7,215 matches
-
și de cercetat, fiind o lume a noastră, palpabilă prin cogito. Concluzii Bucla modernă a imaginarului Imaginarul este ciclic, existând după perioade de cenzură și puritate metodică, perioade de dezvoltare ale unei componente raționale a acestuia și perioade în care imaginarul pulsional domină. După o astfel de perioadă este necesară o nouă cenzură astfel încât să se realizeze o reîntoarcere spre simplitatea imaginii și a potențialității maxime. În această lucrare am încercat să surprindem un astfel de ciclu imaginar, început odată cu decăderea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
nouă cenzură astfel încât să se realizeze o reîntoarcere spre simplitatea imaginii și a potențialității maxime. În această lucrare am încercat să surprindem un astfel de ciclu imaginar, început odată cu decăderea Imperiului Roman, descriind în detaliu perioada de cenzură a vechiului imaginar, cel renascentist și construcția de după aceasta, la începutul modernității. În perioada de început a secolului al XVII-lea imaginarul științific care se dezvoltă este doar în formă incipientă. La început sunt anunțate metodele ce urmează a fi dezvoltate și drumul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
încercat să surprindem un astfel de ciclu imaginar, început odată cu decăderea Imperiului Roman, descriind în detaliu perioada de cenzură a vechiului imaginar, cel renascentist și construcția de după aceasta, la începutul modernității. În perioada de început a secolului al XVII-lea imaginarul științific care se dezvoltă este doar în formă incipientă. La început sunt anunțate metodele ce urmează a fi dezvoltate și drumul ce trebuie parcurs. Acestea pot fi sintetizate în următoarele principii: trebuie să existe o legătură strânsă între imaginea asupra
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
parcurs. Acestea pot fi sintetizate în următoarele principii: trebuie să existe o legătură strânsă între imaginea asupra lumii și imediat, trebuie să existe o raționalitate a discursului și dezvoltarea unei pragmatici a științei. Pe baza acestor principii modernitatea dezvoltă un imaginar științific rațional prin analiza în detaliu a i-mediatului: În ultimele trei secole de dezvoltarea a științelor moderne ale naturii - de la cca. 1600 până în urmă cu o generație - au fost supuse examinării oamenilor de știință toate aspectele lumii naturale: stelele
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
celei cuantice viziunea asupra lumii se modifică schimbându-se inclusiv metodologia: "Știința secolului al XX-lea, spre deosebire de știința secolelor anterioare, se cramponează mai puțin de explicația fenomenelor cu ajutorul reprezentărilor cauzale mecaniciste, rigide"5. Ea ar reprezenta etapa post-dogmatică încercând cenzurarea imaginarului dezvoltat până în acest moment. Dacă construcția imaginarului științific modern s-a realizat pe baza cenzurii celorlalte imagini în momentul de maxim al acestuia se încearcă și cenzura lui, pentru a se propaga și alte imagini. Acest demers a fost numit
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
schimbându-se inclusiv metodologia: "Știința secolului al XX-lea, spre deosebire de știința secolelor anterioare, se cramponează mai puțin de explicația fenomenelor cu ajutorul reprezentărilor cauzale mecaniciste, rigide"5. Ea ar reprezenta etapa post-dogmatică încercând cenzurarea imaginarului dezvoltat până în acest moment. Dacă construcția imaginarului științific modern s-a realizat pe baza cenzurii celorlalte imagini în momentul de maxim al acestuia se încearcă și cenzura lui, pentru a se propaga și alte imagini. Acest demers a fost numit postmodernism. Scopul său a fost printre altele
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
susține că știința își joacă propriul joc și este incapabilă să le legitimeze pe celelalte"6. Incapacitatea aceasta a determinat un nou mod de a reprezenta lumea prin care s-au introdus noi forme de cunoaștere pentru același tip de imaginar. "Mai întâi, cunoașterea științifică nu se suprapune cu întreaga cunoașterea: ea a fost dintotdeauna în exces, în competiție, în conflict cu un alt tip de cunoaștere, pe care o vom numi, simplificat, narativă (...)"7. Astfel putem urmări tendința de cenzură
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de postmodern a servit, mai mult rău decât bine, dacă mă gândesc la rezultate, pentru a desemna ceva din această transformare"9, vom folosi termenul postmodernism pentru a desemna totalitatea de transformări de la nivel teoretic prin care se încearcă schimbarea imaginarului 10 modern cu o nouă imaginea asupra lumii. Cu toate că discursul despre știință s-a modificat, aceasta își păstrează rolul său, dar, numai prin conștientizarea propriilor limite. Epistemologia are rolul de a identifica noile limite ale științei și prin aceasta ea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
un semnal de alarmă. Aflându-ne între ideile de epistemologie postmodernă sau post epistemologie ne gândim dacă modalitatea de a vedea lumea specifică celei de-a doua jumătăți a secolului XX este o nouă paradigmă 21 (o nouă formă de imaginar) sau doar o dezvoltare a vechii paradigme (atingerea unei stări de maxim imagistic). Trecerea de la valorile 22 specifice perioadei moderne, adevăr, obiectivitate, raționalitate, la cele complementare atribuite postmodernismului, credințele, subiectivitate, stilul comunității științifice, poate reprezenta atât o perioadă de cenzură
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
atingerea unei stări de maxim imagistic). Trecerea de la valorile 22 specifice perioadei moderne, adevăr, obiectivitate, raționalitate, la cele complementare atribuite postmodernismului, credințele, subiectivitate, stilul comunității științifice, poate reprezenta atât o perioadă de cenzură, dar și una de complementaritate la nivelul imaginarului descris anterior. Structurile aparent de opoziție pot fi doar forme de completare a unei imagini/paradigme. Valorile identificate ale celor două perioade corespunzătoare, cea modernă (epistemică) și cea postmodernă (post epistemică), arată o complementaritate a celor două perioade. Nu putem
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
paradigme. Valorile identificate ale celor două perioade corespunzătoare, cea modernă (epistemică) și cea postmodernă (post epistemică), arată o complementaritate a celor două perioade. Nu putem considera că există o ruptură între ele, ci mai degrabă un transfer de la real spre imaginar, transfer specific unei plinătăți de imagine. Momentul de dezvoltare aduce la un moment dat după sine o stare de preaplin imagistic: acesta este reprezentat de postmodernism. La nivelul epistemologiei, transformările au venit să completeze imaginea modernă. Toate noutățile sunt datorate
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
parte, susține ineficiența științei moderne și tendința acesteia spre fragmentare, criticând modul în care știința își consideră teoriile drept realități, în partea a doua susține teoria rheomod-ului, folosind tocmai instrumentele criticate mai înainte. Postmodernitatea transferă discursul științific de la real la imaginar, dar se ferește de elementele ce țin de ludic. Universul postmodern este unul "serios". Tocmai de aceea, din întreg discursul susținut până acum am eliminat un element important: descoperirile din domeniul informaticii care aduc ideea de realitate la un nivel
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
XVII-lea astăzi el atins maximul posibil și se pregătește o cenzură a acestuia. Acțiunile de cenzură descrise din care am putea să amintim lucrările lui Lyotard, David Bohm sau Feyerabend nu fac altceva decât să dezvolte și mai mult imaginarul pulsional al noii perioade. Urmează o perioadă de cenzură. Când și cum nu putem spune, dar putem preciza că perioada pulsională a imaginarului a ajuns la cea mai amplă dezvoltare cunoscută. Dar chiar dacă putem să urmărim aceste cicluri de imagine
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
amintim lucrările lui Lyotard, David Bohm sau Feyerabend nu fac altceva decât să dezvolte și mai mult imaginarul pulsional al noii perioade. Urmează o perioadă de cenzură. Când și cum nu putem spune, dar putem preciza că perioada pulsională a imaginarului a ajuns la cea mai amplă dezvoltare cunoscută. Dar chiar dacă putem să urmărim aceste cicluri de imagine și putem anticipa dezvoltarea unei anumite perioade, tot nu putem să anticipăm când și modalitățile prin care se dezvoltă sau cenzurează imaginarul. Bibliografie
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
a imaginarului a ajuns la cea mai amplă dezvoltare cunoscută. Dar chiar dacă putem să urmărim aceste cicluri de imagine și putem anticipa dezvoltarea unei anumite perioade, tot nu putem să anticipăm când și modalitățile prin care se dezvoltă sau cenzurează imaginarul. Bibliografie ***Antologia della filosofia italiana, București 1957. *** Biblia, Editura Institutului Biblic și de Misiune Ortodoxă, 2008. *** Dicționarul explicativ al limbii române, Editura Univers Enciclopedic, București 1998. *** Patericul, Editura Episcopiei Ortodoxe Române Alba Iulia, 1993, *** Texte care au zguduit lumea, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
1984. Baus, Karl, From the Apostolic Community to Constantine, Burn & Oates, Londra, 1980. Benan, Bryan, The Real Francis Bacon, Centaur Press, Londra, 1960. Bohm, David, Plenitudinea lumii și ordinea ei, Editura Humanitas, București, 1995. Boia, Lucian, Pentru o istorie a imaginarului, Editura Humanitas, București, 2000. Bonardel, Francoise, Filosofia alchimiei, Editura Polirom, 2000. Bonaventura, Intinerariul minții în Dumnezeu, Editura Științifică, București 1994. Botez, Angela, "Postmodernismul și epistemologia sa", în Revista de Filosofie, nr. 4 (iulie august), 1994. Braudel, Fernard, Timpul lumii, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
s Cipher in so Called Shakespeare's Plays, Chicago, R. S. Peale & Co, 1888. Dumitriu, Anton, Istoria logicii, vol. II, Editura Tehnică, București, 1995. Dumitriu, Anton, Istoria logicii, vol. III , Ed. Tehnică, București, 1997. Durand, Gilbert, Aventurile imaginii: Imaginația simbolică. Imaginarul, Editura Nemira, București, 1999. Eco, Umbero, Pendulul lui Foucault, vol. II, Editura Pontica, Constanța, 1991. Eco, Umberto, Numele trandafirului, Editura Hyperion, Chișnău, 1994. Eliade, Mircea, Imagini și simboluri, Editura Humanitas, București, 1994. Ellul, Jacques, Histoire des institutios. Le moyen Age
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
București, 1997. Kuhn, Thomas, Structura revoluțiilor științifice, Editura Humanitas, București, 1990. Lalalande, Andre, Vocabulaire technique et critique de la philosophie, Presses Universitaires de France, Paris, 1926. Lazarev, Viktor, Originile Renașterii italiene: Quattrocento-ul timpuriu, Editura Meridiane, București, 1985. Le Goff, Jacques, Imaginarul medieval, Editura Meridiane, București, 1991. Le Goff, Jacques, Intelectualii în Evul Mediu, Editura Meridiane, București, 1994. Lucretiu, Poemul naturii, Editura Minerva, București, 1981. Luther, Martin, Scrieri, Vol. I, Editura Logos, Cluj-Napoca, 2003. Lyotard, Jean-Francois,Condiția postmodernă. Raport asupra cunoașterii, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
moderne", în Symposion, Tome III, nr. 2, 2005. Sîmbotin, Dan, " Forma baconiana - trecerea de la cauzalitatea aristotelica la legea științifică moderna" publicat în Studii si cercetări din domeniul Științelor socio-umane, tome 10, Editura Argonaut, Cluj-Napoca, 2002. Sîmbotin, Dan, "Fracis Bacon - cenzura imaginarului științific. Teoria idolilor", Revista de filosofie, Tome XLVIII, nr. 5-6, Romanian Academy, 2001. Sîmbotin, Dan, "From Logos to Cogito, Perspective on Human in metaphysical Cartesian Reform", în Teodor Dima, Cornelia Gășpărel, Dan Gabriel Sîmbotin (coord.), Rethinking Politics for the Knowledge
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
2001. Sîmbotin, Dan, "From Logos to Cogito, Perspective on Human in metaphysical Cartesian Reform", în Teodor Dima, Cornelia Gășpărel, Dan Gabriel Sîmbotin (coord.), Rethinking Politics for the Knowledge Society, Editura Institutul European, 2013. Sîmbotin, Dan, "Metafora și componenta pulsională a imaginarului Renașterii", în Symposion, Tome IV, nr. 1 (7), 2007. Sîmbotin, Dan, " Pregătirea imaginii despre lume pentru științele moderne", în Idei si valori perene în stiintele socio-umane, tome IX, Argonaut, Cluj-Napoca, 2004. Sîmbotin, Dan, "Renașterea între fantastic și rațional", în Symposion
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
în știință", în Symposion, tome I, nr. 2, Romanian Academy, Iași, 2003. Sîmbotin, Dan, "Science Unity in between Necesity and Research Policy", în European Journal of Science and Theology, Tome 8, nr. 3, septembrie, 2012. Sîmbotin, Dan, "Scolastica și raționalitatea imaginarului medieval", în Symposion, Tome III, nr. 1, Editura Academiei, 2005. Sîmbotin, Dan, De imitatione Dei, Editura Paideea, București, 2004. Stephen, M. Kosslyn, Image and Brain. The Resolution of Imagery Data, Massachusetts Institute of Technology, Cambridge, 1995. Stoianov, Yuri, Tradiția ascunsă
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
forme al căror sens este asemănător: i-mediat, atunci când dorim să subliniem legătura directă fără intermediar între noi și mediu și cel de imediat atunci când considerăm că această subliniere nu este absolut necesară. 1 Gilbert Durand, Aventurile imaginii: Imaginația simbolică. Imaginarul, Editura Nemira, București, 1999, p.125. 2 Chiar și termenul imaginație are drept rădăcină cuvântul imagine, dar datorită unei îndepărtări parțiale de sensul inițial, sensul imaginației a fost dezvoltat într-o relație de sinonimie aproape perfectă cu cel de fantezie
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
p. 255. 11 Mircea Eliade, Imagini și simboluri, Editura Humanitas, București, 1994, p.15. 12 Ibidem, p. 19. 13 Ioan Petru Culianu, Eros și magie în Renaștere, Editura Nemira, București, 1994, p. 16. 14 Lucian Boia, Pentru o istorie a imaginarului, Editura Humanitas, București, 2000, p. 26. 15 Stephen, M. Kosslyn, Image and Brain. The Resolution of Imagery Data, Massachusetts Institute of Technology, Cambridge, 1995, pp. 1-5. 16 Imaginarul tenebros este pus în antiteză cu cel luminos și se referă la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Nemira, București, 1994, p. 16. 14 Lucian Boia, Pentru o istorie a imaginarului, Editura Humanitas, București, 2000, p. 26. 15 Stephen, M. Kosslyn, Image and Brain. The Resolution of Imagery Data, Massachusetts Institute of Technology, Cambridge, 1995, pp. 1-5. 16 Imaginarul tenebros este pus în antiteză cu cel luminos și se referă la imaginile inconștiente, profunde și dezvoltările derivate din acestea, indiferent de domeniile în care se manifestă. 17 Cel elocvent exemplu privind nevoia de imagine este reprezentat de dezvoltare pe
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
legătura dintre fantasticul oficial specific religiei și componentele populare ale acestuia. Ideea fundamentală este că, astfel de spații dezvoltă o componentă fantastică specifică fiecărei părți a populației, indiferent de statutul social. În anumite condiții se dezvoltă o componentă pozitivă a imaginarului ca putere (astfel este cazul pustnicilor), dar și una negativă ca a sursă ispitei (Jacques Le Goff, Imaginarul medieval, Editura Meridiane, București, 1991, pp. 96-117). 12 Jacques Le Goff, Imaginarul medieval, Editura Meridiane, București, 1991, p. 158. 13 Ibidem, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]