3,756 matches
-
ivindu-se uneori ca expresie a altei lumi. Treceam pe lângă banca de altădată din grădina publică. Stăteam pe ea, acum, rezemându-se de stinghiile orizontale, alți tineri, fete, băieți; nici unul din aceștia nu și-ar fi închipuit, văzându-mă cu tâmplele ușor albite, bărbat între două vârste, corect îmbrăcat, scorțos, cu nelipsita cravată burgheză la gât - adică de om al burgului, al orașului zice-se - că în urmă cu câteva decenii, tot tânăr ca ei, adolescent, m-am aflat pe aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
fost în jurul tău ocrotindu-te, când totul era miraculos, la părinții care te-au crescut și iubit, la leagănul acela dulce, nevăzut, pe care n-au încetat a-l face mereu pentru tine, deși începuseși să ai părul alb la tâmple ca și dânșii. Și zilele se duc și nu se mai întorc. Și ultima parte a acestei cărți începe din dimineața aceea când doamna Pavel picotea în bucătărie, obosită de vârstă și somn, un fel de somn permanent și când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Încetasem a mai vorbi și o lăsasem numai pe ea, căci vocea-i străbătea păduri, câmpii și ani, iar eu mă aflam cutreierând fără voie împărății și vârste ce se deschideau și închideau închipuirii mele înfierbântate. Privirea-mi alunecă pe tâmplele ei care-mi erau acum alături - stătea pe scaun aplecată peste masă, strângând pe o tăviță niște resturi de pâine; părul îi era vopsit, eram uimit, dar la rădăcină, firele de păr - abia observabil - erau albe: îmbătrânise. Și totuși nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Învățaseră din experiența lor de fiecare zi, sau mai rar. Ardea de nerăbdare să-i vorbească Christinei despre descoperirea sa. De Îndată ce ajunse la studioul de radio, o căută și o chemă la dînsa În birou, sub pretextul unui masaj la tîmple. În calitate de soție a patronului, Naggie avea o funcție oarecum echivalentă aceleia de redactor-șef, deși nu și-o luase vreodată În serios. Nici nu o interesa prea mult ce ar trebui să facă În această calitate. Trecea pe la studio doar
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
apoi le strînse brusc și se răsuci pe o parte În fotoliu, făcîndu-se covrig și ținîndu-se cu amîndouă mîinile de burtă, ca și cum ar fi avut o criză de apendicită sau ocluziune intestinală. Trupul Îi Înțepeni. Tremura din ce În ce mai tare, iar pe tîmple Începură să i se prelingă broboane de transpirație. Mi-e frig, zise, mi-e al naibii de frig. Dacă mi se Întîmplă ceva rău... să o cauți pe Christina... Și să-i dai neapărat sacoșa aia!... Ah, ce mă mai doare capul
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
-ul. —L-am găsit, spuse ea băgând CD-ul În player și punînd teancul pe un raft de jos. Hai Încoace, șopti Sam. Nemaibăgând de seamă că uitase să pornească aparatul, Ruby se Întoarse spre el. Sângele Îi zvâcnea În tâmple. Sam Îi luă fața În mâini și o trase spre el. Se sărutaseră cu pasiune toată ziua, dar de data asta era altceva. Ceea ce se Întâmpla acum era ceva imperios și nu lăsa loc de Îndoială pentru urmare. Se așezară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
n-a tras destul? I-l dădu pe Connor lui Fi și Începu să-și descheie jacheta. — Îl duc imediat sus, să-i controlez rana. Ultimul comentariu Îi era adresat direct lui Saul. Ruby și Fi Îi văzură venele de pe tâmple pulsând. Las-o, las-o-n legea ei, Îi șopti Fi, așa că Saul mai băgă un pumn de alune În gură. — Și uită-te la bărbatul ăsta al tău, Îi dădu Bridget Înainte. Ce păr lung poate să aibă. —Joacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
că era pe cale să spună ceva. —Ce-i? Întrebă Ruby cu blândețe. Nu. Nu-i nimic. Dar era destul de clar că „ceva“ era. —Hai, zi. S-ar putea să te ajute dacă spui cuiva, o Îndemnă Ruby. Hannah Își frecă tâmplele nervoasă. —OK, trebuie să mai spun cuiva despre asta. Mama mea știe, dar pentru că nu mai pot spune nimănui altcuiva Îmi vine să mă urc pe pereți. Ce nu poți să spui? Întrebă Ruby. —OK, spuse Hannah și respiră adânc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
pe nisipul mărunt ca o făină. Se târî În patru labe, Își cufundă fața În apa ce părea amestecată cu cenușă și bău, Însetat ca un bivol. Simți În gură același gust pe care Îl știa de copil și Între tâmple i se Învârteji aceeași amețeală care Îl apuca de câte ori adulmeca albia fluviului. În mintea ce porni să lucreze din nou năvăliră amintiri, chipuri, vorbe, gusturi și mirosuri, simțiri ale sufletului. Avu deodată Încredințarea că lucrurile stăteau bine, că toate cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
să clintească nimănui vreun fir de păr. Se ridică Încet și cuprinse cu ochii apele leneșe care parcă nu mai Îndrăzneau să curgă. Nici măcar bușteni nu pluteau pe oglinda apei, darămite vapoare... Nedumerit și Încruntat, omul Își duse mâinile spre tâmple. De prea marele zgomot Îndurat pe drum, urechile Îi sângeraseră. Îndreptă palmele Înroșite către cerul plumburiu și, pentru că știa că nu vede nimeni ce face el acolo, nu-i fu rușine să dea drumul lacrimilor și să Întrebe Înlăuntrul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
rost. Nimic din ceea ce-și imagina că-l aștepta nu-l Îndemna să se scuture de slăbiciune. Era obosit, drojdiile vinurilor Înghițite i se năclăiau Încă prin creieri. Îi era rău și răcoarea dimineții nu-i mângâia fruntea și tâmplele dureroase. Plângea, fără icnete, lacrimile mari cădeau pe pământul mărunțit ca un mălai. Încet, mintea i se dezmorți și Începu să lucreze. Întâmplările i se deslușeau din ce În ce mai limpede. Îl cunoștea prea bine pe Întunecatul său tată. Știa ce-i poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
tăvălite prin mălai, târguite de la prăvălia fără firmă și care Își schimba numele după cel al gestionarului. Mihai Enin simțea de fiecare dată bucuria lui Canafas, care zâmbea arătându-și dinții lați și galbeni, fornăia, Își scutura coama, Își freca tâmplele și urechile de obrazul copilului și se arăta potopit de tristețe la despărțire, făcându-l pe băiat să se Întoarcă de la ușa grajdului improvizat Într-o odaie de lângă farmacie și să Îi cuprindă În brațe căpățâna cu ochi mari, uzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
semn de bărbăție, ce să mai vorbim. Am fost și eu de câteva ori la vremea mea, că m-am Însurat târziu. Îți povestesc eu altă dată. Să fii sănătos!” Copleșit, Enin se așeză pe marginea șanțului și-și prinse tâmplele În palme. „Ia uite, frățioare”, Își șopti În gând, „Îl Înjunghiai numai pe prostu’ ăla de Odraslă. Și mâine trebuie să plec și la Război...” A doua zi, cele două tabere aveau să se adăpostească În tranșee. Pe urmă va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
povesti unii altora toată viața despre petrecerea de la hotarele Împărțite cu desăvârșită dreptate Între zi și noapte. Mihai Enin n-avea să ia parte niciodată la acele sărbători păgâne, Însă el nu putea Încă ști așa ceva. Stătea pe șanț, cu tâmplele În palme, și prin fața lui, pe drum, Începură să se perinde tot felul de oameni, ființe și lucruri. Mai Întâi veni armăsarul Canafas, purtându-l pe viitorul Primar În spinare și trăgând după el praștia cea mare a lui Titel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
un cotidian, urgent înseamnă câteva minute. Angajat fiind la un cotidian, trebuie să percutezi în orice clipă, să te miști repede, să improvizezi, să ai subiecte gata pregătite, să scrii în orice condiții, fie și cu pistolul termenului limită la tâmplă. În luna petrecută la „documentare” am învățat multe, mai ales că noii mei colegi au început să mă caute și să-mi prezinte redacția, avertizându-mă - fiecare în legea lui - de cine trebuie să mă păzesc, cui nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
coduri culturale sau, de ce nu, al duelului între biblioteci. În aceeași manieră interpretativă, să ne amintim că prima indicație scenică din Suflete tari ni-l arată pe Andrei Pietraru stând în bibliotecă și retrăgând după câteva ezitări revolverul dus la tâmplă, gândindu-se la duelul de a doua zi cu prințul Basil Șerban. Cea care se opune acestei dispute cavalerești este Ioana Boiu, femeia iubită de ambii protagoniști, care invocă nu atât diferențele sociale dintre cei doi, cât mai cu seamă
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
generațiile de copii și de către părinții lor. DIRIGINTELE Domnu’ diriginte, este apelativul onorant cu care se adresează foștii elevi celui care le-a călăuzit pașii, ca părinte spiritual, în perioada școlarității adolescentine, deși foștii ucenici se află acum la vârsta tâmplelor argintii, a deplinei maturități fizice și intelectuale, cu răspunderi profesionale, sociale și familiale. În angrenajul microsocial al școlii, dirigintele este un pinion cu important rol formativ educativ. El păstorește o clasă de elevi, o organizează ca microgrup social, îi orientează
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
detenției prelungite și a familiei care se va desolidariza de ei. Scopul era provocarea pierderii nădejdii. Unele victime au fost ținute în celule pătate de sânge, în scopul intimidării lor. Alte victime (chiar dacă rar) au fost amenințate cu pistolul la tâmplă, deși membrii aparatului de represiune erau conștienți de faptul că nu puteau să-i extermine pe protestatari și că nu primiseră ordin în acest sens. Dar lichidarea protestatarilor putea fi oficiată simbolic prin tot soiul de strategii. S-a apelat
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Petrescu (comedia Mitică Popescu), apropierile de o viziune a absurdului, în cheia unei poetici a grotescului și a subminării parodice, de la Urmuz la Tudor Arghezi (Cimitirul Buna-Vestire). Dar capodopera rămâne Craii de Curtea-Veche (1929), semnată Mateiu I. Caragiale. Precedată de „tâmpla de icoane” medievale din Pajere (poeme-portret care „rezumă” o lume dispărută, fanariotă, cu atmosfera ei de „trândavă-aromeală” și lascivitate, dar și cu o undă a nostalgiei nobiliare), cartea e o „trâmbă de vedenii”, o operă inclasabilă, unică. „Hagialâcurile” în timp
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
5D) expunerea sclerei trebuie să fie sever mai mare decât în fața neutră ; 5E) pleoapa superioară este ridicată la maxim (atât cât poate per-soana să expună irisul), privirea este fixă, ochii sunt holbați. 6 a) trage pielea din zona ochilor spre tâmpla și obraji; b) ridică triunghiul infraorbital și obrajii; c) împinge pielea care înconjoară ochii spre orbită, putând îngustă apertura ochiului sau rida pielea de sub ochi... d) poate formă ridurile numite "labă ciorii", care se extind radial dinspre colțurile exterioare ale
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
dincolo de colțurile gurii; obrajii sunt ridicați; apar ridurile la nivelul pleoapelor inferioare și, deși sunt ridicate, nu sunt tensionate. Ridurile din colțul exterior al ochilor (așa-numitele crow's feet, în traducere "labă ciorii") se adâncesc și se prelungesc către tâmpla. Expresia fericirii poate fi combinată cu cele ale: surprizei (de exemplu, cănd primim o evaluare favorabilă, la care nu ne-am așteptat), disprețului, pro-ducând o expresie de superioritate (ceva de genul: "Ca să vezi că eu am avut dreptate, nu tu
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
New York, scriind despre cei din Polonia. Desigur, scria frumos, nu Îi Înjura, scria foarte nuanțat. Vargas Llosa era la Paris și scria de acolo despre dictatura peruană. Exemplele pot continua. Sigur că rezistența nu se face totuși cu pistolul la tâmplă. Se poate face rezistență fără să dai prea mult În vileag opțiunile tale ferme, dar e important să le ai. Deriziunea, disuadarea, cu Hrabal, Mroek etc., de acord, dar mereu de sub superficialitatea râsului pândește strigătul individului liber profund ultragiat. Se
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ca să nu înfulece porumbeii mâncarea păsărilor îl mai văd pe stradă, pe Herrmann... MARIEDL: Da' de ce tocmai porumbeii? Porumbeii sunt și ei făcuți de Doamne-Doamne. GRETE: Fugi de aici, Mariedl. Pe cuvânt... (face un semn către Mariedl cu mâna la tâmplă) Deci când îl văd pe Herrmann așa înalt, blond, cu ochii albaștri, păi, atunci mă gândesc că Herrmann face o impresie foarte plăcută. Herrmann mă face să mă gândesc la păcatele tinereților. (Râde cu subânțeles.) MARIEDL: Păi de ce nu au
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
miros rău din el însuși. Mai bine nu miroși de loc, sau puți, altfel vin oamenii la ăla lângă piele și se uită la el, că ce are pielea lui, și ce mai crește pe sub ea. (Karli face semn la tâmplă cu mâna că e țicnită) KARLI: De pișat, te-ai pișat mereu pe tine mai înainte ca să te iau de la bărbatul tău, și de văicărit, te-ai văicărit mereu, mai înainte să te piși pe tine. De două ori pe
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
lui Fotzi. Mia era destinată găurii lui Fotzi, dar aici în țara noastră așa e scris că o scăpare din vedere nu funcționează. În țara noastră până și horoscopul e furat din oameni... (Karli îi face semn cu mâna la tâmplă că are o păsărică)... e trist, e așa de trist, că eu însămi nu-mi vine să cred cât de tristă sunt, și e mai trist totul, pentru că eu în viața mea nu mai pot să-mi permit să împing
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]