2,172 matches
-
niciodată nu m-am prea priceput la treaba asta. Așa că atunci când Jackson mi-a dat vestea, ochii mi s-au umezit imediat - jenant, dar lacrimile mele erau reale. — Ei, haide! Nu face asta. O să ținem legătura, draga mea, m-a consolat Jackson în felul lui tărăgănat și clintonian de a vorbi. După care m-a mângâiat ușor pe creștet și mi-a oferit batista lui. M-a tras către el, într-o semi-îmbrățișare stângace. Fruntea i s-a încruntat din cauza unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
energie din cauza fricii, simțeam că-mi ies fire albe de păr în cap. Deși bănuiam că voi trebuia să fiți pe aproape, n-am reușit să prind nici măcar momentul în care s-a înălțat elicopterul. O să-ți povestim noi, îl consolează vocea lui Tîrnăcop, dacă vreodată cineva o să vă întrebe cine a cucerit Comitetul Central, să știți că cioroii și hahalerele străzii au făcut-o, chiar dacă n-au avut nici o organizare, eram prins în rîndurile lor. Începem noi să izbim ca
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
am calculat eu itinerarul, sîntem în întîrziere. — Mai încet, îl avertizează și Monte Cristo pe Sena care din cauza vitezei și a aerodinamicii proaste a autovehiculului abia mai reușește să se mențină pe trasa ideală. Cel puțin cauciucurile sînt noi, se consolează gîndindu se în același timp la vigoarea și talentul șoferului. — Cu toate astea i-am auzit pe unii care sînt de părere că n-ar trebui judecat atît de aspru, că vina nu este a lui, zice Petrică, că problema
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
antilope, bivoli, ai fi văzut linia albastră a Zairului cu toți afluenții săi și probabil ai fi renunțat să faci atîtea drumuri la carlingă și înapoi, dezlipindu-ți de fiecare dată cu mare greutate privirea de la manșa avionului. Dar, ca să te consolez, să știi că puteai avea parte chiar de evenimente mai nefaste, care să te fi împins să-ți ieși complet din fire. Prefer să rămîn însă în limite rezonabile, să-mi ghidez acțiunea pe ceea ce știu, ce am verificat și
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
ac mai subțire, dar diferența n-o poate sesiza decît un ochi bine format, se gîndește. Credeți că mie nu mi-au ieșit ochii din cap de oboseală? se plînge și Tușica, dar fiecare cu treaba ei, încearcă să se consoleze, croitul e cea mai păcătoasă muncă, i se pare. Depinde pe cine croiești, face Angelina o glumiță, trăgîndu-i cu ochiul Delfinei, ia spune-ne în ce-ai intrat că murim de curiozitate, o pune la încercare. Zbîîîrrrrr, Delfina se preface
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
fi aflat niciodată cine este el cu adevărat. — Astea sînt prostii care se discută numai pe la colțuri, spune Bătrînul. Cine vi le-a băgat vouă în cap? Cîteodată ne mai ia și pe noi gura pe dinainte, se scuză Roja. — Consolați-vă, se putea întîmpla și mai rău, reia Bătrînul. Gîndiți-vă cum ar fi fost dacă s-ar fi lăsat cu un război civil. — încă nu-i prea tîrziu nici pentru asta, spune Gulie. — Război civil în România? E ca și cum ți-
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
ca lumea. Uite aici și material de ajuns, i-a pus pe masă un teanc de bancnote, și ăsta e doar începutul, i-a promis, apoi a dat să iasă. Și-acu’ cine crezi că vine la mine să mă consoleze, să mă bată pe umăr? Ei las’ că nu i mare pagubă Roja, fiecare are drumul său propriu în viață, n-oi fi tu singurul care s-a ales doar cu praful de pe tobă după ce s-a întîmplat în decembrie
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
Kulesza are părul auriu. Și ochii albaștri. Și pistrui. Și pielea albă. Și picioarele lungi. Și sânii mici Și coapsele Înguste. O scândură erotică! Să le ia dracu de poloneze, cu filmele și cu Projekt-urile lor cu tot! Mă mai consolez la gândul că Kieslowski a fost sedus de frumusețea sculpturală a lui Juliette Binoche care numai cu Monika Kulesza nu seamănă. 3. „Vis pe Dealul Crucii primăvara. Un țăran dormea cu capul pe o piatră. La doi pași de el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
mi-a spus el. Nu e vis, ci doar o amintire veche. Face cât un vis. Atunci, eu am notat: schimb amintiri vechi cu vise noi. Cred că e o prostie. Regret uneori că nu sunt o femeie inteligentă. Mă consolează doar imaginea mea În oglindă, profilul mai ales. Proba de foc: lungimea coapselor, rotunjimea feselor, forța gambelor, transparența gleznelor. Totul făcut pentru Încălțări numărul 39. Un IQ onorabil, nu? N-am spus nimic despre sâni, gât, ochi , gură, piele. Până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
sale se Încrucișară cu ale filozofului. O secundă mai târziu, latinistul făcu și el același lucru. Iolanda nu avea ochi decât pentru animația străzii și pentru degetele ei pătate cu tuș, iar Petru nu avea ochi decât pentru Iolanda. Se consola cu gândul că știa ce mărci de desuuri poartă, chiar și ce numere și că În picioare avea, ca Întotdeauna iarna, șosete de lână. Se Întreba cu teamă dacă aceste amănunte mai contau acum, odată cu apariția acestui arhanghel miop și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
meu nu va scanda niciodată: Stima noastră și Mândria Ceaușescu-România! Ce nenorocire! Fac ceva pe stima voastră, zise Anita Îl privea cu milă pe copilul ăsta care se credea bărbat și care mai era și tatăl copilului ei. Ca să Îl consoleze Într-un fel zise: Nu va scanda, dar va cânta Deutschland, Deutschland über alles! Revanșardo! Îi strigă Volodea tocmai când locomotiva fluieră o dată prelung acoperindu-i glasul. Își făcură cu mâna până când lacrimile Anitei Începuseră să se usuce Încetul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
sau mai nimic. Pe stradă se auzeau primele plugușoare. Banii pentru urători erau lângă ușă, Într-o farfurie de Horezu. „Cocoșul” lui Mischiu abia mai respira sub apăsarea bancnotelor și a monedelor. Inflația nu-l cruța nici pe el. Se consola cu gândul că anul următor funcția de trezorier al familiei Moduna va fi preluată, după principiul rotației cadrelor, de „Pomul vieții”, desenul preferat al Martei. Cocoșul ăsta are ceva de „tiszta bolond”, Îi plăcea ei să spună În limba sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
lei acolo kilogramul. Viu. O viață În lei e, carevasăzică, pe nimica. În șilingi, ar fi fost cu totul altceva. Sau măcar În forinți. Și moartea are alt preț atunci. Altfel treci dincolo cu o bancnotă străină Între dinți... Se consola cu gândul că oricum va muri de mâna unui creștin. Că o fi român, ungur, polonez ori slovac Îi era egal. Sunt totuna: aceleași gusturi, aceleași rețete. Trăiesc la fel, mor la fel: infarct, avc, gută, diabet, ateroscleroză. Se chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
șefă și îi făcea ochi dulci unei fete de culoare care aranja paturile. După asta m-am izolat în apartament. Citeam, ascultam jazz la radio și lipăiam înghețată și supe, singurele mâncăruri pe care le puteam băga în gură. Mă consolam cu gândul că am luptat cât de bine am putut și că astfel am rezolvat jumătate din ceea ce-mi propusesem. Telefonul suna încontinuu. Bănuind că trebuie să fie reporteri sau polițiști care vor să mă consoleze, nu răspundeam niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
în gură. Mă consolam cu gândul că am luptat cât de bine am putut și că astfel am rezolvat jumătate din ceea ce-mi propusesem. Telefonul suna încontinuu. Bănuind că trebuie să fie reporteri sau polițiști care vor să mă consoleze, nu răspundeam niciodată. Nu ascultam știrile sportive și nici nu citeam ziarele. Voiam să mă detașez un pic de faima mea locală și singura modalitate posibilă era să mă dau la fund o perioadă. Rănile mi se vindecau, iar după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pe tapet viața ei de altădată, cu Bobby De Witt. Privirea glacială pe care mi-a aruncat-o mi-a transmis că-s și eu un gunoi, fiindcă fac parte din același departament de poliție. Când am încercat s-o consolez și s-o încurajez cu privire la întoarcerea lui Lee, mi-a replicat „Bla, bla, bla...“ și m-a împins cât colo. Atunci am scotocit camera 204 a hotelului El Nido, sperând să găsesc un soi de mesaj, un indiciu care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
as din mânecă: polițiștii de pe mașina de patrulă care au răspuns la alarmă au devenit noua echipă de la Arestări a Diviziei Centrale - o întâmplare fericită, care în mod cert îi făcea să-și țină gura. Doar două lucruri mă mai consolau, făcându-mă să nu-mi pierd mințile: Fritzie nu omorâse pe nimeni, iar când am verificat registrul de eliberări al închisorii, am aflat că cei patru primiseră îngrijiri medicale, pentru „răni suferite într-un accident rutier“, la spitalul Queen of
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
el și am comentat: — Dumnezeule, e înfiorător! — Și valoros. Eldridge mi l-a făcut cadou când am împlinit patruzeci și nouă de ani. Dar nu-mi place. Îl vrei tu? — Nu, mulțumesc. — Eu îți mulțumesc. Ești persoana care m-a consolat cel mai mult. — Și tu ai făcut același lucru pentru mine. Ne-am îmbrățișat o clipă, după care au am plecat. CAPITOLUL DOUĂZECI ȘI ȘAPTE Frecangiu. Condamnat să dorm pe canapea. Detectiv fără nici un caz. Cam asta a însemnat viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
spus că un dușman mai vechi de-al lui, care s-a sinucis, i-a predat consiliului un dosar în legătură cu proprietățile lui tati și... Vorbea aiurea - tăticuțu’ duru’ la ananghie, iar Bucky duru’ venea al doilea la rând, ca să o consoleze. — Uite ce e, nu pot vorbi acum, i-am tăiat-o eu și am închis. Acum mă aștepta cu adevărat o muncă grea, de polițist. Mi-am aranjat carnețelul și stiloul pe etajera de lângă telefon și mi-am golit buzunarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
i-a văzut pe alții născându-se și a devenit ucenica Innei. A învățat ce trebuie făcut când copilul e cu picioarele în jos când vine prea repede și carnea mamei se rupe și se infectează. A învățat cum să consoleze o mamă după ce naște un copil care nu se mișcă și cum, atunci când mama e deja moartă, să taie burta și să salveze copilul dinăuntru. Rahela le-a spus surorilor ei povești care le făceau să suspine, să plângă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
regelui. Shalem fusese primul și apoi tatăl lui, Hamor. Nehesi spunea că nici regele, nici prințul nu țipaseră. A urmat micul fiu al lui Așnan și el a plâns, dar nu mult, pentru că avea un piept bogat care să-l consoleze. Bărbații care serveau și cei câțiva nefericiți care n-apucaseră să fugă la țară dintre zidurile orașului n-au mai fost așa de norocoși. Ei au simțit cuțitul din plin și mulți au urlat de parcă i-ar fi omorât. Țipetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
groaznic. Până la urmă, ea a fost mai curajoasă, săraca. După două săptămâini, a plecat. A ieșit din casă când eram la muncă, s-a urcat pe vas și s-a întors la casa pictorului. A rămas acolo. Eu m-am consolat cu niște băuturi tari care mi-au devenit prieteni statornici până când m-a găsit Meryt. M-a vizitat de trei ori până când am fost de acord să te văd. Norocul meu că prietena ta nu înțelege ce înseamnă „nu”. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
și de-afară, de pe țărm, vuietul mării se auzea foarte clar în liniștea dimineții. Am tras pătura peste mine, încercând să adorm din nou. Dar îmi fugise somnul. Îmi părea rău că nu ajunsesem la sfârșitul visului și, ca să mă consolez, m-am gândit că poate nu ajungem niciodată la finalul viselor, totdeauna ne trezim înainte de a cunoaște ce se întâmplă până la urmă; idee care mă persecută acum, dar peste care am trecut repede atunci. M-am sculat, mi-am aprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
destul de bine. El era mulțumit că scăpase în bună măsură de efortul care îi scurta viața, eu eram mulțumit că mă lăsa în pace. Vorbea extrem de rar și de puțin. Nu zicea nimic când trebuia să corecteze ce făcusem. Se consolase să nu ceară de la mine mai mult decât eram în stare să dau. Acolo am cunoscut-o pe Emilia. Venise să comande o cruce pentru un unchi al ei care murise călcat de un camion. Eram singur, meșterul plecase după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
s-a apropiat de urechea mea și mi-a șoptit: „Mă credeai proastă?” Am priceput imediat că găsise, când mersese cu mine, un prilej să ridice pânza care acoperea bucata de marmură. „Dar nu-i nimic, chicoti ea ca să mă consoleze, ai să faci tu o sculptură mare dacă o să ai energia necesară”. Rușinat, furios, am reacționat grosolan. Am îmbrâncit-o, „du-te dracului cu energia ta”, apoi am plecat trântind ușa. Din întâmplare, pașii m-au dus în noaptea aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]