4,325 matches
-
un oraș ridicat undeva pe niște coline. Nu visează, ci îi vin așa, în minte, niște străzi pietruite, înguste și cu foarte mult praf. E liniște, cel mult un zgomot vătuit, sunt capre pe colinele acelea și parcă se aud țipete de pescăruși. Nu e foarte sigur că o astfel de combinație de floră și faună există undeva în natură, dar descrierea pare să corespundă unui oraș grecesc pe care respectivul crede că l-a vizitat într-o viață anterioară. Cam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
vegetare. Stă aici în bucătărie și fumează cu degetele lui galbene, înnegrite, ca niște cârnăciori afumați. Babic, cârnați de oaie. Ceva de genul ăsta. Nici măcar o panoramă în fața ochilor nu are. Peretele altui bloc se vede doar. Se mai aud țipete alungite printre blocuri. Copii care zbiară inconștient. Țipă, nici măcar nu articulează cuvinte. Deși spun ceva. El stă, fumează și nu mai înțelege prea bine ce se întâmplă cu el. Dacă mănânc ceva mă întreabă. N-are decât mâncare de post
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
știi că mi-o dai astfel! Salutări tizului meu (fratele mai mic al lui Lucian Vasiliu, Aurel, pe atunci student la Hidrotehnică în Iași n. red.)! Numai poezie și liniște! Al tău, Aurel LIFE-MADE IN TERRA Încă nu se poate; țipătul e o spinare de noapte care umblă prin cuvinte speli rufe speli cerul speli bolnavul de astmă nu speli moartea ca un cîntat de cocoși proști; el a refuzat sandvișul de ceară sandvișul de păcură tu ai trăit numai pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
abordat și ce funcționalitate trebuie să impun lecturilor mele pro-examene. Îți scriu ascultînd un concert excepțional la "Voice of America". Sigur, nu "Eroica" lui Beethoven, dar o muzică a timpului nostru turbat, cu chitare, orgă, baterie, keyboards și toate celelalte... țipete! Îmi petrec zilele învățînd după poftă (dar o fac absolut în fiecare zi!), așteptînd s-o revăd pe T și să mă emoționez, de fiecare dată, ca un prost. Asta-i, ce să fac: niciodată o femeie n-a reușit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
adevărate icoane cărora ne închinăm, de care depindem! Și-i așa greu să trăim în amintiri, totuși! Chiar dacă fără Mnemosyne am locui o lume tehuie de noi! Poate că și omătul ăsta prost și rece se va duce tiptil și țipetele verzi ale naturii vor liniști cît de cît sufletul dragului nostru domn Liviu! Sincer îmi pare rău! Mi-l amintesc vorbind cu ea la telefon! Într-adevăr însemna foarte mult pentru dumnealui! Mă doare mîhnirea lui și știu că n-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
dacă ar fost posibil l-ar fi strâns de gât prin telefon pe Gârmoci. Acesta se făcea din ce în ce mai mic, iar Fanache avea impresia că în curând șeful de raion chiar o să dea ortu popii acolo, făcut praf și pulbere de țipetele și de amenințările tovarășului Cameniță. Lui Fanache îi venea să pufnească în râs când vedea ce spectacol caraghios oferă Gârmoci, dar se abținea: știa prea bine că nu e cazul să-și bată joc de șeful raionului, dacă pică biata
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
auzit motorul unei mașini grele care a oprit în fața casei noastre. Vlad însă nu l-a auzit. Tocmai căuta o rimă la imens și se întreba dacă latinescul ens merge. A auzit însă curând ușa izbită cu violență, a auzit țipetele mamei sale și imediat a zărit ivindu-se în prag niște oameni în negru. Era siderat, ce caută inșii ăștia aici, cum de-l deranjează tocmai când scrie un poem atât de frumos, cu ce drept, cine sunt, ce vor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
XX. Printre operele sale poetice menționez: - Răsadul verde al inimii stelele de sus îl plouă, Bolgrad 1939. - Poezii, București 1934. „Poet planetar, cu gesturi largi democratice în stil Whitman, Vladimir Cavarnali, cum apreciaza Mihai Cimpoi, este producător de chiote și țipete înfricoșătoare, colorate în chip expresionist”. (Chiui ca un scit în stepă). Poezia lui este viforoasă, eruptivă, dominată de o imaginație, „aprigă” și „învolburată de enigme.” Cavaler al hiperbolei, poetul aleargă „în căruțe de foc pentru a înfrăți bucuria cu oțelul
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
nopții. Dacă Victor Eftimiu mi s-a părut grandilocvent și prea declamator, Minulescu ne-a fermecat. Astăzi, Minulescu este încă citit. Dar el trebuia ascultat și văzut, pentru că poetul era și un actor mare, un declamator ciudat, cu pauze, cu țipete și șoapte, cu durități și tăceri extraordinar de sugestive. A recitat celebrele și atunci "romanțe pentru mai târziu", "eu știu c-o să mă-nșeli chiar mâine", "un bătrân și o bătrână", "se uită soarele-napoi ... dar balerina nu-l iubea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
bancă, urmărind niște gâze care se îndreaptă către rădăcina unui copac, strănepotul Caisului de demult. Trece, rar, câte o mașină. Un vecin are un Trabant pe care îl tot dichisește; e liniște; numai când vin copiii strada se umple de țipetele lor. Bătrâna își amintește că alteori copiii se jucau de-a mitraliera, lovind cu liniile din penar în ostrețele gardurilor; atunci bătrâna își amintește și de caisul de odinioară. Ar putea să ne povestească despre o primăvară, sub caisul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
clasele noastre și vom începe școala cea mult plictisitoare în comparație cu animația vieții de spital. * Și ce animație!... Nenorocirea a apărut chiar atunci, la două de amiază, când pe Burcea l-a prins un căscat repetat, ca un sughiț, ca un țipăt disperat și, sub ochii noștri, a început "să moară". Sora șefa a fugit la sala centrală de operație, repetând îngrijorată: "hemoragie internă mare"; a apărut, într-o viteză de cinematograf scăpat de sub control, o echipă de câțiva brancardieri și, într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
M-am ocupat și de programe dedicate renașterii și consolidării societății civile. Destul de repede, am început să fiu îngrijorat de prăpastia din ce în ce mai mare dintre autodeclarații mandarini ai societății civile și pălmașii celui de „al treilea sector societal”. Am dat un țipăt, două. „Repercusiunile” au apărut cu promptitudine. O mandarină chiar s-a plâns la tribunal. Într-un acces de tembelism, am gândit „un proiect populist”, cum mi s-a atras atenția. Imaginasem un Birtuleț de Idei - La Saturnalii. Contra unor costuri
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
cu simboluri greu de comunicat. Sătenii Începeau să parlamenteze Între ei, găinile cotcodăceau, copiii se foiau, pierzându-și atenția, ceva era putred În Danemarca de pe covorul nostru teatral. Când actorul-vultur, pregătindu-se să-l atace pe Prometeu, a scos un țipăt strident, În locul fiorului tragic pe care-l așteptam noi, au izbucnit hohote de râs. În alte momente, spectatorii noștri se arătau total indiferenți și Își pierdeau interesul. „Diavolul În teatru se cheamă Plictiseală“, a conchis Brook, observând cum pe fața
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
sală, reluam exercițiul de antrenament vocal preluat de la Grotowski, care consta În dirijarea sunetului spre un zid, cu intenția de a-l sparge cu forța vocii. Multe alte exerciții ne ajutau să explorăm toată gama de sunete, de la șoaptă până la țipăt, sau vorbirea pe inspirație, opusă vorbirii normale, pe expirație. Toate acestea aveau ca scop lărgirea expresivității vocale, pentru a putea face față structurilor fonetice complexe din latină și greacă. GB: Dar cum ai descoperit-o pe Medeea În Priscilla ? Îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
efort. Nu am avut de ales decât să mă resemnez, așteptând ca partenerul meu să-și Îndeplinească singur misiunea spirituală. Am stat așa cam până la unu noaptea, cred, plutind Într-o pasivitate metafizică, sau așa mă amăgeam, când cu un țipăt ce semăna a triumf, slăbănogul a sărit În sus, apoi aproape a leșinat În brațele mele. Am fost nevoit să-l car În jos pe scări, căci nu mai putea să-și coordoneze picioarele după atâtea ore de nemișcare. „Te-amînvins
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
nu trebuie să oglindească viața străzii, ci o altă viață, de altundeva: teatrul nu e nici literatură, de aceea nici cuvintele nu reprezintă o realitate ultimă. În scenariile fabuloase ale lui Gozzi, cuvintele sunt doar un vehicul, devenind la nevoie țipăt, ritm sau melodie. În teatrul lui, toate stilurile posibile de joc sunt acceptate, cu condiția ca nici unul să nu devină metodă, dogmă fixă. De aceea, cred, compozitori dintre cei mai diverși au fost atrași de textele lui Gozzi (Wagner a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
pe nimeni afară. Dimpotrivă, am primit o vizită a unei proaspete pensionare cu temperament vulcanic, care a invadat ca un tanc biroul directorial unde tocmai Îmi sorbeam supa Între două repetiții, gata să mă dea ea pe mine afară, cu țipete histrionice, injurii și insulte cum că aș distruge Teatrul Național cu Trilogia greacă. „Unde sunt limba și cultura neamului? Au fost vândute la străini!“ Am Încercat s-o liniștesc pe marea pensionară, dar și-a scos pantoful din picior și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
servat acolo o bulbucire, o mică fierbere, un palpit. Micuțul Velea nu era totuși mort; l-au recuperat în grabă din imondicii pentru a-l trage către viața deplină, iar când a dobândit-o, într-un târziu, a slobozit primul țipăt. Acest „semieșec“ al nașterii, susținea Velea, și-ar fi găsit cea mai grăitoare echivalență în înfățișarea sa fizică, în „urâțenia“ de care nimeni mai mult decât el însuși nu făcea caz. L-am surprins nu o dată trăgând cu ochiul în
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
trebuit să-l plătesc, ca să-mi pot face auzită «vocea»“, acel debut convențional, așadar, conținea, chiar și el, elemente de atitudine poetică personalizată, înmulțite și dezvoltate în poeziile din faza următoare, romantică, în cărți precum Răsfrângeri (1966) sau Odihnă în țipăt (1969). Unii consideră poezia sa din această fază încă nedesprinsă cu totul de influențe, și poate că așa și este, dar viziunea proprie a poetului era deja configurată, deja el absorbise și retopise „influențele“, pe care nimeni, la urma urmei
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
ascultat selecțiuni din Carmen la radio... și, ca de obicei, am simțit fiori pe șira spinării - e ceva mai tare decât mine, o reacție aproape fiziologică. și, în afară de asta, Carmen cântată cu totul remarcabil: cu impertinență, țigănește, aproape țipat - un țipăt catifelat din adâncurile ființei materiale, de undeva de sub țâțe... 21 septembrie 1955 S-a întors Vally... Don Pedro de Aragón lui Florino de León București, 23 septembrie 1955 Dragă prietene, Nu sosirea neașteptată a unicei Voastre scrisori ne face să
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
concediată oricând. La Vittel, eram convinsă în fiece zi că mama nu va mai veni să mă ia. Pe de altă parte, nu cunoșteam limba, nu puteam comunica, nu știam să mă joc cu ceilalți copii, ba chiar mă speriau țipetele și zbenguielile lor - am mai vorbit de onania mea spiri tuală în ceea ce privește joaca. Totul îmi era străin, totul era amenințător. Plângeam toată dimineața, mă scăldam în plâns, ceea ce mă făcea antipatică și îngrijitoarelor, și copiilor. O scenă mi-a rămas
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
invizibil, Editura Tineretului, București, 1957; reeditare Editura Tineretului, București, 1962; EPLU, București, 1966; Editura Albatros, București, 1971; Editura Litera Internațional, București, 1997; Editura Leda, București, 2006; Editura Adevărul Holding, București, 2010 Len Doherty, Fiii minerului, EPLU, București, 1961 Anita Desai, Țipătul păunului, EPLU, București, 1966 Henry James, Daisy Miller, Editura Minerva, BPT, București, 1968; reeditare Editura Polirom, Iași, 2003 Katherine Mansfield, Preludiu, EPLU, București, 1969 Katherine Mansfield, Jurnalul, EPLU, București, 1969; reeditare sub titlul Jurnal trist, Editura Art, București, 2008 Nathaniel
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
spune că Pinochet ar fi vizitat colonia în 1974 și că după această vizită aici ar fi început să fie aduși adversari ai regimului pentru a fi încarcerați și torturați. În zona de tortură, pentru a nu li se auzi țipetele, era transmisă la difuzoare muzică de Wagner! Despre toate acestea aflasem câte ceva de la democrații chilieni cu care mă întâlneam și de la unii din diplomați. Scandalul în legătură cu colonia și Schäfer a izbucnit la începutul anilor '90. După descinderi în colonie, audieri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
l-am crezut necesar. Mai este și un "memento" adresat foștilor mei colegi diplomați, unii implicați, mai mult sau mai puțin, în "păienjenișurile albastre". Pentru toate aceste rațiuni, pe coperta volumului, am gândit inițial să pun reproducerea unui tablou celebru, "ȚIPĂTUL", al norvegianului Edvard MUNCH, cea mai valoroasă pictură contemporană, licitată recent pentru 120 milioane de dolari, cartea mea reprezentând și ea un țipăt de disperare, de ură, dar și de atenționare și speranță că asemenea vremuri și fapte nu se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
albastre". Pentru toate aceste rațiuni, pe coperta volumului, am gândit inițial să pun reproducerea unui tablou celebru, "ȚIPĂTUL", al norvegianului Edvard MUNCH, cea mai valoroasă pictură contemporană, licitată recent pentru 120 milioane de dolari, cartea mea reprezentând și ea un țipăt de disperare, de ură, dar și de atenționare și speranță că asemenea vremuri și fapte nu se vor mai repeta! Mi s-a propus de editură și am acceptat o nouă variantă de copertă și aceasta ilustrând, convingător, "vremuri și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]