19,653 matches
-
oferă oamenilor genul de informații care să-i facă să aștepte cu nerăbdare să vadă schimbări radicale. Operațiunea obișnuită de ajustare de personal seamănă cu o retragere sau cu o fortificare, iar comunicatele sunt deseori de genul: „Dacă nu te obișnuiești, noi (sau tu) nu vom mai fi aici anul viitor”. Acest lucru cu greu poate inspira pe cineva să facă lucruri extraordinare. Liderii eficienți pot regrupa forțele când se confruntă cu înfrângerea. În timpul războiului din Coreea, atunci când a fost întrebat
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
bine. Puteți să-i lăudați, să le oferiți bani și bunuri, dar nu le veți schimba prea mult părerea. Pentru a face eficiente întărirea, recompensa și recunoașterea, trebuie mai întâi să aveți relații bune cu oamenii. Deși companiile s-au obișnuit să obțină ceea ce vor prin intermediul unor supervizori și manageri oneroși, acele zile au apus de mult. Este riscant astăzi pentru companii să promoveze supervizori și manageri doar pe baza abilităților tehnice și profesionale, minimizând sau iertând lipsa abilităților sociale. Cu
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
în care organizația manipulează aceste două sisteme, vă îndemn să luați în considerare modul în care puteți aplica aceste tehnici de bază ale managementului performanței. Sistemele de compensare și apreciere sunt în cea mai mare parte bine intenționate, dar așa cum obișnuia mama mea să spună, „Drumul spre iad este presărat cu intenții bune !”. Partea a V-a. Revitalizarea locului de muncă 20. Managementul performanței: funcția executivă Dacă ți se pare ușor înseamnă că nu procedezi cum trebuie. Edward Gibbon, un istoric
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
au probleme să lanseze mingea cu prima crosă suficient de departe sau de drept, încep să caute alta care lovește mai bine. Cum susține stingerea creativitatea? Dați-mi voie să recapitulez reacțiile tipice de stingere: 1. explozia stingerii - o reacție obișnuită la pierderea motivării este repetarea vechiului comportament - cel supus eliminării - mult mai des. Căutăm de mai multe ori în același loc un obiect pierdut. Un copil neglijat va plânge mai tare și mai mult timp. Când ascensorul nu vine mai
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
în sfera creativității este acela că ele sunt atât de departe de rezultatele acceptabile, încât comportamentele tipice nu vor funcționa. Aceasta înseamnă că vechile modalități vor fi eliminate. 8. Domenii multiple. Angajați oameni cu pregătire și experiență diverse. De exemplu, obișnuiți-vă să nu angajați tot personalul de la aceeași universitate. Energia hibridă provine din combinarea diverselor domenii. Dacă toată lumea are o pregătire, abilități sau experiență similare, oamenii au tendința să priveascăla fel orice situație. Diversitatea merită efortul în ceea ce privește creativitatea. 9. Instruiți
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
e de mirare că ne simțim diferit în ceea ce privește munca decât sportul! Și atunci de ce eliminăm amuzamentul de la locul de muncă? Cum să faceți munca atractivă Mulți manageri cred că distracția „nu-și are locul” la serviciu. Aceasta pentru că s-au obișnuit să vadă oamenii distrându-se numai când fac glume de prost gust, farse supărătoare, adunându-se bisericuțe în pauză, organizând petreceri de zilele de naștere și tot așa. Deseori, aceste evenimene sunt văzute ca oportunități de a evita munca sau
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
motivare a semnului lingvistic în vederea constrîngerii lui să vorbească despre sine, iar nu despre realitatea desemnată. Norma limbii, avînd caracter istoric, regional și social, se diversifică în funcție de timp, de spațiu și de stil, încît încadrarea în altă normă decît cea obișnuită pentru un tip de vorbire sau folosirea simultană a normelor de pe mai multe niveluri și uzarea simultană de mai multe niveluri ale limbii este, în ultimă instanță, tot o "deviere" de la normă și o selecție, numai că nu înseamnă devierea
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
ei particularizată și diversificată. De data aceasta însă, nu mai este o consecință a caracterului de construcție marcată individual a filozofiei sau a poeziei, ci a manierei umane de recepționare a mesajului verbal. Nuanțe ale alterității Folosirea curentă a limbii obișnuiește conștiința cu două realități, de obicei neconștientizate, pe de o parte, cu faptul că omul nu poate (și, deci, nu trebuie să urmărească) să reproducă realizările lingvistice anterioare și, pe de altă parte, cu faptul că trebuie să admită la
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
ori nevoia de a se opri și de a cugeta asupra schimbării pe care o făcuse însa înflăcărarea cu care scria, deși nu îi aparținea, îi acapară toată energia. Era doar un instrument acum. Încet, încet Gavriel începuse să se obișnuiască cu această activitate - în care Ștefan lua controlul asupra lui pentru a-și scrie lucrarea. Se întămpla o dată pe săptămănă, de cele mai multe ori noaptea caci lui Ștefan îi displăcea să rămănă fără cerneală în momentele importante, adică fără Gavriel. Așa cum
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Ionela-Roxana Alexandrescu () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2296]
-
I-a promis marea și sarea, luna și soarele, banii și viața, dar n-a convins-o; Am plecat cu mama și tata și cățelul și purcelul și tanti Mărioara și spune tu dac-a mai rămas careva); tiparul copulativ obișnuit în cazul enumerărilor (conector între elemente, cu excepția ultimelor două, legate prin și) este, de regulă, închis. O situație specială este aceea în care enunțul cuprinzând o enumerare (realizată copulativ sau disjunctiv) este el însuși conversia discursivă, redundantă, a unui enunț
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
mai mari (ceilalți oricum nu contau) încurcaseră borcanele rău de tot, fie că scriseseră cărți și articole la comandă, introduseseră în cărțile lor cristaline personaje cerute "de sus" sau își oferiseră singuri serviciile (DV, 24-30.I.2008) (76) Cei care obișnuiesc să călătorească mult poartă de obicei cu ei un laptop pentru a comunica cu cei de acasă. Fie că utilizează programe de mesagerie instant sau trimit e-mailuri, aceștia folosesc internetul pentru a comunica ("Compact", 23.VI.2008) (77) Postul
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
și oriunde individul occidental își revendică dreptul la libertate, el înțelege de fapt ceea ce spunea Hobbes: absența interdicțiilor externe, înlăturarea constrângerilor exterioare, minimalizarea dependenței coercitive. Cu alte cuvinte, libertatea politică reprezintă în mod special libertatea față de, nu libertatea de a... Obișnuim să o numim libertate negativă, însă, de vreme ce această afirmație dobândește cu ușurință un sens depreciativ și contribuie la prezentarea libertății politice în sensul de libertate de rang inferior, aș prefera să spunem, mai exact, că aceasta este o libertate defensivă
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
În ultimele decenii tot mai des se vorbește despre agresivitate, nu numai În cadrul psihopatologic dar și În viața comună. Agresivitatea a devenit un fenomen obișnuit În societate: pe străzi, Comportamentul social-agresiv ca manifestare a frustrării afective 121 În familii, la serviciu. De agresivitate sunt invadate ziarele, posturile de radio și televiziune. Un portret de coșmar al omenirii a fost publicat În revista Time (Jan. 17
BULETIN DE PSIHIATRIE INTEGRATIVĂ 2003, an IX, volumul VIII, numărul 1 (15) by Bivol O., Magda Luchian () [Corola-publishinghouse/Science/574_a_1474]
-
apară locuitorilor altfel decât drept un om ciudat. A locuit în încăperi mai mult decât modeste și primea masa de prânz de la cea mai săracă familie din sat. Pachetele venite de la familie le expedia înapoi nedesfăcute. Singura persoană cu care obișnuia să stea de vorbă era preotul satului, o fire independentă, nonconformistă. Relațiile cu ceilalți adulți, inclusiv cu colegii săi, le limita la strictul necesar, ceea ce nu l-a făcut din capul locului simpatic acestora. Îndatoririlor de învățător Wittgenstein li s-
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
ei diferite modele de instalații tehnice. Pentru exercițiile de ortografie și gramatică, Wittgenstein a alcătuit lungi liste de cuvinte, introducând 46 GÂNDITORUL SINGURATIC în ele și expresii din dialectul local. Pentru însușirea regulilor gramaticale, ca și la orele de matematică, obișnuia să propună un exemplu interesant și de un anumit nivel de dificultate. Pe baza acestuia, elevii trebuiau să deprindă aplicarea regulilor în alte cazuri. Îi ducea pe copii în excursii, inclusiv la Viena. Pe drumul până la îndepărtata gară Gloggnitz, le
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
un nivel tot mai înalt de dificultate sau îi medita la limba latină. Cu ei cutreiera pădurile colectând plante și pietre, care erau apoi atent etichetate. La lăsarea întunericului le preda lecții elementare de astronomie. Când nu avea vizitatori, Wittgenstein obișnuia să-și consacre ziua întreagă elevilor săi. Din scurtele sale vizite la Viena se întorcea cu rucsacul încărcat de fructe și ciocolată pentru cei mai apropiați dintre aceștia. Nu este de mirare că unii elevi au văzut în învățătorul lor
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
când se relaxa, era absorbit în studiu sau spunea zâmbind o glumă copilărească. Odată ce începea să vorbească putea subjuga; nu cred însă că era conștient de acest dar.“64 Wittgenstein nu a acceptat nici un moment să lucreze ca un profesor obișnuit de filozofie. Convingerea lui constantă a fost că nu ești îndreptățit să te îndeletnicești cu filozofia și să o prezinți unor minți tinere dacă nu ești în stare să produci gânduri proprii, idei noi, proaspete. Interesul lui s-a îndreptat
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
de științe morale al Universității. Modul în care ataca el subiectele puse în discuție, ca și atenția încărcată de admirație a unor tineri din asistență nu au fost pe placul multor profesori.67 Fostul său student Desmond Lee își amintea: „Obișnuia să vină la întrunirile Clubului de științe morale și a dominat într-o așa măsură discuțiile, încât cineva (nu știu cine) s-a plâns, iar când plângerea a ajuns la urechile sale (cred că prin Moore) a încetat să participe la întruniri
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
un capitol aparte în viața lui Wittgenstein, asupra căruia se cuvine să stăruim. Spre deosebire de filozoful modern tipic, care intră în posesia ideilor sale prin reflecție solitară și simte doar uneori nevoia de a cunoaște părerea altor persoane, Wittgenstein s-a obișnuit încă devreme să gândească în dialog și confruntare. În anii 1912-1913 avea aproape zilnic convorbiri despre logică cu Russell, convorbiri lungi pe care cel din urmă le resimțea drept epuizante. (În 1930, când Russell acceptase să comunice Universității Cambridge o
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
care îi numea „turiști“. Profesorul, îmbrăcat simplu, îi primea într-o încăpere perfect curată, mobilată auster, cu pereții lipsiți de ornamente, de picturi sau fotografii. Gândea în fața studenților săi încercând o cercetare pe cont propriu a temei propuse.79 Nu obișnuia să se refere la cărți ale altor autori. Se raporta rareori la ideile acestora. Un fost student își amintea că, în prezența lui Wittgenstein, l-a felicitat odată pe un coleg pentru colecția de cărți de filozofie. Wittgenstein a reacționat
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
lui poate fi văzută ca banalizare a filozofiei sau drept neluare a ei destul de în serios.“87a Pe prietenii care îi frecventau cursurile, Wittgenstein se străduia să-i convingă să nu facă din filozofie o profesie. Am amintit deja că obișnuia să-i întrebe pe acei dintre studenții lui de care se apropia de ce studiază filozofia. Aprecia că îndeletnicirea cu filozofia este de cea mai mare însemnătate dacă ne ajută să gândim mai bine88, dar că practicarea ei profesională nu are
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
Wittgenstein nu a vrut însă să mai știe de el.110 Poate că și ecouri ca acela că ceea ce propune el ar putea fi caracterizat drept „pozitivism terapeutic“ au accentuat dorința lui Wittgenstein de a încheia și publica manuscrisul căruia obișnuia să-i spună „cartea mea“. Un manuscris la care a lucrat, cu întreruperi, din toamna anului 1936. Înclina acum să creadă că obligațiile lui de profesor ar fi cele care îl împiedică să ducă la bun sfârșit această muncă. Drury
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
doua parte a vieții sale, Kant și-a impus o deplină rutină a vieții zilnice 98 GÂNDITORUL SINGURATIC menită să prevină tot ceea ce i-ar fi putut abate atenția de la lumea gândurilor sale. Se povestește că, la orele serii, Kant obișnuia să mediteze privind, prin una din ferestrele locuinței sale, spre turla unei biserici din apropiere. Creșterea unui copac în grădina vecinului amenința să o ascundă vederii sale. La rugămintea filozofului, acest om cumsecade a acceptat să taie copacul. Singurului accident
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
despre care unii filozofi empiriști credeau că reprezintă sursa și baza ultimă a întregii noastre cunoașteri despre lume. A luat astfel naștere o tradiție interpretativă care pornea de la presupunerea TRACTATUS-UL ȘI „SFÂRȘITUL FILOZOFIEI“ 189 că „Wittgenstein împărtășea opinia filozofică obișnuită potrivit căreia numai experiențele nemijlocite sunt cu adevărat demne de încredere și că orice altceva despre care vorbim este demn de încredere doar în măsura în care se sprijină pe experiențe nemijlocite. Implicația era că propozițiile elementare sunt importante deoarece sunt ceea ce este
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
avizat care va compara Tractatus-ul cu un manuscris reprezentativ pentru opera mai târzie, cel care a fost publicat în 1953, sub titlul Cercetări filozofice. (Wittgenstein a reluat de mai multe ori munca la acest manuscris. În ultimii ani ai vieții, obișnuia să se refere la el numindu-l „cartea mea“3.) De îndată ce este vorba de aprecierea importanței și profunzimii acestor schimbări consensul încetează. Unii autori subliniază continuitatea, alții, dimpotrivă, discontinuitatea în trecerea de la filozofia timpurie la filozofia mai târzie. Temele și
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]