19,095 matches
-
x.12*]: O funcție de bunăstare socială (SWF) este o regulă de alegere colectivă f care ia valori în mulțimea ordinilor pentru societate, i.e. relații de preferință socială reflexive complete și tranzitive. [d.1.x.13*]: O funcție de decizie socială<footnote Distincție introdusă de Sen în (1970a). O funcție de bunăstare socială este și o funcție de decizie socială, dar nu și invers. Pentru demonstrație, a se vedea Seidl (1975). footnote> (SDF) este o regulă de alegere colectivă f, al cărei codomeniu este restricționat
Paradoxuri libertariene în Teoria Alegerii Sociale Preferinţe individuale și preferinţe sociale by Mihai UNGUREANU () [Corola-publishinghouse/Science/211_a_268]
-
rezultate de posibilitate (a se vedea secțiunea 6.1.4*). De menționat că al doilea tip de preferințe minmax îl implică pe cel dintâi. 6.1.4. Reformularea condiției Pareto prin preferințe libertariene minimal-raționale În primul rând, voi face o distincție între alternative simple și alternative conjuncte. O alternativă simplă (sau o subalternativă<footnote Această a doua denumire indică mai clar faptul că, în cazul paradoxului Sen, avem de-a face cu alternative care conțin, de fapt, două alternative unite printr-
Paradoxuri libertariene în Teoria Alegerii Sociale Preferinţe individuale și preferinţe sociale by Mihai UNGUREANU () [Corola-publishinghouse/Science/211_a_268]
-
depășit de limita de atins tinde să devină nesemnificativă. * Când acest lucru se petrece, când limita de atins se confundă cu limita interioară (nemaiexistând astfel nici o limită de depășit), atunci în loc de destin trebuie să se vorbească despre menire. În menire, distincția dintre natură și libertate se șterge, pentru că țelul atins își are originea într-o natură pe care individul o resimte ca propria lui libertate. Menirea este realizarea unei teleologii superioare prin intermediul unei vieți. Neliniștii destinului, bazată pe răspunderea proprie și
Despre limitã by Gabriel Liiceanu () [Corola-publishinghouse/Science/583_a_1233]
-
succesivității lui „a da“ și „a lua“ dispare. Când doi oameni care se iubesc merg mână în mână, mâinile lor dau și iau în același timp și în aceeași măsură. Mâna care se ia pe sine ca altă mână topește distincția dintre „a da“ și „a lua“. Pentru că se dă și se ia pe sine, mâna păstrează ce dă și primește ceea ce deja are. Ți-am dat mâna și în același timp ți-am luat-o; mâna care se dă e
Despre limitã by Gabriel Liiceanu () [Corola-publishinghouse/Science/583_a_1233]
-
Iorga a idealizat (prin interpretarea aceasta) renașterea națiunii, cuvintele lui nu erau lipsite de un realism naționalist romantic. Astfel de sentimente sînt adînc înrădăcinate în mentalitatea zonei și aproape întotdeauna prezentă în scrierile istoricilor naționaliști. Ce înseamnă istorie naționalistă? Există distincții între istoriile naționaliste? și, mai cu seamă, trebuie să se angajeze un istoric în politică? Pînă în secolul al nouăsprezecelea, istoria constituia o problemă particulară; dar ea a devenit în curînd o disciplină prestigioasă datorită metodologiei istorice a lui Leopold
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Ei uită în ce constă diferența dintre șovinism și faptul de a fi conștient de trăsăturile naționale. Drept urmare a exceselor unui anumit naționalism rasial din timpul secolului al XX-lea, unii intelectuali ignoră și disprețuiesc aceste realități, refuzînd să facă distincție între diverse aspirații naționale și minimalizînd existența diferențelor naționale (adică culturale). Totuși, în scrierea istoriei, astfel de tendințe, alături de ideologii și birocrații omniprezenți, nu pot atenua diferențele naționale, nici măcar cu ajutorul înspăimîntătoarei lor ignoranțe geografice și istorice. Ei încearcă să stabilească
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
naționalismul cultural și realizînd astfel solidaritatea națională. În primul deceniu al secolului al XX-lea, România nu deținea o masă semnificativă de naționalități. Problema lui Iorga era prezența unui mare număr de evrei (și înstrăinarea culturală a elitei). El făcea distincție între politica națională și cea naționalistă. Politica națională presupune cucerire și jaf. Pe de altă parte, politica naționalistă are în vedere numai faptul ca toți românii să trăiască sub stăpînire românească. Unica interferență în suveranitatea străină este mîntuirea românilor "neliberi
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
în 1934: "A fost norocul țării mele și propriul meu noroc (sic!) faptul că n-am ajuns încă economist!"58. Iorga nu credea că economia sau finanțele au o importanță crucială în problemele de stat, întrucît nu a făcut niciodată distincție între stat și națiune sau împrejurările istorice în care s-a născut aceasta. Este adevărat că a scris cîteva istorii economice, bazate pe o documentație vastă și pe mii de fapte geografice și beneficiind de o interpretare paternalistă. O înțelegere
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
de cultura română: dr. Moses Gaster, rabinul Nemicrower sau Heimann Tiktin. Replica la orice atac, de obicei cu o forță mai mare decît cea a provocării; a intentat procese chiar și pentru chestiuni mărunte. Ego-ul și temperamentul său nu făceau distincție între atacurile legitime și doritorii de publicitate ieftină care sperau să dobîndească astfel notorietatea. Iorga i-a onorat de prea multe ori pe aceștia consacrîndu-i provocatorului său spațiu editorial în "Neamul românesc" pe care acesta nu-l merita. Erudiția sa
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
sigur că istoria îi confirmă pretențiile. Poate că aceasta este explicația faptului că stilul său de autor de texte istorice era mai puțin rigid și mai spontan. Gîndirea analitică îi domina opera istorică, iar cea sintetică producțiile literare. Iorga făcea distincție între adevărul istoric bazat pe o documentație exactă și expresia artistică, fenomene în mijlocul cărora trăia el. Pentru el, numai arta putea revela realitatea acestor fenomene. Din păcate, conceptele lui istorice îi determinau mult prea des și estetica. Întrucît adoptase o
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
ani, este interesant să citim care erau opiniile lui Iorga față de problemele internaționale. Naționalistul Iorga nu agrea imperiile sau colonialismul, dar antipatia aceasta era temperată de preocuparea lui de a susține Sistemul de la Versailles. Mai mult, simpatiile lui naționaliste făceau distincție între națiunile cristalizate și definibile și cele care nu întruneau aceste calități. Atunci cînd grecii au început să imigreze în Anatolia locuită de etnici turci, Iorga a luat o atitudine fermă împotriva acestei acțiuni, neplăcîndu-i nici faptul că turcii i-
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
că berberii din Algeria nu reușiseră niciodată să întemeieze un stat cu granițe precise sau să aibă o limbă națională, o cultură și tradiții comune. Apoi, după ce De Gaulle a vorbit pentru prima oară despre "națiunea algeriană", acordîndu-i astfel suprema distincție, toți cei care cunoșteau felul de a gîndi al lui De Gaulle și-au dat seama că independența Algeriei era aproape. Iată acum ce declara Iorga despre dominația britanică în India: "Valorile dominației britanice din India ar putea fi puse
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
fel de acțiune prezumtivă. Din nefericire, în vîrtejul confuz al celei de a doua jumătăți a anului 1937, acest om mare, acest titan intelectual își pierduse o mare parte a simțului perspectivei și al proporției. Iorga nu reușea să facă distincție între ceea ce se afla pe plan secundar și ceea ce era esențial. Și-a permis să fie dus de val, nefiind în stare să delimiteze politicianismul de onoare sau pur și simplu față de moralitate, încercînd să țină cont în primul și
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
polemici violente), Iorga a refuzat să participe 120. Ultimul Congres Internațional de Bizantinologie a avut loc la Roma, în septembrie 1936, la care Iorga a participat. Continua să fie copleșit de titluri de Doctor Honoris Causa. În martie 1932, o distincție din partea Universității Komenius de la Bratislava și alta de la Universitatea de la Roma în ianuarie 1933. În februarie 1933, Iorga a devenit membru al Institutului Franței, iar în același an, Doctor Honoris Causa al Universității de la Alger. A fost ales membru corespondent
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
nu este deloc înțelept să-l împingem într-un colț, cu spatele la zid. Dacă se întîmplă așa ceva, ne putem aștepta la reacții urîte și nu numai în Balcani. "Entitatea organică" Națiunea se va apăra singură. Iorga respingea șovinismul. El făcea întotdeauna distincție între un "naționalism defensiv" și unul "sinucigaș", considerînd nazismul, fascismul, rasismul și Legiunea ca făcînd parte din ultima categorie și respingîndu-le. Trata aceste "Naționalisme noi" drept abuzive și inumane. Iorga considera că naționalismul său cultural este compatibil cu umanitatea, un
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
avut noroc în ambele Germanii, dar l-a irosit. El a rămas în istorie ca asasin al lui Nicolae Iorga, deși s-a străduit din răsputeri să nu rămînă cu imaginea aceasta. Istoria n-ar trebui să-i refuze această distincție îndoielnică. La șase săptămîni după întrevederea relatată mai sus, Boeru murea în același cămin de bătrîni din Germisch-Partenkirchen. Indice de nume Adamov 295 Adams, Henry 13 Adler 129 Agârbiceanu, Ion 121, 168, 399 Albert I. 159 Aldea, C. Sandu 104
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
mult mai optimiste. și este un punct de plecare necesar pentru oricine vrea să Înțeleagă istoria Europei dinainte de 1989 și să aprecieze cât de mult s-a schimbat după aceea. Comentând viziunea lui Tolstoi asupra istoriei, Isaiah Berlin făcea o distincție esențială Între două stiluri de raționament, citând bine cunoscutele cuvinte ale poetului grec Arhilocus: „Vulpea știe multe lucruri, ariciul doar unul și bine”. În viziunea lui Berlin, această carte nu este, cu siguranță, un „arici”. În paginile ce urmează nu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ca un instrument pur occidental, iar serviciile sale s-au limitat la refugiații din zonele controlate de armatele de ocupație vestice. Mai mult, cum IRO se ocupa nevoile refugiaților, persoanele strămutate de origine germană au fost private de sprijinul său. Distincția dintre persoane strămutate (despre care se presupunea că au, undeva, o casă la care se pot Întoarce) și refugiați (care intrau În categoria persoanelor fără adăpost) este doar una dintre nuanțele introduse În acești ani. Cetățenii țărilor foste aliate (Cehoslovacia
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
refugiați (care intrau În categoria persoanelor fără adăpost) este doar una dintre nuanțele introduse În acești ani. Cetățenii țărilor foste aliate (Cehoslovacia, Polonia, Belgia etc.) erau tratați altfel decât cei din țările foste inamice (Germania, România, Ungaria, Bulgaria etc.). Această distincție a fost invocată și atunci când s-au stabilit prioritățile de repatriere a refugiaților. Primii trimiși acasă au fost cetățenii țărilor membre ale Organizației Națiunilor Unite care fuseseră În lagăre de concentrare; apoi persoanele strămutate din țări membre ONU (cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
germană de după 1941, pentru a căpăta mult visata independență, iar teritoriile din estul Galiției și vestul Ucrainei au fost scena unui conflict civil sângeros Între partizanii ucraineni și polonezi, care se opuneau atât naziștilor, cât și sovieticilor. În aceste condiții, distincțiile subtile dintre război ideologic, conflict interetnic și luptă pentru independența politică și-au pierdut relevanța: În special pentru populația locală, care era de fiecare dată victima predilectă. În funcție de loc și de moment, polonezii și ucrainenii au fost pe rând adversari
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
retragere, ci de comuniștii greci și de partizanii lor din munți. Foarte puțini oameni au fost pedepsiți pentru colaborarea cu puterile Axei; În schimb, În lupta Împotriva stângii a plouat cu sentințe capitale. Pentru că la Atena nu se făcea nici o distincție Între partizanii de stânga care luptaseră Împotriva lui Hitler și gherilele comuniste care Încercau să dărâme statul grec postbelic (ce-i drept, adesea era vorba despre aceiași oameni), judecați și condamnați În anii următori au fost nu colaboraționiștii, ci inamicii
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cuvenea: au fost concediate 2.493 de cadre din Învățământul primar și 477 din cel secundar, Însă numai 27 din Învățământul superior - În ciuda simpatiilor evident pronaziste ale multor profesori universitari. În 1947, autoritățile austriece au promulgat o lege ce făcea distincția Între naziștii „vinovați” și cei „mai puțin vinovați”. Cei din urmă, În număr de 50.000, au fost amnistiați anul următor și repuși În drepturile civile. Cei dintâi, maxim 42.000, aveau să fie cu toții eliberați Înainte de 1965. După care
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
14 miliarde de dolari În economia renăscândă a Europei Occidentale, Stalin a extras cam aceeași sumă din Europa de Est, prin reparații de război, livrări forțate și impunerea unor legături comerciale flagrant dezavantajoase. Europa de Est a fost dintotdeauna diferită de Europa Occidentală. Dar distincția dintre Est și Vest nu era singura prin care continentul se Înțelegea pe sine și nici cea mai importantă. Europa mediteraneană era foarte diferită de nord-vestul Europei; religia jucase un rol mai important decât politica În definirea granițelor istorice interși
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cel mai puternic - s-a evaporat până la moartea lui Stalin, deși avea să mai treneze câțiva ani sub forma unor proiecte „revizioniste” sau de „reformă a comunismului”. Fractura din interiorul statelor comuniste nu mai era Între comunism și dușmanii săi. Distincția majoră se făcea, din nou, Între cei aflați la putere (statul-partid, cu ai săi polițiști, birocrați și intelectuali de casă) și toți ceilalți. În acest sens, falia creată de Războiul Rece era nu atât Între Est și Vest, cât În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
i se subordona - motiv pentru care bisericile protestante din Europa Centrală nu au rezistat În acei ani presiunilor statului comunist. Dar când statul occidental a decis să-și asume un rol mai important, de călăuză materială și spirituală a cetățenilor, distincția dintre Biserică și stat ca arbitri ai moralei publice a pierdut din claritate. Sfârșitul anilor ’40 și Începutul anilor ’50 reprezintă așadar o perioadă de tranziție, În care se mențineau convențiile deferenței sociale și ideile de rang și autoritate, Însă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]