2,268 matches
-
și să-și uite de sine. Alt mod de a muri, și înainte de vreme. Asta dacă există o vreme pentru a muri și dacă poți muri în afara ei. Această soluție mi-a fost sugerată de ultimele portretevăzute de mine, ale bietului Francos Rodríguez, ziarist, vechi republican și apoi ministru al lui don Alfonso. Era hemiplegic. Într-unul din acele portrete apare fotografiat ieșind de la Palat, însoțit de Horacio Echevarrieta, după ce-l văzuse pe rege pentru a-l invita să pună prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
găseam acasă conspectând, în clasa a V-a, din Directivele Congresului al XIV-lea, pentru ora de dirigenție, obligat de diriginta lui. Indiferent de vârstă și de profesie, cunoașterea se reducea la același lucru. Efortul gândirii era făcut exclusiv de bietul Tovarășu’. Săracu’, mereu trebuia să ne conceapă binele, nevoile, viitorul, ba chiar și trecutul. Pentru noi era ușor. Ne luase de pe creier povara libertății, laolaltă cu toate zbuciumările care veneau o dată cu utilizarea discernământului. Nebunia lui era alimentată de noi, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
colivie, papagali, canari, sticleți, mierle, și bineînțeles pești de acvariu, mai ales dacă sunt tropicali, din cei care au exces de aripioare, dar nu pisici, câini cu atât mai puțin, asta ar mai lipsi, să-l lăsăm din nou pe bietul Găsit în părăsire, o dată i-a ajuns, în clipa aceea în gândurile lui Cipriano Algor reuși să se introducă imaginea Isaurei Estudiosa lângă zidul cimitirului, apoi cu urciorul în brațe, dar, așa cum a apărut, a trebuit să dispară, în față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
a nepotrivirilor, va spune că sigur mai sunt și alții care ar vrea să primească animalul, dar știm și că cealaltă jumătate va dori cu toată puterea să nu câștige prima, Cum le merge cu amorul, întrebă Marçal, Biata Isaura, bietul tata, De ce spui biata Isaura, bietul tata, Pentru că e clar că ea l-ar vrea, dar nu reușește să treacă peste bariera pe care el a ridicat-o, Și el, El, e din nou povestea cu cele două jumătăți, una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mai sunt și alții care ar vrea să primească animalul, dar știm și că cealaltă jumătate va dori cu toată puterea să nu câștige prima, Cum le merge cu amorul, întrebă Marçal, Biata Isaura, bietul tata, De ce spui biata Isaura, bietul tata, Pentru că e clar că ea l-ar vrea, dar nu reușește să treacă peste bariera pe care el a ridicat-o, Și el, El, e din nou povestea cu cele două jumătăți, una probabil nu se gândește decât la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
ar fi trebuit s-o ia de braț, s-o aducă la olărie, să intre acolo unde lucra tatăl, să spună, A venit, și apoi să închidă ușa și să-i lase înăuntru până când ar fi putut vorbi, de vreme ce tăcerile, bieții de ei, nu sunt altceva decât tăcere, nimeni nu ignoră că, de multe ori, chiar și cele care au părut elocvente au dat prilejul, cu consecințe dintre cele mai serioase și uneori fatale, unor interpretări greșite. Suntem prea temători, prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
sfârșitului. Să-și aducă aminte mereu, cu toții, și nemțoaica proaspăt căsătorită cu fiul jidovului rătăcitor și aventurierul Matus, gata să-și poarte fantasmele și iubita în nemărginirea hipnotică a Orientului. „Posesia orgolioasă a clipei, atât putem râvni“, astea erau cuvintele bietului Marcu Vancea. , dar sigiliul înfrângerii îl purtau deja cu toții, poate, nu doar fantoma celui abia plecat dintre ei... Văduva mamă soacră nu izbutea să-i regăsească vocea și vorbele, pierdută în apatia serii sângerii, ca într-o mult așteptată amnezie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ți-e frică de nimic, pentru că nu respecți pe nimeni. O faci și acum, în această seară umedă, în compartimentul prăfuit al trenului care te readuce din prea scurta vilegiatură. Ifosele, spleenul, pipa și punguța de mătase, fițele arogante față de bieții umili pasageri... aceeași mascaradă de rutină. după divorțul de domnul Bănățeanu și după divorțul de bătrânul Eusebiu și între un divorț și altul și între o căsătorie și alta, fantoma Irina reapare. Vine aproape, aproape, niciodată destul de aproape pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
incurabilă: oameni normali! Atât, doar atât, noblețea ultimilor bolnavi în stare a înregistra dereglajul lumii, ruptura și scrâșnetele ignorate de cei ce se spetesc să întrețină ritmul comediei care își tot caută finalul. Iar amicul Marga își pierde vremea cu bieții de noi, orfani schizofrenici pe planeta schizofrenică. Dacă se gândea bine, el, schizofrenicul orfan Tolea avea aproape aceeași vârstă cu Domnul Marcu Vancea, pe care Marele Scenarist din ceruri îl gonise, în urmă cu 40 de ani, într-o noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ajungea iarăși și iarăși la... Argentina. Horoscopul familiei, bineînțeles... Despre fratele fugit la Buenos Aires, îmbogățit și senilizat, dar și despre similarități politice cu țara de departe relata imprudentul. Moaca mereu scârbită, scuipând cuvintele de undeva, de sus de tot, unde bieții muritori n-au acces. Mult după campionatul mondial de fotbal din Argentina, nea Gică se agățase de-a binelea de momeală. „Zici că ăștia sunt făcuți din bărbați spanioli și muieri indiene, adică indigene, cum zici mata? Cum dracu’, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Voinov atinse, din greșeală, cotulelectric al colegei. Gina nu mai răbdă. — Ei, ai fost? Spune spune spune, ai fost acolo, ai fost? Profesorul deschise ochii mari, neînțelegând despre cine și despre ce este vorba. Nu despre el, evident, nu înțelegea, bietul, confuzia în care se trezise funcționara care îi era colegă. — Hai sictir!... Șuieratul cuvintelor încolăci aerul verzui și se prelungi, parcă, într-o mână lungă, albă. Din mâneca mătăsoasă căzu pe pupitrul roșu o pungă albă, lucioasă. Degetele lungi, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ne-ar înspăimânta mai puțin, te asigur. A găsit, genialul, soluția! A găsit subterfugiul, scumpul de el, potaia! Un potențial uriaș, care ar putea recrea lumea! Gândește-te, gândește-te la el și la noi toți. Și la ei, la bieții amputați, care ne reprezintă atât de bine. Ne parvin de la ei doar rare semne de urgență. Pot scoate din minți, profesore. Pot trezi la viață până și mințile noastre obosite de atâta somn, de atâta codificare și devieri și restrângere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
marginea orașului, să interpretezi comedia națională. Spune ce s-a întâmplat, hai, spune! — Comedia națională, conașule? Păi, chiar asta e, comedia noastră pierdută. Scrisoarea, Națiunea, care vasăzică națiunea-model care pierde. Mereu pierde documentul, șansa, scrisoarea. Scrisoarea pierdută, ce să facem, bieții de noi. Chiar așa. Păi lucrez la un caz, pac. Scot scrisoarea pierdută și pac. Scrisorica de amor de la becherul. Într-o seară, demult... țineva, doar știi... nu spui ține... persoană însemnată... da’ becher. Vine de trimite scrisoare. Amenințare. Către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
niciodată nu uită s‐ o vorbească pe maică‐ sa de rău - că 4 fete a avut și le‐a dat la școli mai înalte iar pe dânsa a ținut‐o la coada vacii, ca să‐i întoarcă cu sapa pământurile de la bietul tata, care a murit îndată după războiul din 1916‐1918! Să‐ i îngrijească de păsări, de animale într‐ o singură rochițică din stambă pe vară! ‐ Într‐un an fusese secetă mare. Nu se mai găsea nimic pe câmpuri de mâncare
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
a bibliotecilor, a iluziilor, a paradisurilor, fie ele chiar și artificiale” p.111 (aici parcă simțim influența lui George Banu din Livada de vișini, teatrul nostru ); și mai e interesant de meditat, așa cum ni se și propune În lucrare, dacă bietul Charles, soțul Emmei, nu a fost abandonat de ea și pentru că era un...prost actor . Actor de viață, nu de scenă (de altfel, teza admite că toți bărbații din viața eroinei erau ”actori” slabi...de-aici și dorința ei de-
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Prefectură, așa de-o curiozitate? Sau mai sus, la ai voștri, la partid, ai întrebat? - Emilian, zău, încerca nevastă-sa să-l liniștească. Nu facem politică aici, așa ne-am înțeles. Ce vină are Sorin, de ți-a picat pă bietul de el, acuma la momentul de tristețe care-o trece?! Ce, s-a ales el de unul singur prefect? N-a fost democrație la votare? Lumea l-a vrut, că d-aia s-a votat liber. Lumea care l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
veni? - Ce să mai vină! E morți, de-acuma. Da’ și așa, la un film, puteai să mă scoți, să simt și eu că ai grijă de mine, că te gândești... Dar tu o ții chioară să-l răzbuni pe bietul Sofronică. - Păi, nu l-au împușcat aiurea? - L-au împușcat la Revoluțiade la Județeană, nu aiurea. Asta nu înțelegi tu și alde voi care umblați cu răzbunarea acuma, că alteceva nu sunteți în stare să faceți. - Da’ criminalii nu trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
cum a murit? La coada vacii! Dar madam Pancratz, care l-a înfiat și a vrut să-l facă om, cum a murit?! N-a luat-o damblaua la agenție la Periuță? Și n-a damblagit și Pancratz, diplomatul? Vorbește bietul cu pomii pă bulevard și-i bate cu o curea nenorocită. Mai vrei să-ți spun? Că mai știu! Astea face Tomnea ăsta, de când s-a întors. Damblagește oamenii! “ Burtăncureanu aprobă, abătut, din cap. Nu mai dorea amănunte. „Dar mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
diploma, că Macatist nu mă lăsa nici cu pedagogia care era idealismul meu al doilea, după chestia aia care a fost cu fuga-n Egipt, când l-a desconspirat invidioșii pe Păstrămaț și ne-a distrus viețile, de-a ajuns bietul de el să moară răsturnat de barcă, că ne luasem iar după ce s-a întors de pe unde o fi fost Macatist, știa și nevastă-sa de mine, și copiii, dar era liniște pă tema asta și mergea totul cum nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
să-i împrăștii aiurea. - Ei așteaptă. Tot orașul numai de-asta vorbește. Unii am auzit că își fac și planuri ce-or să facă cu banii tăi. S-au făcut liste peste liste. Parcă ar fi la alegeri! Chiar cred, bieții de ei, că numai pentru asta te-ai întors. Să-i mai salți puțin din sărăcie... Nu-i răspunse. Îi sugerase și Chiosea, la ultima întâlnire, că ar fi bine să facă niște donații substanțiale când avea să vină în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
pe umèr, absent, sprijinind caloriferul, scrie un sms, probabil unei fete, oare și noaptea doarme tot cu automatul?! Îmi vine sè-l întreb asta, dar n-aș vrea sè-l jignesc chiar în punctul nevralgic al bèrbèției sale, mai ales cè el, bietul, n-are nici o vinè, Aici vinovatul e Matei! Subsemnatul, nume, domiciliat, serie, numèr buletin, declar cè în seara zilei de, E nepricepuți, domnule! asta e opinia plutonierului, Habar n-au sè guverneze! Toatè ziua bunè ziua, președintele, premierul se rèzboiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
mi-i frig. - Iată pe mână cum codește-un negru purec; Să-mi moiu degetul în gură - am să-l prind - ba las săracul! Pripășit la vreo femeie, știu că ar vedea pe dracul, Dară eu - ce-mi pasă mie - bietul "îns! " la ce să-l purec? Și motanul toarce-n sobă - de blazat ce-i. - Măi motane, Vino-ncoa sa stăm de vorbă, unice amic și ornic. De-ar fi-n lume-un stat de mâțe, zău! că-n el
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
mâine. Vin la Finn la 3, cu niște valize uriașe; ne tirăm devreme, ca să evităm aglomerația de vineri seara. M-am „cojit“ ieri și mă „prăjesc“ acum, dar dacă mă ard mâine, la soare, te fac arșice. R PS: Da, bietul Jim, mă întreb dacă se alege cu ceva din toate întâlnirile noastre, și mă miră că vine în continuare. De la: Daisy Pentru: Rebecca Subiect: Bărbații... Nu faci arsuri dacă te dai cu chestia aia pe care ți-am adus-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ar vrea să aibă pe cineva care să se strecoare în spatele lui și să-l cuprindă cu brațele. Dar privirea lui spune mai mult de atât. E îndrăgostit de Daisy și i-ar plăcea s-o aibă numai pentru el. Bietul Davey. N-are nici cea mai mică șansă să fie cu ea. Până și Finn are mai multe atuuri: e inteligent, uneori un pic melancolic, trecut prin viață. Davey este puternic, tandru și previzibil, calități pe care Daisy le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
nu mă gândesc la felul în care se manifestă Daisy. Metodele ei de seducție din anii patruzeci nu pot fi puse în practică decât de o femeie care nu se îndoiește nici o clipă de farmecul ei. Cum zicea și Davey (bietul Davey!), lui Daisy nu-i rezistă nici un bărbat. Ea pare să întruchipeze standardul de femeie frumoasă. Iar în seara asta, amețită de șampanie și admirată de toți bărbații, parcă nici nu atinge pământul. Și, în plus, joacă un rol, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]