2,571 matches
-
Selecția acestora s-a realizat din mass-media românească, în încercarea de a evidenția, alături de clasificarea tehnicilor de manipulare, și abaterile care se produc la nivelul discursului jurnalistic românesc. Efortul de ilustrare a acestor tehnici a permis formularea unor concluzii despre dialectica dintre jurnalism și manipulare. În fapt, așa cum am arătat, manipularea și discursul jurnalistic sunt termeni aflați în raport de opoziție: apariția manipulării anulează discursul jurnalistic, transformându-l în alte tipuri de discurs. În același timp, se poate afirma că o
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
semnificații. Propriii noastre imagini autobiografice care rezultă pe parcursul relatării povestirii pot trece dincolo de sine, spre domeniul colectiv, permițând povestirilor vieții să îndeplinească cele patru funcții ale mitologiilor active. Utilizarea în psihologie Întregul proces de dezvoltare psihologice se focalizează în jurul unei dialectici de tip conflict-rezoluție, schimbare-dezvoltare. Rememorarea, modelarea și împărtășirea povestirii vieții, care este alcătuită din valorile, credințele și aspirațiile cuiva, dar și din evenimentele și experiențele trăite, nu constituie doar o sarcină developmentală. Povestirea însăși poate reprezenta un text valoros pentru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
1979, nr. 484/7 septembrie Muntean, George, V. Voiculescu și fabulosul folcloric, în „Viața Românească", nr. 2/1970 Muntean, George, V. Voiculescu — dimensiunea autobiografică a operei, în „România literară", an III, 1970, nr. 926/februarie Nițescu, M., Sub zodia proletcultismului. Dialectica puterii, Ed. Humanitas, 1995 Nițulescu, Jules, Despre știință și literatură, în „Cronica", an. V, 1970, nr.15/11 aprilie Oarcăsu, Ion, Sonetele — „Psalmi de taină", în „Tribuna", an. XI, 1967, nr. 43/26 octombrie Oprișan, I., Prezența multiplă a culturi
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
urmează, iar lumea devine o sferă cu nesfârșite posibilități. Tot ceea ce e construit poate fi În același timp distrus. Doctorii i-au spus mătușii Feride să o ia ușor, să-și ia pastilele regulat. Însă ei nu știu despre această dialectică. Creezi și distrugi creezi și distrugi creezi și distrugi. Mintea mătușii Feride e o excelentă maestră al colajelor. Lângă camera mătușii Feride e o baie și alături de ea, camera mătușii Zeliha. E trează. Stă În capul oaselor În pat, cercetându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
foarte casual purtând un tricou cu Bob Marley (sau Hendrix?) îmbrăcat în Che Guevara, so french în recursul continuu la condiția umană, un prozator interesat de micile istorii și de raportul lor cu problemele morale, vorbind simplu, rar, accentuând întotdeauna dialectica contrariilor. Un tip pe care Ambasada Franței, în parteneriat cu Editura Polirom și Universitatea „Ovidius“, l-a adus cadou cititorilor români. Philippe Claudel, câștigător al premiului „Renaudot“ cu romanul Suflete cenușii (tradus deja în colecția „Biblioteca Polirom“) și al premiului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
el e departe... Zâmbesc amândoi. Adică și Breban, și Pastenague. Dacă doi îți spun că ești beat, du-te și te culcă! Eu nu m-am dus. M-am încăpățânat. Nu se poate, zic, există o forță a logicii, a dialecticii în sensul socratic... Socrate punea întrebările și tot el răspundea. Și iar râd amândoi. Nu Socrate punea întrebările... Dar cine? Platon! Cei doi continuă să râdă. Râd, ce să facă și ei, prietenii!... Atunci mă instalez în fața computerului. Hotărât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
de a stăpâni lumea, e un proces obiectiv. Ce mai contează cine a fost victima și cine călăul! Trăim vremuri noi! E firesc ca oportuniștii momentului și năvlegii educați de „Europa Liberă” să-și arate entuziasmul. Ca să nu spun că dialectica asta a relației între victimă și călău nici nu are de ce să impresioneze prea tare populația României, căci încă de la început postcomunismul a fost o scenă unde victimele și călăii au pupat până la urmă cu toții Piața Universității. Cotidianul, 6 decembrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
hărnicia, stăpânirea de sine, spiritul de abnegație, Înfrânarea egoismului, ajutorul reciproc, cinstea, punctualitatea, dreptatea socială, respectarea drepturilor omului. Fiind o activitate vitală pentru omenire, educația trebuie să-și remodeleze scopurile și finalitățile. Criteriile axiologice sunt dinamice, se schimbă conform unei dialectici, care este determinată de evoluția sistemului social-global, exercitând la rândul lor o influență activă asupra cursului vieții sociale. Legea Învățământului nr. 84/1995 stipulează ca ideal al școlii românești dezvoltarea liberă, integrală și armonioasă a individualității umane, În formarea personalității
Caleidoscop by Narcisa Dinu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93357]
-
om cu o voință neclintită ne va dezvălui un anumit tip de destin; deplasarea sa de la stînga spre dreapta sau de la dreapta spre stînga pe tărîm ideologic este astăzi un loc comun pentru intelighenția europeană, deci o dovadă că În dialectica dezvoltării omenirii nu există constante. În tinerețe Racikovski participase la cenacluri studențești clandestine, unde se citeau În șoaptă cărți și manifeste interzise, aveau loc discuții conspirative și iubiri tainice, străluminate de zările unui viitor neclar, iar „romantica revoluție era singurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
eventualelor blocaje. Negocierile care s-au purtat la Nisa în decembrie 2000 aveau ca obiectiv adaptarea structurii instituționale la noua configurație europeană. Cu toate acestea, Tratatul, adoptat cu multă dificultate, nu răspundea decât într-o mică măsură provocărilor generate de dialectica "extindere aprofundare" care structurează integrarea. Din aceste cauze, Uniunea a cunoscut o serie de crize și de renegocieri succesive, finalizate în decembrie 2009 prin intrarea în vigoare a Tratatului asupra Uniunii Europene și a Tratatului privind funcționarea Uniunii (cunoscut sub
Despre Parlamentul European: democratizare şi democraţie by Nathalie Brack, Ramona Coman, Yann-Sven Rittelmeyer, Cristina Stănculescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1399_a_2641]
-
și care sunt formele instituționale. Simplificînd puțin lucrurile, regăsim aici două variabile fundamentale ale analizei lui Marx, care distingea forțele de producție pe de o parte și relațiile de producție pe de altă parte. Pentru el, istoria era fructul unei dialectici a celor două elemente. Substituirea progresivă a feudalismului cu capitalismul, de pildă, a rezultat din capacitatea celui din urmă de a ameliora forțele productive, dar pentru aceasta el a trebuit să descopere munca salariată și să schimbe raporturile sociale. Într-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
Ne poate însă elibera de suferință. Împărtășesc, așadar, o credință mai degrabă clasică decât romantică. Cred că substanța poeziei este trăirea, chiar dionisiacă, dar forma ei trebuie să fie apolinică. M-ar bucura să comunic cu cititorii mei în această dialectică propusă de Nietzsche. "Chinul" nașterii unei poezii se încheie întotdeauna cu o plăcere eliberatoare. E semn că poate fi trimisă cititorului. Chiar dacă aș crede ca Arghezi că "domnița suferă în cartea mea", nu mi-o pot imagina închizând-o decât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
cititori, sunt copiii mei, Luiza și Cezar... Trăiești în intimitatea unui muzeu al literaturii în care toate antagonismele dintre generații au fost clasate de multă vreme... Cât de justificat este orgoliul unei generații care apare pe "piața literară"? Există o "dialectică" proprie literaturii române? Privită din interiorul muzeelor literare, literatura română este coaptă, așadar aptă în continuare să rodească. Cred în noile generații, valuri, promoții... Nu avem a ne teme: muzeografia literară stă mărturie (mai ales în acești ani, de libertate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
tălmăcitorii erau considerați nici mai mult, nici mai puțin decât urmașii spirituali ai profeților. Philon, cu un secol după Pseudo-Aristeas, redă ceva din această atmosferă, elogiind acuratețea transpunerii și felicitându-i encomiastic pe făptuitori: Așa cum, cred eu, în geometrie și dialectică, noțiunile nu suportă un vălmășag de interpretări, ci aceea stabilită de la început rămâne neschimbată, tot astfel, pare-se, și acești traducători au găsit cuvintele care să coincidă cu realitățile exprimate, singurele și cele mai în măsură să le redea cu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
care nu lasă nici o șansă doctrinei palamite. Câteodată, tonul lui Jugie capătă accente pamfletare. Atunci când descrie isprăvile intelectuale ale favoriților săi, el nu-și poate camufla aroganța: „Cu sângele său rece imperturbabil și cu mână foarte sigură, Prochoros plimbă spada dialecticii aristotelice și tomiste pe rana palamită, dând astfel cep buboiului de ipocrizie” (col. 1805). El critică mai cu seamă inconsecvența Bisericii ortodoxe. Conform poziției sale, rușii ar fi respins palamismul începând cu secolul al XVIII-lea, în vreme ce, chiar în sânul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
asta am mai spus-o cu altă ocazie) e foarte adevărat că sarcinile prea mari înăbușă literatura, exilînd-o în domeniul abstracțiilor. După cum sarcinile prea mici, sau prea periferice, o coboară în anecdotic sau în amorf. Putem noi scoate literatura din dialectica implacabilă a existenței? Sigur că da. Dar atunci cei care sânt însetați să o facă trebuie să prevadă și posibilitatea că, la ora douăsprezece noaptea, peste somnul lor, populat de jocuri frumoase sau grotești, cineva să vină să le bată
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
dată în râul heraclitean care este Timpul.“ La rândul lui, Dan Bogdan Hanu dezvoltă o retorică sonoră care inițial te intimidează, pentru ca imediat după aceea să te facă să izbucnești în râs. Cuvintele criticului ies parcă dintr-o fanfară: „O dialectică a imploziilor domină această poezie la suprafața căreia nu transpar decât palide mutații, dar în interiorul ei se acumulează, cu fluiditate infernală, remanențele mitice și se inflamează asamblările himerice.“ Oare cum arată o poezie în care se acumulează cu o fluiditate
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
de cioplitor în piatră de atunci, douăzeci de ani, numai că apoi, pe când eu încă mai ciopleam calcar, învăța - ca student al lui Adorno la Frankfurt pe Main - să vorbească exact ca din carte și să analizeze totul, până și dialectica basmelor lui Grimm, s-a purtat acum ca o piatră capabilă să se înmoaie și era plin de elogii la adresa tuturor poeziilor lui Bachmann: „Evoluția spre marea formă“ se recunoaște cu certitudine. Lucruri asemănătoare îmi spusese de altfel și pater
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
desenate și un număr de personaje. Lectura pasionată a lui Pif este reîndrăgostirea de limba franceză însăși. Îndrăgostirea de o limbă ce este limba evaziunii și visării nepedepsite. Ca în atâtea alte ocazii, istoria socialismului de stat este punctată de dialectica efectelor neintenționate. Ceea ce debutase ca o operațiune de cooperare ideologică între republica socialistă și cel mai rigid partid comunist occidental devine ocazia de a explora, prin această gaură de cheie pe care destinul o oferă, jucăuș, cultura populară demonizată de
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
se desfășoară în acord cu gramatica fanteziei. Pif are mai degrabă alura unui burghez, în vreme ce Hercule, cu al său plasture iconic, seamănă cu un anarhist voios, ale cărui instincte de distrugere sunt temperate de tovarășul său de năzdrăvănii. În această dialectică ce anulează granițele tradiționale dintre lumi, Pif și Hercule repetă marile încercări fondatoare ce ispitesc pe fiecare dintre copiii ce le sunt alături, de dincolo de pagină. Că și în The wind in the willows, Hercule este un Mister Toad atras
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
poezia lui, încărcată de promisiunea evadării, are o nuanță rimbaldiană, decadentă și simbolistă, peisajul ficțiunii este marcat de frecventarea literaturii de aventuri, de la autorii italieni (precum Sabatini) până la romanele ieftine ale Vestului sălbatic. În același timp, Pratt este atent la dialectica identitară a unui metisaj cultural ce evocă textele unor Conrad și Stevenson. Pentru acesta din urmă, omagiul creatorului înseamnă nașterea unei benzi desenate ce adaptează The treasure island. În fine, prin ascendența sa complicată, ce îl așază în categoria excentricilor
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Gibraltar să se apropie de colțul țării Dankali. Scrisă cu acea forță vizionară unică a lui Pratt, Ann de la Jungle este aproape de fascinația textelor lui Rider Haggard. Fără a avea un Allan Quatermain, saga lui Pratt este atentă la această dialectică a exotismului bine temperat, delimitân du-se însă de rasismul pe care Hollywoodul interbelic îl plasează în peliculele sale. Ann de la Jungle este și încercarea fantasmatică de a revizita locurile copilăriei africane a lui Pratt. Colonia engleză în care trăiește
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
om cu o voință neclintită ne va dezvălui un anumit tip de destin; deplasarea sa de la stânga spre dreapta sau de la dreapta spre stânga pe tărâm ideologic este astăzi un loc comun pentru intelighenția europeană, deci o dovadă că În dialectica dezvoltării omenirii nu există constante. În tinerețe Racikovski participase la cenacluri studențești clandestine, unde se citeau În șoaptă cărți și manifeste interzise, aveau loc discuții conspirative și iubiri tainice, străluminate de zările unui viitor neclar, iar „romantica revoluție era singurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
voce Îmi poruncește, o voce tivită pe gura profetului de duminică: „...ridică-te dintre semnele care ți-au crăpat mușchiul fecioriei pînă la osul de pește găsit vinovat În toate hărțile maritime!, hărți și documente hărțuite cu harpoane și cu dialectica ultimei lecții ținute la clavecinul nevinovăției celui urcat cu toate perlele și cu toată arhitectura cuminte a vinei de a fi spus primul că totuși nu ne tragem din sămînță." O, naștere! cum ne Înveți tu că o parte a
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
voce Îmi poruncește, o voce tivită pe gura profetului de duminică: „...ridică-te dintre semnele care ți-au crăpat mușchiul fecioriei pînă la osul de pește găsit vinovat În toate hărțile maritime!, hărți și documente hărțuite cu harpoane și cu dialectica ultimei lecții ținute la clavecinul nevinovăției celui urcat cu toate perlele și cu toată arhitectura cuminte a vinei de a fi spus primul că totuși nu ne tragem din sămînță." O, naștere! cum ne Înveți tu că o parte a
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]