20,821 matches
-
a făcut-o în preajma înfruntării. O primă soluție ar fi aceea de „a-l ataca pe Demon înainte ca el să atace lumina, de a-l lovi înainte ca el să lovească, de a-l pedepsi înainte ca el să comită păcatul, de a se răzbuna înainte ca motivul să existe”. Această soluție este considerată de la bun început inacceptabilă, pentru că „toate acestea ar fi direct contrare justiției și echității, care sunt inseparabile de creația lui Ormazd, [ar fi contrare] carității și
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
centrul” mănăstirii). Dintr-o confuzie, Ștefan începe construcția pe locul și din lemnul unui alt copac. În timp ce lucrează, Ștefan (la fel ca Noe) se taie la un deget. Ctitorul îi arată sihastrului rana și acesta își dă seama de greșeala comisă de primul. Daniil caută paltinul consacrat, pune urechea la rădăcina lui și aude „toaca din cer” (sau „cântări îngerești”). Ștefan face același lucru, auzind și el sunetele divine. Sihastrul îl pune pe domnitor să dărâme construcția incorect plasată și să
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
-l de la pământ și întrerupând brazda în locurile prevă- zute pentru edificarea porților orașului (Plutarh, Romulus, XI). Episodul asasinării lui Remus - care a trecut în batjocură peste brazda circulară a viitorului oraș - are rostul de a sublinia sacri- legiul inadmisibil comis de Remus și, nu mai puțin, caracterul strict magic al hotarului. Pentru că, sărind „peste un loc interzis și consacrat”, „sfânt și inviolabil” - scrie Plutarh -, Remus a vrut să-l transforme într-un „loc profan” (Quaestiones romanae, 27). Romulus, eroul eponim
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
de acum două luni și ceva, gardul în sine nu era greu de escaladat. Era ca și cum te-ai cățăra pe o frânghie. Ajunse sus și, nerăbdător acum, sări peste țepușele gardului. După aceea, realiză că fusese prea nerăbdător. Alunecă. Apoi comise o a doua greșeală; greșeala instinctivă de a încerca orbește să se salveze. Pe când căzu, una din țepușe îi împunse antebrațul stâng, chiar lângă cot, și i-l străpunse. Rămase agățat acolo, cu brațul înfipt în cârlig ca la măcelărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
istoricul pelerinaj la mănăstiri din Iași și Suceava, a măicuței Natalia și fiica sa Eugenia, din data de 10-13 mai, 1999. S-au împlinit șase ani în aceste zile, de la acel pelerinaj. în biserica satului ca mărturie zguduitoare a crimelor comise de ocupanții ruși în 1944, se află ți astăzi o sfântă icoană, străpunsă în trei locuri de gloanțele trase de cei fără de Dumnezeu, cotropitorii acestor locuri. Priviți și vă rugați la această Sfântă icoană, udată și de lacrimile măicuței Natalia
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
acțiunile altora crește pe măsura înaintării spre vârful ierarhiei oganizației. Considerată forma ideală de organizare care presupune decizii impersonale, bazate pe reguli scrise și nu pe subiectivitatea funcționarului, birocrația era socotită de Weber eficientă, specifică societății moderne. Desigur, abuzurile ulterioare comise sub umbrela unor organizații de tip birocratic, la adăpostul regulamentelor, au transformat denumirea într-una preponderent peiorativă în prezent. Cu toate acestea, ea continuă să fie considerată de unii o bună formă de organizare și o serie din principiile ei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1908_a_3233]
-
și pentru cine (ce subiecți) ? Dar șeful dumneavoastră direct? Care sunt competențele dumneavoastră personale pe care cei din jur ar fi surprinși să le afle? Dați exemple de abuzuri de autoritate de domeniu și de subiect pe care le-ați comis personal. Dați exemple de abuzuri de autoritate flagrante pe care le puteți identifica în propria organizație și/sau în diverse domenii din viața publică. Aplicați analiza concordanței între obiectivele personale și cele ale organizației, pe care ați făcut-o în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1908_a_3233]
-
fiindcă nu se poate admite ca studenții să rămâie neîncetat în grevă și să piardă mai mulți ani de studiu. Pe de altă parte, foarte mulți studenți săraci vor să-și treacă examenele, însă spiritul de solidaritate îi împiedică să comită un act de felonie. în sfârșit, după numeroase tratative, greva se potolește. Partidul socialist începe să ia ființă în București. Suntem un mănunchi de tineri hotărâți să începem lupta în această îndrumare. Dar socialismul nostru nu este încă bine definit
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
-i trămite dinaintea înaltei Curți de Casațiune și Justiție, care singură în secțiuni unite este în drept a-i judeca, afară de cele ce se vor statua prin legi în ceea ce privește exercițiul acțiunii civile a părții lezate și în ceea ce privește crimele și delictele comise de miniștri afară de exercițiul funcțiunii lor. Punerea sub acuzațiune a miniștrilor nu se poate rosti decât prin majoritate de două treimi a membrilor de față. O lege prezentată la cea dintâi sesiune va determina cazurile de responsabilitate, pedepsele aplicabile miniștrilor
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
aparține, îi este proprie, a sa. Acesta este momentul decisiv, momentul maturizării morale a creștinului, de la care plecând găsește cu adevărat sensul deplin, modul ultim de a vorbi chiar și despre păcat și despre har. Până în acel moment o persoană comite păcate, dar se vorbește în realitate de valori implicite, de inadvertențe, sunt păcate în care nu este încă clară conștiința unei alegeri a lui Dumnezeu, a unei opțiuni. Deplina conștiință morală a păcatului este însușită atunci când este însușită propria responsabilitate
E Domnul!: aceasta este credinţa noastră by Carlo Maria Martini () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100981_a_102273]
-
adesea poezia mea îi șochează prin acel "șuvoi de angoase" de care pomeneai, așa cum o mărturisește recent într-un e-mail dna Elisabeta Pop, reputat secretar literar și critic de teatru de la Oradea, care îmi scria, pe scurt (sper să nu comit o indiscreție publicând aceste rînduri particulare în revista ta națională!): Dragă Domnule Nicolae Coande, vă dublu mulțumesc pentru anunț, dar mai ales pentru carte! Am început s-o citesc cu mare, foarte mare plăcere, chiar dacă descopăr în domnia voastră un sceptic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
ce nu-i face cinste, pe bună dreptate refuzată de editurile din România, "Iluzia anticomunismului", care nu e decât o cinică pledoarie în favoarea regimului totalitar. Nu împărtășesc părerea de oarecare circulație că s-ar fi cam dus vremea istoriilor literare comise de un singur autor Deși a dat tomuri critice despre perioade întinse din literatura română, încă nu se întrevede o istorie a literaturii române, marca Gheorghe Grigurcu. Mai sunt aceste istorii niște ținte critice posibile și credibile? Cum caracterizați istoriile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
credibile? Cum caracterizați istoriile critice recente, sunt ele niște "împliniri" critice individuale sau sunt niște provocări necesare pentru o literatură încă "neașezată" după perioada comunistă? Nu împărtășesc părerea de oarecare circulație că s-ar fi cam dus vremea istoriilor literare comise de un singur autor. Ne aruncăm cu ușurință în direcția unor "noutăți" de dragul "noutății", ca și cum tiparele uzuale, formele experimentate ar fi neapărat și expirate, trebuind înlocuite rapid cu altele. E o nervozitate epocală ce ne dislocă, ne scoate din obișnuințele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
sunteți de o maximă intransigență, mai ales cu colegii de breaslă și de generație. Cui acordați, totuși, iertare? De ce cu unele nume, recunoscute, drept "colaboraționiste", faceți mici (sau mari?) concesii? Dragă Adrian Alui Gheorghe, cei care, în opinia mea, au comis față de mine un păcat iremediabil, sunt citați mai sus... Pe toți ceilalți i-am iertat de mult... În ceea ce privește concesiile mari sau mici pe care le-aș face cu unele nume "colaboraționiste", cred că ești într-o mare eroare... Spre deosebire de domnia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Primele fraze ar suna cam așa: (după formula de adresare, despre care mă voi interesa din timp cum trebuie să sune)... mulțumesc juriului pentru onoarea pe care mi-o face, dar nu pot să nu semnalez eroarea pe care a comis-o (e o fericire, desigur, pentru mine că hotărârea sa nu mai poate fi anulată), anume că există în literatura română cel puțin zece scriitori (dar ce zic eu zece, o sută, domnule, poate să fi uitat unul, 101, deci
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
literatoare... Căci în afara câtorva strigături (împănate în textura cărților mele cu pietate filială, ca o deferență pentru performanțele jucăușe ale tătânelui meu cajvanian, dar și pentru a-l cinsti pe Ion Creangă: ori menipeea "umplută" a Antichității tardive?), Domnia Mea comite, cu neregularitate, eseu în toate sensurile cuvântului eseu și ale vocabulului sens. Eseu... în accepție britanică, spaniolă (cu ocheade frecvente la Savater, Eugenio d'Ors, Ortega și chiar Unamuno), franceză mai puțin, neconsiderându-mă un "fanfan" deosebit al lui Michel
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Materia, diabolectica leliță din centrul fantasmagoriilor Bărbosului Karl), el suputează că omul ratează pentru că îi lipsește ț-ul din semnificant; mai precis, virgula, sedila de sub t, marcă indelebilă a castrării sale aurorale. Rața, ea, nu ratează. Tautologic exprimându-ne, sau comițând o judecată analitică, adecă reperând subiectul în definiția predicatului, și viceversa, ni-i îngăduit să afirmăm despre dânsa că... ratează. Omul ratează. Rața rațează, iar rățoiul... se rățoiește. De unde concluzia, lesne de tras de ea, că, posedând ț la purtător
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
rău, am debutat, tot aici, editorial. Ți-am prezentat cinci motive plauzibile. ... dar și zece motive pentru care ai pleca imediat din Iași...! Mizeria umană, invidia confraților, resentimentele de toate nuanțele, lipsa de iubire față de literatură a celor care o comit, ura mocirloasă a unora, lipsa solidarității, refuzul efortului intelectual, incapacitatea resentimentarilor de a edifica, prioritatea intereselor în fața idealurilor, folosirea literaturii ca simplă rampă de lansare, strângerea de semnături pe fel de fel de declarații și jalbe etc. Care este relația
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
romilor, la care și-au reunit forțele nouă guverne, Uniunea Europeană și Banca Mondială pentru a îmbunătăți soarta romilor, îmi aparține. în timpul războaielor din Balcani din anii ’90, curajoșii angajați ai fundației mele au făcut tot posibilul pentru a ameliora atrocitățile comise în Sarajevo. De asemenea, am susținut campania Publish What You Pay î„Publică ceea ce plătești”) și Extractive Industry Transparency Initiative îEITI). Că e bine sau rău, am ajuns să cred că pot influența cursul evenimentelor, că pot impune o anumită
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
înțelegem pentru că nu ne putem vedea pe noi înșine ca teroriști. Cu toate acestea, exact așa suntem pentru mulți irakieni. Administrația Bush și imitatorii săi - multe guverne străine au fost gata să îi urmeze exemplul - insistă că statul nu poate comite acte de terorism, afirmație care trebuie pusă la îndoială. Cel mai bine este să începem cu actele teroriste comise de alte state. Pe 13 mai 2005, președintele Islam Karimov al Uzbekistanului a ordonat deshiderea focului asupra demonstranților din Andijan și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
irakieni. Administrația Bush și imitatorii săi - multe guverne străine au fost gata să îi urmeze exemplul - insistă că statul nu poate comite acte de terorism, afirmație care trebuie pusă la îndoială. Cel mai bine este să începem cu actele teroriste comise de alte state. Pe 13 mai 2005, președintele Islam Karimov al Uzbekistanului a ordonat deshiderea focului asupra demonstranților din Andijan și au fost masacrați sute de civili neînarmați. Am discutat cu doi ziariști care au fost martori. Unul din ei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
menit să intimideze populația pentru a o supune. Ori să ne gândim distrugerea orașului Groznâi de către armata rusă și apoi să ne întrebăm care este diferența dintre Groznâi din Cecenia și Falluja din Irak. Nu mai trebuie să menționez atrocitățile comise în Irak în închisoarea Abu Ghraib, care au fost oficial atribuite câtorva soldați dezaxați. în Supremația americană: un balon de săpun, am prezentat teoria victimelor transformate în criminali, dând naștere unui cerc vicios al violenței tot mai mari. în viziunea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
morții este amenințarea supremă a stării de beatitudine. O societate hedonistă pur și simplu nu poate accepta moartea. Osama bin Laden a identificat corect un aspect în care luptătorul islamic este superior civilizației occidentale: frica de moarte. Celor care au comis atacul de pe 11 septembrie nu le era frică să moară. Negarea morții este o trăsătură specifică a culturii noastre, pe care am recunoscut-o mult înainte de evenimentul nefast. Acesta e motivul pentru care am înființat Project on Death, una dintre
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
armenilor sau abuzurile suferite de kurzi. în trecut, America, fiind o societate deschisă, a fost mai dornică să-și recunoască greșelile din trecut. Genocidul amerindienilor a intrat în programele școlare, la fel ca și sclavia. în lupta împotriva terorii am comis multe acte rușinoase. Am trimis trupe să sufere și să moară pentru o cauză nedreaptă. Am compromis integritatea și moralul forțelor noastre armate, am pierdut înaltul suport moral și ne-am pus în pericol poziția dominantă din lume. Cine va
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
altă părere. în Irak, partidele islamice șiite sprijinite de Iran au câștigat două alegeri populare și în prezent domină guvernul. Victoria lor a alimentat o revoltă sunnită care a devenit din ce în ce mai radicală. O grupare este alcătuită din radicali salafiști, care comit acte de terorism împotriva civililor șiiți. Atât ascensiunea șiismului radical, cât și a salafismului constituie o deviere totală de la regimul baasist al lui Saddam∗. Aceasta înseamnă că radicalismul islamic a devenit forța politică dominantă în una dintre cele mai seculare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]