2,052 matches
-
războinicii începură să introducă nisip încins prin singura gaură ce rămăsese în capul gol: cea a gâtului. Sub efectul nisipului, porii se deschiseră și pielea începu să transpire, lăsând să cadă picături de grăsime. Luară, atunci, cu ajutorul unor frunze de palmier, pietrele încinse și începură să „calce“ delicat fețele, încercând să nu formeze riduri și ca obrazul să păstreze trăsăturile originale. Un miros dezgustător a carne friptă se întinse prin tot satul, dar nimeni nu făcu nici un gest, nici măcar nu păreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
învelit pe pământ și se dădu puțin la o parte. Oamenii se îngrămădiră în jurul lui și cel mai hotărât, unul dintre muncitorii care era poate de categorie superioară, deși nimic nu indica acest lucru, desfăcu pachetul. Când ultima frunză de palmier fu dată la o parte, scoase un țipăt și se îndepărtă dintr-o săritură... — P...da mă-sii...! Toți îl imitară instinctiv, deși majoritatea nu avu timp nici măcar să distingă ce era înăuntru. Apoi, se apropiară din nou încet. — Dumnezeule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
piatră în piatră sau peste bolovani... Cină pe plajele de nisip, unde descoperi urme late de broască țestoasă care îl conduseră la cuiburi de ouă proaspete, cu care își pregăti omlete pantagruelice... Dormi atârnat în hamac între două trunchiuri de palmier, protejat de apărătoarea de țânțari cârpită, fără alt acoperiș, decât cerul fără nori, fără alți pereți, decât pădurea de o parte și râul de cealaltă parte. Visă selve fără căldură și țânțari, fără umezeală și lilieci-vampiri, fără anaconde, șerpi sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
personajele din Minunata lume nouă. Arborele achiote sau bija, cu denumirea științifică Bixia orellana, din semințele căruia se extrage o substanță roșie pe care o foloseau indienii să-și vopsească trupurile, iar azi este întrebuințată la fabricarea vopselelor. Specie de palmier cu lemnul tare. Personajele povestirii Perla a scriitorului american John Steinbeck (1902-1968), Premiu Nobel pentru literatură în 1962. Poliția pădurilor (în engl., în orig.). Textual, Bate-Drumurile. Familie de populații indiene stabilite în America Centrală, originari din Sudul actualului teritoriu al Statelor Unite ale Americii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Creierul tău, această mică delicatesă, acest mizilic În care se reconstituiau toate jocurile de scrabble ale unui Dumnezeu-copil, sunetele care mișcau caruselul eternității, creierul tău unde somnul muta dunele Într-o mișcare circulară dezvelind caravane adormite și carcase vechi și palmieri și mici prinți rătăciți din stele mai reale și mai durabile decît un oraș În care lumina se stinge brusc și reapariția ei nu depinde nici de viteză, nici de distanță, nici de latitudine, nici de longitudine, nu mai depinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
că urcă la bordul ambarcațiunii în trecut, dar mie, la atingere - și unele la miros -, toate mi se părură haine în toată regula. Mi-am ales niște pantaloni scurți prea largi și o cămașă hawaiiană roșie, imprimată cu siluete de palmieri. Am mai scos și o pălărie de pai ușor mototolită (singura pe care am găsit-o) și o pereche de ochelari de soare mari, din plastic negru, à la Roy Orbison, care să mă apere de soare. Mă simțeam ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
se cheamă banană? O, dar ce gust bun are! Acolo, de unde vin eu, nu există asemenea fructe. Tu cum te numești ? — Eu sunt Bananierul, iar cel care ți-a trimis frunza este Cocotierul, cel care nu are nici un fruct este Palmierul. — Eu nu am mai văzut arbori atât de deosebiți că voi. Și, dacă nu vă supărați, pot să trăiesc aici, cu tine și cu ceilalți arbori? — Sigur! Ești binevenită! — Și de atunci, buburuza este prietena arborilor! O școală de vis
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
Dac-a fost așa, am visat amândoi. Nu mult mai târziu, Napoli Își deschidea brațele Înaintea noastră. Oamenii ridicau grilajele magazinelor și coborau copertinele, pregătind lupta cu soarele. În fața micilor prăvălii, fructele Își ocupau locurile În micile tribune de lemn. Palmierii, cu coafurile lor afro, priveau neclintiți, de sus, spre lumea care Începuse să șiroiască printre fațadele multicolore. Se făcuse deja cald, dar În interiorul limuzinei era răcoare. Mașinile circulau Încet prin aglomerație, doar scuterele cu doi ocupanți se strecurau pe lângă noi
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
nota trad.) Grup de artiști care își propun un soi de teatru total, pe jumătate regizat, pe jumătate improvizat, și care se înțeleg pe sine ca moraliști ai societății. Faimosul Boulevard de la Croisette din Cannes, loc de promenadă străjuit de palmieri, cu Palais des Festivals et des Congrès (unde se desfășoară anual Festivalul Internațional de Film) și Cazinoul Palm Beach. Ștrand din Viena. Muschi = 1. organ genital feminin. 2. prostituată. Partidul Social‑Democrat al Austriei. V. nota 1 de la p. 11
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
propoziția de mai sus, așa că el a cumpărat o bucată de mal râpos, greu accesibil, a adus acolo excavator și basculantă, a amenajat locul toamna, a aruncat nisip alb, l-a lăsat să se așeze peste iarnă. Primăvara a plantat palmieri, a Îngropat de fapt ghivecele În nisip. A construit colibe de stuf, vestiare de trestie și a deschis În iunie cel mai exclusivist club de nudism din partea asta de lume, numai pentru femei frumoase. A adus-o pe Laura, fosta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
i. Apoi pe alta, pe alta și încă pe alta, fără să bănuiască măcar că gestul lui de tandrețe însemna o mare descoperire. Abia în anul următor, când același copil, admirând lianele de vanilie, care se cățărau pe trunchiul unui tânăr palmier, a băgat de seamă că în locul unor flori, căzute prin iarbă, ieșiseră niște micuțe gogoloaie, ușor prelungite. La început, nu și-a dat deloc seama despre ce putea fi vorba. Pe măsura trecerii timpului, însă, micul sclav a observat că
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92343]
-
fanfara militară și-apoi se auzeau tunurile și sunau goarnele cînd se lăsa steagul... tu-tu-tuuu! tu-tu-tuuu! așa suna goarna și toți copiii Își puneau mîinile la gură și-ncercau să facă și ei la fel, și zburau păsările, și erau palmieri, și muzică, și miros de mare, și de flori de portocal, și cetatea veche și neagră... pe alocuri zidurile erau Înalte de peste patru metri și soarele se lăsa dincolo de ele ca o portocală uriașă și oamenii ascultau muzica. În anul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
subțirică și tunsă scurt și ea versurile colegei din Târgu Jiu. Deci cei de la tribună sunt elevi de la alte școli, deduce Popescu și aplaudă tare, vrea să se facă remarcat. Poeta se așază, roșie ca un apus de soare printre palmieri, chiar pe scaunul de lângă cea cu părul negru și alura băiețoasă pe care Gelu nu o mai scapă din ochi. Recită apoi un băiat din Maramureș, o tipă durdulie și negricioasă de la Constanța, apoi ea, aleasa privirilor lui Gelu, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
se-ntâlneau pe scări când plecau sau se-ntorceau În cameră. Aveau o cameră la etajul al doilea, cu vedere la mare. De la fereastră se mai puteau vedea grădina publică și monumentul soldaților căzuți În război. În grădina publică erau palmieri și bănci vopsite În verde. Când era frumos afară dădeai mereu de câte un pictor așezat În fața șevaletului. Pictorilor le plăceau palmierii și culorile vii ale hotelului așezat cu fața spre grădină și spre mare. Italienii veneau de departe ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
De la fereastră se mai puteau vedea grădina publică și monumentul soldaților căzuți În război. În grădina publică erau palmieri și bănci vopsite În verde. Când era frumos afară dădeai mereu de câte un pictor așezat În fața șevaletului. Pictorilor le plăceau palmierii și culorile vii ale hotelului așezat cu fața spre grădină și spre mare. Italienii veneau de departe ca să privească monumentul. Era făcut din bronz și lucea În ploaie. Ploua. Picăturile se scurgeau de pe frunzele palmierilor. Apa se aduna În băltoace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
În fața șevaletului. Pictorilor le plăceau palmierii și culorile vii ale hotelului așezat cu fața spre grădină și spre mare. Italienii veneau de departe ca să privească monumentul. Era făcut din bronz și lucea În ploaie. Ploua. Picăturile se scurgeau de pe frunzele palmierilor. Apa se aduna În băltoace pe aleile acoperite cu pietriș. Valurile se spărgeau În ploaie și apoi se târau Înapoi, pe plajă, pentru a reveni, spărgându-se-n ploaie. Nu se mai vedea nici o mașină În piața de lângă monument. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
mai vreau o pisicuță și niște haine noi. — Of, mai taci și ia-ți ceva de citit, spuse George. El se apucase din nou să citească. Soția sa se uita pe fereastră. Era Întuneric acum și continua să plouă peste palmieri. Da’ oricum, vreau o pisică, spuse ea. Vreau o pisică. Acum vreau o pisică. Dacă nu pot avea părul lung și dacă nu mă pot distra, măcar o pisică să am. George n-o asculta. Citea o carte. Soția sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
de când s-a trezit până să-și aducă aminte că are inima frântă. Un canar pentru cineva Trenul trecu-n viteză pe lângă o casă lungă din piatră roșie, cu o grădină În care erau așezate mese la umbra a patru palmieri groși. Pe partea cealaltă se vedea marea. Și apoi intrarăm Într-o trecătoare mărginită de mormane de argilă și piatră roșie, și marea se mai vedea doar câteodată, mult dedesubtul stâncilor. — L-am cumpărat din Palermo, spuse doamna din America
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
repede. Nici unul din bărbații aceia nu era Salix, constată Valerius cu o ușurare care i se păru odioasă: nici mortul pe care câțiva îngrijitori îl târau, după ce îi agățaseră trupul cu niște cârlige, nici învingătorul, care primea impasibil frunza de palmier și aclamațiile, privind în jur fără să zâmbească. Valerius se întoarse și începu să urce repede treptele. Îi venea să verse; simțea în aer mirosul sângelui, amestecat cu cel al plăcintelor și al sudorii oamenilor din jur. Se așeză între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
păru un animal cu mii de capete întinse spre el, gata să-l devoreze. Apoi îl văzu pe Marcus cu coapsa însângerată, străbătând arena cu pași repezi și îndreptându-se spre ieșirea principală. În mână ținea neglijent o frunză de palmier. Văzu doi oameni prinzând cu cârligele trupul neînsuflețit al lui Florius și târându-l prin nisip, spre porta libitinaria. I se tăie răsuflarea. Căută din priviri pulvinar-ul. Îl văzu pe Vitellius. Cu fața îngropată într-un vas cu mâncare, mesteca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
-și dea seama că era prins în ghearele unui împărat avid și inept. Uita că puternica armată a lui Antonius Primus ajunsese la porțile orașului. Își dădu seama că chipurile arbitrilor, inspectorilor și medicilor care mergeau în fața purtătorilor frunzelor de palmier erau neliniștite, înspăimântate chiar; expresiile lor sumbre contrastau cu atmosfera de sărbătoare. La fel de încruntați erau atleții care practicau pugilatul sau pankration și gladiatorii ce veneau în urma lor cu capul descoperit; coifurile lor aurii sau argintii, împodobite cu pene colorate, erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
alegem visele, ele ne aleg pe noi, așadar să te lași ales și locuit de vise, să meditezi, să pierzi vremea, să Încerci toate felurile de mîncare din lume, toate băuturile, toate mașinile, să mîngîi consensual concubine pe sub frunze de palmier, să asculți mările și pasărea paradisului, să vezi Noua Zeelandă, Polul Sud, să te duci În Tibet, să te impregnezi cu impresii și peisaje și acuarele și cuvinte și rîuri și arome și obiceiuri și limbi străine și muzică și cărți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
zahăr. Escală maritimă și aeriană. Baruri fără număr non-stop. Plaje orbitoare. De pe care se aude muzica plecărilor definitive, despre iubiri, prieteni, iluzii, amintiri, În călătorii fără sfîrșit Înconjurate de acordurile pierderilor maritime, vapoare tot mai mici stingîndu-se În orizont dincolo de palmierii pitici, fabrici de tutun și de băuturi alcoolice, cluburi de noapte. Unde bea și fumează Evora, de o urîțenie greu de definit, cu privirea sașie și cele aproape o sută de kilograme pe care și le poartă desculță, diformă, totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
fi?”, Radu Petrescu, ca să revin la cenaclu. Ultimul cuvînt Îi aparținea lui Mircea Martin. Deși stătea printre noi, stilul lui elegant Îl ajuta să pară departe. Era binevoitor. Ruba a scris chiar o poezie În care-l asemuia c-un palmier. Care se legăna În capul mesei de tortură. Realitatea-i că nu se legăna, palmierul nu este om, e adevărat că are trunchiul drept și neramificat precum Martin, dar poartă pe vîrf o coroană bogată de frunze penate sau palmate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
stătea printre noi, stilul lui elegant Îl ajuta să pară departe. Era binevoitor. Ruba a scris chiar o poezie În care-l asemuia c-un palmier. Care se legăna În capul mesei de tortură. Realitatea-i că nu se legăna, palmierul nu este om, e adevărat că are trunchiul drept și neramificat precum Martin, dar poartă pe vîrf o coroană bogată de frunze penate sau palmate, ceea ce nu e cazul profesorului. La Început m-a surprins că nu-și Întrerupea deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]