6,679 matches
-
de războinic, odată ce mi l-am dat? — Ei, atunci, pe care dintre ei ai să-l susții? — O las în voia cerului. Altceva, nu știu ce pot face. Înțelepciunea omenească e prea limitată pentru așa ceva. Plini de sânge, oamenii lui Sakuma fugeau urlând spre pozițiile lui Maeda. — Nu intrați în panică! Nu vă faceți de râs! Genba, care fugea și el în aceeași direcție, însoțit de un grup de călăreți, sări din șaua sa stacojie, începând să-și mustre trupele cu țipete răgușite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
plictisindu-se până la lacrimi de vorbăria interminabilă a bătrânilor preoți. Când se înseră în sfârșit, cei patru vasali superiori apărură în camera lui. — V-ați odihnit bine, stăpâne? întrebă unul dintre ei. Idioții! Nobuo fierbea de furie. Îi venea să urle că se plictisea și n-avea nimic de făcut, dar în schimb replică: Da, vă mulțumesc. V-ați făcut cu toții comozi, în locuințele voastre? N-am avut timp să ne facem comozi. — De ce? — Nu se mai termina cu mesagerii din partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
despre stegulețele galbene, care sunt în continuare foarte multe? Mihai-Răzvan Ungureanu: Există, există, cum să nu. Robert Turcescu: Și asta înseamnă o stare de alarmă; sigur, nu e alarma aceea că te omoară hoțul, că e la ușă și că urlă alarma în casă, dar e în fața porții. Mihai-Răzvan Ungureanu: E o listă de urgențe. Păi, haideți să vedem. Robert Turcescu: Sunt 40 și... 41, dacă nu mă înșel. Mihai-Răzvan Ungureanu: Aproape 40. Haideți să gândim foarte logic, e o problemă
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
puținele obiecte de valoare ce ne rămăseseră. Sora mea a rămas fără portțigaretul de argint cu monogramă de aur, tatăl meu fără trusa medicală, valoroasă, și fără medicamente și fără multe altele. Un jandarm târa de păr o femeie care urla de durere. I se găsise ceva ascuns În păr. Mama mea, știind că și eu am ascuns ceva În păr, a Încercat să mă atenționeze. În același timp, un locotenent o striga pe mama să se ducă la control. Văzând
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
plângea. În Câmpulung a rămas doar o singură familie de evrei, unul dintre farmaciști. Avea două farmacii. Erau doi farmaciști: pe unul l-au trimis cu noi, celălalt a rămas acolo. Farmacistul pe care l-au trimis cu noi țipa, urla... Până la urmă l-au legat de un copac și l-au omorât cu focuri de revolver. Era Îngrozitor. Acum, când vă povestesc despre mine, am senzația că parcă n-aș fi fost eu. Parcă spun o poveste. Au trecut și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
În templul ăla, noaptea, din Basarabia, evrei din lagărul de la Edineț - și ăștia au venit ca niște oameni sălbatici, flămânzi, erau de-acum terminați. Noi Încă eram curați - ăștia erau flămânzi, rupți, ca niște animale sălbatice flămânde, cu păduchi... Și urlau... Și au venit peste noi... — Deja ați Început să vă dați seama cam ce vi se poate Întâmpla? — Da... Îmi aduc aminte că la Atachi megeam pe stradă și am văzut doi copii - unul avea o căciuliță roșie: erau Întinși
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
lucru. Și atunci Întotdeauna erau nereguli, pentru că erau grupuri bune și grupuri mai puțin bune. Ce Însemna mai puțin bun? Unde șeful, maistrul, că erau și maiștri, bătea, lovea... și băteau rău! Și atunci se afla. De exemplu, maistrul nostru urla, țipa, dar nu lovea. Ăsta era un lot mai bun. Și atunci unii se fofilau acolo. Era un grup de 40, iar când se număra erau 43. Atunci se lua lista și se citeau numerele - că În lagăr nu aveam
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
taie părul, am zis că-s nebune. Nu acuma, cu vreo câțiva ani În urmă. Întotdeauna trebuia să ne ducem Înaintea lor În pielea goală - era ceva groaznic. Ei așa spuneau, că nu suntem oameni. Nu vorbeau cu noi, numai urlau. Ni se spuneau cuvinte groaznice, numai cuvinte urâte. Mare lucru - atâția oameni, șase milioane de oameni au pierit, nici nu știu cum am rămas În viață. De multe ori Îmi pun Întrebarea asta: cum de am rămas tocmai eu În viață? O
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
au fugit imediat În câmp, noi am rămas acolo: ne-a prins bombardamentul și mulți dintre noi s-au prăpădit și-n aceste bombardamente. Unui foarte bun prieten de-al meu i-a retezat o bombă ambele picioare de la genunchi - urla nenorocitul: „Împușcați-mă!”, că știa și nemțește. Nu l-au Împușcat - l-au dus, i-au amputat picioarele și... Foarte interesant, la Buchenwald era un bloc al invalizilor, ca un fel de vitrină: „Uite că noi nu-i ucidem pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
comode” față de perioadele trecute. Am aflat că lagărul nu mai este atât de plin de deținuți, deoarece zilnic pleacă de acolo transporturi mai la distanță de linia frontului. În dimineața zilei următoare, deci pe 11 aprilie 1945, ca de obicei urlau sirenele și din megafoane s-a auzit ordinul de prezentare la apel, pentru ca, Întocmai ca și În ziua precedentă, la fiecare două ore să plece un transport de câte 4000 de deținuți, În scopul evacuării lagărului. Spre surprinderea noastră, deținuții
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
closet turcesc. ADLER: La noi nu era turcesc - era cu bude, din beton... DAVIDOVICI: Turcesc era și mirosea a lapte de var. Și stăteai pe două picioare... și Îți făceai... ADLER: Da, uitasem mirosul ăla specific... Și când trecea timpul urlau odată „Abschneiden!”, adică tăiați-o. DAVIDOVICI: Da, „Abschneiden!”... Iar În luna octombrie... Asta a durat din mai până În octombrie, și În luna octombrie iar ne-au selectat. - Ce se făcea Între apeluri? ADLER: Hai să revenim - te duceai la closet
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
se deschide ușa și cineva dă cu piciorul și mă descoperă acolo. Cine era? Un Blockaltester sau vreun șef de lagăr, ceva, polonez, deținut, dar atașat nemților, un trădător - de ăștia nu duceam lipsă. Și mă descoperă. A Început să urle: „Jidan nenorocit!”. Dar eu nu ascultam ce zice - urlam și mai rău. Ăla urla, eu urlam... - Ce ziceați? - De frică urlam. Și deodată Îmi dă un picior În burtă - nu m-a nimerit, dar m-am făcut că m-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
mă descoperă acolo. Cine era? Un Blockaltester sau vreun șef de lagăr, ceva, polonez, deținut, dar atașat nemților, un trădător - de ăștia nu duceam lipsă. Și mă descoperă. A Început să urle: „Jidan nenorocit!”. Dar eu nu ascultam ce zice - urlam și mai rău. Ăla urla, eu urlam... - Ce ziceați? - De frică urlam. Și deodată Îmi dă un picior În burtă - nu m-a nimerit, dar m-am făcut că m-a nimerit. Și urlam și mai tare. Unul dintre cunoscuții
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Un Blockaltester sau vreun șef de lagăr, ceva, polonez, deținut, dar atașat nemților, un trădător - de ăștia nu duceam lipsă. Și mă descoperă. A Început să urle: „Jidan nenorocit!”. Dar eu nu ascultam ce zice - urlam și mai rău. Ăla urla, eu urlam... - Ce ziceați? - De frică urlam. Și deodată Îmi dă un picior În burtă - nu m-a nimerit, dar m-am făcut că m-a nimerit. Și urlam și mai tare. Unul dintre cunoscuții mei din Ungaria, ajutor de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
sau vreun șef de lagăr, ceva, polonez, deținut, dar atașat nemților, un trădător - de ăștia nu duceam lipsă. Și mă descoperă. A Început să urle: „Jidan nenorocit!”. Dar eu nu ascultam ce zice - urlam și mai rău. Ăla urla, eu urlam... - Ce ziceați? - De frică urlam. Și deodată Îmi dă un picior În burtă - nu m-a nimerit, dar m-am făcut că m-a nimerit. Și urlam și mai tare. Unul dintre cunoscuții mei din Ungaria, ajutor de Blockaltester, vine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ceva, polonez, deținut, dar atașat nemților, un trădător - de ăștia nu duceam lipsă. Și mă descoperă. A Început să urle: „Jidan nenorocit!”. Dar eu nu ascultam ce zice - urlam și mai rău. Ăla urla, eu urlam... - Ce ziceați? - De frică urlam. Și deodată Îmi dă un picior În burtă - nu m-a nimerit, dar m-am făcut că m-a nimerit. Și urlam și mai tare. Unul dintre cunoscuții mei din Ungaria, ajutor de Blockaltester, vine acolo și mă dă În
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Dar eu nu ascultam ce zice - urlam și mai rău. Ăla urla, eu urlam... - Ce ziceați? - De frică urlam. Și deodată Îmi dă un picior În burtă - nu m-a nimerit, dar m-am făcut că m-a nimerit. Și urlam și mai tare. Unul dintre cunoscuții mei din Ungaria, ajutor de Blockaltester, vine acolo și mă dă În primire. Ăsta a fost norocul meu. Zice: „Ce să fac cu tine?” - „Îmi dai drumul”. Și Îmi dă drumul. Traversez din nou
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Într-un maldăr de cartofi, Într-o baracă de zid. Stăteam chitic. Cred că dacă mă vedea mă Împușca. A intrat, s-a uitat și a plecat. Nu știu cum am reușit să tac, deoarece tendința mea era să țip și să urlu, să fug... Nu am fugit - am tăcut. În lagărul A, la un moment dat m-am pierdut de grup. Vine un neamț patron cu monoclu, haine de piele și face selecție, dar numai de copii. Toți erau mai mari decât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
fugă spre ei... Ploua, noroi... Mă vede unul. - Neamț? - Nu, din pază. Nu mai știu ce nație era - un kapo din ăsta. Țipa. Eu am fugit acolo. M-a luat din grup și mi-a dat un picior. Dar eu urlam ca din gură de șarpe, și cad jos, pe burtă, Într-un rond de flori - nu mai erau flori, dar... Urlam și urlam... Neamțul a văzut, acest patron care era foarte respectat, și s-a Întors către mine. Mă așteptam
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ăsta. Țipa. Eu am fugit acolo. M-a luat din grup și mi-a dat un picior. Dar eu urlam ca din gură de șarpe, și cad jos, pe burtă, Într-un rond de flori - nu mai erau flori, dar... Urlam și urlam... Neamțul a văzut, acest patron care era foarte respectat, și s-a Întors către mine. Mă așteptam la orice. Ce a zis, ce n-a zis, Însă m-a dus acolo, la grupul care deja fusese selectat. Nu știu ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Eu am fugit acolo. M-a luat din grup și mi-a dat un picior. Dar eu urlam ca din gură de șarpe, și cad jos, pe burtă, Într-un rond de flori - nu mai erau flori, dar... Urlam și urlam... Neamțul a văzut, acest patron care era foarte respectat, și s-a Întors către mine. Mă așteptam la orice. Ce a zis, ce n-a zis, Însă m-a dus acolo, la grupul care deja fusese selectat. Nu știu ce a fost
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
te așezai și Îți făceai nevoile. Eu, Învățat de acasă cu baie, cu apă, cu curățenie... Mă mai Învățasem În ghetou oarecum cu mizeria... Dar era cel mai mare coșmar. Mai ales că după câteva minute venea un kapo și urla: „Abschneiden”, „Terminați”. Terminai, nu terminai, afară toată lumea. De șters nu se punea problema. Nici vorbă de spălat, că nu aveai cum. Mai ales această chestie m-a Îngrozit pe mine atât de tare, Încât mi-am zis că nu este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
În birouri. Ba mai veneau. Ăștia mai veneau În câte o inspecție În timpul zilei: se plimbau prin locurile de muncă, mai dădeau câte un retevei... Dar nu erau cine știe ce. Noi știam când vine cineva, deoarece toți paznicii noștri Începeau să urle „Los, los”. Dar În general nu aveam astfel de probleme. - Ce Îi determina pe unii oameni să fie cumsecade, iar pe alții să fie bestii? - Îți dau niște exemple. Crezi că un om este cumsecade sau mai puțin cumsecade. Ceea ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
mai Încoace cu vreo trei metri. Mă fac că Îmi leg șireturile la celebrul meu bocanc, m-am dus și am văzut că era un plic: l-am luat și l-am băgat În buzunar. „Africanul” era chiar acolo - a urlat la mine și a tras câteva gloanțe În pietroi. Din pietroi mi-au intrat schije În gheată, În picior... Uite, se mai vede și acum urma lor -unele au ieșit afară, de aici, după 30 de ani de zile... Dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
să intre la șeful: „Imediat să mergi cu ei”. M-am dus cu ei Într-un cartier de vile. În fața casei erau o mulțime de foști deținuți din Ungaria, deci din Ardealul de Nord, din Ungaria-mamă, cum ar veni, care urlau și țipau, și erau vreo șapte militari Înarmați care păzeau casa. Americani, bineînțeles. Am intrat Înăuntru. Unul dintre cei care erau pe stradă a descoperit că pe această stradă stă Sztojay Dome, care era prim-ministrul Ungariei când s-au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]