2,340 matches
-
va rămâne cu noi . Dar ... Noi suntem familia lui. — Au tras în Jamie. — Jamie e bine. — Dar au tras cu arma... A fost un copil nebun. Din clasa a șasea. Poliția l-a prins. — Lynn, nu mă asculți. Lynn se încruntă la el. — Ce crezi, că poți scăpa de el liniștit, ca de o capsulă Petri care nu a dat rezultate? Nu poți să-l arunci pe Dave, pur și simplu, într-o pubelă biologică. Tu ești cel care nu ascultă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
a mediului, spunea că Sanger avea să fie judecat și condamnat la pedeapsa maximă permisă de lege. Sanger produsese un rău ireparabil unor specii pe cale de dispariție și pusese în pericol chiar existența acelor specii, prin acțiunile lui. Sanger se încruntă: despre ce naiba vorbea? În continuare, la televizor apăru imaginea unei țestoase și o hartă cu Costa Rica. Se părea că autoritățile fuseseră alertate de activitățile lui Sanger pentru că acesta vizitase Tortuguero, pe coasta atlantică din Costa Rica, cu ceva timp în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
ambulanță. Dolly trecu pe scaunul din dreapta al vehiculului. — Cum stăm? întrebă Vasco, urcând. Dolly făcu semn cu capul spre casa de la capătul străzii. — Aceea e reședința Kendall. Vezi mașina lui Burnet în față. E acolo de o oră. Vasco se încruntă. — Ce se întâmplă? Ea clătină din cap. — Aș putea plasa un microfon direcțional, dar ar trebui să fim perpendiculari pe ferestre, și presupun că nu ai fi vrut să parchez mai aproape. — Exact, n-aș fi vrut. Vasco se lăsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
sunt în parcare. — Și? Să-i prindem chiar acolo. Nu, spuse Henry, clătinând din cap. În parcare există întotdeauna câțiva paznici. Dacă scoți arma, avem probleme. Se uită la ecran. — Stau pe loc ... acum se mișcă iar. Acum stau. Se încruntă. Dacă sunt paznici, îl vor vedea pe Jamie zbătându-se, când îl scot din mașină. — Poate că l-au drogat. Sau ... nu știu, zise el repede, văzând durerea de pe fața ei. Stai, se mișcă din nou. Ocolesc pe drumul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Mă așteptam chiar să fiu lăudat. Vine în sfârșit comisia, intră în clase, eu după ei și numa' îl văd pe ăl mare de la județ, mititel și șpanchi cum îl știi, boldindu-se într-o dungă pe pereți, că se încruntă și se întoarce către mine: „Ce-i cu măgăria asta?!” - Care măgărie, domnule inspector? - am îndrăznit eu. - Tovarășe, dumneata îți bați joc cu nerușinare de conducerea țării! (Apoi, adresânduse inspectorului nostru general) Cum a fost posibil ca un asemenea element
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
Încă de pe vremea Cleopatrei, proporțiile frumuseții au rămas aceleași și că poți chiar să faci un calcul științific ca să vezi cât de frumoasă ești. Faci toate măsurătorile astea... — Aha ! spun interesată. Și cât ți-a ieșit ? — Acum fac calculul. Se Încruntă iar la pagină. Deci asta face 53... scădem 20... și asta Înseamnă... O, Doamne ! Privește pagina, necăjită. Mi-a ieșit 33 ! — Din cât ? — Dintr-o sută ! 33 dintr-o sută ! — Ce idioțenie ! — Știu, spune ea serioasă. Sunt urâtă. Știam. Adevărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
platou. — Scuze, spun și mă dau Într-o parte. Spune, mamă, cu ce să te ajut, să fac și eu ceva ? — Să-i dai de mâncare lui Sammy, spune ea, dându-mi o cutiuță cu mâncare pentru peștișori aurii. Se Încruntă Îngrijorată. Știi, sunt un pic Îngrijorată În legătură cu Sammy. — A, zic, cu o tresărire de alarmă. Ăă... de ce ? — Nu știu, parcă nu e În apele lui. Îl privește cu atenție prin sticla bolului. Tu ce zici ? Ție cum ți se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
lui Jack Harper, când Îmi amintesc de promisiunea pe care am făcut-o. E doar... un tip care a venit În inspecție, zic vag. — E vreunul dintre șefi ? — E... da. Se poate spune că e șef. — Ce porcărie. Lissy se Încruntă, rămânând câteva clipe pe gânduri. Și ce contează ? Ce importanță are dacă știe câteva lucruri despre tine ? — Lissy, nu e vorba doar de câteva lucruri. Simt că mă Îmbujorez ușor. Știe absolut tot. I-am spus că am mințit În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
E sâmbătă dimineață, suntem ca de obicei la ora asta În halate, bem cafea și Încercăm să ne dregem după mahmureala din ajun. Sau, În cazul meu, după despărțirea din ajun. Îți dai seama că-ți mânca din palmă ? Se Încruntă la unghia de la picior, pe care tocmai și-o dă cu ojă roz bebe. În maxim șase luni, te vedeam cu o piatră adevărată pe deget. — Parcă ziceai că, atunci când am acceptat să mă mut cu el, mi-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
secretele ? Mă privește de parcă tocmai aș fi anunțat-o mândră nevoie mare că ies În oraș cu un criminal În serie. Ce naiba vrei să spui ? — Am stat lângă el În avion și i-am spus absolut tot despre mine. Mă Încrunt la imaginea mea din oglindă și-mi pensez alt fir din sprânceană. E ora șapte. Am făcut baie, mi-am uscat părul cu foehnul, iar acum sunt la faza machiaj. — Și tipul a invitat-o În oraș, spune Lissy, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Imediat apare un chelner să mă ajute să mă așez și, În clipa În care stau jos, Îl arunc lui Jack cea mai caldă și mai Înțelegătoare privire de care sunt În stare. — S-a Întâmplat ceva, Jack ? El se Încruntă. — De ce spui asta ? — Păi, pentru că una-două dispari. M-am gândit doar că poate... vrei să-mi spui despre ce e vorba. — E OK, mi-o taie scurt. Mersi. Tonul lui spune limpede „am Închis subiectul“, dar n-am de gând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
nou. — Nu m-am Înșelat, spune Jemima. Ai puțină răbdare. Te așteaptă surprize de proporții. Mă strâmb la ea În clipa În care se Întoarce cu spatele ca să plece și Încep să-mi dau cu rimel. Cât e ceasul ? spun, Încruntându-mă când văd că mi-am atins un pic pleoapa. — Opt fără zece, spune Lissy. Cu ce te duci ? — Cu taxiul. În acest moment sună interfonul și ridicăm ochii amândouă. — A venit mai devreme, spune Lissy. Ciudat. — Nu poate să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
subțire un pistol cu amortizor, Îl puse la tâmpla „bagajului”, o clipă se gândi la omul de aceeași vârstă cu el și care copilărise la cinci kilometri de casa roznovenilor, „poate că În copilărie am trecut unul pe lângă altul!”, se Încruntă și cu sentimentul datoriei Îndeplinite apăsă declanșând un fsst estompat. Îndreptă pentru o clipă raza lanternei către „bagaj”, văzu rana, sângele și așchiile de oase Împrăștiate pe de lături, fixă În gând locul mâinilor și Înlătură cătușele, Închise capacul și
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
vei dormi!”. Pentru că faci pe inteligentul și pe omul stăpân pe sine, ia citește aici! Căpitanul Roznoveanu deschise un dosar de culoare albastră la o anumită pagină Însemnată cu roșu și cu negru, iar Ștefan Începu să citească, să se Încrunte și să se Înfurie progresiv, apoi când a Încercat să citească paginile următoare, a fost oprit: Gata, nu mai fi curios, a fost numai atât cât să-ți reamintească de crima contra statului nostru! Dar ce văd eu? Parcă ți-
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
prefaci că schimbi ceva. Țărișoara geme de ghetouri, și străzile ei se clatină de cohortele de cerșetori, dar nimeni n-o poate clinti din Europa, că doar nu e un obiect pe care să-l muți de colo-colo. Oamenii sunt Încruntați și se uită chiorâș unii la alții. Cei care mănâncă din farfurii cu șobolanii, Îi urăsc numai pe cei care mănâncă din farfurii cu șobolanii, ca și ei. Sunt violenți cu cei blânzi și supuși cu cei violenți. Antoniu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Îi tresar mușchii fețeii și ai abdomenului, ca unei jucării mecanice. -Nu poți dormi cu mine. Nu e loc. De altfel, vezi și tu,,, Ă Antoniu Îi face semn să intre și să priveascăă, ce pat Îngust am,,. Arătarea se Încruntă, Își scoate guma de mestecat din gură și i-o lipește pe frunte lui Antoniu. -Taci! Să nu mai scoți nici un cuvânt. Nu-mi spui mie ce să fac. Nu cumva vrei să-ți arăt repartiția? Am o repartiție pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
dormi pe jos, dacă nu Încăpem. Te crezi cumva marele șef al gunoaielor? Antoniu și-a dezlipit scârbit guma de pe frunte și o aruncă afară, prin ușa deschisă.. -Înțelege, n-am cum să Împart cu tine spațiul ăsta. Bruta se Încruntă, scrâșnește din dinți și așează pe pat, sacul de voiaj. după care Își Încrucișează mâinile și-și rotește privirea, fotografiind interiorul, cu ochi de expert.. Prin fermoarul Întredeschis, gâtul sticlei a ieșit și mai mult la vedere. -Ți s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
toată regiunea, se târau directorii de licee În genunchi la el! Nu cumva Îl nemulțumește ceva la nota lui? În stânga ține hârtia, depărtată mult de ochi, În dreapta paharul pe care Îl tot duce la gură, Între genunchi strânge diplomatul. Se Încruntă pentru că citește fără ochelari sau nu Îi convine ceva din ce vede? * 4 martie 1986 Notă informativă Cu ocazia vizitei pe care am făcut-o În Italia Între 19 ianuarie și 21 februarie 1986, ca invitat al universităților din Roma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
este general și odată terminată, îl dezvăluie nu numai pe cel care a realizat-o, ci și pe cel care o va primi. Uneori călărea, ca să spun așa, în gol. Atunci cobora dictafonul spre spinarea calului, strângând din buze și încruntându-și fruntea. Cu toate că aceasta era doar o demonstrație de creație, o probă fără valoare durabilă, voia în mod clar s-o facă cât mai bine. Unde mă aflam eu însumi la vremea aceea? Cu propria mea lucrare? Acasă, în modesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
aș zbura în lumea largă de pe targă, de sub prici, de sub malul cât de greu al istoriei perfide care ne-a trădat mereu și-acum lent, ne și ucide. Reci mai sunt și umede zidurile-acestei uri! Fac efort să nu mă-ncrunt la vânăta lume de stele roșii, lovituri, de centuri și-njurături... Deseori rămân pe gânduri, pe tăișuri de trebări cu răspunsurile sumbre; geamul e dublat de scânduri nicio rază, dinspre zări nu pătrunde printre umbre. Zi și noapte, becu-n centru
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
Nu prea cred. N-aș fi fost decât o minunată poveste de spus prietenilor ei, și nu asta mă interesează pe mine. ― Nu te interesează să ți-o tragi? ― Nu cu cineva cu care nici măcar nu pot discute. Simon se încruntă la Ben. ― Știi ce? Ești un ciudat. Chiar ești. Dar oricum bine că avem povestea cu urmăritul. Bine făcut, mai spune el, și-l bate pe Ben pe spate. Cred că de fapt avem nevoie cu toții să mergem să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Blesteamă în gând că trebuie să se vadă cu Jemima, pentru că în momentul ăsta, tot ce vrea e să-și petreacă restul zilelor încălzindu-se în zâmbetul acestei femei. ― Nu-mi vine să cred că ești tu, spune el ușor, încruntându-se când eu zâmbesc. ― Da, eu sunt. Ben se încruntă și rămâne așa, în vreme ce eu mă aplec și-i dau un sărut nepotrivit pe obraz, după care îmi trag un scaun și mă așez. ― Ce faci tu aici? spune el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
pentru că în momentul ăsta, tot ce vrea e să-și petreacă restul zilelor încălzindu-se în zâmbetul acestei femei. ― Nu-mi vine să cred că ești tu, spune el ușor, încruntându-se când eu zâmbesc. ― Da, eu sunt. Ben se încruntă și rămâne așa, în vreme ce eu mă aplec și-i dau un sărut nepotrivit pe obraz, după care îmi trag un scaun și mă așez. ― Ce faci tu aici? spune el, confuz. ― Ce vrei să spui, Ben? Am aranjat să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
râde el. „Numele ei e Jemima Jones.“ Încep să tremur. Nu știu dacă să râd sau să plâng, dar nici una dintre noi nu scoate un cuvânt, și cred că Lauren e la fel de șocată ca mine. După o vreme, Lauren se încruntă și ia plicul, și-n loc să-l ducă la coș, se uită în el, zâmbește, și apoi mi-l dă mie. Mă uit la ea, apoi pipăi plicul. Acolo mai e ceva, și când scot acest ceva, văd că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
priviri. Hangiul scrâșnea pur și simplu, dar a tăcut. Când hangița a așezat ulcica cu vin pe masă, lotrul i-a zâmbit deschis, iar ea i-a răspuns cu aceeași monedă. Faptul nu i-a scăpat hangiului. Drept urmare, s-a încruntat și, cu un glas ce semăna cu un sâsâit de gâscan, a trimis-o la bucătărie... Șerpoaica, însă, a mai zăbovit în fața lotrului preț de o clipită, timp în care i-a spus din priviri: „Mi-i dor de tine
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]