2,640 matches
-
protosinghel (1925) și arhimandrit (1926). La 24 ian. 1935 ales episcop misionar pentru românii ortodocși din America (hirotonit 24 mart. 1935, înscăunat în Detroit la 4 iul. 1935), unde a păstorit efectiv până în august 1939. În această calitate a organizat eparhia (cu 6 protopopiate, 44 parohii, 62 filiale, cu 43 biserici și 5 paraclise, deservite de 34 de preoți); A inițiat apariția foii `Solia" și a `CalendaruIui eparhial Solia` care apar până azi; A pus buzele reședinței eparhiale `Vatra Românească", cu
Policarp Morușca () [Corola-website/Science/308681_a_310010]
-
Cultură Municipale; la acel eveniment au participat foarte mulți preoți din generația veche și cei din clandestinitate, printre care era și cel ce astăzi conduce Episcopia Lugojului ca Episcop. După evenimentele din iarna anului 1989, este numit vicar general al Eparhiei Maramureșului. La 20 iulie 1994, prin decretul nr. 103 al Congregației pentru Bisericile Răsăritene, a fost numit episcop coadjutor al episcopului Ioan Ploscaru, Episcopul Eparhiei Lugojului. Consacrarea a avut loc la Blaj, la 8 septembrie 1994, prin punerea mâinilor IPS
Alexandru Mesian () [Corola-website/Science/303270_a_304599]
-
Episcopia Lugojului ca Episcop. După evenimentele din iarna anului 1989, este numit vicar general al Eparhiei Maramureșului. La 20 iulie 1994, prin decretul nr. 103 al Congregației pentru Bisericile Răsăritene, a fost numit episcop coadjutor al episcopului Ioan Ploscaru, Episcopul Eparhiei Lugojului. Consacrarea a avut loc la Blaj, la 8 septembrie 1994, prin punerea mâinilor IPS Lucian Mureșan, Mitropolitul Bisericii Române Unite cu Roma, asistat de către IPS George Guțiu, Arhiepiscop "ad-personam" de Cluj-Gherla și PS Ioan Ploscaru, Episcop de Lugoj. În
Alexandru Mesian () [Corola-website/Science/303270_a_304599]
-
vechii biserici construite la inceputul secolului al XIX-lea, a fost dată în folosință la 8 septembrie 1985 cu hramul Nașterea Maicii Domnului. La sfințirea acestei biserici a participat episcopul Romanului și Hușilor Eftimie Luca, precum și viitorul arhiereu vicar al eparhiei sus menționate și apoi episcop al Hușilor Ioachim Mareș, originar din satul Măgirești. De asemenea, tot atunci a fost inaugurat pe dealul bisericii Monumentul Eroilor căzuți în Primul Război Mondial. Ioachim al Hușilor a donat Bisericii atât casa părintească, cât
Comuna Măgirești, Bacău () [Corola-website/Science/300682_a_302011]
-
s-a remarcat în calitate de colaborator al mitropolitului Alexandru Todea, lucrând un timp în calitate de vicar general arhidiecezan. La data de 3 martie 1990 preotul George Guțiu a fost numit de către papa Ioan Paul al II-lea în funcția de episcop al Eparhiei de Cluj-Gherla, iar la data de 17 iunie 1990 a fost consacrat ca episcop, prin punerea mâinilor mitropolitului Alexandru Todea, asistat de episcopii sufragani Ioan Ploscaru al Lugojului și Lucian Mureșan al Maramureșului. Hirotonirea sa ca episcop a avut loc
George Guțiu () [Corola-website/Science/299297_a_300626]
-
dintre care sute de preoți îmbrăcați în odăjdii, călugări, călugărițe. Odată cu consacrarea, mitropolitul i-a trecut noului consacrat puterea ordinară de jurisdicție, care fusese deținută până atunci provizoriu de către Alexandru Todea, cu toate drepturile și îndatoririle ei. Ca și în eparhiile de Oradea și Maramureș, nici la Cluj nu a avut loc instalarea canonică a episcopului în catedrala eparhială, aceasta fiind ocupată în acel moment de către Biserica Ortodoxă Română. La 20 iulie 1994, ca o recunoaștere a meritelor sale deosebite în
George Guțiu () [Corola-website/Science/299297_a_300626]
-
a fost ales ca Arhiereu-Vicar al Episcopiei Râmnicului cu titlul „Slătineanul”. A fost recunoscut ca arhiereu prin Decretul nr.77 din 6 septembrie 1991 al Președintelui României, fiind hirotonit întru arhierie la 6 octombrie 1991. L-a ajutat în conducerea Eparhiei Râmnicului pe PS Episcop Gherasim Cristea, care era în vârstă. Începând din anul 2000, este referent pentru manuale de religie din cadrul Comisiei teologice și liturgice a Sf. Sinod, iar din 2003, este secretar al Comisiei speciale pentru canonizarea sfinților români
Irineu Popa () [Corola-website/Science/308641_a_309970]
-
biserici ortodoxe. Biserica Grădiștea, biserică parohială cu hramul „Sfinții Împărați Constantin și Elena„ - monument istoric - zidită în anul 1840 cu contribuția lui Constantin Pîrîianu, Matei Pîrîianu și alți. A fost reparată în anii 1859,1948, 1951 și 1964. ( Dumitru Sandu, Eparhia Râmnicului și Argeșului - monografie, Râmnicu - Vâlcea, 1976). Biserica Valea Grădiștei, biserică parohială cu hramul Sfinții Voievozi - monument istoric - a fost zidită în anul 1816 cu contribuția lui Popa Dumitrașcu, Niță Cumpănașu, Popa Radu și un boier din com. Livezi, Udrea
Grădiștea, Vâlcea () [Corola-website/Science/325299_a_326628]
-
măi josu. Aciastă lucrare sa început în anulu ... Ianuarie 29 și s'a terminat în anul 1889 Marte 10 în dzilele Maiestăți Salle Regelui Carol I și Reginei Elisabeta și s'a sfințit cu bine-cuvîntaria Sfinției Salle Părintelui Episcop al Eparhiei Rîmnicu Noului Severin D. D. Ghenadie. astă-dzi 13 Aprelie de Părintele Protoereu al judeciului P Cătărășanu. Preotu Biserici Ștefan Bălăcean. Cîntăreț Barbu Cojocariu. ... Dzugrav M. Stăiculescu C. Strehaia, C. Ciochiuțu."" O însemnare în betonul treptelor de la intrare sugerează că structura
Biserica de lemn din Butoiești () [Corola-website/Science/308652_a_309981]
-
anul 1845 pictura murală. Pisania ce se afla pe latura de sud a altarului avea menționat: „S-au zugrăvit acest sfânt altariu și fruntariu în zilele înălțatului împărat Ferdinand I, episcop al Ardealului de legea răsăriteană Vasile Moga și protopop eparhiei aceștia Iosif Bașa, paroh locului Nicolae Toma și un binefăcător de la Vidra de Sus, Gligorie Costan /.../ la anul Domnului 1845 august 15 zile“. Pe peretele de nord, a fost consemnat printre altele: „... s-au zugrăvit de Silaghi de la Abrud cu
Simion Silaghi Zugravu () [Corola-website/Science/326882_a_328211]
-
Țiț și Gordian au trăit în secolele al III-lea-al IV-lea, păstorind pe rând, Eparhia Tomisului, se pare până în jurul anilor 320-323, în timpul persecuțiilor împăratului Liciniu, cei doi fiind originari din Cappadocia. Ca episcop al Tomisului, Țiț a păstorit locuitorii din Dobrogea timp de mai mult de zece ani (probabil începând din anul 304), urmându
Tit și Gordian, episcopi ai Tomisului () [Corola-website/Science/319408_a_320737]
-
în biserică la acea dată. Istoricul Aurelian Sacerdoțeanu, într-un articol publicat în "Arhivele Olteniei" amintește și pe preotul Gheorghe printre ceilalți preoți care au făcut această biserică, acesta fiind menționat într-un pomelnic descoperit la biserica din Costești. În Eparhia Râmnicului și Argeșului, monografie, vol. ÎI, 1976, p. 896, se menționează că biserică parohiala "Sfântă Treime" cu pridvor adăugat și frescă originală datează de la 1732, ca și zidul de incinta. Biserică a fost refăcuta în 1869 și 1925.
Biserica „Intrarea în Biserică” din Bodești () [Corola-website/Science/319894_a_321223]
-
avut loc în Duminica Tomii, la 20 aprilie, în prezența delegatului mitropolitan Ioan Hannia. Revista "Federațiunea" a descris momentul instalării: Cu simțul său practic și realist, ca episcop, a pus bazele unei solide vieți bisericești, culturale și școlare în întreaga eparhie, fiind considerat al treilea ctitor al ei, după întemeietorul Isaia Diacovici și restauratorul Sinesie Jivanovici. Și-a început activitatea cu un lung șir de vizite canonice, desfășurate pe parcursul a mai multor ani, în parohiile diecezei. Până în anul 1878 a înmulțit
Ioan Mețianu () [Corola-website/Science/306955_a_308284]
-
În anul 1876 episcopia Aradului dispunea de 17 fundațiuni în Consistoriul arădean și 12 în cel orădean. Fondurile și fundațiile și-au sporit veniturile în așa fel, încât Episcopia Aradului era considerată la acea vreme una dintre cele mai bogate eparhii din cuprinsul Mitropoliei Transilvaniei. La 16 octombrie 1898 moare mitropolitul Miron Romanul și la 31 decembrie 1898 a fost ales ca mitropolit Ioan Mețianu. Plecarea din Arad a avut loc la 8 martie 1899. A sosit la Sibiu la 9
Ioan Mețianu () [Corola-website/Science/306955_a_308284]
-
(n. 10 decembrie 1970, Alba Iulia) este un cleric român unit, episcop eparhial al Eparhiei „Sfântul Vasile cel Mare” de București. A fost ales episcop la 20 iunie 2007 de sinodul Bisericii Române Unite cu Roma și confirmat de papa Benedict al XVI-lea la 27 octombrie 2007. A fost hirotonit episcop în data de
Mihai Frățilă () [Corola-website/Science/310847_a_312176]
-
unei ceremonii la care au participat peste 2.000 de persoane. La 29 mai 2014 episcopul „ a fost transferat din funcția de episcop titular de Nove și auxiliar de Alba Iulia și Făgăraș, în funcția de episcop eparhial al noii Eparhii „Sfântul Vasile cel Mare” de București.”
Mihai Frățilă () [Corola-website/Science/310847_a_312176]
-
ambele în 1945). Este tuns în monahism în Grecia sub numele religios de Vazken în anul 1943, fiind hirotonit ca ieromonah armean și ridicat la rangul de arhimandrit (Vardapet). După decesul arhiepiscopului Husik Zohrabian (23 octombrie 1942), Consiliul Eparhial al Eparhiei Armene îl numește, în ședința din noiembrie 1942 pe preotul Mampré Biberian în funcția de locțiitor de prelat al Eparhiei Armene din România. Acesta va gira interimatul funcției până la 28 noiembrie 1943, când postul va fi ocupat de arhimandritul . Levon-Garabet
Vazken Balgian () [Corola-website/Science/304666_a_305995]
-
ieromonah armean și ridicat la rangul de arhimandrit (Vardapet). După decesul arhiepiscopului Husik Zohrabian (23 octombrie 1942), Consiliul Eparhial al Eparhiei Armene îl numește, în ședința din noiembrie 1942 pe preotul Mampré Biberian în funcția de locțiitor de prelat al Eparhiei Armene din România. Acesta va gira interimatul funcției până la 28 noiembrie 1943, când postul va fi ocupat de arhimandritul . Levon-Garabet Balgian, profesor la școala armeană din București, a fost propus de către Consiliul Eparhial să fie pregătit pentru preluarea postul vacant
Vazken Balgian () [Corola-website/Science/304666_a_305995]
-
Acesta va gira interimatul funcției până la 28 noiembrie 1943, când postul va fi ocupat de arhimandritul . Levon-Garabet Balgian, profesor la școala armeană din București, a fost propus de către Consiliul Eparhial să fie pregătit pentru preluarea postul vacant de șef al Eparhiei Armene din România. Fiind în plin război, părintele Iknadios Kilimlian a propus ca profesorul Balgian să fie hirotonit la Atena unde păstorea arhiepiscopul Garabed Mazlimian, pe care îl cunoștea din anii când acesta era Arhimandrit misionar la bisericile armene din
Vazken Balgian () [Corola-website/Science/304666_a_305995]
-
Vazken Balgian (viitor catolicos de Ecimiadzin și patriarh suprem al tuturor armenilor) a petrecut la Mănăstirea Hagigadar o perioadă de pregătire canonică, fiind instruit de către preotul stavrofor Mampré Biberian (care gira din noiembrie 1942 funcția de locțiitor de prelat al Eparhiei Armene din România), care a stat cu el la Suceava și l-a ajutat la învățarea și aprofundarea Liturghiei și a regulilor Bisericii Armene. Ca urmare a acestei pregătiri teologice, la 28 noiembrie 1943, arhimandritul Vazken Balgian a fost numit
Vazken Balgian () [Corola-website/Science/304666_a_305995]
-
Vazken a fost ales în 1947 ca prelat al comunității Bisericii Armene din România. A făcut parte din conclavul care l-a ales pe catolicosul Gevorg al VI-lea la Ecimiadzin în iunie 1945. Ulterior este hirotonit ca episcop al Eparhiei Armeano-Gregoriene din România și Bulgaria în anul 1951. Catolicosul Gevorg al VI-lea a trecut la cele veșnice la 9 mai 1954. Episcopul Vazken este ales ca membru al Consiliul Spiritual Suprem de la Ecimiadzin în anul 1954. În același an
Vazken Balgian () [Corola-website/Science/304666_a_305995]
-
suedez de astăzi, Kungälv, acolo construind o cetate, care a păstrat particula Sfintei Cruci, primitită de la Balduin. În 1123 Sigurd va trimite cruciați în Småland împotriva păgânilor. În timpul domniei lui Sigurd, Norvegia a intrat în zeciuiala bisericii, a fost creată eparhia de Stavanger. Când regele Sigurd a murit în 1130, Magnus a devenit rege al Norvegiei, împreună cu unchiul său, Harald Gille. După patru ani de pace neliniștită, Magnus a început să se pregătească în mod deschid de război împotriva lui Harald
Dinastia Hardrada () [Corola-website/Science/331160_a_332489]
-
Numărul exact al mitropoliților care au condus Mitropolia Proilaviei nu este cunoscut cu exactitate. Unul din motive este acela că nu se știe data exactă a înființării eparhiei (vezi pe larg în introducerea articolului "Mitropolia Proilaviei"). Un al doilea motiv este faptul că nici până în prezent nu există o lucrare documentara, bazată pe cercetarea izvoarelor originale (arhiva mitropoliei, aflată probabil, în custodia Patriarhiei Ecumenice). Numele mitropoliților cunoscuți provin
Mitropoliții Proilaviei () [Corola-website/Science/308696_a_310025]
-
Până la descoperirea tomosului patriarhal din 1580 care îl menționează pe mitropolitul Gavriil, Nectarie era considerat că primul mitropolit Proilav, după cum arată istoricul Demostene Russo că „"mitropolia există și înainte de 1590 și probabil Nectarie n-a fost primul mitropolit al acestei eparhii"”. Antim I-ul este menționat în același act sinodal al Patriarhiei de Constantinopol, din mai 1590, prin care se înființează Patriarhia Rusiei, unde este menționat că „"Antim al Proilaviei"” Grigorie I-ul apare menționat pe la 1621, fără a exista totuși
Mitropoliții Proilaviei () [Corola-website/Science/308696_a_310025]
-
care fusese între 1668-1671 mitropolit al Proilaviei sub numele de Părtenie I-ul. Gherasim este exilat de către acesta în Chios. În 1676 a încercat din nou să ocupe tronul patriarhal dar a eșuat, fiind numit câteva luni mai târziu în eparhia Andros, unde rămâne până în 1678. Între 1678 și 1683 devine mitropolit de Paronaxia de unde va fi depus în 1683 prin acțiunea lui Dionisie al IV-lea "„Muselimul”" sau „"Seroglanul"”,(), cel care avea să moară și să fie înmormântat la mănăstirea
Mitropoliții Proilaviei () [Corola-website/Science/308696_a_310025]