20,251 matches
-
Narendra Sen mă chema de urgență la centru. A trebuit să plec chiar în acea seară și am regretat privind la fereastra vagonului câmpia cu aburi, cu umbre palide de palmieri izolați, care mă primise dimineața atât de generoasă în sânul vieții ei fără început și fără sfârșit. Cât aș fi vrut atunci să fiu liber, să rămân în cortul meu cu lampă de gazolină și să ascult milioanele de greieri și lăcuste din preajma mea... ― Allan, îți dau o veste bună
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
cu volumul pe care îl adusese din bibliotecă. ― Nu mă îndoiesc. Mă întrebam numai ce poți ști d-ta din viață ca să scrii poeme filozofice. Se gândi o clipă, apoi începu să râdă. Râdea tot mai sincer, apăsîndu-și brațele pe sâni cu un gest ciudat de pudoare. ― De ce rîzi? Se opri deodată, ― N-ar trebui să rîd? ― Nu știu. Nu înțeleg nimic. La urma urmelor, fiecare face ce-i place. Te-am întrebat de ce râzi; credeam că poți să-mi spui
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
așa se obișnuiește... ― Unei fete? ― Și unui copil, mă lăudai eu. Cel puțin... ― Așa fac toți europenii? Ezitai. ― Adevărații europeni, da. Se gândi și închise o clipă ochii, dar numai o clipă, căci izbucni în râs și iarăși își" prinse sânii sub brațe, sfioasă. ― Poate că își cer iertare numai între ei, albi între albi. Mie mi-ar cere cineva iertare? ― Desigur. ― Și lui Chabù? ― Și ei. ― Chabù e mai neagră decât mine. ― Nu e adevărat. Îi străluciră iarăși ochii. ― Ba
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
iar eu ajunsesem mult mai departe.) Maitreyi e o fată rară; dar soție nu va fi tot atât de mediocră ca oricare alta? A venit mai târziu, spre seară, cu acel admirabil șal stacojiu, care o lasă aproape goală și îi vădește sânii bruni într-o paloare ucigător de turburătoare. Știu că a îmbrăcat acest costum obscen și fermecător pentru mine; inginerul e absent, altminteri n-ar fi avut curajul să-l îmbrace. (Notă. De fapt, nu era decât un costum de Rajputana
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
n-aș fi crezut că îmi va fi dat să sărut. În cea dintâi clipă se strînsera sub gura mea, încercînd să se apere, dar era atât de slabă, încît le deschise și le lăsă sărutate, mușcate, supte. Îi simțeam sânii, o simțeam toată, și se abandonase atât de decisiv trupului meu, încît avusei chiar o urmă de melancolie că mi se dăruise atât de repede. Nu știu cât a durat această primă îmbrățișare. Am ghicit că se sufocă, se zbate, și i-
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
inefabil mă înălța din nimic, fără să mă despartă totuși de mine însumi, fără să mă rătăcească. Niciodată n-am trăit mai total și mai nemijlocit ca în acele clipe, care mi s-au părut fără durată. Încleștarea aceea la sânul Maitreyiei era mai mult decât dragoste. Ea s-a deșteptat, cu palmele întoarse acoperindu-și ochii. S-a depărtat de mine agale, privindu-mă câteodată tresărind, apoi acoperindu-și iar fața. Trecu pe lângă masa cu cărți și spuse automat, arătîndu-mi-le
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
spun un cuvânt. După moleșeala brațelor abandonate peste balustradă și după resemnarea cu care își sprijinea capul pe umăr, înțelesei că nici ea nu mai are putere să spună ceva. Ne priveam numai. Apoi, ea a căutat sub șal, la sân, și mi-a zvârlit ceva alb și cu alunecare leneșă. În aer; o coroniță din flori de iasomie. N-am mai văzut-o în clipa următoare. Nici nu i-am putut mulțumi. M-am întors fericit și împăcat în camera
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
pe veci a lui, căci schimbul acesta de flori avea valoarea unui legământ dincolo de împrejurări și de moarte. Dar atunci nu-i cunoșteam încă simbolul și o strângeam în mâini și o sărutam, pentru că fusese a Maitreyiei, se lipise de sânul ei, și de acolo mi-o zvârlise ea, neprețuit dar mie. Și șezând eu pe pat, privind florile de iasomie, mă duse deodată gândul la începuturile începutului, când de-abia o văzusem pe Maitreyi și nu-mi plăcuse; când credeam
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
sub ventilatoare. Aproape mi se dedea acolo, pe jețul imens, făcut din pai de bambus. Sărutările alunecau acum pe trup, coborând de-a lungul gâtului, pe umerii goi sub șal, pe brațe, pe piepi Când i-am mângâiat întîia dată sânii, cu o mână sinceri și înfometată, s-a adunat întreagă într-un singur fior înghețat. S-a destins apoi și și-a descheiat pieptarul, cu tot ce mai rămăsese spaimă și voluptate în priviri. Mi i-a dat înnebunită, înfricoșată
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
înghețat. S-a destins apoi și și-a descheiat pieptarul, cu tot ce mai rămăsese spaimă și voluptate în priviri. Mi i-a dat înnebunită, înfricoșată, așteptând parcă un trăsnet care să ne năruie pe amândoi. Niciodată n-am văzut sâni mai frumoși, la nici o statuie din lume, căci paloarea aceea întunecată a trupului Maitreyiei se îmbujorase acum sub cea dintâi dezvelire, și frumusețea perfectă, de sculptură, a bustului se iluminase așteptîndu-mă. Trupul tot era o așteptare, fața încremenise, ochii mă
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
tatălui, dar, de când acesta era bolnav, Mantu ajunsese indispensabil casei și nu putea fi dat afară. De asemenea, îmi amintesc că Maitreyi îmi mai spusese că un alt unchi al ei, tot văr al inginerului, încercase o dată să-i sărute sânii și s-o îmbrățișeze, dar atunci domnul Sen a intervenit îndată, și acel biet om își regretă și acum gestul, căci a fost dat afară din slujba pe care o avea și s-a retras în satul lui, unde duce
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Dar eu eram fericit că această soră mai mică a mea (într-adevăr, o iubeam foarte mult pe Chabù) a înțeles dragostea noastră, și îi spuneam Maitreyiei să mă sărute. Cum ea nu voia, eu mi-am strecurat mâna spre sânul ei, pe sub șal, și mi-am oprit palma adunată mângâietor pe sânul stâng, apăsând ca să-i simt inima și în același timp s-o silesc să mă sărute. (Maitreyi nu putea suporta mângâierea aceasta fără ca să-mi cadă imediat în
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
adevăr, o iubeam foarte mult pe Chabù) a înțeles dragostea noastră, și îi spuneam Maitreyiei să mă sărute. Cum ea nu voia, eu mi-am strecurat mâna spre sânul ei, pe sub șal, și mi-am oprit palma adunată mângâietor pe sânul stâng, apăsând ca să-i simt inima și în același timp s-o silesc să mă sărute. (Maitreyi nu putea suporta mângâierea aceasta fără ca să-mi cadă imediat în brațe.) Din întîmplare, Chabù a vrut să pună și ea mâna pe
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
triste... Dar începusem să-ți vorbesc de "Floarea-soarelui" pentru că, pe atunci, Leana cânta acompaniindu-se cu vioara. Da, cu o vioară, pe care o sprijinea într-un chip ciudat, așa cum n-am văzut pe nimeni altcineva, o sprijinea când de sân, când de coapsă, când parcă ar fi ținut-o în aer, dar atunci se mulțumea să-și tremure arcușul pe ultimele coarde. De fapt, nici nu știu dacă era o vioară ca toate celelalte. Pe cât mă pricepeam eu, mi se
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
se lipi de el cu totul. — Te simți bine? — O, Wemedge. Atît de mult voiam asta. Aveam atîta nevoie. Stăteau Întinși Între pături. Wemedge Își lăsĂ capul În jos, Îi atinse gîtul cu nasul, pe care-l duse apoi Între sîni. Era ca și cum ar fi apăsat clapele unui pian. — Miroși atît de proaspăt, spuse el. Îi atinse Încet cu buzele unul din sînii mici. Acesta prinse viață Între buzele sale, sub limba care apăsa ușor. Era copleșit de sentimentul care Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pături. Wemedge Își lăsĂ capul În jos, Îi atinse gîtul cu nasul, pe care-l duse apoi Între sîni. Era ca și cum ar fi apăsat clapele unui pian. — Miroși atît de proaspăt, spuse el. Îi atinse Încet cu buzele unul din sînii mici. Acesta prinse viață Între buzele sale, sub limba care apăsa ușor. Era copleșit de sentimentul care Îi revenea și, lăsÎndu-și mîinile În jos, o Întoarse pe Kate invers. Se lăsĂ În jos și ea se cuibări aproape. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
jos, o Întoarse pe Kate invers. Se lăsĂ În jos și ea se cuibări aproape. Se Împinse tare În abdomenul lui. Se simțea minunat acolo. El Începu să caute și totul era puțin bizar, apoi găsi ce voia. Îi prinse sînii În mîini și o trase mai aproape. O sărută apăsat pe spate. Kate Își lăsĂ capul În jos. — Îți place așa? — La nebunie. La nebunie. La nebunie. O, Wemedge, haide. Haide, te rog. Vino, vino. Te rog, Wemedge. Te rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
O strînse tare și ea-și lăsĂ capul pe spate, ascultă marea și simți răcoarea vîntului care intra pe fereastră. Îi simți părul mătĂsos desfăcut pe brațul său și trupurile lor erau puternice și Încordate, și-și lăsĂ mîna pe sînii ei, simțind cum i se-ntăresc sfîrcurile, Înmugurite rapid sub degetele sale. — O, Roger, spuse ea. Te rog. Hai, te rog. — Taci. — Asta e? O, e minunată. — Taci. — O să fie bună cu mine. Nu-i așa? Și o să-ncerc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ca și buzele, făceau ca fața ei bronzată să fie și mai frumoasă decît atunci cînd era trează. Observă că pleoapele erau mai pale decît restul chipului, Îi privi genele lungi, buzele dulci, calme, ca ale unui copil care doarme, sînii, așa cum se Întrezăreau pe sub cearșaful cu care se-nvelise peste noapte. Nu voia s-o trezească și-i era teamă că dacă o sărută s-ar putea s-o scoale, așa că se-mbrăcĂ și se duse În oraș. I-era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
gheața. — Asta-i altceva. Tu nu ești paharul și gheața. Mai fă-mi asta Încă o dată, Roger, te rog. Încă o dată, nu că sună bine? — O dată și Înc-o dată. Îi mîngîie ușor șoldul, apoi urcă sub coaste și pe panta sînilor ca două mere. Îți place curba asta? Întrebă ea. Îi sărută sînii. — Fii foarte atent cînd sînt așa de reci. Atent și grijuliu. Știi că poa’ să doară? — Da, știu. Vezi că celălalt e gelos. N-au plănuit prea atent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
-mi asta Încă o dată, Roger, te rog. Încă o dată, nu că sună bine? — O dată și Înc-o dată. Îi mîngîie ușor șoldul, apoi urcă sub coaste și pe panta sînilor ca două mere. Îți place curba asta? Întrebă ea. Îi sărută sînii. — Fii foarte atent cînd sînt așa de reci. Atent și grijuliu. Știi că poa’ să doară? — Da, știu. Vezi că celălalt e gelos. N-au plănuit prea atent chestia asta - eu să am doi sîni și tu să nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
asta? Întrebă ea. Îi sărută sînii. — Fii foarte atent cînd sînt așa de reci. Atent și grijuliu. Știi că poa’ să doară? — Da, știu. Vezi că celălalt e gelos. N-au plănuit prea atent chestia asta - eu să am doi sîni și tu să nu-i poți săruta decît pe rînd, spuse mai tîrziu. I-au făcut așa de departe unul de celălalt. Își puse mîna peste celălalt, abia strîngîndu-l Între degete, și apoi Își lăsĂ buzele să hoinărească peste toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
în pulbere de aur. Rugina viilor printre care pășim așează impresiile în sufletul nostru cu puterea lucrului bine făcut. Soarele ne mângâie cu o căldură molcomă și o lumină de miere. Mă simt ca și cum o zână m-ar ocroti la sânul său. Funigeii veniți de nu știu unde plutesc ca fantasme în aerul dimine ii. O liniște tihnită ne cuprinde ca o vrajă. Pășim furați de minunea fără margini din jurul nostru. Când sufletul ne este încărcat peste poate cu frumuseți, ne oprim. Privim
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
în Dealul Mîndru, alăture cu vie lui Grigoraș Curmîndru, în care vie sînt patru pogoane și o fîrtă, cu livadă, cu casă, cu cramă și cu toate heiurile ce sînt trebuitoare la vie. Aceste vii le-au vîndut lui Sandulache sîn (fiu) Năstasie lipțcanul... „ „Și Lupul Hodoroge au scris zapisul”. -Din câte știm noi, din orice fel de recoltă se lua „a zecea”. Asta însemna plata în natură. Așa se întâmpla și cu vinul obținut, dar la 23 aprilie 1793 găsim
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
spune că acești bani trebuia să-i plătească Zota cupețul pentru cele patru pogoane de vie pe care le avea în Dealul Coroiului. Printre actele de vânzare am găsit și pe cel din 16 aprilie 1792, al lui „Vasile Lupeș, sîn (fiu) lui Ștefan Lupeș” care împreună cu soția și fiul lor vând lui Dumitrachi Borșu douăsprezece pogoane de vie de pe moșia mănăstirii Socola cu 1500 lei. Cumpărătorul primește „și scrisoare mănăstirii Socolii ce am după tocmala ce am făcut cu mănăstire
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]