23,409 matches
-
oară de ponton și Ileana abia își începuse povestea. Atunci, era doar puțin trecut de zece. Când oare se scursese timpul? După părerea lui, toată aventura lor nu durase mai mult de câteva zeci de minute. În liniștea nopții, singurul zgomot ce se auzea era cel al pașilor lor pe caldarâm. Intraseră pe strada lor și se apropiau de casă. La ferestre nu se vedea nici o lumină aprinsă. Ai mei încă nu s-au întors acasă. Poate s-au culcat deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de acord? Ileana îl privea tăcută. Zâmbea clătinând din cap. Pe urmă, își continuă Cristi analiza, tu te-ai speriat și ai vrut să ne întoarcem iar eu am fost de acord. Pe drum au început să se audă niște zgomote, destul de ciudate, trebuie să recunosc, dar sunt sigur că putem găsi și pentru acestea o explicație. Probabil vreun buștean care se lovea de pontonul de lemn ori cine mai știe ce altceva. Poate o barcă lăsată peste noapte legată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
am intrat în oraș, ceața a dispărut? Ba mai mult, nici în spatele nostru nu se mai vedea nimic. S-a risipit, ridică inspectorul din umeri. Și pașii care se auzeau în urma noastră? Iluzie auditivă. În ceață sunetele se propagă altfel. Zgomote care se produc la distanță par a fi mult mai aproape și invers. În regulă, spuse ea sec, ai găsit explicații pentru tot. 11 Camionul de lemne era atât de aproape încât în oglinda retrovizoare nu i se mai vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
muntele acela, atunci în nici un caz nu o făcuse acolo. Se uită la ceas, trecuseră două ore de când plecase de lângă mașină. Porni din nou la drum, hotărât să își continue urcușul mai departe, mergând tot prin pădure pe marginea zmeurișului. Zgomotul pașilor săi era singurul sunet ce tulbura liniștea din jur. Mergea liniștit privind în jur, în speranța că poate va observa ceva. Se opri pe loc, ciulind urechea. I se păruse că aude ceva. Avea impresia că cineva pășește în spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
întoarse și privi în urmă printre copaci. Bineînțeles că nu văzu nimic, nimeni nu se afla acolo. Ascultă atent, dar liniștea era deplină. Ridică din umeri și porni mai departe. Pășea mai cu grijă, căutând să nu-i scape nici un zgomot venind din urmă. După un timp, văzând că nu se mai aude nimic, renunță și își văzu de drum. Răritura se terminase de mult, acum se afla pe o ridicătură. În față, cât vedeai cu ochii se întindea un făget
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
zvelte. De pe platoul pe care stătea privea în vale printre copaci. Pârâul scobise în stânca de dedesubt un șanț adânc ce se bifurca în două brațe. Cursul de apă se despărțea în două șuvoaie ce se scurgeau năvalnic la vale. Zgomotul apei se auzea înfundat, atenuat de pereții ravenelor. Malurile verticale păreau formate din coloane butucănoase din calcar cenușiu. Deasupra, deoarece lumina soarelui pătrundea nestingherită de frunziș, de sub covorul de frunze veștede ieșeau firișoare de iarbă și ferigi ce se aplecau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
concen treze la mai multe lucruri. În primul rând, nu trebuia să se abată de la direcție. Dacă pierdea orientarea, putea să se rătăcească și să nu mai ajungă niciodată la drumul forestier. Pe urmă, atenția îi era ațintită la orice zgomot în afară de cel scos de proprii lui pași. Totodată, studia orice umbră care i se părea neobișnuită și căuta să-și aleagă drumul cât mai departe de copacii mai groși ori stâncile după care cineva s-ar fi putut ascunde. Găsi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
începea să prindă curaj. Dacă n-ar fi fost senzația aceea copleșitoare că nu este singur, totul ar fi fost în regulă. Din când în când se oprea brusc, cu urechile ciulite, ascultând cu atenție și căutând să surprindă orice zgomot neobișnuit. Încerca să-l ia prin surprindere pe un eventual urmăritor care încerca să-i calce pe urme. În afară de ciripitul păsărilor și bâzâitul insectelor, nu se mai auzea nimic, nici măcar fâșâitul ciudat care îi atrăsese atenția mai devreme. Zâmbi acru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
suporta, durerea îi sfâșia inima. Sări în picioare și începu să se plimbe nervos în sus și în jos. Un vreasc trosni dincolo de liziera pădurii. Strugurel tresări și se opri în loc. Așteptă cu urechea ciulită să mai audă și alte zgomote. Poate că Burcilă nu se dusese la culcare așa cum crezuse el ci dăduse o raită printre copaci iar acum se întorcea în tabără. Liniștea însă era deplină, în afară de susurul apei ce curgea la vale, nu se mai auzea nimic. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
așa cum crezuse el ci dăduse o raită printre copaci iar acum se întorcea în tabără. Liniștea însă era deplină, în afară de susurul apei ce curgea la vale, nu se mai auzea nimic. Își văzu mai departe de treabă, atent totuși la zgomotele din jur. Focul se întețise și acum ardea cu flacără puter nică, trosnind din când în când. Dinspre pădure se auzi iarăși un fâșâit slab. Era ca și cum cineva răscolea cu piciorul frunzele uscate de pe jos. Se întoarse cu fața în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
se întețise și acum ardea cu flacără puter nică, trosnind din când în când. Dinspre pădure se auzi iarăși un fâșâit slab. Era ca și cum cineva răscolea cu piciorul frunzele uscate de pe jos. Se întoarse cu fața în direcția de unde venea zgomotul, încercând să deslușească ceva printre copaci. Așteptă să i se obișnuiască ochii cu întunericul și se apropie iarăși de marginea pădurii. Cât putea să străbată cu privirea nu vedea nimic. Sub coroanele copacilor lumina lunii nu reușea să pătrundă prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
coroanele copacilor lumina lunii nu reușea să pătrundă prea mult. Probabil că Burcilă îl văzuse și acum se distra cu el, încercând să-l sperie. Nu-i nimic, nu era el atât de fricos încât să se înfricoșeze de niște zgomote din pădure. Se întoarse lângă foc și luă o creangă mai lungă, aprinsă. Cu torța improvizată în mână se îndreptă spre capătul celălalt al taberei. Trecu printre corturi apropiindu-se de malul apei. Mai merse câțiva pași după care înfipse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mână se îndreptă spre capătul celălalt al taberei. Trecu printre corturi apropiindu-se de malul apei. Mai merse câțiva pași după care înfipse torța în nisip. Se strecură apoi în pădure, dând ocol astfel încât să ajungă chiar în locul de unde auzise zgomotele. Dacă Burcilă avea chef de glume, atunci avea el să-i arate că nu-i merge cu dânsul. Voia să meargă prin pădure și să-i cadă exact în spate vărului său. Acesta sigur că era atent la lumina torței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
stânga, cum stătea el. Însemna că avusese dreptate, Burcilă era încă acolo. Nevăzându-l apărând în tabără, probabil că-și pierduse răbdarea și se mișcase în ascunză toarea lui. Începu să se retragă ușor, având grijă ca locul de unde auzise zgomotul să rămână tot în stânga. Se mișca fără să scoată nici un sunet, prelingându-se aproape lipit de pământ. Zgomotul pe care îl auzise venea de undeva de destul de aproape, nu mai mult de douăzeci de metri, așa încât trebuia să fie foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
că-și pierduse răbdarea și se mișcase în ascunză toarea lui. Începu să se retragă ușor, având grijă ca locul de unde auzise zgomotul să rămână tot în stânga. Se mișca fără să scoată nici un sunet, prelingându-se aproape lipit de pământ. Zgomotul pe care îl auzise venea de undeva de destul de aproape, nu mai mult de douăzeci de metri, așa încât trebuia să fie foarte atent dacă nu voia ca țiganul să-l simtă. De acum se afla destul de departe ca să poată schimba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Burcilă să-i joace o festă îi venea greu să creadă că se aventurase până acolo. Ori trecuse pe lângă el fără să-și dea seama, ori se înșelase și acesta dormea dus în cortul său. Bine, dar atunci cine făcuse zgomotele acelea? Se simți deodată cuprins de neliniște dar se calmă la fel de repede. În definitiv, ce zgomote auzise? Niște foșnete de frunze uscate, nimic altceva. Poate vreun animal sălbatic își făcuse de lucru pe acolo, un arici ori vreo căprioară speriată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Ori trecuse pe lângă el fără să-și dea seama, ori se înșelase și acesta dormea dus în cortul său. Bine, dar atunci cine făcuse zgomotele acelea? Se simți deodată cuprins de neliniște dar se calmă la fel de repede. În definitiv, ce zgomote auzise? Niște foșnete de frunze uscate, nimic altceva. Poate vreun animal sălbatic își făcuse de lucru pe acolo, un arici ori vreo căprioară speriată. Dar dacă o fi vorba de niște bandiți? Îl ademeniseră în pădure ca să-l reducă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să facă cale întoarsă. Ideea cu bandiții încă îi stăruia în minte, așa încât nu o porni de-a dreptul spre tabără ci continuă să se furișeze atent în tr-acolo. Se străduia să meargă ușor și să facă cât mai puțin zgomot, temându-se de nici el nu știa ce. Mergea de câteva minute când auzi țipătul, departe în urma lui. Era vocea slabă a unui copil speriat. Se opri fulgerat în loc nevenindu-i să-și creadă urechilor. Trupul îi tremura de încordare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe obraz simți câteva picături reci. Jos, pe fundul ravenei din care tocmai urcase începea să se adune o pâclă ușoară. După fiecare chemare, rămânea nemișcat așteptând să pri mească un răspuns. Pădurea rămânea însă tăcută, nu se auzea decât zgomotul picăturilor de apă ce cădeau pe frunzele copacilor. Lumina focului nu se mai zărea, tabăra rămăsese departe în urmă. Vântul se mai întețise nițel trecând acum nestingherit prin pânza subțire a cămășii cu care era îmbrăcat. Îi era frig și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
se afla ca să poată ajunge la dânsul? Știa că este obosit și flămând și nu credea că îi arde de joacă. Își alungă repede gândul acesta din minte continuându-și căutarea. În jur se făcu dintr-o dată liniște. Până și zgomotul pașilor săi prin frunzișul de pe jos abia se mai auzea. Se opri nedumerit, tăcerea aceasta era nefirească. Ascultă atent, încer când să deslușească ceva prin negura care îl împresura. În dreapta, auzi un foșnet și se întoarse plin de speranță cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
miște repede, să nu le lase timp să se adune. Așa cum pe el întunericul îl împiedica să-și vadă agresorii, nici ei nu puteau să știe cu precizie unde se afla Strugurel. Cu toții se bazau pe auz și așteptau un zgomot din partea celuilalt. Se lăsă în jos, și se sprijini cu mâinile de pământ, gata să se repeadă în direcția unde credea că se află breșa în lanțul format de tâlhari. Sub vârful degetelor simți o bucată de lemn rotundă, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
simți o bucată de lemn rotundă, probabil o creangă ruptă dintr-unul din stejarii ce creșteau acolo. O apucă în mână și trase ușor de ea. Se rugă la Dumnezeu să nu fie prinsă de ceva, ori să nu facă zgomot. Aceasta însă se desprinse imediat și bărbatul se simți ceva mai sigur pe el cântărind în mână creanga groasă și noduroasă care putea fi folosită ca o bâtă exce lentă. Trase adânc aer în piept și zvâcni din toate puterile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
estimase foarte bine situația pentru că nimeni nu încercă să îl oprească. Avusese și noroc deoarece nici nu se lovise de copaci în fuga lui. Ba nici măcar nu auzise pași în urma sa, ori poate că nici nu era posibil așa ceva din cauza zgomotului făcut de propria lui alergare. Nu-i venea să creadă cât de ușor reușise să se strecoare printre atacatori. Știa foarte bine că pericolul nu trecuse. Chiar dacă pe moment scăpase de ei, nici aceștia nu erau chiar niște nepricepuți. Din moment ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
șansă era să se apropie cât mai mult de tabără, dar asta numai dacă reușea să îi păcălească în continuare. Cu cât era mai aproape de ai lui, cu atât mai bine. Odată ajuns acolo, putea să strige și să facă zgomot ca să-i pună în gardă. Desigur că și urmăritorii, știau acest lucru, așa încât vor face tot ce le stătea în puteri ca să-l împiedice. Trebuia să se adune și să încerce să le dejoace planurile. Ceva mai liniștit acum, redeveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
simțuri ascuțite la maxim. Cu vârful degetelor de la picioare își scoase încălțările și rămase desculț. Sub tălpi, simți răceala umedă a pământului de dedesubt. Nu avea nici o importanță, așa se va descurca mai bine și va face mult mai puțin zgomot în mers. Ascultă liniștea din jur și din nou i se păru că aude vocea copilului. Venea mai de departe, de undeva din spatele lui. Acum nu mai semăna cu cea a lui Rândunel, dar în mod cert era un copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]