2,052 matches
-
și simplu. Bineînțeles, au aflat cu toții. Și când s-a întâmplat asta, au spus că nu mai pot fi imparțială. Și că, în consecință, Statele Unite nu mai erau imparțiale. Negocierile au fost suspendate. Uri oftă. Și de aceea te-au exilat departe de munca ta. Ca să te pedepsească. Nu, nu chiar. Eu am făcut asta. M-am pedepsit singură. Încercă să-i dea ocazia să zâmbească, dar abia putea să-i vadă reacția: privirea îi era încețoșată de lacrimi. Faptul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
tiraj confidențial -, iar În 1965 o carte documentară, Histoire de Rennes-le-Château. Erau amândouă pe undeva prin casă, În rând cu acte de familie și Împreună cu alte hârtii aduse de bunicul, din Franța, În 1968. Așa am intrat În posesia documentelor exilate În România pentru a nu Încăpea În mâna cui nu trebuia. Atunci nu eram foarte lămurită de cine se temea Noel Corbu. Între timp, cred că am Înțeles, Însă pentru asta a fost nevoie să pierd câțiva ani buni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
asta frățini-său, și acesta asvîrli pe Genarul până în nori. Norii cerului înmărmuriră și se făcură palat sur și frumos - iar din două gene de nouri se vedea doi ochi albaștri ca cerul, ce răpezeau fulgere lungi. - Erau ochii Genarului exilat în împărăția aerului. Făt-Frumos domoli pasul calului, și așeză pe fată pe acela al tătîne-său. O zi încă și ajunseră în mândra cetate a împăratului. Lumea-l crezuse mort pe Făt-Frumos și de aceea, când se împrăștiă faima venirei lui
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
că, în ce privește capetele, cel mai bine e să le tai înainte de a începe să gândească, după aceea poate fi prea târziu. Primarul nu este regele acestui oraș încercuit, iar în ceea ce-l privește pe vizirul de interne, acesta s-a exilat de cealaltă parte a frontierei și se află, la această oră, în mod sigur, în ședință de lucru cu colaboratorii săi, vom afla cu care și pentru ce. De aceea, acest primar nu are nevoie să meargă deghizat cu barbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
relativ matinală la care se va face comunicarea, dar lucrătorii acestei instituții, au dat deja, în toată lunga ei istorie, suficiente dovezi de abnegație personală, de devotament față de cauza publică și de cel mai înalt patriotism, ca să nu fie acum exilați la condiția umilitoare de informatori de mâna a doua. Avem credința că, până la ora prevăzută pentru anunțata comunicare, încă mai este posibil să se ajungă la un acord care, fără să li se retragă colegilor noștri de la radioul public ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
până la sufocare de un munte tot mai greu de mașinării și bani. Cum mai putea omul să gândească în hărmălaia asta? Amândoi au vrut să iasă din joc. Thoreau s-a retras la periferia orașului Concord, prefăcându-se că se exilează în pădure, cu nici un alt motiv decât acela de a demonstra că se poate. Atâta vreme cât omul are curajul de a respinge ceea ce îi impune societatea, el își poate trăi viața în condițiile dictate de el însuși. Cu ce scop? Acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
în etern omenesc. Arta bruiază marele cântec de sirenă al indiferenței și al monotoniei umane. Artiștii sunt martirii unor cauze eterne. Spiritual, popoarele trăiesc din respirația elitelor. Vocația artistică poate fi mai devastatoare chiar decât dragostea. Feriți - vă de poeții exilați în critică. Arta are nevoie de publicul pe care nu - l poate forma decât școala. Datoria elitei spirituale e să sprijine înmugurirea viitoarelor valori. Literatura actuală are uneori o singură calitate : se găsește din belșug. Arta nu - i face nemuritori
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
nu - și propune să schimbe lumea este un rebut, o blasfemie. Debutanților le stă bine și când intră cu praștia în Olimp. Șansa talentului e să fie fecundat de o credință. Din luxoasele librării de altă dată, cartea a fost exilată pe tarabe. Când se apropie de pisc, arta devine rugăciune. Parcă prea mult sifon toarnă criticii contemporani în creațiile lor. Unii și - au consumat geniul modelând o oală, ori cioplind un fluier. Relația scriitor - critic seamănă uneori cu cea dintre
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
de rarități al lui Dickens. La Început, Rowe fusese indignat și uluit la gîndul că cineva Încercase să-l asasineze: crima era o specialitate a lui, o caracteristică personală, incompatibilă cu locuitorii acestei lumi patriarhale și pașnice din care fusese exilat și ai cărei reprezentanți tipici păreau să fie doamna Bellairs, cucoana cu pălăria pleoștită și pastorul Sinclair. Un criminal ar trebui să se simtă la adăpost de crime - mai ales de crimele unor astfel de oameni. Dar Rowe era și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
cînd e vorba de o simplă crimă“, Își spuse Rowe, zgîndărindu-și Încă o dată vechea rană și Întrebîndu-se ce avea să urmeze. Se gîndea - nu pentru prima oară - la Henry Wilcox cu un sentiment de regret. Unii oameni - Își spunea - se exilează de bunăvoie În deșert, dar credința lor În Dumnezeu le dă tăria să trăiască singuri. Timp de aproape zece ani, Rowe nu simțise nevoia de a avea prieteni, căci soția lui Însemnase totul pentru el, inclusiv prietenia. Se Întreba ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
de‑a face. Acești oameni fără conștiință politică și‑au realizat profitul meschin și egoist pe spinarea minorităților. Hans trântește totul la întâmplare pe bancheta din bucătărie și‑și aruncă pantofii din picioare. Încadrată de rama în care a fost exilată pentru următorii ani (atâta timp cât se mai gândește cineva la el), poza tatălui mort se holbează cu un optimism și o încredere nelalocul lor la forța făuritoare de istorie a oamenilor muncii, fără să poată participa la lupta de clasă. Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
mitici. Miticul autentic se revendică de la orașul în care trăiește de o generație. Ceilalți: prahovenii, oltenii, moldovenii, dobrogenii, dau bir cu fugiții la prima tornadă. Fug în provincii și se împăunează că ei locuiesc în capitală. Doar ardelenii se simt exilați în Mega Oraș, în Urbea Cașalotică - se lamentează toată viața după burgurile cu arhitectură imperială pe care au fost nevoiți să le părăsească. Îmi aminteam de răfuiala cu miticii a comparatistului Ovidiu Drimba: unde ai văzut tu în Ardeal să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
construiește, totuși, o platoșă de nepăsare - falsa cocoașă - pentru ca, la o privire superficială, să nu-i fie văzută vulnerabilitatea. Această artă poetică, în care se constituie întreaga carte, traduce, de aceea, neliniștile celui care se încrâncenează, ca toți bieții poeți exilați în lume, mai ales, într-un veac în care poezia, și literatura, în general, par a fi anacronice, să ducă visul creației mai departe: încerc acum să fac încolțirea într-un degetar, însă, adesea, îl traversează gândul-întrebare (retorică) dacă poemele
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
în vreme ce Katherine Mansfield duce o viață nomadă, călătorind în străinătate, încercând să își vindece boala de plămâni prin schimbarea climei, dar și mutându-se mereu dintr-o casă într-alta, în funcție de starea financiară a cuplului, Hortensia Papadat Bengescu se vede exilată în spațiul amorf al orașului de provincie, departe de evenimentele ce se petreceau în capitala culturală a Regatului. Într-o scrisoare adresată lui Garabet Ibrăileanu, mentorul său spiritual dinaintea întâlnirii decisive cu Eugen Lovinescu, scriitoarea afirmă: „Totdeauna am spus că
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
Osânda biruită înseamnă veșnicie întru Hristos! „Îmbrățișez pe toți din toată inima mea, pe voi care ați fost și sunteți necontenit umiliți, insultați, prigoniți și amenințați la fiecare moment pentru credința voastră legionară...” (Corneliu Zelea Codreanu). Veșnic osândiți, am fost exilați, oprimați, defăimați, întemnițați, exterminați în masă pentru a fi scoși din istorie, dar sufletele noastre au rămas mai tari decât piatra și oasele noastre, sfinte oseminte, lacrimi pentru cei ce ne vor căuta pentru a-și înnoi inima și a
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/816_a_1587]
-
un aer de pustnic sălbăticit, care a ieșit la gura peșterii. 21. Ultima oară l-am văzut pe "unchiul George" când avea nouăzeci de ani. Sătul să trăiască singur ― mătușa Terica murise demult, iar verii mei, Matei și Norița, se exilaseră amândoi ― vânduse cea mai mare parte a mobilierului din garsoniera unde locuia și se hotărâse să plece în Italia, la Norița, stabilită la Adria, o mică localitate aflată undeva lângă Rimini. Obținuse pașaportul și vizele, Norița sosise să-l ia
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
pat, într-o scandaloasă hârjoneală în trei, cu toridul actor american... Restul n-a durat prea mult. Articolul lui Hilary a dominat prima pagină a ziarului din ziua următoare, iar decizia Curții Supreme a fost redusă la un mic paragraf exilat într-ul colț din josul paginii. În seara aceea, Peter Eaves a invitat-o în oraș la cină. Din „Jurnalul lui Jennifer“, Harpers&Queen, decembrie 1984 O NUNTĂ ELEGANTĂ Sâmbătă după-amiază m-am dus la catedrala Saint Paul din Knightsbridge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
noastră de atunci nu mai urma să se repete vreodată, căci timpul avea să sufle peste toți și toate: dacă puneai urechea Îl auzeai Încremenind, stingînd locuri, oameni, zvonuri, Întîmplări. Pomul de Crăciun se afla În camera de la față, parcă exilat În ipocrizia oficială a relațiilor, cu oamenii puterii locale, pomul se numea Pom de Iarnă, pe care și ei, aproape toți, Îl aveau Împodobit În seara asta, dar nimeni din ei nu rostea cuvîntul Crăciun, se transmitea astfel continuarea unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
irepresibilă, sfîșietoare, cu surdină, a unei muzici de port fără viitor recuperabil, unde se Întîlnesc fado-ul local mai Încărcat de tristețe decît cel lisabonez, În dialect exotic cu tangoul marinarilor argentinieni, dramatismul gen Edith Piaf adus de francezi alcoolici exilați, L’acordeoniste, padam, padam, Milord, și blues-ul nocturn al ultimilor americani coborînd pe țărm cu King Oliver, Scott Fitzgerald și Ben Webster În buzunare, povestind printre sticle de whisky că, demult, un ziarist a sugerat casei de discuri care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
nouă. Autoarea face o remarcă generală pentru toți trimișii din țară că „nici unul nu se uită în ochii interlocutorului ca să nu li se ghicească gândul.” După invazia Cehoslovaciei din 21 august 1968 se trezește reacția rezistenței sovietice de la Moscova. Sovieticii exilează oponenții în cap cu Soljenițîn, astfel că se îngroașă rândul protestatarilor din est, iar intelectualitatea vestică observă că socialismul dorit de ei este o enciclopedie de minciuni. Se combate socialismul pentru că „minte când promite și terorizează când ajunge la putere
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
viață, mai bine moartea, ca ceilalți băieți ai noștri pe care i-au împușcat la Chișinău (pag. 122, 123). Unii oameni au fost informatori, ajungând să-și înfunde în pușcării chiar rude apropiate, fără a mai vorbi de oameni obișnuiți. Exilați pe meleaguri atât de aspre și inospitaliere, munceau în condiții de cruntă mizerie, de lipsuri majore și de boli din cauza cărora mureau copii cu zile, la fel și bătrâni bolnavi (pag. 137). Doar pentru a fi exterminați au fost ridicați
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
repede și scurt pe lângă niște fripturi senzaționale de miel și cotlete de vițel și, cu un efort de voință, am virat pe lângă porția de pizza cu roșii uscate la soare și brânză de capră (care se lăfăia pe o măsuță exilată Într-un colț al Încăperii, pe care toată lumea Îl numea „Colțul Hidrocarburilor“ă. Nu mi-a fost la fel de ușor să navighez pe lângă la pièce de résistence a sălii, și anume barul cu salate (cunoscut sub numele „Verdețuri“, adică: „Ne vedem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
nu fusese gelos În ziua aceea, la Starbucks, când Își bătuse joc de Philip. Simțindu-mă din ce În ce mai ridicolă cu fiecare clipă ce trecea, m-am Îmbrăcat rapid Într-unul dintre costumele mele cu pantaloni vechi, bleumarin, de bancă, care fuseseră exilate În fundul dulapului și n-am Întârziat nici o secundă În plus față de cât era necesar ca să-mi usuc părul și să aplic un strat subțire de fond de ten. Până am ajuns la Four Seasons, aproape că reușisem să mă conving
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
Valens, arian convins, aflat la Tomis în drum spre Constantinopol, încearcă să-i convertească pe locuitorii cetății la arianism. Are loc chiar o înfruntare cu episcopul Tomisului, Bretanion, după istoricul ecleziastic Sozomenos. Impresionat neplăcut de atitudinea episcopului, Valens l-a exilat pentru o vreme, apoi l-a repus în scaun. Aici existau mai multe basilici creștine. După martirizarea Sf. Sava Gotul, în nordul Dunării, în 372, Sf. Vasile, arhiepiscopul Caesareii (Capadocia), a cerut osemintele acestuia lui Iunius Soranus, "dux Scythiae". Dar
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
și de organizare pe care trebuie să le avem în vedere. De pildă, arianismul, în prima jumătate a secolului al IV-lea, este un fenomen sud-est european, ce își exercită influența în zonă, să nu uităm că Arie a fost exilat la Dunăre, iar Audius (adept al său) în Sciția, soboarele ariene sunt convocate la Serdica și Sirmium. Fierberea produsă de arianism a contribuit și ea să imprime o viață latină, fiindcă era o credință populară a acestor regiuni. Dar alături de
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]