3,245 matches
-
și prin astfel de metod am învățat o icoană de minune, cine scria ca logofătu Scoarță? Ei! ei! când eram la zărăfia ispravnicului județului Slam Rămnic, scrisoarea mea era ca mărgăritaru.“ Cu asemenea deosebiri în formația intelectuală, neînțelegerea soților e perpetuă. Postelnicul nu se împacă în ruptul capului cu straiele nemțești în care l-a îmbrăcat nevasta și tună împotriva „romanțelor“ din care ea ar voi să-i citească la culcare: „cine știe, drăciile care sânt înșirate acolo poate să mă
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
armatei, amiralul Jose Toribio Merino, marină, general Gustavo Leigh, aviație, și generalul Cezar Mondoza, carabinieri-jandarmerie. Inițial, Junta trebuia să fie condusă prin rotație de fiecare din cei patru, dar la 17 decembrie 1974, Augusto Pinochet s-a impus ca președinte perpetuu. A dizolvat Congresul, a interzis partidele politice și orice asociații politice sau sindicale, a instaurat starea de urgență și a început, chiar din prima zi, vânătoarea de "opozanți", înființând apoi, în acest scop, la începutul lui 1974, celebra D.I.N.A. Direccion
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
să studiem Europa de Vest sau America Latină sau Statele Unite. Mi se pare evident că trebuie să continuăm să studiem Europa de Est. Europa de Est nu a atins niciun fel de status quo care ar face-o neinteresantă ca obiect de studiu. Politica ei este în perpetuă schimbare, prin urmare nu văd cum vreo regiune a lumii ar putea să nu mai fie demnă de a fi studiată. Unele teme interesante se vor schimba inevitabil cu timpul, însă acest lucru nu face studiul Europei de Est mai
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
în particular, a fost minimizarea importanței diferenței etnice și în esență sfârșitul tensiunilor etnice. Acesta se datorează atât efectelor pozitive ale influenței UE și ale integrării, cât și exemplului negativ al fostei Iugoslavii prin implicațiile unui antagonism etnic necontrolat. Dar perpetua marginalizare a populației rome continuă să fie o problemă în întreaga Europă de Est. 6. Care sunt eșecurile cele mai notabile înregistrate în ultimele două decenii? Scriu răspunsurile acestea de la București, în timp ce urmăresc inepțiile politice care au dus la recenta
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
coerent în profunzime, la esența lucrurilor. Inteligența sa, de care nu numai că nu face caz și cu care nu-i trece prin minte să se laude sau să epateze pe cineva, nu e nici o clipă în defect, ba e perpetuu pătrunzătoare, în perpetuă atenție, și, solicitat cu deferență, dar fără cruțare și insistent de Mircea Ciobanu, emite nenumărate precepte, observații, intuiții, ipoteze, sentințe, în formulări memorabile, de o frumusețe pe măsura sincerității sale absolute. Ciobanu îi pune întrebări dificile, indiscrete
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
la esența lucrurilor. Inteligența sa, de care nu numai că nu face caz și cu care nu-i trece prin minte să se laude sau să epateze pe cineva, nu e nici o clipă în defect, ba e perpetuu pătrunzătoare, în perpetuă atenție, și, solicitat cu deferență, dar fără cruțare și insistent de Mircea Ciobanu, emite nenumărate precepte, observații, intuiții, ipoteze, sentințe, în formulări memorabile, de o frumusețe pe măsura sincerității sale absolute. Ciobanu îi pune întrebări dificile, indiscrete (respectuoase, dar indiscrete
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
filonul acesta plutonic nu apare în Scrisorile IV și V, dar apare cu toată evidența în Scrisoarea I. Această perspectivă crepusculară, a stingerii vieții în univers, această viziune a morții nu ca fenomen individual, nu ca lege a vieții în perpetuă primenire, ci ca moarte cosmică, e celălalt versant al genezei. Cosmogonia, cum spuneam, implică eshatologia. Auroralul și mortuarul nu sunt capetele unei succesiuni decât în reprezentarea dată de percepția noastră temporală. Însuși cuvântul „crepuscul” are ambele ̀ nțelesuri, de „zori
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
este abisalul și nu tragicul. În apărarea lui Pirgu În liniștea cabinetului său, Pașadia elaborează de câteva decenii o vastă operă literară, evident nu ficțiune, ci desigur istorie, memorii, meditații filozofice și morale, operă ce i-ar fi asigurat o perpetuă glorie postumă, „lucrări - apreciază naratorul - pentru scrierea cărora regăsise pana cardinalului de Retz și cerneala lui Saint-Simon, file vrednice de Tacit”, din care însă nimeni pe lume nu va cunoaște un singur rând. Dulapurile perdeluite în care sunt înșirate volumele
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
litteram, fără pic de umor. Ele trebuiau luate cel puțin cum grano salis. Asta se simte din capul locului și pe întreaga lor suită. Cum de nu s-a văzut că este în ele o imensă forfanterie juvenilă, un ton perpetuu enjoué, un haz necontenit și o evidentă auto-ironie ? Revendicarea titlurilor princiare este intenționat burlescă, prin însăși enormitatea ei. Micul cinism e pe jumătate jucat. Bârfa și mica cronică scandaloasă a vieții mondene au un haz naiv și plin de prospețime
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
detaliul acesta pentru a contraria imaginea acreditată a unui Camil Petrescu suferind de o hipertrofie a conștiinței de sine, încăpățânat și intratabil în susținerea propriilor erori. Era un lucid, dar un lucid de un tip special, mereu încordat de o perpetuă voință de luciditate, febril, un om pentru care cunoașterea e criteriu de acțiune, iar voința o funcție a inteligenței. Am aerul de a evita să vorbesc despre subiectul anunțat în titlul acestor rânduri, Doctrina Substanței. Dar această doctrină a substanței
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
este reintroducerea unității izolate în concret și viziunea concretului însuși, care e substanța” (ibid., p. 235). Așadar, în condiția spațio temporalității, substanța este ceea ce are consistență și perenitate, dar nu ca un dat pur și simplu, ci ca o creație perpetuă. „Valoarea de substanță este organizarea momentelor de creație în funcție de eliberarea noosică, deci sunt momentele coordonate pe axa celor doi poli de organizare, și cantitatea de cunoaștere (care e structură substanțială pură, de unde se deduce forma aplicată) constituie criteriul valorii. Este
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
care era foarte justă pentru gabaritul viziunii lui și care, sub acest gabarit, poate fi acceptată. Culturile într-adevăr se nasc, înfloresc și apoi pier, asemenea organismelor somatice. Nu însă și substanța” (ibid., vol. 2, p. 47). Substanța, care e perpetuu creată și întreținută de creația substanțială, adică de geniul uman, e nepieritoare la scara istoriei umane, dar poate fi parțial sau local distrusă prin accident sau prin trecerea degenerativă a substanțialului în dialectic. De aceea, doctrina substanței are un accent
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
discuții însuflețite. La vârsta când alții socotesc că știu totul, acest eminent medic cu orizont intelectual enciclopedic, care pare cu cel puțin cincisprezece ani mai tânăr decât este - o frumoasă dovadă vie a propriilor teorii despre longevitatea spiritului care învață perpetuu -, voia să afle tot ce se putea despre teoria specificului național românesc. A fost imediat adoptat de grupul nostru internațional, ne-a ascultat atent și a participat activ la discuții (ca și Luca Pițu, aflat la una din ultimele sale
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
unui Sadoveanu gânditor, cu o filozofie "rotundă", încifrată în opere! "Paradoxul nostru (aparent) conchide Al. Paleologu este că Sadoveanu e cel mai intelectual scriitor de la Eminescu încoace" (Treptele lumii sau calea spre sine a lui Mihail Sadoveanu, 1978). Intelectual în perpetuă combustie fusese, să zicem, și Camil Petrescu, cel care spunea despre sine că "a văzut idei". Un Sadoveanu tentat de reflecții ale altora, mereu deschis generalizărilor, decupează cu grijă, din cărți, producții de acest gen; carnetele sale din 1945 cumulează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
gândite ca și cum evoluția sa însăși i-ar sta la îndemână în acest scop, lirismul lui Ion Gheorghe e programatic. Năzuința lui formativă are drept subiect mai întâi o mitologie personală, rezolvată în măsura în care poetul își echivalează trăirile cu o stare mitică perpetuă, și drept obiect, mai apoi, ca dobânzi ale acestei perpetuități, o mitologie românească, realizată în măsura în care, aplicat pe diferite planuri, programul se menține în limitele poeticului, rămânând numai expresie lirică. I. NEGOIȚESCU SCRIERI: Pâine și sare, București, 1957; Căile pământului, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287231_a_288560]
-
și stabilă. Și atunci, stimatul meu lector, ce mai rămâne din „paradisul tinereții”?!... Nu mult, nu foarte mult; un fizic și un metabolism normal, ascultător, câteva aventuri lirice sau erotice - toate În umbra unei miliții care veghează! - și pânda, pânda perpetuă, de zi și de noapte, o pândă aproape animalică, resuscitată brusc din straturile adânci ale paleo-genealogiilor umane. Am fost brusc aruncați Într-o pădure umană și În formele unor animaloide inferioare și „vinovate”, pradă celor ce poartă „alte” Însemne, decretate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
soluție”, oricât ar fi aceasta de stringentă, de „salvatoare”. Destinul unui personaj - și, Încă o dată, printr-o dublă sau triplă reflecție sau refracție, cel al unui om viu! -, ca și ideea sau spaima de moarte, trebuie să fie o „lucrare” perpetuă, o grijă, o atenție suprasensibilă care depășește și „zboară” deasupra tuturor celorlalte griji și probleme, oricât ar fi sau ar părea acestea de imediate și „necesare”; destin, pe scurt, va avea cel care-l merită, așa cum și depășirea spaimei de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
în cele tensionate. Iar viața nu m-a scutit să am și din acestea, chiar des în unele perioade și cu unele persoane, pe care, inevitabil, ulterior, le-am perceput cu un plus de acuitate, dar nu cu sentimentul adversității perpetue. Așa-numita mea cronică e un mozaic de „constatări provinciale”. Despre Capitală pomenesc rar, o dată sau de două ori, după vizite în ea, în rest ca ecouri. Centrul majorității însemnărilor e Bacăul și, din el, redacția revistei „Ateneu”, care, în
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
că nu doar în asta stă hiba, dar prea repedea lui autocritică mă oprește s-o mai fac. * Proporții de eveniment i s-a dat ieșirii la pensie a lui Gh. Călinescu, secretarul Comisiei pentru Răspîndirea Cunoștințelor științifice, care părea perpetuu. Dintre instructorii Comitetului de Cultură, el e al doilea ajuns la acest prag al vîrstei; primul a fost Aristotel Mitrea, un ins remarcabil doar prin regularitatea cu care-și ținea curele de vegetarian. După cuvîntul lui Calimandric, care a vorbit
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care a început sentențios: „Un om se judecă după roadele sale, iar redactorul nostru șef are roade!” Apoi, în același ton, i-a evidențiat „receptivitatea la nou” și „viziunea politică orientată după principii ferme”. Abil ca întotdeauna, Eugen Verman, „secretarul perpetuu” al organizației, s-a dedat la cîteva considerații despre „puritatea ideologică a revistei”, convins că, în fața secretarei, acesta-i aspectul cel mai important de relevat. Partea întîi a „reprezentației” s-a încheiat cu mulțumirile aduse de G. tovarășei Jipa, care
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
armatei, amiralul Jose Toribio Merino, marină, general Gustavo Leigh, aviație, și generalul Cezar Mendoza, carabinieri-jandarmerie. Inițial, Junta trebuia să fie condusă prin rotație de fiecare din cei patru, dar la 17 decembrie 1974 Augusto Pinochet s-a impus ca președinte perpetuu. Augusto Jose Ramon Pinochet Ugarte, s-a născut, ca și adversarul său Allende, la Valparaiso, în 1906, ca descendent al unei familii de bretoni, stabilită în Chile în secolul XVIII. A îmbrățișat cariera militară, ajungând, în 1981, la gradul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
mea, A.M.) Bășcălia este o formă încă mai agravată a flecărelii, dife- rența este de accent. Verbigerația bășcăliosului provine însă dintr-o iritare, care în cazul flecarului nu există, așa cum în bășcălie nu există o deplină juisanță, ci doar o perpetuă stare de excitație. În termenii lui Jean Baudrillard din Strategiile fatale, urmând o logică a supralicitării întru exces, generatoare de simulacre, mai flecar decât flecarul este bășcăliosul. Putem privi însă bășcălia în două feluri, ca o formă de exces a
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
dincolo de durere, o misterioasă satisfacție pe care o aduce contactul cu veșnicia. Insinuându-se tot mai profund, ideea morții capătă o intensitate paralizantă, producând viziuni ale propriei dispariții („cuvinte de dincolo”). Stările afective, contemplative, meditative, reprezentările se canalizează într-o perpetuă căutare de sine, într-un efort de înțelegere a propriei esențe. Poetul vibrează și simte intens nevoia comunicării pentru a-și disimula singurătatea, efemeritatea, absurdul, fiind interpretul unui cântec de demult, desuet și sentimental. Înseși ritmurile, caracterul reiterativ al vieții
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285830_a_287159]
-
destin de creator, cu speranța că nu va lăsa în urmă doar „o mână de cenușă”, nu mai au forța expresivă de altădată. Proza cu care B. a debutat în ziarul „România” (Iași, 1917) și, parțial, cea din volumele Roman perpetuu (1928) și Dumnezeu (1936) este legată direct de experiența războiului. Zguduit de proporțiile tragediei, autorul consemnează fapte și impresii ce provoacă perturbări grave în conștiințe, mergând până la psihoză și delir. Roman perpetuu ilustrează lapidar ideea repetabilității existențelor individuale, determinate de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285830_a_287159]
-
Iași, 1917) și, parțial, cea din volumele Roman perpetuu (1928) și Dumnezeu (1936) este legată direct de experiența războiului. Zguduit de proporțiile tragediei, autorul consemnează fapte și impresii ce provoacă perturbări grave în conștiințe, mergând până la psihoză și delir. Roman perpetuu ilustrează lapidar ideea repetabilității existențelor individuale, determinate de condiții imuabile. Personajele nu pot deveni „eroi”, creatori de acțiune și destin, ci doar victime, figurând în desfășurări impuse din afară. În romanul Ghiocul (1934), ideea de predestinare e sugerată încă din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285830_a_287159]