2,516 matches
-
băiat mare și știi foarte bine că Marian Malciu se supără. Cunoaște toate drumurile. Cred că-l vor aduce tot ei acasă, sunt convinsă... - Da, da...! Da, că, dacă l-au luat, îl și pot aduce. Bine, fata mamei! Te pup! Ai grijă de tine! - Da, mami, am grijă mare, stai liniștită. Și eu te pup și te iubesc! promise Iuliana, încercând să dea vocii naturalețe și oftând dureros de adânc imediat ce închise telefonul. Iuliana era pregătită să plece. Își făcea
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
că-l vor aduce tot ei acasă, sunt convinsă... - Da, da...! Da, că, dacă l-au luat, îl și pot aduce. Bine, fata mamei! Te pup! Ai grijă de tine! - Da, mami, am grijă mare, stai liniștită. Și eu te pup și te iubesc! promise Iuliana, încercând să dea vocii naturalețe și oftând dureros de adânc imediat ce închise telefonul. Iuliana era pregătită să plece. Își făcea planuri de dialog, acasă, cu mama sa, când a sunat telefonul introdus deja în geantă
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
cu gândul pe jar... Apoi, mai luăm legătura. Nu te las singură, mamă. Vin să te iau, o liniști Iuliana de îndată. Bine, este bine așa... Hai, treci și tu la culcare. E trecut de miezul nopții. Vino să te pup! Se îmbrățișară, ferindu-și privirile. Amândouă aveau lacrimi în ochi și nu doreau să-și etaleze slăbiciunea. Iuliana se întorcea de pe o parte pe alta în pat, încercând să adoarmă. Se simțea vlăguită, stoarsă de energie, cu moralul deteriorat și
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
nu a băgat-o în seamă... Ha, ha! Dar de ce oare mă bucur? Am început să observ și să gândesc asemenea studentelor mele... Nu este de bine, Iuli!” se avertiză ea pe sine și se ridică oftând. „Pa, frățioare! Te pup dulce. Ne revedem mâine, stai liniștit!” îl asigură ea cu vocea-i mângâietoare. - Mergem? îl întrebă pe Eugen care tocmai fixa câteva hârtii într-un dosar. - Să mergem? întrebă el cât se poate de surprins de întrebare. Vrei să te
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Cum se simte Iustin?... Da, da!... La o cafea, cu Eugen... Venim noi să te luăm, mami... De ce? ... Nu contează... Vrei tu așa?... Te descurci?... Da, este stație de taxi lângă spital... Bine, mami! Așa rămâne... Da, da! Mulțumesc! Te pup! Eugen plătise și o privea surprins. Intuise perfect că mama Iulianei nu dorea să-i deranjeze. „Oare..., oare se Marian Malciu gândește dumneaei la ceea ce mă gândesc eu? Mă simt și jenat oarecum, dar bucuros la maxim... Iuliana oare la
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Vă asigur încă o dată că nu e nimic personal. Pur și simplu nu cred că ați face față. Cerințele noastre sunt mult mai mari. Am văzut eu odată niște pelicule din alea extreme, cu indivizi care mâncau rahat și se pupau unii pe alții în fund. Dacă îl cunoașteți pe vreunul dintre ei... Ar fi niște oameni politici de viitor“. Dur, dar onest. Aș fi apreciat un asemenea discurs. În fine, nu știu dacă cei doi actori au fost acceptați sau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
reportaj. Fă-mi treaba asta și te felicit. Altfel, nu. Altceva. - Păi, mai era... Adică voiam să fac „Nunta la români“. Am niște prieteni care se căsătoresc acuma și... - Și ce? Păi, ce se întâmplă acolo? |ia se căsătoresc, se pupă, așa, și? Care-i chestia? - Nu e nici o chestie... - Păi, și-atunci? Aa, dacă ar fi, cum s-a mai întâmplat, că ăia s-au cununat, au petrecut, s-au veselit, și la sfârșitul nunții mirele a luat banii și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
Mizeria asiatică a străzilor. Într-o lună, o singură lună de zile, TV-urile au căzut și mai jos - mă refer la jurnalele de știri, care au devenit de neprivit. O simplă colecție de fapte diverse. Intelectualitatea românească ce se pupă-n cur reciproc prin ziare structurate pe grupuri de interese. Apărători ai civilizației în declin, atleți ai creionului gen TR Ungureanu în „Revista 22“ (pericol islamic) versus... apărători ai corectitudinii politice. Sunt iarăși atins de sindromul aterizării. P.S. Mi-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
claxoane, ca și când s-a dat ordin de evacuare generală. Polițiștii comunitari din intersecțiile mari și-au luat figuri de filosofi pogorâți din dubă-n agora, supraveghind haosul general. Nu am încă de unde să știu dacă, până diseară, Băsescu se va pupa pe obraz cu Tăriceanu sau dacă Geoană va da mâna cu aceștia, așa, în văzul poporului. Sunt însă convins că subiectul „24 ianuarie la Iași“ va fi ilustrat, ca-n fiecare an, cu imagini ale indivizilor din fruntea statului, jucând
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
în jurul unor pahare cu țuică și al unor mici. E aproape banal ceea ce am încercat să anticipez, pentru că, în fond, tabloul ăsta ne este atât de familiar! Îl vedem în fiecare an, în alte două momente: Zilele Iașului - prilej de pupat moaște în fața blitzurilor și 1 Decembrie - ocazie ideală de exersat pupat între șefii de partide, repetiție generală pentru 24 ianuarie. Măcar din punctul ăsta de vedere, deraierile de tramvaie din Iași seamănă cu momentele festiviste: au loc cu o periodicitate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
banal ceea ce am încercat să anticipez, pentru că, în fond, tabloul ăsta ne este atât de familiar! Îl vedem în fiecare an, în alte două momente: Zilele Iașului - prilej de pupat moaște în fața blitzurilor și 1 Decembrie - ocazie ideală de exersat pupat între șefii de partide, repetiție generală pentru 24 ianuarie. Măcar din punctul ăsta de vedere, deraierile de tramvaie din Iași seamănă cu momentele festiviste: au loc cu o periodicitate demnă de Guinness Book și, în general, implică foarte mulți martori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
ou. Și câteva pachețele de primăvară“. După o vreme nu mă mai deranjez să mă machiez sau să mă aranjez, pur și simplu deschid ușa în pijamale, îi aduc aminte sus-numitului iubit să nu se împiedice de pisică și îl pup fără prea mult interes. Asta se întâmplă cam cu o săptămână înainte de discursul cu „Nu cred că o să meargă“. Ați crede că mi-am învățat lecția până acum. Dar prevăd vreodată discursul? Niciodată. Poate sunt naivă, dar mereu vine ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
mai târziu. Și oricum, dacă Tim nu ar fi venit cu Shane, eu și Debbie probabil am fi ieșit pe Leeson Street sau altundeva mai târziu. Să alung gândul ăsta... Tim parchează în fața casei mele și se apleacă să mă pupe. Îl sărut pasional, pentru că sunt beată. Dar în toiul sărutului mă gândesc la Adam și mi se face rușine. Pentru că mie nu mi-ar plăcea să mă sărute cineva care visează la altcineva. Te iubesc, îmi spune Tim când ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
a ta lui Tim ca să ți-o paseze, spune ea calmă. —O. O! — Păi, eu mă întorc la colegul meu, spune Elaine iute. Desigur, încuviințez eu. Coleg într-adevăr. —Încântată de cunoștință, Adam, spune ea și are tupeul să-l pupe de parcă l-ar fi cunoscut. Ce tupeu pe capul ei! Cum a îndrăznit să-mi îmbrățișeze partenerul? Cine era? Adam o urmărește ușor amuzat cum se îndreaptă clătinându-se spre masa ei. A, e doar o cunoștință. Cu siguranță nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
că amicul meu de la clasa întâi îl cunoaște. Și știu că Snakely nu o să se mai uite strâmb la mine tot restul zborului. Mă duc încrezătoare înapoi la clasa a doua, cu un rânjet enorm întipărit pe față. L-aș pupa pe puștiul ăla pentru că m-a trimis după jeleuri. Dar unde e plodul ? Îl văd, doarme dus. La naiba. Îmi croiesc drum până la mama lui. Prea târziu, spune ea nervoasă. Îmi pare foarte rău, explic eu, dar... —Las-o BALTĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
terminat. Dacă este, eu cu siguranță n-o cunosc. Conversația noastră e întreruptă de Donald, care apare ca prin minune lângă Debbie. Îi dă un pupic pe creștet, și pe fața ei apare un zâmbet. —Bună, Katie. Vine să mă pupe și pe mine, dar mă întorc repede. De parcă o să-l las pe ticălosul ăsta să mă pupe! Îl știi pe Mike? spune el, luându-mă prin surprindere. Mă întorc și dau ochii cu Mike pentru prima oară de la întâlnirea noastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
ca prin minune lângă Debbie. Îi dă un pupic pe creștet, și pe fața ei apare un zâmbet. —Bună, Katie. Vine să mă pupe și pe mine, dar mă întorc repede. De parcă o să-l las pe ticălosul ăsta să mă pupe! Îl știi pe Mike? spune el, luându-mă prin surprindere. Mă întorc și dau ochii cu Mike pentru prima oară de la întâlnirea noastră destul de neplăcută din fața camerei mele de hotel. Sunt îngrozitor de jenată. Și din câte văd, sentimentul e reciproc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
face să mă simt pitică. Hmmm. Gata cu planul meu de evadare. —E ziua mea. Nu poți pleca fără să-mi iei ceva de băut. Și unde-i pupicul pentru sărbătorit, haha? Mike și eu ne aruncăm priviri jenate. Îl pup pe Colin pe obraz, dar el se întoarce brusc și buzele noastre se ating. Blea. Trebuia să mă aștept. De ce nu putea fi ziua lui Mike? Mă șterg demonstrativ la gură. Mai vin vreo doi piloți. Toți arată exact la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
bombă. Cine se ia pă juma cu J.M.? Dezlegare: Pensionaru cu tișortu. Mandea m-am ocupat Însumi să risipesc bancu care, când nu mă vedea nimenea, Îl Împlementam sub uși, chiar și la prevate. Vă zic io: mai bine mă pupam În cot În ziua aia decât să halesc, da cum muream să-mi iasă bancu și Îmi ieram scrupulos la deșeurili dă gunoi, m-am nemerit la masa lungă nainte de vreme. Io ieram cu tișortu, și-mi dam talente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
iera armat, Fainberg le-a băgat la cenușar că unirea ie mare putere și că, dacă voia să țină tosturi, le da apsintea la preț dă sold. Chilipirgiu din noi i-a vândut: a plătitără douășpe clondire și, când a pupat al optulea, iera Cuartetu Matola. Ciuruiții dă pălinci care, ce mai, sunt igoizmu În persoană, n-au făcut caz că io le dam târcoale cu cinzeaca, pân nu s-a pus rusticanu d-a latu, spunând un spirit dă glumă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Un japonez cu o bicicletă pe nas“, și-a zis Parodi În gând, dar aproape cu glas tare. Fără să lase din mână nici panamaua, nici umbrela, doctorul Shu T’ung, obișnuit cu acel modus vivendi caracteristic marilor ambasade, a pupat mâna deținutului din celula 273. — Veți Îngădui, oare, ca un corp străin să profite de această prestigioasă bancă a domniei voastre? l-a Întrebat apoi Într-o castiliană desăvârșită, dar cu o voce de pițigoi. Patrupedul e din lemn și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
-i purtasem dă grijă la turturica. Trăsese obloanile, odihnească-se În pace, da tot nu mi-a venit s-o las așa aproape dă balansoar, și am luat-o În brațe și am pus-o pă pat, cu păpușa. Am pupat-o pă frunte ș-am ieșit, mort dă durere, c-o lăsam În căsoaia pă cât dă pustie pă atât dă locuită. Cum nu vream să dau ochi cu don Alejandro, am glisat dân oraș pân Unșpe. Și Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
al patriei dă peste mări și țări, pentru omagiu adus comemorării zilei mele dă naștere. Cu ultimu strop dă champagne dulce, am bătut În retragere. Afară am respirat văzduhu dân fundu bojocilor ș-am simțit Începutu ușurării. Jacqueline m-a pupat În tenebre. Te Îmbrățișez, Indianu P.S. de la unu a.m.: Am iară crampile alea. N-am putere să m-atârn dă para dă la sonerie. Ogeacu urcă și coboară la moment și mă trec sudori reci. Nușce-au pus În sosu tartar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
lui, Leonard Bîlbîie s-a făcut criță, împleticindu-i-se limba în gură și ajungînd așa să-i mărturisească un lucru care nu se spune niciodată dacă e adevărat. I-a spus atunci Leonard Bîlbîie că este fericit. L-a pupat pe obraz, țocăind, avea urechile mai vișinii decît rochia lui K.F., semn deosebit de sigur că se îmbătase, l-a pupat zdravăn și după încă două pahare i-a mărturisit și motivul pentru care e fericit. I-a spus: "Bătrîne Popianu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
lucru care nu se spune niciodată dacă e adevărat. I-a spus atunci Leonard Bîlbîie că este fericit. L-a pupat pe obraz, țocăind, avea urechile mai vișinii decît rochia lui K.F., semn deosebit de sigur că se îmbătase, l-a pupat zdravăn și după încă două pahare i-a mărturisit și motivul pentru care e fericit. I-a spus: "Bătrîne Popianu, află că mi-a ieșit. Am eu semnele mele că mi-a ieșit. Patronul e mulțumit de mine și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]