4,413 matches
-
izvorăște adevărul unitar al tradiției ecleziale a fost urmată de încrederea într-o filozofie a reprezentării. În artă, perspectiva inversă e uitată. În teologie, tăcerea Duhului a fost înlocuită de moratoriul discursivității. Despărțirea de predania Părinților a fost mereu o tentație recurentă - mai cu seamă în contact cu promisiunea „noului” oferită de orice erezie incipientă. Ca răspuns la teroarea plictisului - tradiția fiind adesea redusă la repetiția goală a unor propoziții sacrosancte -, s-a ivit luxurianța disciplinelor secundare. Abundența filologiilor renascentiste a
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
El debutează printr-o continuare a „fărâmelor” împărțite sub chipul unor concluzii din cartea precedentă, intitulată Ispita binelui. Primul eseu este un apel lucid la acea formă de vitalitate creștină care implică, simultan, asceza și angajarea. Idealului rezistenței apatice și tentației delirului politic - două paradigme complementare pentru imaginarul social românesc - dl Baconsky le opune imaginea „celui care nu preface dubiul în apostazie și credința în fanatism”, măsurat de dictonul Părinților pustiei: „Nimic prea mult”. Potențarea unei asemenea atitudini ar putea schimba
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
făcut neconvingător, dacă este să ne gândim la prezența unor figuri compromise public - precum Constantin Bălăceanu-Stolnici (n. 1923) - în sânul Adunării Naționale Bisericești. Simpla tămâiere a mereu altor „lăcașuri” de „studiu” și ungerea unor înalți ierarhi lipsiți de imunitate la tentațiile mondenității nu pot reprezenta soluții la criza de reprezentare a vocii Bisericii în spațiul public. Carențele de comunicare, nu doar între laici și cler, ci chiar și între laicii cultivați care au ratat ocazia lansării unui manifest teologic robust în
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
îmblânzit orizontul implacabil modern al conștiinței contemporane? Reușitetc "Reușite" Să observăm mai întâi ce a câștigat autorul, în afară de o largă audiență. Optând pentru o scriitură fără etichetă și promițând o critică a modernității fără unghi specific de lectură, Patapievici depășește tentația elitismului care l-a urmărit multă vreme. Calitatea primă a volumului este una foarte modernă: pledoaria subiectivă pentru luciditate se conturează pe suprafața unui vast argument genealogic. Așa cum ne-a obișnuit, Patapievici discută autori faimoși, opere esențiale aparținând unor epoci
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Niceea (787) drept „Părinte al Părinților” - avertizase: „Orice concept format pentru a încerca să atingă sau să circumscrie natura divină nu reușește decât să înfățișeze un idol al lui Dumnezeu, fără a-L face deloc cunoscut pe El”2. Dacă tentația obiectivării este echilibrată la Toma d’Aquino prin faimoasa doctrina despre analogia entis, revoluția adusă de oxonianul Duns Scotus (1266-1308) prin teoria univocității deschide drumul - prin conjuncție cu nașterea nominalismului - către configurarea definitivă a „onto-teologiei” moderne. Modernitate și deicid simbolictc
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
fideiste îmbrățișate în multe cercuri protestante. Cu excepția mediilor monastice atinse de acel extraordinar revival isihast est-european (de la Paisie Velicikosvky la Nicodim Aghioritul)- Filocalia (1792) fiind monumentul unei tăioase conștiințe istorice -, ortodoxia rurală și urbană a cunoscut fie exaltarea pietistă, fie tentația gnostic-intelectuală (contraste perfect vizibile în Rusia secolului al XIX-lea). Când europeanul cultivat a căpătat deja o profundă conștiință autocritică - fiind gata să examineze eșecurile proiectelor civilizației creștine din trecut -, răsăriteanul pravoslavnic și-a menținut preferința tipic romantică pentru un
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Jean Daniélou sau H.I. Marrou - este acela de a intrica retrospectiv categoria necesității într-un șir de fapte care pentru modesta minte omenească apare drept o simplă contingență. „În parte cunoaștem, în parte prorocim” (I Corinteni 13, 9). Există o tentație a sistematizării istorice care sacrifică detaliul pentru o imagine de ansamblu capabilă să valideze numai prejudecățile. „Mizeria istorismului” are ambiția de a spune că știm nu ceea ce în principiu nu putem ști (cum ar fi cauzalitatea profundă a unui eveniment
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Am început prin a arăta în ce măsură conceptul modern de istorie universală (Weltgeschichte) este îndatorat unei viziuni teologice despre unitatea protologică și eshatologică a umanității. Am afirmat apoi că era globalizării ne impune excercițiul profetic de evaluare a „mersului lumii”, între tentația segregării și obligațiile integrării epistemologice. Mai cu seamă pentru creștinii răsăriteni, epoca globalizării reprezintă șansa unică a despărțirii de o anumită conștiință anistorică, responsabilă pentru atâtea manifestări de tribalism comunitar. Citind trecutul sau prezentul fragmentat al istoriei umanității, teologii vor
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
revelație. Schleiermacher vrea să identifice partea de adevăr din ambele poziții: pe de o parte, el contestă puterea rațiunii de a depăși contingența autodeterminării, ceea ce impune o reevaluare a cunoașterii de tip a posteriori; pe de altă parte, Schleiermacher rezistă tentației religioase de a apăra unilateral o theologia crucis care neagă accesul la înțelegere și discursivitate. Totodată, alături de Kierkegaard, Schleiermacher a fost printre gânditorii care și-au reorientat atenția asupra conținutului revelației, asupra impactului afectiv determinant pe care aceasta o are
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
ubicua meschinătate. Amendăm dezbinarea de sine. Trezirea dorinței de Viață fără început și fără sfârșit se păstrează doar prin descrierea minuțioasă a iluziilor spirituale. Orizontul lumii trebuie răsturnat pentru a întrevedea zarea Vieții. Duplicitatea fenomenologică a realității sau, mai precis, tentația obiectivării idolatre suferă sabotajul ascetic al dorinței. Pregustând infernul morții, suntem gata să abandonăm iluzionismul magic al culturii spectacolului. Instinctele prădătoare ale animalității sunt răstignite cu piroanele duhovnicești ale crucii. Patosul vieții își aruncă lumina peste chivotul inimii nevăzute a
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
În era nihilismului fără întoarcere, abandonarea limbajului substanțialist și obiectivant al teologiei metafizice în beneficiul unei interpretări personaliste a divino-umanului reprezintă pentru gândirea creștină o obligație acută. Aproprierea contextului liturgic și eclezial al teologiei reprezintă unica șansă de a evita tentațiile idolatriei intelectuale sau afective în gândirea și trăirea Revelației. Această regăsire a apofatismului personalist nu poate fi completă fără o înțelegere a exigențelor practice - și în primul rând liturgice - ale cunoașterii teologice. Darul Evangheliei făcut acestor timpuri sărace este iubirea
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
28 Excurs: drumul către libertate 30 Taxa de intrare 36 Mita și mitra valahă 38 Cartea de bucate 40 Profeții pustiei și glasul patriei 42 Ecouri balcanice 45 Tineretul ortodox 48 Absența reperelor 48 Conferințele duhovnicești 50 Criza parohiei și tentația pietistă 51 Simțul răspunderii 54 Studiu și liturghie 58 Mărturisirea în „vremuri sărace” 60 Nu reproșuri, ci deziderate 62 Epilog 63 Țiganii, Biserica și statul 65 Recensământul 65 Apropieri stilistice 67 Puțină istorie europeană 69 Inter nos 71 Ortodoxia și
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
parodicului; se ajunge la Galgenhumor - la „umorul de spânzurătoare”. Pare limpede că Herodiada lui Mallarmé a dictat împărțirea în cântece, inclusiv apelul la secvențe dialogate. Propensiunea spre grotesc stă însă și sub influența Salomeei lui Jules Laforgue, de unde resorturi funambulești, tentația de a descompune un profil, o scenă consacrată, pentru a le reface apoi parodic. De la autorul Moralităților legendare provine ideea subtitrării, încât modelul Hamlet sau urmările pietății filiale înlesnesc formula: Salomeea sau Urmările unei proaste educațiuni. La o radiografiere atentă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287984_a_289313]
-
câini dormitează, pe când „focuri blestemate scot limba pe comori”. Poetul e interesat de arhetipuri, dar nu în măsura în care ele îi acaparează pe Blaga și pe Voiculescu. Aproape despuiate de aura vechimii, aici funcția lor e mai curând de nuanță decorativă, fără tentații de cunoaștere mitico-magică. La Blaga și Voiculescu fluidul poetic vine din adâncuri tectonice străvechi, la M., mai mult dinspre superstiții decât dinspre mituri. Despre relațiile poetului cu „artele-surori”, revelatoare este această frază-credo: „Poezia trebuie să oglindească în vers adevăruri pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287984_a_289313]
-
vedea, ci mai degrabă așteptarea, grija, supravegherea (la garde), menajamentul (l´égard), ocrotirea (la sauvegarde), afectate de această insistență pe care o exprimă prefixul dublării sau al răsturnării”. În același eseu, Vălul Popeei, criticul sublinia două posibile excese ale privirii: tentația unei intimități depline, a unei "complicități totale cu subiectivitatea creatoare“, și tentația extremei distanțări. În primul caz, când actul critic presupune identificarea cu textul, se ajunge la pastișă sau la parafrază, În cel de-al doilea “privirea de deasupra” (le
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
ocrotirea (la sauvegarde), afectate de această insistență pe care o exprimă prefixul dublării sau al răsturnării”. În același eseu, Vălul Popeei, criticul sublinia două posibile excese ale privirii: tentația unei intimități depline, a unei "complicități totale cu subiectivitatea creatoare“, și tentația extremei distanțări. În primul caz, când actul critic presupune identificarea cu textul, se ajunge la pastișă sau la parafrază, În cel de-al doilea “privirea de deasupra” (le regard surplombant) Îi Îngăduie criticului să-și formeze o impresie complexă asupra
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
Deus [350]. În gîndirea indiană veche, obsedată într-un anume fel de motivul predominant al efortului de a deveni zei fără și chiar împotriva consimțămîntului zeilor înșiși -, ni se pare că putem cuprinde în concretul istoriei umanității deplina împlinire a tentației biblice. Ea va ajunge într-adevăr să se înfăptuiască și în Grecia și la Roma, însă doar sporadic și, fără îndoială, sub impulsul anumitor idei religioase ce proveneau din Orientul îndepărtat. În Romantism și în ultimele sale ramificații care își
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
să îl salveze. Încercarea egoistă a omului de a se reabilita, dar fără a urma coerența planului lui Dumnezeu, eșuează tragic de fiecare dată, începând cu primele momente. Experiența elocventă a eșecului Turnului Babel (cf. Gen 11,1-9) demonstrează eterna tentație eronată a omului, care „vrea să devină Dumnezeu” și care caută fericirea pe cont propriu. Rezultatul este destabilizarea unității familiei umane, fapt care îl așază pe om în imposibilitatea de a găsi relații autentice cu cel de lângă el. Reconcilierea este
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
sentimentelor, despărțirea ca formă supremă de tandrețe, finalitatea iubirii care stă chiar în deliciul despărțirii. În plus, construcția prozastică denotă o acuratețe geometrică: inițial Ștefan este lucidul, ocazional îndrăgostit, cu măsură, în timp ce Doly, partenera sa, pragmatică în alte privințe, sucombă tentației pasiunii, iar finalul inversează perspectivele: Ștefan este acaparat de sentimente, și noua sa iubită, Valentina Damian, pregătește cu răceală rațională momentul în care îi va anunța intenția de a se despărți. În 1972 M. publică volumul de versuri Cântece de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
altă variabilă introdusă pe lângă variabila independentă, nu se poate da nici o explicație clară a diferențelor în variabila dependentă. În concluzie, diferența statistică a rezultatelor nu ne oferă motive să considerăm că variabila independentă a adus schimbări în variabila dependentă. * Există tentația să considerăm nivelul de semnificație ca un indicator al forței cercetării. Prin convenție se folosește de obicei 5% nivel de semnificație, dar se poate folosi un nivel mai puternic pentru a afla că diferența dintre grupuri este semnificativă nu numai
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
diferența semnificativă obținută la 1% este mai tare decât cea de la 5%. Aceasta nu este o interpretare validă. Dacă rezultatul analizei noastre este semnificativ la nivelul folosit (5%), este mai bine să acceptăm răspunsul ca atare fără a cădea în tentația de a crede că diferența semnificativă de 1% este mai bună. Problemele complicate, în ceea ce privește decizia, apar când găsim rezultate diferite la niveluri de semnificație diferite. * Descoperirea faptului că anumite variabile nu sunt semnificative este la fel de important ca și determinarea variabilelor
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
Group pentru apariția acestui volum. Cuprins PREFAȚĂ / 7 INTRODUCERE / 11 Capitolul 1. Conservatori și liberali la jumătatea secolului al XIX-lea. Un nou regim politic / 19 Capitolul 2. Prințul străin. De la proiect politic european la recunoaștere internațională / 79 Capitolul 3 Tentația separatismului și primele provocări politice / 141 Capitolul 4. Problema evreiască în Principatele Române (1848-1866) / 167 Capitolul 5. Consolidarea unui nou regim politic / 205 CONCLUZII / 233 BIBLIOGRAFIE / 237 INDEX / 247 Prefață Lucrarea România la răscruce. Anul 1866 analizează contextul intern și
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
de buna receptare de care Bucureștiul avea nevoie pe plan internațional. Impedimentele apărute în rezolvarea acestor două chestiuni, a centralismului și a acordării cetățeniei române celor de rit mozaic, sunt tratate judicios de Liviu Brătescu, în două capitole ale cărții: Tentația separatismului și primele provocări politice și Problema evreiască în Principatele Române (1848-1866). Stabilitatea politică nevenind de la sine, doar prin îndepărtarea lui Al. I. Cuza, lunile ce au urmat aducerii lui Carol de Hohenzollern pe tronul Principatelor Române au evidențiat, cât
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
în perioada 12-19 octombrie, semnarea de către sultanul Abdul-Aziz, la 23 octombrie 1866, a firmanului ce recunoștea pe Carol "Prinț al Principatelor Unite ale Moldovei și Valahiei", ajuta în mod substanțial la trecerea României într-o nouă etapă istorică. Capitolul III Tentația separatismului și primele provocări politice "Suntem amenințați de unirea sub un principe muntean, adică cu toate dezavantajele, fără nici un folos, adică de ruină definitivă a nenorocitei noastre Moldove"443 Viziunile diferite existente în cadrul "monstruoasei coaliții" în privința modului în care urma
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
lui Alexandru Ioan Cuza. Apelul direct la populație reprezenta răspunsul dat acelor puteri care, încă de la a treia ședință a Conferinței de la Paris, își exprimau îndoiala în privința dorinței românilor de a păstra Unirea Principatelor 483. Alarmate de zvonurile privitoare la tentația unor lideri locali din Iași de a declanșa o mișcare separatistă, autoritățile centrale îl numeau ca prefect pe Ștefan Golescu. Acesta îi descria în 28 martie, lui D. Ghica, ministrul de interne, situația găsită în localitate și sesiza numărul mare
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]