regulă socotită normală de reprezentanții „puterii proletariatului”: dacă un „tovarăș” posesor de carnet roșu comitea o infracțiune, oricât de gravă, nu putea fi cercetat și judecat atâta vreme cât organizația de partid nu hotăra să-i retragă „calitatea de membru”. „Calitatea” îi conferea imunitate! „Organizația” putea aprecia, substituindu-se Justiției, că „tovul” nu era chiar atât de
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
o altă râcă, mai elitistă. De ce miniștrii? De ce foștii miniștri? Ce au ei atât de special? Ca scriitor, cred că mult mai indicată ar fi o Lege a Răspunderii Literare, croită pe același calapod. Cu alte cuvinte, ori de câte ori un scriitor comite o faptă penală, să nu poată fi anchetat până ce dosarul lui nu e analizat, înainte de toate, de o comisie specială. Acea comisie trebuie să fie una mixtă, care să includă și scriitori, critici sau oameni de specialitate din domeniu. După
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
distrugere a cărților: prin sublinieri grosolane și grobiene (care distrug pagina), prin îndoiturile brutale ale hârtiei pentru a puncta un loc anume într-o carte, prin sfârtecări hazardate din neglijență și ignoranță. Or, aceste ravagii sunt mai dureroase decât cele comise de incendiatorii și torționarii de odinioară. Întrucât nimic nu este mai repugnant decât indiferența față de cărți. Cei care ard, împușcă ori fecalizează cărți sunt niște oameni bolnavi. Dar cei care le distrug încetul cu încetul, din ataraxie și indiferență, sunt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
nouă arie de promenadă și de delir colectiv... Cînd teatrele de vodevil și de frisoane sîngeroase s-au înmulțit în zonă, uneia dintre aceste artere, Boulevard du Temple, i s-a spus Bulevardul Crimei. Și nu pentru că s-ar fi comis vreo crimă abominabilă pe trotuarele, în cafenelele sau restaurantele sale, ci pentru că pe scenele acelor teatre bulevardiere se murea copios în fiecare seară, uneori cu litri întregi de sînge împroșcat pe scenă, pe costume și pe decoruri. Din toată această
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]