23,409 matches
-
trasă cu ambele mâini. Mingea a trecut fremătând peste fileu, s-a înălțat ușor, apoi și-a reluat traiectoria curbă și impulsul - și m-a izbit drept în față. M-am frânt, în timp ce racheta mi-a căzut din mână cu zgomot. Câteva secunde care mi s-au părut criminale, am rămas lat ca un câine bătrân, un câine bătrân care dorea să-i fie mângâiată burta bătrână. Cum voi arăta după povestea asta? M-am ridicat în picioare și mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
luat-o spre est, apoi către nord. Mda, era clar că ziua avea o culoare stranie - o lumină suavă, dar lividă; biliară, de parcă plămânii îi rămăseseră îmbâcsiți de poluare. Hai, scuipă ce te îneacă. Magazinele mai dormeau încă... Unde era zgomotul, unde erau cei care îl făceau? Mașini puține, ale căror faruri își înșurubau lumina ca un sfredel. Dintr-o dată m-am simțit mult mai ciudat și am oprit un bătrân sticlete, în uniformă albastră. — Ce se întâmplă, amice? l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
spre scările de la capătul coridorului, am auzit ceva, cât se poate de clar și ritmat, un sunet care imită suferința acceptată, sunetul produs de copilul gata să strănute, am auzit ceva care îmi spunea că Eileen era o fabrică de zgomote căreia îi sărise călușul. * Fat Paul se aplecase și trăgea de zăvoarele mari și negre. Și tot acum, Doris Arthur intră în Shakespeare, întrebându-se încotro să-și îndrepte zâmbetul recunoscător. Dar Fat Paul continua să-și țină capul aplecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
născut la etaj. Asta e proprietatea tatălui meu. — Nu zău? Expresia glumeață își luă în mod ciudat zborul de pe buzele pline, de un măsliniu viu. Dinții îi sunt ca niște perle, perlele din stridia de la Shakespeare. Am tras aerul cu zgomot și am spus: — Lucrurile stau cam așa. Există un Tată, o Mamă, un Fiu, o Amantă. Amanta e împărțită de Tată și Fiu. Inițial ea a aparținut Tatălui, dar Fiul a dat și el buzna Fiul știe despre Tată, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
nu mai sunt clienții obișnuiți nu mai sunt așa de mulți clienți în pauza de prânz, în costumele lor urâte, cu ziarul sub braț. Nu, iată-i acum pe tineri, în culorile lor artificiale și cu sănătate de fier, în zgomotul orașului și în detaliu, cu toate hainele lor și țâțele și banii lor. — Așa că în final, îi dădeam eu înainte, ajungem la marea confruntare dintre Tată și Fiu. O, da, și... — Ia spune-mi, făcu Doris, care e motivația personajului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
palme convexe, ridicate și încordate. Doris își ridică dulce privirea. — Ah, voi, gagicuțelor. Voi, scriitoarelor. Ia hai, am exclamat eu. Am condus-o, ținând-o de mâna-i rece și osoasă. Am trecut prin praful umed al draperiei, pătrunzând în zgomotul mai intens, în fumul mai gros, în băutura mai multă. Douăzeci de bărbați gălăgioși urmăreau evoluția femeii mari de pe scena mică. Era neagră ca un păianjen și mare și știa meserie - cu fața inexpresivă, așa cum trebuia să fie. Câteva minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
oprindu-mă doar să-mi desfac cracul sfâșiat al pantalonului de pe frâna de mână. Apoi mi-am condus singur Fiasco-ul purpuriu acasă - de la Pimlico la Portobello. Fiasco-ul meu e o mașină frumoasă, coupé, care e plină de forță, zgomot și furie. Fiasco-ul e bucuria și mândria mea. Procedând ca un adevărat prieten, i-am împrumutat mașina lui Alec Llewellyn cât timp eu am fost în New York. Și ce mi-a fost dat să găsesc la întoarcere? Un munte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
am împrumutat mașina lui Alec Llewellyn cât timp eu am fost în New York. Și ce mi-a fost dat să găsesc la întoarcere? Un munte de bilete de parcare și de rahați de păsări, roata de rezervă făcută praf, un zgomot nou și rău ca o râșniță, și toate luminile de la bord clipind resemnate. Ce i-o fi făcut tipul ăsta marelui, incomparabilului meu Fiasco? Ai impresia că a locuit în el, că l-a subînchiriat. Sunt oameni care nu au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
oamenii sunt ceva mai puritani, de unde și privirile acelea de o solicitudine neîncrezătoare, la micul dejun din dimineața aceea cu sac și ouă jumări și cafeaua care bolborosea în cafetierele grele de argint, în timp ce încercam să vorbesc. Am făcut un zgomot extraordinar - am auzit iar acel zgomot acum câteva zile, când încercam să storc ultimii stropi de ketchup din roșia de plastic. N-a fost nici o chestie. Beat fiind, am început să plâng ca un isteric, așa că a trebuit să fiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
și privirile acelea de o solicitudine neîncrezătoare, la micul dejun din dimineața aceea cu sac și ouă jumări și cafeaua care bolborosea în cafetierele grele de argint, în timp ce încercam să vorbesc. Am făcut un zgomot extraordinar - am auzit iar acel zgomot acum câteva zile, când încercam să storc ultimii stropi de ketchup din roșia de plastic. N-a fost nici o chestie. Beat fiind, am început să plâng ca un isteric, așa că a trebuit să fiu ajutat să cobor scările până la Autocrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
vedem: numărul Theresei, de la depanări TV, de la Trans-American, de la Trexacarna - Martina Twain. Ia stai așa! Ăsta nu e scrisul meu. E al... Selinei! ... Târfa. E vorba de o incriminare sau m-a luat la mișto? Sfidător, am închis agenda cu zgomot Da, și după asta am telefonat. * Am continuat să plutesc pe energia statică a Manhattan-ului. CEDEAZĂ, spun semnele de circulație - dar nu le băga în seamă! Fără oprire, asta e ideea Să te străduiești, să cauți, să reușești e în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
croncănit. Ce e, mă, ai făcut ochi? A făcut un pas înainte. — E târziu, a spus Ossie. Din spatele umărului său se ivi fața curioasă a Martinei. — Du-te acasă, John, spuse Ossie. Du-te acasă. Ușa se închise cu un zgomot Ce e cu el? m-am întrebat eu. Ce oameni... Okay, am întârziat puțin, dar... M-am uitat la ceas. Apoi mi-am adus aminte de ceva Nu numai că întârziasem la venire -dar întârziasem deja și la plecare. Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Nu! Nu eu ți-am făcut-o. Cu tocurile, cu tocurile ei înalte! O femeie ți-a făcut-o. Legătura s-a întrerupt, dar cum mi s-a mai trezit mintea ia viață. O ușă s-a deschis violent și zgomotele înăbușite au țâșnit afară. Am simțit în clipa îngrozitoare care a urmat greutatea trupului ei care se clătina în timp ce încerca să-și găsească echilibrul, sprijinit de spatele meu și i-am auzit vocea spunând... Ce? Bah, nu, să terminăm cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Lovedolls. Ascultă la mine, n-ai să găsești ceva mai porcos ca Lovedolls pe piața pornografiei legalizate, nu numai din Anglia. Iată-mă, deci, mormăind, dând paginile în mare viteză, cu umerii ridicați și capul vârât în piept -gând, din cauza zgomotului făcut de o palmă care mi-a căzut cu tărie pe spate, posterul central, pe care îl țineam ușor înclinat, mi-a țâșnit violent din mână. Mi-am ridicat ochii alarmat, surprins, îngrozit. O fată plinuță, drăguță, cu un șal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
exista ele. Uită-te la ea. Ne-am uitat iar în jos. Gagicuța era aproape întoarsă pe dos. — Ce îți spune asta? Nu știu. Bani. Se întoarse și pomi mitraliindu-și tocurile pe culoarul lung (în mod ciudat, magazinul atenua zgomotul și mișcarea) deschise ușa de sticlă cu o mișcare bruscă și, scuturându-și părul strălucitor, se pierdu în furnicarul străzii. Am auzit râsete, conversație purtată pe un ton scăzut. Pe fața celor două pipite șocate, care serveau la acest raion
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
la labă. Și asta din cauza mâncării, a aerului și izolării. Ne aflam într-o cantină lugubră. Dacă îți ridicai capul, aveai senzația că ești la școală. Acolo, printre ferestrele garajelor, plutea o lumină lichidă, era viață liberă și îngăduință pentru zgomotul și căldura contactelor umane de dedesubt Dedesubt deținuții stăteau la capătul opus al unui șir de mese galbene, în timp ce micii lor vizitatori - femei, copii, bătrâni - stăteau de cealaltă parte, pe scaune de bucătărie. Nu existau gherete, nici grilaje de metal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
un lucru înțelept. Ceea ce era o porcărie... Am intrat pe ușă. Pe jumătate orbit de întuneric, am zărit o scară abruptă și m-am, îndreptat spre ea. Apoi am auzit în urma mea pași și scârțâitul ușilor în balamalele țepene și zgomotul mortal al lanțurilor agitate. Ascultă la mine, am urcat scările alea mai repede ea un curist fript, mânat de o cumplită spaimă diuretică provocată de spatele meu expus... Ușa grea din capăt nu a cedat decât după a cincea împingere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
în treabă. — Se scrie o-r-k, moșule, spuse Fielding Mi-am aruncat ochii pe pagină. — Exact așa am scris. — ...Citești mult, John? — Ce să citesc? — Romane. Dar tu? — Sigur că da. De aici îmi vin tot felul de idei. Îmi place zgomotul și furia, adăugă el enigmatic. Cam aici te aduce lectura: te face să spui lucruri de felul ăsta. — Da, am spus eu, păi am citit un roman de George Orwell. Ferma animalelor. Mai bine zis l-am recitit. Da, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
era capul meu. În care pârâiau toate circuitele. Acufena asta - în curând va trebui să mă culc ținând pe pernă un tranzistor hârâit. Chiar atunci când sunt surzi, se pare că oamenii care au necazuri cu urechile tot trebuie să asculte zgomotele din capul lor. Ghinion. Un ghinion dublu. — John Self? Sunt Martin Amis. — Aleluia, am exclamat eu. Al naibii de la țanc ai mai nimerit. Mi-ai dat multă bătaie de cap până să te găsesc. Am sunat la edituri, la impresar, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
i se spune sănătate de taur. Așadar, această revărsare, această nevinovată catastrofă evoluționistă - ei, eu, și Holly sau Golly sau Lolly, vioaia mea amică cu rochia ei umflată de vânt - am pășit prin căldura turbată, îndreptându-ne spre fabrica de zgomot care stătea încordată pe buci, forțându-și constipația cu un urlet de coșmar. Am urcat scara care ducea la ușa ca o trapă, cu tranzistoare și cu cumpărături scutite de vamă, cu țâțe mari și cu pantaloni albi. Privește. Așteaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
general, a crescut în ochii mei. Găsesc însă că viața de om studios te trage în jos. Știi ceva: el se complace în starea asta. Cât de mult vrea să se mai afunde în mizerie. Afară, ceruri de sare și zgomotul binecunoscut făcut de pașii trecătorilor. — Deci, asta ai de făcut, am tras eu concluzia, trebuie să-i faci să se comporte cât mai firesc, fără ca ei să-și dea măcar seama sau fără să le pese prea mult de așa ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
pat, pieptănându-și părul cu ambele mâini ridicate. Pete umede îi mai licăreau pe corp, ca oceanele pe glob. Am traversat camera într-o implorare împleticită. Am sărutat-o pe gât. Am îngenuncheat. — Te rog, am spus eu. Am auzit zgomotul făcut de pieptenele care îi trecea prin păr, muzica japoneză care reverbera din interiorul ei, zumzetul subțire al tăcerii. — Trei miare, am spus eu - pentru butic. Nici un răspuns. — Mărită-te cu mine. Fă-mi copii. Ne-am putea muta - oh
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
South, Autocratul s-a trezit blocat pe o stradă laterală, adevărată patrie a teatrelor. În timp ce Lorne îmi vorbea despre succesele lui de pe Broadway, de pasiunea lui pentru scenă și câte și mai câte, am sesizat un ratat slab dar persistent, zgomotul făcut de o monedă lovită de geam. Lorne s-a aruncat pe podeaua mașinii, ca mașinii, ca Shadow. — E-n regulă, am spus eu. În taxiul alăturat stătea zâmbitoare Doris Arthur. Lorne s-a ridicat, venindu-și în fire. Privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
eu. — Mda, păi nu l-ai bătut destul... Am descoperit că Martina îmi pregătise patul pe canapeaua nici camera de zi. M-am dezbrăcat și am rămas multă vreme întins, trecând cu gândul de la una la alta. Prin horn coborau zgomote. Am auzit țipătul, zornăitul și zgomotul de fermoar tras al durerii, și respirația cu densitatea unui fluid, plânsul sugrumat în pernă. Pe suferință nu o interesează dimensiunile celorlalte suferințe. Ea nu are sentimentul familiei, nu-i așa? Nu se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
bătut destul... Am descoperit că Martina îmi pregătise patul pe canapeaua nici camera de zi. M-am dezbrăcat și am rămas multă vreme întins, trecând cu gândul de la una la alta. Prin horn coborau zgomote. Am auzit țipătul, zornăitul și zgomotul de fermoar tras al durerii, și respirația cu densitatea unui fluid, plânsul sugrumat în pernă. Pe suferință nu o interesează dimensiunile celorlalte suferințe. Ea nu are sentimentul familiei, nu-i așa? Nu se poate să fiu singurul care am sesizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]