2,316 matches
-
Procopie ăla! L-am lăsat, că mă termina. Eftimie, ăsta de-al doilea, nici nu-l simțeai. Dar curvar, săracul. Ridică neputincioasă brațele, săltându-se ușor și pe vârfuri. Încercă să-și vâre capul pe orificiul geamului de la ghișeu. Șopti, ușurată: - L-am lăsat până la urmă și pe Eftimie. Ce să fac, nu mai puteam nici cu el. Era chestie de demnitate, oricâtă diplomație era în mine. Eu dormeam în bucătărie, că acolo îmi plăcea, era mai cald, și el le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Nu, nu vreau. E dormitorul meu. Nu poți intra acolo decât dacă îți spun eu. Vorbesc ca un copil de patru ani. Lipsește doar să bat din picioare. —Rebecca, lasă-mă. Nu, nu vreau. —Bine, se dă Davey bătut. Răsuflu ușurată. —De ce nu stăm jos să discutăm despre asta? întreabă el, arătând spre fotografiile așezate pretutindeni, pe masă, pe rafturi și pe birou. Am cumpărat o cutie întreagă de rame pentru toate aceste fotografii cu mine și cu Patrick: în Portugalia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mine vinul este un medicament: vreo două pahare mă ajută să adorm. Nici la acest lucru n-aș putea să renunț. Davey să fie mulțumit că nu sunt dependentă de antidepresive. Nu, bineînțeles că nu, mi-a răspuns prompt. Răsuflu ușurată. — Însă cred că ai o problemă gravă legată de această relație. Fostă relație. Să tot fie cinci luni de când v-ați despărțit, nu-i așa? — Aproape cinci luni, îl corectez. S-a întâmplat pe 23 august. Davey oftează. —OK, aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
aude în capul meu. Aaaaah! Mă uit cu insistență la Daisy și îmi dau seama că e la fel de bulversată ca și mine. Ce dracu’ se întâmplă aici? Tocmai am anunțat că nu avem voie să intervenim. Pentru moment, mă simt ușurată că nu există printre noi nici un negru, pentru că, în caz contrar, m-aș fi văzut obligată să îi atrag atenția că a făcut un comentariu nepotrivit. Probabil că ghinionista persoană de culoare s-ar fi simțit înconjurată de o adunătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mai semnificative, nu-i așa? Sunt unele chestiuni care par fără importanță, dar, de cele mai multe ori, spun totul. Patrick nu avea de gând să se deschidă față de mine, eu trebuia să fac toate eforturile. Finn îmi arată cartonașul galben. Răsuflu ușurată, căci a fost mai greu decât am crezut. — Când ne-am despărțit, i-am scris despre asta. I-am trimis două e-mailuri. Eram foarte furioasă. Mi-a spus că nu e pregătit pentru o relație serioasă. Că n-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
am aruncat toate bucățile la gunoi, dar am păstrat-o ca pe un poster și am rezemat-o de dulap, cu marginile îndoite, ca să-l pot vedea cât mai puțin. E umilitor să-i împărtășesc toate astea, dar mă simt ușurată. Nu cred că aș fi putut spune lucrurile astea în fața unui grup de șase persoane care s-ar uita lung și compătimitor la mine. Cu Jake e altă poveste. În primul rând, ne plimbăm, așa că nu trebuie să mă uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
umilit în halul ăsta. Se uită la noi cu recunoștință. —Nu-i nevoie, spune cu răceală, am deja pe cineva. Spune-i Vanessei că nu sunt interesat de serviciile ei de pețitoare. —Vorbești serios? Foarte bine! exclamă Barney surprins, dar ușurat. Abia aștept s-o cunosc. I-am spus tatei să aranjeze terenul de cricket și să dea cu insecticid, ca să scape de gângăniile alea care mișunau peste tot. Să nu uitați de costumele de baie! Ne vom distra de minune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
autodepășit. Baby nu mai scoate un cuvânt, deși fierbe de mânie, și iese din cameră val-vârtej. Pantalonii o fac să pară atât de înaltă, încât, pentru o clipă, am senzația că dă cu fruntea de prag. În sfârșit, exclam eu ușurată. Bravo, Daisy! Ce nenorocită! remarcă Daisy foarte uimită. Cred că Vanessa e de-a dreptul idioată. Cum își poate închipui că Finn s-ar uita la extraterestra asta? —E o tipă destul de ciudată, admit eu, fiind sigură că nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
un grup de brokeri disperați să ajungă primii la piscină. Nu sunt prea edificată ce rost au sloganele despre aristocrați în acțiune. Avem prezență de spirit și ne dăm repede la o parte, așa că ajung teafără în cameră și răsuflu ușurată că Baby nu-i prin preajmă. Mă pregătesc de petrecerea la piscină și-mi pun bikinii mei nemaipomeniți. Când să trag capotul de mătase peste ei (o imitație ieftină de la M&S a celui purtat de Vanessa), aud că intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
face așa ceva pentru nimic în lume. Trebuie să simțim amândoi ceva relevant. —Și ce crezi, simți ceva relevant pentru Davey? Sunt foarte curioasă cum o să mă simt cu Davey, dacă la asta te referi, se hlizește Daisy. —Excelent, răsuflu eu ușurată. Numai că... O să am de așteptat o groază. Și poate că nici n-o să ajungem până acolo; adică, s-ar putea să nu ne înțelegem. Au toate șansele, după părerea mea. Amândurora le place unul de altul; se potrivesc... Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
când se terminară înfipse piroane, scoabe, sule cizmărești, spirale, șpițuri și la sfârșit, după ce tot peretele placat cu lambriuri de cireș fu încărcat de țepii oțeloși, înfipse cu forță un târnăcop. Toată lada de scule, golită într-un ceas, oftă ușurată. Se uită mirată la așezarea asimetrică a cuielor și, desigur fără să se întrebe de ce, începu să dezbrace rând pe rând, încet, atentă la detalii, fiecare manechin, fără să întâmpine reacții de împotrivire, respingere, retragere, prin gesturi sau prin mimică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
să creăm o așteptare activă, adică toate mizeriile vremii trebuie eradicate, mai ales șobolanii care s-au înmulțit înspăimântător după războaiele napoleoniene, ba ne-au invadat și cei de peste 60 de ani din Primul Război Mondial. Asta era? am răspuns ușurată. Vă ajut cu cea mai mare plăcere. Eu sunt Marrie Alimentaire, poate ați mai auzit de mine! Din nefericire încă nu, deși sunt semnale din viitor că veți fi un personaj de pomină într-o carte răspunse cel care părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
aproape de el. CE? E DE AJUNS, MIHAIL! CE? E DE AJUNS! AM AUZIT. CE E DE AJUNS? RAMPA. E BUNĂ AȘA! Făcuse semn la toți să înceteze și, foarte rapid, zgomotul se estompă și se pierdu în aer. Toți răsuflau ușurați și se așezară pentru a-și trage sufletele. Ba nu e bun așa, Corvium! E foarte bun, Mihail. Nu avem nevoie de perfecțiune aici. Trimite-i înăuntru, la celelalte scări. Ți-aș propune să pui rampe la scările profesorilor. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să intre în ultimele zece minute din oră și să anunțe lucrarea de o oră în doar câteva minute. Timpul a trecut și temerea colegilor mei nu s-a mai adeverit. S-a sunat de pauză și toți am răsuflat ușurați. Urmau trei ore de matematică. Aici, regula era să fim ascultați de fiecare dată, așa că și pauza asta a fost irosită cu învățarea și repetarea materiei. S-a sunat de oră mai repede decât vroiam. Și aici, profesorul a început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
simulăm un vis, crezând pueril, în subconștientul nostru, că ne vom trezi în orice clipă din acest coșmar și că șeful clasei noastre va fi la locul său, în penultima bancă de pe rândul de la geam. Credeam că ne vom trezi ușurați, găsindu-l în fața tablei negre anunțându-ne un picnic sau o ieșire în colectiv în afara orașului. Pășeam încet și cu grijă în acea liniște mormântală. Distanța dintre noi se micșora și nu ne mai trezeam, Orande rămânând, în continuare, întins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
sugerat eu și mai toți nutreau aceleași planuri de răzbunare care în mintea mea erau de mult timp formate. Cu toate astea, totul era ca pe muchie de cuțit. Dacă în următoarele zile totul decurgea cum doream eu, puteam răsufla ușurat, căci evenimentele ce se vor fi pus în mișcare până atunci nu vor mai putea fi oprite, dar dacă chiar și cel mai mic detaliu, chiar și cea mai neimportantă persoană nu acționa cum doream și nu producea efectul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
dispreț Ministrul. Eu, fată, nu te mai recunosc ca fiică a mea, scuipă el înspre fosta sa moștenitoare. Și se îndreptă nepăsător spre ieșire. S-a adresat Anei, dar ea nu fusese prea afectată de știrea asta, ci mai degrabă ușurată și reuși să bâiguie: Mulțumesc, Corvium! La aceste cuvinte, Ministrul, care auzise ce mi-a șoptit Ana, se opri brusc din mers, murmură "Corvium!" și atmosfera se încordă din nou, degetele albiră iarăși pe trăgaciul armelor. Se întoarse plin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
juridic insistă ca acest laborator să nu se mai atingă de nici un material de la familia Weller. Marilee Hunter pufni. — Adică ni s-a luat cazul. Li se luase cazul! Gata cu investigațiile, gata cu dezgroparea cadavrului! Marty Roberts se simțea ușurat, deși făcu tot posibilul să pară distrus. — E atât de nedrept, spuse el. Modul în care avocații ne conduc societatea. Nu contează. S-a terminat, Marty, zise ea. Gata. Mai târziu, Marty se întoarse în laboratorul de patologie. — Raza, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
fiica mea, domnișoară Murphy? — Oh, sunt sigură că sunt a dumneavoastră. Nu e nici o îndoială în privința asta. Vorbea cu o încredere neobișnuită. — Mama dumneavoastră spune că mă cunoaște? întrebă Bennett. — Nu. — Că m-a cunoscut vreodată? — Nu, Dumnezeule. El răsuflă ușurat. — Atunci, mă tem că nu înțeleg ... — O să trec direct la subiect. V-ați făcut rezidențiatul în Dallas. La Southern Memorial. El se încruntă. — Da ... — Toți rezidenții donau sânge, pentru cazul în care era nevoie de ei ca donatori de urgență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
și freca labiile, lindicul, doar-doar. Mergeam la vreo petrecere, că începuserăm să ieșim împreună în lumea artistică a orașului, o vedeam cum se mișca pe scaun, imperceptibil aproape, i se învinețeau buzele de concentrare și, după un timp, ofta încet, ușurată, eu turbam de ciudă, nu mi se mai întâmplase așa ceva cu vreo femeie. Și cunoscusem destule. Femeia mea ca un măr abia copt a rămas însărcinată. Îmi făcea un copil, iar eu știam pe atunci că, dacă o femeie rămâne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
bărbat? Să mă simt eu vinovată că l-am luat frigidei ăleia de Vichi? Nu mă simt deloc, n-am nici o vină, oricum îl pierdea. Astea-s poveștile, nu?, te descarcă și, dacă o spui, te mai liniștești, poți trăi ușurat, s-a mai tulburat puțin și apa din pahar, vă spun eu îndată și ce este cu apa asta... Prima cunună de ceapă e operă de artă, ați agățat-o deja în măr, de mult ați ridicat-o la vedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Trage perdeaua, deschide, iese din cadă, aruncă de pe cap casca aia albăstruie, își pune papucii de baie, un halat alb și aproape că fuge în dormitor, pășește pe parchetul salvator din ultima cameră - singura care avea pe jos lemn -, răsuflă ușurată, intră, cu tot cu halat, în scutece, în plapuma bleumarin. Se acoperă până la gât și răsuflă repede. Nu-i place deloc apartamentul în care el a adus-o. Răul e aici, în subsol, își spune, în apele de acolo, uite că și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
unor arbuști mai stufoși, celălalt și-a continuat drumul. Văzând că merge cam în zigzag privind spre nicăieri, m-am bucurat că a trecut de mine fără să mă vadă. Speram ca și amicul lui, care părăsise locul ceva mai ușurat, să mă trateze cu aceeași indiferență, numai că bucuria mea se dovedi de foarte scurtă durată. După ce primul se depărtase vreo zecedoisprezece metri, se opri brusc, întorcându-și capul spre mine: - He, he, credeai că nu te-am văzut? Te-
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
aude un murmur de Încântare. Jack Harper ridică o mână, face un gest scurt de la revedere și pleacă, urmat de Sven și de conducerea companiei, Într-o tăcere absolută. Abia după ce a ieșit, izbucnește un vacarm de nedescris. Mă prăbușesc ușurată. Slavă Cerului. Slavă Cerului. Sincer acum, nu pot să cred ce proastă pot să fiu. Să-mi Închipui, chiar și pentru o fracțiune de secundă, că Jack Harper n-are altceva mai bun de făcut decât să-și Încarce memoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Hobbyurile vedetelor - Ce Înseamnă ele ? Chiar dacă e de fapt o carte foarte bună. Se citește rapid. De ce ar fi o carte anume mai serioasă ca alta ? — Parcă citeai Marile Speranțe, nu, Emma ? zice Artemis. Pentru clubul de lectură. — Da ! zic ușurată. Da, așa e... Moment În care Îi zăresc privirea lui Jack Harper și mi se taie brusc orice avânt. Fuck. În minte Îmi revine brusc propria mea voce, turuind nevinovată, În avion. — ... m-am uitat și eu un pic pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]