19,095 matches
-
umane (vânătoarea cu anumite arme, stăpânirea focului, interdicția incestului, riturile de inițiere etc.), instituirea unei anume dinastii etc. Deși a format obiectul a numeroase dezbateri (vezi sinteze În O. Bârlea, 1981; D. Ben-Amos, 1976; A. Dundes, 1967; G. Kirk, 1970), distincția dintre mit etiologic și legendă este mai puțin importantă pentru discuția de față: plasarea unui text În cadrul unui anumit gen reprezintă o operație convențională, care depinde de sistemele de clasificare specifice fiecărei civilizații. Altfel spus, nu există criterii esențiale prin
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
succes În organizații. Dificultatea obiectivelor poate duce la diferențieri În cadrul grupului; sunt indivizi motivați prin obiective ușor de atins și indivizi motivați prin obiective ambițioase, greu realizabile. Motivare și performanță Pentru că nu Întotdeauna cei motivați obțin rezultate remarcabile, apare necesitatea distincției Între motivație și performanță. Performanța poate fi definită ca măsura În care un membru al unei organizații contribuie la realizarea obiectivelor organizației. Câțiva dintre factorii care contribuie la performanța individuală În organizații, sunt prezentați: Cantitatea de efort, Persistența efortului, Direcția
Modernizarea carierei de manager în instituţia de învăţământ preprimar by Dorina Buhuş () [Corola-publishinghouse/Science/1725_a_92277]
-
arhive din Europa, celor de la Cracovia și Lemberg (1861) urmându-le în timp documentările efectuate la Viena, München, Londra, Paris, Budapesta sau Belgrad. În 1873, după apariția primului volum al Istoriei critice a românilor, Hasdeu este recompensat cu mai mule distincții, decernate pentru contribuțiile aduse la dezvoltarea științei istorice naționale, fiind apoi invitat să susțină, din 14 octombrie 1874, un curs de Filologie comparată indo- europeană, care va fi, însă, și acesta suspendat în 1875, din ordinul lui Titu Maiorescu. Cursul
Bodan Petriceicu Hasdeu. Repere ale unei biografii ilustre by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Science/83576_a_84901]
-
Colecția ACADEMICA 143 Seria Litere Loredana Ilie este lector la Universitatea "PetrolGaze" din Ploiești, în cadrul Departamentului de Filologie, unde predă literatură comparată și limba engleză. Doctor în filologie (distincția Magna cum laude, 2010) cu teza Comic și absurd în proza și dramaturgia românească postcaragialiană (Academia Română, Institutul de Istorie și Teorie Literară " G. Călinescu"). A participat la numeroase simpozioane, conferințe naționale și internaționale. A publicat articole, diverse studii în volume
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
semantice a comicului urmărit diacronic și în vocabularul principalelor limbi europene și identifică drept sinonime ale comicului în limba română următorii termeni: hazliu, nostim, hazos, haios, vesel, poznaș, caraghios, șăgalnic 18. În ceea ce privește persistența amintitelor confuzii, foarte multe studii insistă asupra distincției dintre râs și comic precum și asupra deosebirii dintre râsul pur și simplu și cel estetico-literar. Dacă Adrian Marino menționa în bibliografie câteva lucrări de sinteză precum cea a lui G. Dumas (Le rire et les larmes), Th. Ribot (La Psychologie
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
același regim sunt supuse și infracțiunile contrare, de scufundare în automatism, în conformism rigid, de rutinare și fixație în scheme perimate, sancțiunea comicului fiind în acest caz una a disperării, manifestată în forme aberante, paroxistice, antiestetice. Cu sau fără observarea distincțiilor precizate, comună tuturor definițiilor date comicului este importanța acordată ideii de contrast, a contradicției structurate pe o schemă ascendentă, descendentă sau nerezolvată 22, a cărei sesizare bruscă declanșează, ulterior surprizei, râsul comic. Discrepanța descoperită instantaneu și generatoare de comic poate
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
într-un alt context politic, clasamentul este schimbat în favoarea satiricului și a umoristicului 38. Prin aplicarea unor criterii de grupare socială, comicul a fost cristalizat de Marmontel (Élémentes de littérature, 1787, art. Comique), în categoriile nobil, burghez și de rând, distincțiile vizând țintele rizibile și anume: moravurile celor de sus pentru primul tip, pretențiile deplasate, prețiozitatea și impostura burgheziei cu aspirații către nobilime pentru cel de-al doilea și moravurile poporului pentru ultimul. Departajarea pe clase sociale se mentine și la
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
pentru ca apoi să insiste în capitole speciale asupra comicului de situații și de limbaj și asupra caracterului. Pentru primul tip sunt descoperite inepuizabile surse precum: repetiția, inversiunea, interferența seriilor având ca principală variantă qui-pro-quo-ul. Celebrul filosof francez găsește oportună precizarea distincției între absurditatea propriu-zisă și cea din care derivă comicul, echivalează ,,absurditatea comică"45 cu cea a visurilor și își susține teoria prin numeroase exemple. Cel al lui Don Quijote i se pare a întruchipa tipul general al absurdității bazate pe iluzie
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
cază drapelul vostru. [...] Iată urmașii voștri liberali. Iată haitele catilinare de politicieni liberali, de diplomați de mahala, de vânători de slujbe și de mici gheșeftari: avocăței lătrători, samsarași dibaci, toate lichelele și drojdiile sociale, tinzând să suie cât mai sus, distincție fară merit, avere fără muncă, pofte fără sațiu roade minunate ale unei școli ce le-a înarmat numai instinctele pernicioase, pândind alegerile și toate nevoile publice pentru a ciupi pataca; neghiobi fără naivitate, răi fără bărbăție, urmând meritul și talentul
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
care, în ciuda deghizării impuse din rațiuni politice, putea provoca dezastre asemenea unui cal troian. Academicianul post-mortem Caragiale își putea oricând trăda noii "amici", manifestându-și ingratitudinea printr-o ofensivă surprinzătoare îndreptată chiar împotriva celor care i-au făcut cinstea acordării distincției. Încă din 1962, Monica Lovinescu observa cu satisfacție efectul de bumerang al punctelor de suspensie inserate de cenzură și al răstălmacirilor care, în cazul lui Caragiale, nu reușesc să mutileze și esența comicului său, capabil în sine, prin orice lectură
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
transformat dintr-o paradigmă potentială a formei estetice moderne într-un clișeu. Parodia pare multora că a încetat să fie o cale către noile forme și a devenit ironic un model al normei preponderente"78. Revenind la dificultatea operării unei distincții riguroase între modalitățile comicului limitrofe parodiei, amintim studii de referință precum cel al lui K.F. Flögel (Geschichte des Burlesken, 1794) din care se poate deduce raportul de incluziune al parodiei în burlesc, cercetarea lui Daniel Bilous (Intertexte/ Pastiche: L'Intermimotexte
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
moduri ale comicului. Sunt enumerate astfel: parodia ("ironia livrescă"), carientismul (ironia "ușoară", atașată de d'accueil), asteismul (ironia "urbană"), diasirmul (ironia sinuos arogantă), micterismul (ironia disprețuitoare, "de excludere"), sarcasmul (ironia acerbă, ireconciliabilă), cinismul (ironia înrăită, "canină") etc.137 O altă distincție se poate face ținând cont de faptul că ironia, ca posibilitate literară, presupune inserarea în text a anumitor semnale: repetarea unei propoziții în context, exclamațiile, punctele de suspensie, parantezele. Frecvența masivă conduce spre așa-numita ironie crasă, spre deosebire de ironia superioară
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
observa în subcapitolul următor. Ceea ce înseamnă nu detronare, ci coparticipare meritorie alături de Ion Creangă la suveranitatea pe teritoriul acestui mod al comicului în literatura noastră. 3.14. Umorul în literatura postcaragialiană Un număr relativ mare de scriitori postcaragialieni își merită distincția de umoriști de talent. O lista completă a umoriștilor români nu a fost încă elaborată, însă ar cuprinde cu siguranță nume precum Tudor Mușatescu, V.I. Popa, Mihail Sebastian, George Mihail-Zamfirescu, Ion Băieșu. În Istoria literaturii române de la origini până în prezent
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Un fecior".25 Se observă însă imixtiunea categoriilor sociale (cetățeanul, funcționarul, servitorul) cu cele caracteriale (demagogul) cu cele strict teatrale (raisonner-ul) și arhetipale (donjuan, încornoratul). Mai multă consecvență pare a-i conferi lui Ibrăileanu criteriul onomastic prin care devine clară distincția dintre personajele individualizate și prin numele caracterizator (Trahanache, Dandanache, Pristanda etc.) și cele aneantizate (Lache, Mache, Mitică, Costică), uniformizate și prin apelativele devenite nume comune. Perspectiva cronologică asupra operei, propusă de Mircea Tomuș, facilitează înțelegerea devenirii personajului caragialian în funcție de raportul
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
fie prelucrează inedit unele aspecte constitutive ale imaginarului său dramatic sau diegetic. Se impune astfel, așa cum spuneam, termenul de postcaragialism, în care prefixoidul post presupune conjugarea sensului de ulterior cu cele de continuator și în maniera lui Caragiale. Dar o distincție trebuie operată de la început, între statutul de precursor pe care dramaturgul român îl ocupă în raport cu teatrul lui Eugen Ionescu și cel de model (nu neapărat exclusiv) în relație cu scriitori precum Al. O. Teodoreanu, Mircea Eliade, Camil Petrescu, Liviu Rebreanu
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
variațiunile", colajul de texte, lista etc. vor antrena un traseu evolutiv îndeosebi datorită "nepoților" din valul optzecist, care îl vor acredita pe Caragiale drept precursor pe linia "textualismului" românesc 115. Motivată astfel prin diferențele sesizabile la nivelul receptării literare ulterioare, distincția propusă poate fi dezvoltată imaginând o grilă a dihotomiilor care acoperă mai toate aspectele lingvistice. Scrupulozitatea conștiinței artistice, datorată impecabilei însușiri a "gramaticii și a retoricii"116, ne îndreptățește să vedem în stilul caragialian un veritabil model căruia autorul Scrisorii
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
fost sau nu Caragiale un sofist?"124, Marta Petreu precizează că în timp ce sofismele sunt apanajul exclusiv al personajelor lui Caragiale, sau "a lui Nenea Iancu cel din agora"125, textele teoretice și corespondența caragialiană sunt impecabile în privința argumentației, ceea ce întărește distincția pe care vrem s-o punem în evidență. Aceeași netă departajare ar rezulta și din redactarea unui curs de stilistică prin exemple și contraexemple din opera lui Caragiale. Mai concret, dacă toate cerințele privind corectitudinea, claritatea, proprietatea, precizia și puritatea
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Vasile Mureșan, transformat în personaj literar de prozatorul Mircea Nedelciu. Amănuntele aventurii prin care trece pentru a ajunge la funeralii nu sunt păstrate, însă nu pentru a relativiza adevărul celorlalte versiuni, ca în schița lui Caragiale, ci pentru a preciza distincțiile dintre realitate și ficțiune. Pretinsul personaj "real" din această variantă "reală" conchide și explică: Atât. Mai departe...proza lui Mircea Nedelciu. Cum am spus, întâmplarea nu folosește nimănui, decât poate scriitorilor, care știu să facă și să desfacă și să
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
la realitatea pe care o reflectă. Deși hidoasă, lumea lui Caragiale este posibilă, și chiar nuvele sale fantastice creează un univers în care incredibilul este foarte apropiat de probabil. La Eugen Ionescu, în schimb, irealul a invadat realul și orice distincție între cele două planuri este anulată. Absurditățile debitate de Cațavencu, nonsensurile lui Farfuridi, aberațiile conului Leonida nu pun problema veridicității lor, iar personajele, deși grotești, caricate, schematice, pot găsi corespondenți recognoscibili în realitate. Lumea ficțională a lui Eugen Ionescu este
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Caragiale și Eugen Ionescu ar fi termenul de precursor, întrucât cel dintâi prefigurează, așa cum s-a demonstrat, multe dintre elementele constitutive ale mișcării de avangardă în care se înscrie și teatrul absurdului. De altfel, un argument în plus este că distincția fundamentală între opera dramatică a lui Caragiale și cea a lui Eugen Ionescu nu este cea dintre farsa clasică și farsa tragică. În acest sens, avem în vedere caracterul de "pseudofarse" al comediilor caragialiene 49 precum și, așa cum am menționat deja
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
estetice, așa cum le percepeau și cei doi scriitori români din care se revendica, astfel: "Comicul, fiind o intuiție a absurdului, mi se pare mai deznădăjduitor decât tragicul. Comicul nu oferă vreo ieșire"146. Deși nu atât de ușor de stabilit, distincția esențială între absurdul caragialian și cel de factură urmuziană este, în esență, similară cu cea de la nivelul operelor lui Caragiale și a lui Eugen Ionescu. Astfel, dacă la Urmuz, absurdul pare căutat cu orice preț, stârnit prin devierile bruște de la
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
august, Ziua Muncii (1 mai), Ziua Regelui (prima sâmbătă din iunie), fiecare etnie are și sărbători proprii 635. ABORIGENII Până cu câteva decenii În urmă malaezii sau malayu din peninsulă Îi numeau pe aborigeni (orang asli) fără să facă vreo distincție sub aspect fizic sau privind modul de trai, cu termenii peiorativi sakai (sălbatec) sau semang (supus) În centrul sau În nordul țării iar În sud denumirea de jakun, pentru cei de religie musulmană. Se mai folosesc astăzi și termeni care
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
mod similar cu viitorul manager al proprietății sau cu societățile de administrare, astfel Încât să se poată identifica cea mai potrivită persoană sau entitate. Intervievarea mai multor posibili manageri va permite separarea binelui de rău. Astfel se va putea face o distincție Între cei care au cunoștințe În domeniu și cei care nu au. Un manager al unei proprietăți imobiliare care a adus zece chiriași În ultimele două luni și este În prezent În situația de a evacua cinci dintre ei, fie
Managementul proprietăţii imobiliare by ANICA-POPA, ADRIAN () [Corola-publishinghouse/Science/186_a_188]
-
debarcadere și docuri, terminale de transport, turnuri de emisie TV și radio, studiouri și săli de proiecții. Indiferent de tipul de proprietate existența sau lipsa echipamentelor și instalațiilor va determina nivelul chiriei. În elaborarea planului de management trebuie făcută o distincție Între cele două categorii de echipamente: cele care sunt necesare confortului uman și cele care sunt necesare procesului tehnologic. În prima categorie se includ rețelele de conducte de Încălzire, de aer condiționat și iluminare a Încăperilor. În a doua categorie
Managementul proprietăţii imobiliare by ANICA-POPA, ADRIAN () [Corola-publishinghouse/Science/186_a_188]
-
inversată, deoarece deficitele de IGF secundare unei reglări centrale, dependente de GH, sunt considerate încă mult mai frecvente. Leziunea care produce un deficit de GH poate fi localizată la nivel hipotalamic sau hipofizar, adesea fără a se putea face o distincție netă între cele două localizări. Atunci când deficitul de GH nu e însoțit de o leziune definită anatomic, fiziopatologic sau genetic, el capătă denumirea de GHD idiopatic și reprezintă peste 70% din totalul cazurilor de GHD. Leziunile care determină GHD pot
Tulburările de creștere: ghid de diagnostic și tratament by Dumitru Brănișteanu () [Corola-publishinghouse/Science/92272_a_92767]