23,409 matches
-
privești să cadă pe o suprafață cât mai mică, abia atunci densitatea aduce oboseala, somnul, câte o jumătate de oră fără vise, neproductiv, în miezul zilei, în timp ce afară zgomotele naturii se înăbușă; dacă simți nevoia să dormi, îți zici că zgomotul trebuie să fie al unei ploi insistente, care nu slăbește nici după venirea iernii. Dispoziția maladivă putea invada și la birou, de exemplu într-o dimineață de iarnă în aerul închis, prin ochii albi febrili ai felinarelor aprinse încă aproape de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
atâta apă câtă curgea din robinet în timpul ăsta, exact atâta băgam în mine. În camera de lucru cu urmele Zinei, pot lăsa să treacă ceasuri fără nici un gând, până să găsesc fraza declanșatoare a fluxului memoriei. Pe hârtie pică cu zgomot fărâmituri de păr alb, părul meu din zona frontală pe care cel puțin o dată pe zi mi-l pârlesc, aprinzând țigara de pe ochiul aragazului. Mă trezesc că s-a făcut noapte, cum se înnoptează tot mai repede pe măsură ce înaintăm spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
idee: Draga mea (se întoarce către mama), tu te-ai gândit vreodată că tot ce-i lași lui Tudor poate să-i revină fetei ăsteia? Am înghețat cu ceștile fierbinți în aer, brusc nu s-a mai auzit de nicăieri zgomotul lor pe porțelan, parcă și zumzetul televizorului se oprise. Fiți liniștită, a rupt Zina tăcerea după o pauză bună, parcă neuitându-se la nimeni dintre noi - eu nu m-am gândit la căsătorie. Ei, dar de ce, dragă? Ești tânără, ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
așa cum îmi convenea să se întâmple), menționarea întâlnirii, deci, însoțită de un portret care pare banal, nu se putea lungi pe mai mult de zece rânduri, un sfert de pagină. În camera cu televizorul, unchiu, Anton s-a trezit în zgomotul unui film de acțiune: Bine, măi generale - aș auzi dacă m-aș da destul de aproape de fața lui -, c-ați lăsat televizorul pe căcatu’ ăsta și-ați plecat, și tu și Liana! (căcatul e un film cum se văd seara la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
un sac, ca să nu se plimbe prin portbagaj să facă mizerie și daune. Nu ne-am mai uitat În porbagaj, distanța nefiind așa de mare Între cele două localități. În timpul cât am oprit să culegem ghiocei nu am auzit niciun zgomot și chiar ne bucuram În sinea noastră, ce cuminte este purcelușul și ne gândeam că, datorită plimbării cu mașina, a adormit. Ajungem acasă, băgăm mașina În curte, cât mai aproape de coteț, deschidem potbagajul să scoatem sacul cu purcelușul din el
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
Ghiță. Părinții nu erau prin preajmă; tata era plecat iar mama cu treburi gospodărești. Fiul nostru nu a spus la nimeni nimic, și-a luat altă mașinuță cu care să se joace. Peste puțin timp, mama a auzit În coteț zgomote. Când a venit să vadă ce se Întâmplă, a rămas uimită ; Ghiță era foarte agitat, devenise chiar irascibil, Începuse să roadă tot ce Întâlnea, până și stâlpii din lemn, iar construcția care era cât de cât solidă, a devenit un
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
și s-a Îndreptat spre hotelul unde locuia. Era o noapte aidoma nopților albe din iunie de la Sankt Petersburg; cerul era senin și plin de stele iar luminile de pe străzi erau toate aprinse. Ieșiseră de la semiîntuneric la lumină, de la zgomotul muzicii la liniște, așa că noaptea aceasta li s-au părut o noapte de vis. Au mers ținându-se de mână până la hotelul unde era cazată Diana, care nu era așa departe. Hotelul era Împrejmuit de un mic părculeț cu arbuști
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
unu, m-a inundat. Pe plafonul din baie s-a format o pată cam de mărimea unei mingi. Nu am fost la ușa lui să-l iau la Întrebări să-mi spună care a fost cauza pentru că, imediat, am auzit zgomot În baia lui, semn că repara instalația sanitară. L-am iertat de data aceasta și În gândul meu am zis că a doua oară nu Îl mai iert. De câte ori intram În baie și vedeam acea pată, mă indispunea. Într-o
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
scaun. Tocmai când eram la ultima porțiune, aud ca prin vis: -Sărut mâna, mamă! Ce faci aici? Nu ai auzit când am intrat pe ușă? Era fiul meu care venise În vizită, neanunțat, având cheile de la apartament. A intrat, neauzind zgomotul făcut de chei pentru că În baie era alt zgomot; cel al ventilatorului care se declanșează odată cu Întrerupătorul, când aprind lumina. Dau să privesc În partea de unde venea vocea fiului meu și mă dezechilibrez. Noroc că el a fost pe fază
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
prin vis: -Sărut mâna, mamă! Ce faci aici? Nu ai auzit când am intrat pe ușă? Era fiul meu care venise În vizită, neanunțat, având cheile de la apartament. A intrat, neauzind zgomotul făcut de chei pentru că În baie era alt zgomot; cel al ventilatorului care se declanșează odată cu Întrerupătorul, când aprind lumina. Dau să privesc În partea de unde venea vocea fiului meu și mă dezechilibrez. Noroc că el a fost pe fază și m-a prins În brațe. M-a dus
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
lumina! Se joacă de-a ascunsa cu mine... și părea mai aproape când am privit-o prima oară din sat. Mi-am șters fața de apă și printre degete am zărit un fulger care a albit totul în jur, fără zgomot, fără să se repeadă în pomi sau în iarbă. Acum eram într-o cocină, unde un porc guița neliniștit. Nu mă-ntrebam cum și când ajunsesem acolo. Mai fusesem în acel loc sau poate că visasem cândva ce-o să mi
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
a nu o trezi pe ea, deși patul ei era la depărtare de al meu. Sora mea era extrem de sensibilă. M-am Împiedicat, desigur, de una din cărțile ei și am văzut-o Întorcându-se pe o parte, deranjată de zgomot. M-am holbat câteva clipe la chipul ei simțindu-mă de parcă m-aș fi uitat Într-o oglindă. Deși era cu doi ani mai mare, diferențele dintre mine și Maria puteau fi numărate pe degetele de la o mână. Era cu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
când am auzit-o pe Maria murmurând cu ochii Încă Închiși: ― Iar te duci să repeți? E sâmbătă. ― Sper să mă Întorc repede, a fost tot ce am spus. Am coborât scările fără să mă mai chinui să nu fac zgomot. Mama era o persoană foarte matinală, tata era plecat cu serviciul, iar fratele meu, mai mult ca sigur, stătea ferecat În camera lui cu ipod-ul de gât. ― Nu pleci fără să mănânci! mi-a spus mama când am ajuns În
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
pustie și rece. Lungit pe banca tare de lemn, băiețelul nostru adormise. Brusc, un grup de bărbați tineri, înarmați, îmbrăcați în pufoaice negre traversează sala de așteptare „fuga marș“ însoțiți de doi câini-lup ținuți în lesă. Trezit din somn de zgomotul bocancilor pe podea, băiețelul nostru ne-a privit speriat. Nu pricepeam nici noi ce se întâmplă. Eram la un punct de trecere a frontierei, iar „invadatorii“ făceau parte dintr-o unitate specială de securitate. De pe peronul gării s-au auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
făcea prima călătorie, în brațele puternice ale tatălui și sub privirea caldă și grijulie a tinerei mame, un pic amețită de leuzie. După aceea, nu mai sunt povești; e ca și cum ai trage repede câteva sertare goale, unul după altul, cu zgomotul acela de gol și de ușor în același timp... Însă tot cenușiul acela cu rozaliu era culoarea cerului, în cartierul nou în care se mutaseră, dar în care zgâtia mică nu avea cum să exploreze ceva... Apartamentul micuț, cu parchetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
mamei tale că nu mai e nevoie să se trezească la 2, căci o să-ți aduc eu ceva pentru ea, bine?“ „Ce vorbești, băi, ce zici acolo?“, se burzului Gabriel. „Jos comunismul! Jos Ceaușescu!“ și trânti halba de masă cu zgomot, că lumea de la mese întorcea deja capul, aruncând priviri îngrijorate... „Taci, măi băiatule, ți s-a urât cu binele?“, se întoarse un bătrânel la el. „Ce-i tataie, matale ți-ai trăit traiul, ți-ai mâncat mălaiul, ce mai dorești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
Era obișnuit să-l rănească rugii de pe miriște. Nu i se părea că ar fi mai rău aici. Ajuns la potecă, s-a oprit. A privit atent, dar n-a văzut nici urmă de Bătrâna și n-a auzit alt zgomot decât freamătul ușor al copacilor încărcați de frunze. Descurajat și înfricoșat, s-a învârtit pe loc. I se părea că toți copacii se apleacă și-l apasă ușor cu ramurile lor, ascunzându-l privirilor. Auzea voci, fără să înțeleagă cuvinte
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
Bărbații aveau o înfățișare de-a dreptul greoaie. Plutea deasupra tuturor un aer de satisfacție și prosperitate. Toată lumea vorbea mai tare decât ar fi fost firesc, dintr-un fel de dorință instinctivă de a da viață petrecerii, așa că era mult zgomot în cameră. Dar conversația nu era generală. Fiecare vorbea cu vecinul lui. Cu vecinul din dreapta în timpul supei, peștelui și antreurilor, cu vecina din stânga în timpul fripturii, dulciurilor și brânzeturilor. Vorbeau despre situația politică și despre golf, despre copiii lor, despre ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
din stânga în timpul fripturii, dulciurilor și brânzeturilor. Vorbeau despre situația politică și despre golf, despre copiii lor, despre ultima premieră teatrală, despre tablourile de la Galeria Regală, despre vreme și despre planurile de concediu. Nu a existat vreun moment de pauză și zgomotul creștea mereu. Dna Strickland se putea felicita că petrecerea ei e un mare succes. Soțul își juca rolul cu o sobrietate demnă. Poate că nu vorbea foarte mult și mi s-a părut că spre sfârșit fețele femeilor din dreapta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
în capot, cu părul zbârlit, a deschis o ușă și m-a privit în tăcere în timp ce treceam. În cele din urmă am ajuns la etajul șase și am bătut la ușa cu numărul treizeci și doi. S-a auzit un zgomot înăuntru și ușa s-a întredeschis. În fața mea se afla Charles Strickland. N-a scos o vorbă. Presupun că nici nu m-a recunoscut. I-am spus numele. M-am străduit din răsputeri să-mi iau un aer cât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
tulburat ca atunci când se produsese incidentul respectiv, și punând mâna pe un cuțit de pe masa dintre noi începu să-l agite prin aer. Ridică brațul ca și cum ar fi vrut să lovească, dar apoi, desfăcând mâna, îl lăsă să cadă cu zgomot pe jos. Mă privi cu un zâmbet tremurător. Nu scoase o vorbă. — Ei, dă-i înainte, l-am îndemnat. — Nu știu ce mi s-a întâmplat. Tocmai voiam să fac o gaură mare în pânză, îmi pregătisem brațul pentru lovitură, când deodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
bărboși cu fețele arse de soare și cu mâini mari și pline de bătături își strângeau tare la piept partenerele. Femeile n-aveau pe ele decât combinezoanele. Din când în când, o pereche de marinari se ridicau și dansau împreună. Zgomotul era asurzitor. Oamenii cântau, țipau, râdeau, iar când un bărbat o sărută lung pe fata așezată pe genunchii lui, fluierăturile englezilor sporiră harababura. Aerul era plin de praful ridicat de ciubotele grele ale oamenilor și cenușiu din pricina fumului. Era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
nepământeană și la început crezu că e părăsită. Apoi o văzu pe Ata. Ședea pe vine în șopronul care-i slujea de bucătărie, având grijă de o supă care fierbea într-o oală. Lângă ea un băiețel se juca fără zgomot în noroi. Ata nu-i zâmbi doctorului. — Am venit să-l văd pe Strickland. — Am să mă duc să-i spun. Se duse până la casă, urcă cele câteva trepte care duceau la verandă și intră. Dr. Coutras o urmă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
pe sub copaci. Apoi văzu că erau picturi pe pereți. — Mon Dieu, sper că arșița soarelui nu mi-a topit mințile, mormăi el. Îi atrase atenția o mișcare ușoară și văzu că Ata e întinsă pe jos și suspină aproape fără zgomot. — Ata! strigă el. Ata! Ea nu-l băgă în seamă. Din nou duhoarea aceea înfiorătoare îl făcu aproape să leșine și trebui să-și aprindă un trabuc. Ochii i se deprinseră cu întunericul, și acum îl cuprinse o senzație copleșitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Lamartine. ― Ce o fi făcând dincolo? Îmi răspunde, iubita? S-o fi apucat să-mi scrie? Vă implor, muzelor, inspirația-o cât mai bine! Eram numai urechi. Din toată făptura mea încordată, funcționa parcă numai auzul. Trudeam să prind orice zgomot, cât de mic, de alături, din camera ei. Dar nu era chip, Rița făcea curat în odaia lui Charlot și auzeam cum scutura cearșafurile. În sfârșit, ușa de alături se deschise, pașii ei se depărtară pe coridor, în mers mărunt
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]