19,095 matches
-
să le privească acolo unde nu sunt, în exterioritățile noastre insignifiante (în naționalitate, în grup social, în rase, în minorități sexuale, în fațete sociale). Ce este diferența? Ce ar putea fi o diferență? În primul rând, diferența înseamnă a face distincții, a înțelege tot ceea ce a fost și tot ceea ce este în raport cu tot ceea ce poți să faci prin altfel de gândiri/ acțiuni. Proliferarea modernă a falselor identificări este și un substitut la posibilitatea unei gândiri autentice. Diferența este concomitent câștig și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
în relație cu ceva firesc și autentic. A interpreta și a face o analiză (istorică) sunt două regimuri cognitive diferite. Pentru hermeneuți nu există decât interpretări. Pentru istorici interpretarea se situează la interferența dintre cunoaștere reală, cunoaștere gândită, cunoaștere imaginată. Distincția e pur didactică. Cunoașterea reală ține mai mult de ceea ce este în afara noastră, de ceea ce este acțiune și în acțiune. Cunoașterea gândită este o modalitate de a gândi subiectul. Cunoașterea imaginată este legată de "stilistica" autorului, de expresiile lui originale
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
l-a brand-uit. El se află în zodia celor de la Miazănoapte... Mai aproape de nordici, mai aproape de saxoni, dar într-un spirit latin. În viziunea lui Foucault, omul ca entitate aparte, individ cu nevoi și dorințe, cu trăirea individualizării și a distincției de restul lumii, ar fi o invenție 181 a discursurilor umane de secol XVI, iar cele două reprezentări l-ar fi "produs" pe scena unei lumi unde munca, viața și limbajul îl produc și îl reprezintă printr-o cunoaștere de
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
are nimic în comun cu exigențele unui limbaj-reprezentare, plăsmuit de moderni. Istoria imaginarului se află în cele două regimuri ale cunoașterii, se află atât în fapte și evenimente, în lumea acțiunii istorice, cât și în discursuri și ficțiuni, iar o distincție categorică aici e realitatea, dincolo e ficțiunea devine absurdă. Antinomia ficțiune-realitate nu există decât ca un element al producerii discursului. Cea de-a doua idee foucauldiană pune în dificultate o întreagă tradiție istoriografică, învățată să vadă sensuri sau semnificații în
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
istorici care aplică diverse tehnici și modele de interpretare preluate din alte discipline (hermeneutică, semiotică, psihanaliză) se află mai mult în registrul facerii istoriei decât al gândirii. Avem nevoie de o înțelegere plurală a istoriei și a realității, ceea ce presupune distincții, diferențe ale relațiilor oameni-lucruri, oameni-oameni, dincolo de orice utilaj discursiv sau model narativ. Acel ceva nou ar fi bine să existe nu atât printr-o artă de a meșteșugi narațiunea, printr-un discurs original, cât printr-o înțelegere, chiar dacă personală precum
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
Paul în alte părți din scrierile sale despre aceeași temă, am demonstrat că exprimarea mai sus amintită este pur și simplu o eroare de traducere. Dacă noi astăzi spunem „fizic” și „spiritual”, suntem constrânși să înțelegem acele cuvinte în termenii distincției platonice, pe de o parte, dintre lumea materială a spațiului, timpului și materiei, și, pe de altă parte, ceva asemănător cu o fantomă sau un spirit, pe care nu-l poți vedea sau atinge, dar de care poți fi conștient
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
națională, setul de măsuri fusese îmbogățit cu prevederi referitoare la acordarea "dreptului de preempțiune al statului" asupra averilor imobiliare din regiunile de graniță, revizuirea încetățenirilor și a permiselor de imigrare, precum și o "politică de stat a minorităților care să facă distincția între minoritarii stabiliți de mult timp pe teritoriul țării și cei imigrați de curând". Capitolul privind politica financiară înscria soluții concrete, precum reglementarea prin lege a comerțului bancar și a societăților anonime. Combaterea trusturilor și a speculei se număra între
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
și Liuba Chișinevski). Între avocații apărării s-a numărat și Ion Gheorghe Maurer, georgist care, curând, avea să părăsească partidul condus de istoricul român, optând pentru integrarea în mișcarea comunistă 752. Gheorghe Brătianu și-a nuanțat poziția față de comunism, operând distincția între muncitorii români și mișcarea comunistă. El afirma astfel că, în România, unde revendicările legitime ale muncitorimii se regăseau în programul oricărui partid politic, această grupare socială nu era atrasă exclusiv de ideologia comunistă 753. Pentru șeful georgiștilor, primejdia extinderii
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
se dovedește că străbunii noștri adorau divinități htoniene, că balaurul din steagurile lor figura nu un „zmeu”, o reptilă înaripată, cum credea P., ci șarpele din adâncuri, frumusețea construcției din Getica va fi mereu admirată: măreția olimpiană a lui Zalmoxis, distincția sacerdoților săi, hărnicia, tenacitatea, austeritatea spartană a dacilor, „cei mai viteji și mai drepți dintre traci” după Herodot. După cum va fi neîncetat apreciată limpezimea gândirii, noblețea stilului, clasicismul structural al autorului. Adevărate creații literare sunt eseurile lui P. Volumul Idei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288699_a_290028]
-
factori depinzând de oameni, de state, respectiv de sistemul internațional. Sintagma explicită nivel de analiză a fost consacrată în 1961 într-un articol publicat de David J. Singer, care sugera că diferitele concluzii asupra cauzelor războiului izvorăsc de fapt din distincții analitice necesare între explicații ale evenimentelor internaționale construite unele la nivelul statului, altele la cel al sistemului în ansamblul său. Confuziile și controversele ulterioare pe marginea nivelurilor de analiză pot fi sugerate de multitudinea de întrebări frecvent asociate problematicii în
RELATII INTERNATIONALE by IONUŢ APAHIDEANU () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1508]
-
conceptualizări diferă substanțial: în timp ce Waltz se referă la categorii de factori explicativi ai evenimentelor internaționale (ai războiului, prin excelență), Singer se referă preponderent la diferite tipuri de entități sociale ca obiecte ale unor descrieri, explicații sau predicții. Pornind de la această distincție originară, literatura de specialitate a Relațiilor Internaționale consemnează în continuare două accepțiuni și, aferent, funcții ale conceptului nivel de analiză: a. identificarea, izolarea și analiza unei entități (pe linia conceptualizării lui Singer), pentru a înțelege evenimente, procese, fenomene; b. localizarea
RELATII INTERNATIONALE by IONUŢ APAHIDEANU () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1508]
-
care se ocupă de fapt de cognoscibilitatea și atributele divinității tratate filosofic și spiritual. Acest tratat, compus la sfârșitul secolului al V-lea sau începutul secolului al VI-lea, se situează în continuitatea tradiției neoplatonice. Numele divine sunt împărțite în funcție de distincția fundamentală între „numele care se cuvin realităților divine înlăuntru: Unitatea și Treimea” (cap. ÎI); și în afara: „purcederea”, pe de o parte, și „numele care se deduc din lucrarea providenței divine”, pe de altă parte. Numele divine sunt Binele, Frumosul, Lumina
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
b. Sulaym"n, Baghd"d, Ghaz"l și R"z - fac clasificări tematice pur teoretice, pe care nu le urmează în exegezele lor. Gimaret încheie aceste considerații vorbind despre propria să opțiune de clasificare: este una tematica, dar nu urmând distincția între atributele esenței (œif"t al-:"ț) și cele ale acțiunii (œif"t al-’af‘"l), greu de aplicat și artificială, ci adoptând metodă lui Halm, care ține seama numai de semnificațiile numelor, împărțindu-le după cum indică un aspect
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
se referă. Acest model este mai potrivit și pentru abordarea spinoasei probleme a conotațiilor, prin excelență instabile, variind în funcție de cultură, de perioada istorică și de experiență individului, precum și cea a frontierei dintre sensul denotativ și cel conotativ care „coincide cu distincția nebuloasa, dar crucială s...ț dintre «limba» și «lumea reală»”21. „Realismul experiențialist” ce caracterizează acest model postulează existența unor ansambluri conceptuale complexe, provenite din experiența umană, cu ajutorul cărora omul organizează cunoașterea. Structura conceptelor e văzută în perspectiva probabilistica: categoriile
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
de stabilitatea conceptelor, ci de grade de stabilitate a lor”23. Așa stând lucrurile, in ce măsură se pot postula universalii semantice? Geoffrey Leech este de părere că, deși sistemul conceptual al unei limbi îi predispune pe utilizatori la anumite distincții, gradul în care omul e „înrobit” de propria-i limba în această privință este micșorat de diferite forțe de creativitate inerente sistemului însuși 24. Aceasta este ideea centrală ce susține atitudinea optimistă în privința traductibilității. Se pune mai departe problemă de
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Adil, al-Muqsi”, al-Raš d). Felul acesta de grupare tematica diferă de clasificările tematice ale teologilor mu‘taziliți (‘Abd al-labb"r, ‘Abb"d b. Sulaym"n), sau aš‘ariți (Abó Ish"q al-Isfar"’ n, preluat de Bayhaq și Ibn ‘Arab), cu distincția lor între numele și atributele esenței divine și cele ale actului, sau de clasificările influențate de teologia lui Ibn Sin" (Ghaz"l, R"z), analizate pe larg în cartea orientalistului francez Daniel Gimaret, Leș noms divins en Islam? Exégèse lexicographique
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
fac traducerile pe care le-am selectat. Mu‘taziliții îl considera adecvat numai corpurilor; deci divinității i se poate aplica doar în sens figurat. Alți exegeți (Tabar, Baghd"d) îl consideră un intensiv al lui qaw. Ghaz"l face următoarea distincție între cele două: qaw ar însemna t"mm al-qudra, „cu putere completă”, căruia toate îi sunt cu putință, în vreme ce mațn ar însemna šadd al-quwwa, „cu putere intensă”101. Semnificații de bază: tare, ferm, statornic. 2.1.6.6
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
necesară nici mărturia îngerilor), All"h šahd bayn wa-bayna-kum (6, 19; 13, 43 etc.): „Dumnezeu este Martor între mine și voi...” În primele două expresii este înțeles de comentatori că sinonim al lui ‘alm; unii însă fac o distincție între cei doi termeni: în vreme ce ‘alm denotă atotștiința lui All"h, šahd s-ar referi numai la cele văzute, iar ƒabr, la cele nevăzute 118. În ultimele două contexte însă, sensul este în mod vădit juridic - de
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
semnificație teologica: YHWH, atunci când e vorba de concepția israelita despre divinitate și de acțiunea lui Dumnezeu în istoria lui Israel, pe când ’Elohm, ar trimite mai degrabă la ideea abstractă de divinitate, ori la Dumnezeul universal și creator 175. Această distincție nu se poate însă aplică peste tot; multe pasaje nu o susțin. Mai rar, doar de cincizeci și șapte de ori176, dintre care de 41 de ori în Iov și de numai patru ori în Psalmi 177, apare o altă
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
aceeași funcție că și numele divine din Coran și se organizează în câmpuri semantice mai mult sau mai putin asemănătoare. (Asemănările și deosebirile vor fi cercetate în capitolul următor.) De aceea le considerăm „nume divine”. Cercetătorii 189 fac de obicei distincția între funcția lor că „nume” (când sunt de sine stătătoare sau alternează în paralelisme poetice cu numele generice sau cu numele revelat) și „atribute”, „epitete”. Pentru studiul de față, care este unul comparativ, vom aplica însă aceleași criterii că pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
analogia cu împăratul de la Constantinopol. De aceea, pretutindeni, basileús este tradus în bibliile mai vechi cu „împărat”, chiar când e vorba de regii neînsemnați din Canaan, care domneau peste o cetate și câteva sate. Revizuirile ulterioare au ținut seama de distincția rege-împărat, lăsându-se traducerea „Împărat” numai când este vorba de Dumnezeu, întrucât acest termen a fost simțit că mai adecvat pentru a exprima stăpânirea universală a lui Dumnezeu. Excepție fac bibliile protestante, traducerea Cornilescu, care au păstrat peste tot „împărat
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
obiectivelor și metodelor cât mai diversificate si mai îmbogățite. Caracteristic ființei umane este capacitatea de a formula și transmite gândurile. Socializarea presupune, în primul rând, comunicare, fie ea apropiată, directă, nemijlocită, sau la distanță. Este necesar să se facă o distincție între limbă și vorbire. După Ferdinand Saussure, limba reprezintă ,,un tezaur depus de practica vorbirii în indivizii aparținând aceleiași comunități, un sistem gramatical care există virtual în fiecare creier, sau mai exact, în creierii unui ansamblu de indivizi, căci limba
Particularităţi m etodologice de însuşire a normelor de ortografie şi punctuaţie la clasele I şi a II - a by Atofanei Mariana () [Corola-publishinghouse/Science/91851_a_92996]
-
să atribuie (discursului lor - n. M.C.) aureola de eficiență și adevăr. Ei s-au demarcat de teritoriul specific al discursului poetic și mitologic printr-un proces de autodefinire. În consecință, au Început să folosească eticheta mythos pentru acest teritoriu. Această distincție va fi dezvoltată și consacrată de către Platon. Convergența dintre cuvântul mythos și conceptul de mit se va face prin apariția primelor filosofii, care identifică discursul poetic și mitologic cu un sistem aflat În opoziție cu propriul lor program de adevăr
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
conținut aparte pare a fi susținută de două argumente: unul etnografic și altul metodologic. Primul se bazează pe identificarea, În diferite culturi, a unor sisteme de clasificare asemănătoare cu cele prin care noi separăm mitul de povestirile obișnuite (după modelul distincției antice dintre mythos și epos). Al doilea pornește de la tradițiile teoriei literare, care postulează existența unor mărci referitoare la conținut și la formă, capabile să diferențieze variatele matrice (genuri) În care poate fi construit un text. Încă de la sfârșitul secolului
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
adaorh nu este numai povestit, ci și ilustrat de totemuri sau de alte sculpturi În lemn (M. Leach, 1949, vol. I, p. 9). Malinowski, care nu este În niciun caz un avocat al acestor teorii, a remarcat existența unor asemenea distincții. În studiul său asupra triburilor Trobriand din Noua Guinee, el observă relația dintre kukuwanebu, folosit ca echivalent pentru termenul european poveste (fairy tale), libwogwo, cu sensul de legendă sau povestire despre fapte din trecut considerate istoric reale și liliu care
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]