19,095 matches
-
analogice asupra autonomiei, adevărului fotografic, eticii, integrității fotografului și creațiilor sale, pe când postmodernitatea aduce prin digitalizare „democratizarea― lucrului cu imaginea și volatilizarea controlului exercitat de către persoana fotografului asupra fotografiilor sale. Martha Rosler, artist și teoretician, propune Însă o nuanțare a distincției operate de Ritchin. Ea argumentează (Lister 2002: 336) că istoria fotografiei este o istorie a manipulărilor „adevărului― fotografic determinată nu atât de tehnologiile analoagă sau digitală, ci de specificitatea lumii capitaliste care prin 160 producția de masă și prin accentul
Polarităţile arhitecturi by Mărgulescu Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92985]
-
Primului Război Mondial, este o mișcare de avangardă contestatară a tuturor realităților precedente și l-am ales pentru a susține argumentul Marthei Rosler În fața lui Fred Ritchin referitor la statutul etic al lucrărilor fotografice digitale și antedigitale. De asemenea, alegerea exemplifică și distincțiile lui Baudrillard referitoare la raportul dintre imagine, aparență, fond al realității. Limbajul dadaismului utilizează tensiunile, deformarea și colajul pentru a-și atinge scopul destabilizant. În arta fotografică, manifestările sale capătă forma fotomontajului care alătură și suprapune fotografii extrase În mare
Polarităţile arhitecturi by Mărgulescu Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92985]
-
literatură văzută acum ca parteneriat în act. Autorului îi aparține creația de text, iar creația de operă este rezultatul acestui act partenerial. Literatura se înființează prin lectură, literatura nu pre există lecturii. Potrivit perspectivei pragmatice și teoriilor receptării, se configurează distincția dintre valoarea imanentă și valoarea dobândită a unui text literar, cea din urmă depinzând foarte mult de calitatea actului de lectură. Gadamer afirmă că înțelegerea depășește orizontul subiectiv de interpretare, fie al artistului, fie al receptorului: ”Orice operă lasă, oarecum
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
Un termen-cheie care-și adaugă tot mai multe determinări și conotații speciale. Modul poetic de a scrie în viziunea epocii este în primul rând o formă de stil cultivat, printr-o estetizare retorică, ornamentat prin cuvinte și imagini rare. „Prima distincție radicală, fie și implicită, dintre limbajul poetic și cel uzual, aparține Evului Mediu” Poeții lui il dolce stil nouvo consacră în mod definitiv atât o nouă școală cât și o nouă modalitate literară. Tot acum se pun și bazele concepției
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
latura percepției ca o reacțiune de „gust”, literatura produce emoția, sentimentul, plăcerea frumosului. Există însă și criterii obiective de definire a literaturii în studiile sistematice de estetică, în special în spațiul german, ce au în vedere aspectul de scriitură. Problema distincției teoretice riguroase poezie/literatură nu se pune încă. Poezia domină și absoarbe tot spațiul literaturii. Ceea ce înțelegem astăzi prin literatură, în sens estetic, va fi tot mai bine exprimat - sub impuls predominant romantic - prin ideea de poezie. Poezia se vrea
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
semnifică un mod de a se manifesta și nu un subiect distinct. Cel care face un salt semnificativ în dialectica înțelegerii dintre „natură și persoană” este Severino Boetio, care definește persoana: Persona est naturae rationalis individua substantia. Așadar, observăm o distincție clară între termenul de „om” și cel de „persoană”: „În timp ce prin termenul „om” se face referire la natura umană în sens universal, la specia comună care se exprimă în atâtea exemplare, prin termenul „persoană” se indică fiecare ființă umană în
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
speciile într-o comparație, fie ele ultime, excluzându-se prin definiția lor, ci chemându-se reciproc prin această excludere realizată prin comunitatea de gen. Alteritatea Celuilalt nu depinde de o calitate anume care l-ar distinge de mine, căci o distincție de această natură ar implica între noi aceeași comunitate de gen care anulează alteritatea. [...] Celălalt rămâne infinit transcendent, infinit străin - însă chipul său, în care se produce epifania sa și care face apel la mine, se desparte de lumea care
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
remarcă, totuși, o schimbare de semnificație a conceptului de persoană, începând cu secolul XIX, cea de conștiință de sine, deoarece în loc de o definiție ca entitate metafizică, avem o definiție ca activitate psihologică. Preocuparea în această situație este de a salva distincția între subiect și activitate: persoana nu se poate identifica cu conștiința, ci este subiect cu o activitate conștientă, ca principiu al acestei activități. În această privință, Galot face o constatare semnificativă: „Termenul «prosôpon» nu a fost împrumutat unui sistem filosofic
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
și, întrucât părți, orientate, πρòσ τί, și care formează o specie (εîδοσ) completă în uniunea lor, de aceea este de neconceput ca una din cele două părți să preexiste, deoarece în acest mod s-ar dizolva specia care este întregul. Distincția între cele două părți este posibilă doar în reflecție, în vederea discernământului.” Se subliniază că Maxim face uz frecvent și de alte tipuri de distincții trihotomice, fără pretenția de a fi absolute: υοΰς - λόγος - αίσθησις, în care termenul λόγος ocupă în
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
cele două părți să preexiste, deoarece în acest mod s-ar dizolva specia care este întregul. Distincția între cele două părți este posibilă doar în reflecție, în vederea discernământului.” Se subliniază că Maxim face uz frecvent și de alte tipuri de distincții trihotomice, fără pretenția de a fi absolute: υοΰς - λόγος - αίσθησις, în care termenul λόγος ocupă în mod obișnuit poziția mediană și corespunde cu cea a rațiunii naturale; rațional - non rațional - non sensibil, în sensul că unele creaturi sunt raționale, non
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
în mod obișnuit poziția mediană și corespunde cu cea a rațiunii naturale; rațional - non rațional - non sensibil, în sensul că unele creaturi sunt raționale, non raționale, iar altele sunt corpuri mișcate de suflet; trupesc - psihic - spiritual, este vorba de o distincție paulină și plotiniană; rațional, irascibil, concupiscibil, schemă platonică specifică. În dialogul său cu Cosma, diaconul din Alexandria, Maxim afirmă că nu spune nimic de la sine, ci ceea ce a învățat de la sfinții Părinți, în acest caz, sfântul Vasile: „Deci comune și
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
universale sau generale sunt, după Părinți, ființa (substanța) și firea. Căci eu spun că acestea sunt identice între ele. Iar propriu și particular este ipostasul și persoana. Căci și acestea sunt, după ei, identice între ele”. Maxim Mărturisitorul face o distincție netă între ființă și ipostază, arătând că „niciuna din făpturi nu e aceeași cu alta după ființă și ipostas; ci că cele identice după ființă sunt diferite după ipostas; iar cele identice după ipostas sunt diferite după ființă”. Explicația pe
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
creație sensibilă și creație inteligibilă, și între Dumnezeu și creație. Aceasta este vocația omului de a depăși aceste diviziuni, pentru a manifesta caracterul teofanic al universului. Jean Claude Larchet recunoaște că viziunea lui Maxim trimite, așa cum s-a observat, la distincția naturii de ipostază, beneficiind de dezbaterile cristologice consecutive conciliului din Calcedon și de elaborările predecesorilor săi apropiați, dintre care Léonce de Ierusalim și Iustinian, și de propriile reflecții cristologice. Noțiunea de natură (eύσις) se raportează la universal, la gen și
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
manifestă ceea ce este ea. În schimb, ipostaza (ύπόστασισ) sau persoana (πρόσωπον) se raportează la celelalte ființe individuale și manifestă ceea ce este particular și propriu, stabilesc și circumscriu într-o manieră proprie ceea ce este comun și necircumscris. Pare semnificativ faptul că distincția natură-ipostază se regăsește la nivelul voinței. Puterile care caracterizează în mod specific ființa sunt rațiunea și voința, iar operațiile acestor puteri sunt raționamentul și apetitul. Voința (θέλησις) apare ca un apetit rațional care aparține omului, întrucât este înzestrat cu un
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
persoana dă o formă modului de a opera și o determină potrivit alegerii sau tendințelor sale. De asemenea, o idee semnificativă în gândirea lui Maxim o constituie diada imagine - asemănare (είκών - όμοίωσισ) a lui Dumnezeu. Această diadă se află în raport cu distincția natură-ipostază, de asemenea cu diada logos - tropos, acest ultim fapt constituind originalitatea gândirii lui Maxim față de predecesorii săi. Potrivit lui Maxim, faptul că omul este creat după imaginea lui Dumnezeu se referă la sufletul său intelectiv și rațional, și omul este
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
naturală tinde tocmai să mențină ordinea creației”. Pe de altă parte, legea naturală „din garanție a cetățeanului în fața puterii politice, devine motiv de obligație în conștiință a sacralității puterii care o promulgă”. Al doilea moment: cel care reușește să facă distincția între binele subiectiv (legat de intenția omului) și cel obiectiv (legat de voința lui Dumnezeu) este Toma de Aquino. După doctrina sa, prima regulă a legii naturale constă în imperativul „fă binele și evită răul!”, iar pe baza acestuia, „binele
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
voie să stea singură pe câmp și nu exista obiceiul, nici la țară, ca bărbatul să se întrețină cu o străină. 1.2 Comportamentul lui Isus În urma unei analize atente a comportamentului lui Isus rezultă că el nu face nicio distincție între bărbați și femei, nici în momentul vindecărilor, nici atunci când iartă păcatele. În chemarea la urmarea lui cea mai strictă nu se poate observa vreo preferință pentru bărbați. Era imposibil, în societatea acelui timp, să pretindă femeilor o colaborare activă
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
să preia din atitudinea lui Isus (față de femei) o învățătură capabilă să abată toate barierele sociale și să acorde femeii în comunitate poziția care îi corespunde? R. Schnackenburg afirmă că „dacă privim la botez, care face ca toți creștinii, fără distincție, să fie membrele lui Cristos și îi integrează în comunitate, trebuie să se răspundă afirmativ în ceea ce privește atitudinea de fond, dar dacă analizăm consecințele practice, afirmația trebuie regândită cu limitări notabile”. 2. Femeia în Casa - Biserică 2.1 Tăcerea lui Luca
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
fragilă, mai ales din cauza cultului față de corp. Acesta este considerat doar în raport cu propria persoană, în mod individualist și narcisist, nu în serviciul și spre binele celuilalt și, cu atât mai puțin, în raport cu societatea. 2. Iubirea și valoarea persoanei Există o distincție clară între persoană ca spirit întrupat și valorile persoanei care se găsesc în ea, înnăscute sau dobândite. Acestea din urmă au un rol semnificativ în iubirea dintre bărbat și femeie. În timp ce valoarea persoanei este legată de ființa sa întreagă, celelalte
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
faptul că educația copiilor din partea părinților nu înseamnă umplerea unui recipient gol, ci conștiința de a se afla în fața unei valori personale irepetabile, fapt care implică atitudinea de empatie și de încredere. De asemenea, educația familială este cea care face distincția dintre protecție și posesivitate, dintre autonomie și dependență față de ceilalți. Concluzie Prin primirea-îmbrățișarea celuilalt și a universului său interior și exterior, așa cum se prezintă el (sau ea), se observă instaurarea unui raport corect și agreabil, capabil să ofere continuitate creșterii
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
areale ca entități separate se face prin definirea lor. Procesul de definire implică atât integrare cât și diferențiere. Integrarea se referă la identificarea unei anumite omogenități interne în regiune pe baza caracteristicilor selectate, în timp ce diferențierea se referă la procesul de distincție între regiuni pe baza acelorași caracteristici. O regiune turistică este un areal compact care a fost conturat în mod explicit de un cercetător, planificator sau autoritate publică ca având importanță sub un anumit aspect pentru planificarea, dezvoltarea sau analiza turistică
AMENAJAREA TURISTIC? A TERITORIULUI by Irina Teodora MANOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/83493_a_84818]
-
2. Niveluri de planificare Un număr impresionant de rapoarte, studii, proiecte și alte instrumente de evaluare și planificare au apărut în a doua jumătate a secolului XX în materie de planificare și amenajare turistică. Pentru a le clasifica, o primă distincție poate fi făcută considerând două dimensiuni corelate: timpul și spațiul (sau structura spațială): • planificare pe termen scurt, pe perioade de unul sau doi ani, în funcție de programele de investiții decise și realizate conform posibilităților economice și politice bine precizate; aceste planuri
AMENAJAREA TURISTIC? A TERITORIULUI by Irina Teodora MANOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/83493_a_84818]
-
Posibiliștii pledau ca municipalitățile să aloce credite pentru locuințele muncitorești, ca statul să intervină în domeniul locuințelor. Intenția lor era puternic contestată de către guediști, care erau socialiștii marxiști ai epocii. Tactica Partidului Muncitoresc Francez era să nu se mai facă distincție între problema locuinței și problemele sociale. Dacă proprietarii și patronii erau identificați ca aparținând aceleiași clase de exploatatori, soluția problemei locuinței nu era alta decât victoria revoluției împotriva lor, adică exproprierea individuală și proprietatea colectivă. Contrar "proudhonismulu" "posibiliștilor", doctrina guedistă
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
o nouă formă de sociabilitate conferă construcției marilor ansambluri atributele unui proiect deosebit de modernizare socială, de "geneză a unei alte societăți"127. Marile ansambluri cu locuințe standard păreau mai apte să servească drept creuzet republican, fiindcă forma lor promitea ștergerea distincțiilor dintre clase, unificarea atitudinilor și a modurilor de viață. Virtuțile civilizatoare ale locuinței standard Ideologia modernistă a marilor ansambluri prelungește și actualizează doctrinele concepute în secolul al XIX-lea în privința locuinței muncitorești. Această ideologie vehicula aceleași preocupări pentru igienă, ordine
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
necontradictorii preocupările lor cu exigențele democratice"164. Problematizarea orașului în condițiile amenajării teritoriului este în mod special ilustrativă pentru grija de a instaura un nou mod de acțiune publică, unul coerent cu respectarea imperativelor de modernizare a societății. Apare faimoasa distincție între administrarea ca misiune și administrarea ca gestionare, care idealizează această reînnoire administrativă ca însușire a unui nou mod de a conduce. Îi datorăm lui Edgar Pisani meritul de a fi propus doctrina, în 1956, într-un articol din Revue
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]