2,391 matches
-
destul pentru o băutură și bacșiș. Când o să-mi dai înapoi banii ăia pe care mi-i datorezi? — Curând, am răspuns eu simțindu-mă cam aiurea. în ultima vreme, Brigit devenise ciudat de zgârcită. —Asta-mi spui tot timpul, a mormăit ea. —Of, te rog, am implorat-o eu, nu-mi mai strica bucuria și hai să ieșim. Mi-a ajuns toată săptămâna asta în care ne-am jucat de-a „Hai să ne prefacem că tocmai l-am întâlnit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în transele alea catatonice, dar nu mai fusese niciodată în halul ăla. Luke a dat din cap. Tot pentru Brigit, a zis ea cu voce îngroșată în timp ce strângea cutia în brațe. Toată lumea o urmărea cu sufletul la gură. —Bun, a mormăit ea. Tot pentru biata Brigit. Toți trei am urmărit-o, în tăcere, cum încerca să pășească. —Lingură, a bolborosit, împleticindu-se către bucătărie. Mănânc. Mă simt mai bine. După care s-a oprit. Nu, nu e nevoie. Mănânc oricum. Fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cu brânză sau pariază banii pe care-i câștigă într-o lună pe un atu care n-are nici o șansă de câștig. Tot ceea ce aflasem până atunci mi se păruse fascinant, așa că mi-am exprimat adeziunea dând din cap și mormăind aprobator. Dacă aș fi purtat ochelari, mi i-aș fi dat jos de la ochi și i-aș fi bălăngănit ținându-i de-un singur braț. Asta până când am realizat, din senin, că nici eu nu mai ajunsesem la dentist de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
apelezi la droguri. —Of, pentru numele lui Dumnezeu! am bolborosit eu printre dinți. Chiar dacă Margot, una dintre asistente, a mers cu mine, toți pacienții m-au invidiat. —O să încerci SĂ EVADEZI? a vrut să știe Don. Sigur că da, am mormăit eu cu mâna la falca umflată. —O să trimită leoparzii să te caute, mi-a amintit Mike. Da, dar dacă se ascunde în râu, leoparzii o să-i piardă mirosul, ne-a atras atenția Barry. Davy s-a apropiat sfios de mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Eu mă întrebam cum de puteau să poarte hainele alea din blugi pe căldura aia. De fapt, mă întrebam cum de puteau suporta atâta păr pe ei pe căldura aia. Am ajuns acasă, băiete, a zis Shake. —Slavă dracului, a mormăit Gaz, după care și-a pus dosul palmei pe frunte, ca o fată bătrână din epoca victoriană care i-a văzut puța unui bărbat și era pe punctul să leșine. Pleoapele lui Gaz au clipit de vreo câteva ori, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
O cunoșteam și pe ea. O mai văzusem cu siguranță. Poate că nu vorbisem cu ea, dar o știam după figură. Sigur că nu putea să fie... Nu, era imposibil să fie... Ce făcusem ca să merit asta...? — Bună, Brigit, am mormăit cu buzele înțepenite. Brigit era la fel de neprietenoasă ca și Luke. N-a zis decât: — Neața. Am simțit că mor de frică. M-am întors către Mike și către ceilalți pacienți, închipuindu-mi prostește că trebuia să-i prezint pe toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
birocratul-chimist sau mai precis chimistul-birocrat numit, nu din vina lui, Funeriu și ce mai contează cum, nu reușesc să-i dea ca lumea de cap. Numai ungurul Marko Bela după ce a citit, probabil i-a plăcut ce scrie acolo, a mormăit un scurt Ighen și i-a pus pe toți pe jar să iasă legea mai repede, fiindcă se pare că în seara cu pricina Băsescu trăsese la măsea palinka ungurească și s-a gândit că mare păcat ar fi fost
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
fi de mare, o persoană care să aibă cele două calități alăturate la modul armonios așa cum le are doar el. O spune ferm, și nu dă drept la replică nimănui. Doar de undeva, parcă-l aud pe polițaiul Pristanda cum mormăie, ca pentru el: „Curat genial”, coane Fănică. Rezon! Peisaj cu Ceaușescu În anul 1965 eram elev la Liceul Agricol din Iași, liceu care-și avea sediul aproape de Stațiunea Experimentală Hortiviticolă. Era aproape de casa lui Bădărău (cel care fusese poreclit vulturul
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
vor stabili prin lege că aerul curat se va vinde la pungă, sterilizat și cu ștampilă de valabilitate. Parcă văd cum un cunoscut de-al meu, bine uns portocaliu, deși nu lasă să se vadă asta, mustăcește iar împotriva mea, mormăind în barbă: „uite dom’le, că iar se ia de cei geniali, democrați și curați, iar pe comuniști îi lasă în pace”. „Comuniștii” pentru dromaderul acesta, de altfel școlit pe la facultăți, sunt toți cei care nu au culoarea galbenă sau
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
de vedere civic, dorm pe ei ca moșnegii senili. Dar ți-ai găsit! Aceștia, tot moțăind, deschid precum găinile, numai un ochi și se uită la cel care îi privește, din motive obiective, tot cu un ochi destul de câș, apoi mormăie ca pentru ei: „Iar ne jupoaie de vii ăsta! Dar Domnul a dat, Domnul a luat, fie numele Domnului lăudat!”. Și se culcă la loc, și dorm, și dorm, iar cheliosul, precum zmeul din poveste, îi jumulește așa cum vrea
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
îi copleșiseră cu darurile, iar socrul ținu să îi atragă atenția ginerelui că nu uitase de damigeana promisă. La biserică, protagonistul principal se zbătuse și țipase ca din gură de șarpe când preotul îl băgase în cristelniță. No, așa dragă, mormăia Pop pe sub mustață, fă gălăgie! Începeam să cred că nu ai glas. Arată-le că ești din familia noastră! Maria îi dădea ghionturi încercând, fără rezultat, să-l facă să tacă. Imediat ce preotul îl scosese din apă și îl trecuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mare și bătătorită. Pentru chestia asta cred că merităm amândoi încă o țigară și pe urmă, fuga marș la culcare, adică eu, pentru că tu ești la tine în cameră, băiete. S-a făcut târziu și mâine, vreau să spun azi, mormăi el printre buze, privind la ceas, este o nouă zi de muncă. Așa ajunsese colaboratorul, ori poate angajatul lui Simion Pop, șeful secției din Baia de Sus. Lui Cristi îi plăcea mai mult prima variantă. De dimineață se trezise bucuros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
și altfel decât cu viteză și viraje luate pe două roți. Acum că văzurăm că mașina nu avu nici o defecțiune la motor, suntem în mare încurcătură. Ce părere aveți, domnule inspector? Și cam ce părere ai vrea tu să am? mormăi morocănos Cristian. N-am nici cea mai vagă idee deocamdată. Suntem în plină anchetă. Până ce nu terminăm investigația nu pot și nici nu vreau să mă pronunț. Am înțeles, dar o ipoteză tot trebuie să avem. Nu-i așa? Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
din cap, șoptind încet în barbă. Cu cine te cerți, agent? întrebă Toma fără să-și ia ochii de pe geam. Ordonați? Dacă ai ceva de spus, vorbește cu voce tare! îl îndemnă Cristi tot fără să-l privească. Nu mai mormăi ca un urs la știubeiul cu miere. Mă scuzați, domnule inspector! tresări Vasilică. Mă gândeam cu voce tare. Nu-mi dădui seama că mă auziți. Văzând că Pohoață tace, Cristian îl îndemnă din nou: Hai, dă-i drumul! Spune, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Toma. Hai, gata! spuse Cristian. Am plecat. Mai poftiți pe la noi! spuse iarăși Maricel zâmbind complice. Și, fiți fără teamă, sunt mut. Nu scot o vorbă, pe cuvânt de onoare! Secretul dumneavoastră e în siguranță, nu mai știe nimeni. Îhm, mormăi Cristi în barbă, numai toată Baia de Sus și poate și vreo câteva localități învecinate. Ieși grăbit afară și se îndreptă spre secția de poliție. Trebuia să afle de acolo detalii cu privire la dispariția puradelului din șatra de zlătari. 8 Așezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
n-o să putem face mare lucru. Pentru treaba asta e nevoie de mai mulți oameni care să scotocească zona. De dimineață, Cristi sosise la secție cu mașina lui și îl luase pe tânărul agent la o cercetare pe teren. Pop mormăise ceva în barbă când îi spusese ce are de gând să facă și se opusese vehement. Cristi încercase să-i spună că vrea să stabilească odată pentru totdeauna condițiile dispariției șoferului de camion. Cuvântul dispariție se dovedise a avea puteri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
persoane reale și apoi, să poți tu să-ți duci la capăt investigația. Să nu te oprească bariere de orice natură. Îhî, pricepui, spuse Vasilică, dar de ce n-aș putea să-mi duc la capăt investigația? N-ai înțeles nimic, mormăi Cristian. Uite de ce, adăugă el apoi cu voce tare, să presupunem că ipoteza ta sună cam așa: pământul s-a deschis și a înghițit bicicleta, aceasta căzând acolo și fiind mistuită de flăcările iadului? Ia să vedem! Cum e ipoteza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
face să nu fie singur. Insistase însă să nu-l ia pe Pohoață, iar Ileana îi spusese și ea că nici Vasilică nu era din partea locului. Blestemul se referea numai la străini, neafectându-i și pe localnici. Doamne, ce încâlceală! mormăi Cristi în gând. Îl contraria treaba asta cu străinii. Totdeauna aceștia nu au fost văzuți cu ochi buni. Peste tot, localnicii îi acuză de toate relele ce li se întâmplă. E mai ușor să dai vina pe cineva care e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lui și să se fi întors la locul său de veghe. Însă lângă foc nu se vedea țipenie de om, flăcările mai scăzuseră puțin în intensitate dar continuau să lucească jucăușe în vatră. Aha, deci încă vrei să ne jucăm, mormăi Strugurel pe sub mustață. Bine, să ne jucăm atunci! Privi atent peste tot, sperând să-l vadă pe vărul său ascuns undeva în spatele unui copac ori după vreun tufiș. Nu reuși să-l descopere, așa încât se hotărî să extindă aria cercetărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
este vorba de un mic seism pentru că tremurul încetase și acum nu mai simțea vibrația aceea. E bestia, spuse bătrânul, ne-a simțit. Se răsuci apoi pe călcâie și porni mai departe. Un zâmbet i se așternuse pe față, în timp ce mormăia în barbă numai pentru dânsul, astfel încât să nu-l audă inspectorul: Văd că domnița nu s-a înșelat, încep să cred că s-ar putea să scoatem un paznic bun din tine. Dincolo de râpă, se afla o porțiune mică, lipsită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în mânecă, să vadă ce se întâmplă și să experimenteze el însuși toate lucrurile noi pe care le aflase. Deocamdată nu știa cum urma să se folosească de acest avantaj, dar la asta se va gândi mai târziu. No, așa! mormăi moșneagul în barbă. Nu mă așteptam la una ca asta, băiete. Va trebui să mai lucrăm la asta. Spune-mi, ce ar fi trebuit să se întâmple? întrebă Toma. Toiagul, adăugă el, văzând că Moș Calistrat îl privește întrebător, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
e la adăpost, adăugă el, văzând că bătrânul iar nu e de acord să facă ce îi cerea, mă bazez pe tine. Nemulțumit, dar totodată pătruns de importanța misiunii pe care o primise, Calistrat se lăsă înduplecat și se îndepărtă mormăind. Imediat ce dispăru după colț, Cristian Toma se apucă de treabă. Strânse mănunchi cele cinci capete de fitil și le legă laolaltă. Pentru o clipă îi veni ideea că ar fi fost bine să declanșeze exploziile cu un oarecare defazaj între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe acolo de multă vreme. Cu excepția unei cabane putrezite din lemn, nu se vedea nici o urmă de om. Acesta era un semn bun, aurul nu fusese extras de nimeni. Desigur, dacă exista aur acolo, nu se putuse abține Boris să mormăie în surdină. În orice caz, trebuia să recunoască că aspectul zonei îl încurajase chiar și pe el să spere că poate vor descoperi ceva care să schimbe situația. Noroc că versantul respectiv făcea și el parte din concesiunea Pinforest-ului, numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Va trebui să stea cineva sus, acolo, într-o mașină, eu cred că aș fi cel mai nimerit, care să declanșeze mecanismul, imediat ce duhul intră în cutie. Mihailovici examina desenele cu foarte mare atenție, urmărind explicațiile lui Godunov. Pare interesant, mormăi el, preocupat. Nu prea înțeleg eu mare lucru de aici, dar cred că va funcționa. Iată cum am plănuit că va trebui să acționăm! spuse Boris. După ce construim dispozitivul, îl ducem sus pe platou, chiar lângă intrarea în peșteră. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
decât să așteptăm căderea serii ca să iasă bestia din grotă. Cineva va trebui să aștepte acolo, ca să observe când intră arătarea în capcană și să închidă imediat capacul după ea. Simplu, nu-i așa? Hm, foarte simplu la prima vedere, mormăi Vlad, dând din cap. Mai este însă un detaliu la care nu știu dacă te-ai gândit, cum faci ca duhul să nu plece de nebun la vânătoare ci să intre în capcana pregătită de noi? Asta chiar că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]