19,095 matches
-
de sarcini nu satisfac prima exigență. Sunt și definiții care nu satisfac a doua exigență, cum ar fi, caracteristicile mediului economic, tehnologic, organizațional, mijloacele de control, viața personală a salariatului etc. <footnote Ibidem, p. 210. footnote>. Trebuie să facem o distincție importantă între caracteristicile de definire a unui „fapt” și cele de analiză generală. Primele se cer a răspunde exigențelor anterior prezentate, celelalte pot fi proprii și altor fapte sociale sau doar unor elemente din sfera totală a conceptului. Astfel, analiza
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
asigurării întreprinderii cu muncitori se poate adânci prin studierea modificării raportului dintre muncitorii de bază și cei auxiliari, făcându-se propuneri de optimizare a acestui raport, în funcție de gradul de tehnicitate al producției. În legătură cu celelalte categorii de salariați, trebuie făcută o distincție între personalul care are legături directe cu procesul de producție, la care modificarea se poate stabili la fel ca în cazul muncitorilor și restul personalului, la care se urmărește respectarea schemei de încadrare. Analiza asigurării cu personal a întreprinderii, sub
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
de faptul concret și individual. Totuși, individualul poate fi descoperit și înțeles numai raportat la un sistem de valori, sistem care nu este altceva decât un sinonim al culturii, într-o lucrare apărută în Franța, A. D. Xenopol a făcut o distincție între științele naturii, care se ocupă de "fapte de repetiție" și istorie, care se ocupă de "fapte de succesiune". Italianul Benedetto Croce și-a bazat întreaga filozofie pe o metodă istorică care este total deosebită de aceea a științelor naturii
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
de a fi literar. 44 Obiecția ca aceasta nu ar fi decât o simplă controversă de ordin terminologic este neconvingătoare. De fapt, studiul a tot ceea ce este legat de istoria civilizației nu mai lasă loc pentru cercetările strict literare. Toate distincțiile dispar ; se introduc criterii străine de literatură ; și, prin urmare, literatura ajunge să fie considerată de valoare numai în măsura în care furnizează rezultate pentru cutare sau cutare disciplină adiacentă. Așadar, a identifica literatura cu istoria civilizației înseamnă a nega existența unui domeniu
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
sculptură, culorile pentru pictură sau sunetele pentru muzică. Dar nu trebuie să uităm că limba nu este o materie inertă ca piatra, ci este ea însăși o creație a omului, fiind astfel purtătoarea moștenirii culturale a unui grup lingvistic. Principalele distincții care trebuie făcute sunt între limba literară (limba scriitorilor) limba vorbită și limbajul științific. Modul în care Thomas Clark Pollock tratează această problemă în The Nature of Literature *3, deși corect, nu este pe de-a-ntregul satisfăcător, în special în ce privește
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
trebuie făcute sunt între limba literară (limba scriitorilor) limba vorbită și limbajul științific. Modul în care Thomas Clark Pollock tratează această problemă în The Nature of Literature *3, deși corect, nu este pe de-a-ntregul satisfăcător, în special în ce privește .precizarea distincției dintre limba literară și limba vorbită. Problema este decisivă și nu e de loc simplă în practică, deoarece literatura, spre deosebire de alte arte, nu are un mijloc de exprimare oare să fie numai al ei și deoarece există, fără îndoială, numeroase
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
e de loc simplă în practică, deoarece literatura, spre deosebire de alte arte, nu are un mijloc de exprimare oare să fie numai al ei și deoarece există, fără îndoială, numeroase forme mixte și tranziții subtile. Este destul de ușor să facem o distincție între limbajul științific și limba literară. Totuși, simplul contrast dintre "gândire" și "emoție" sau "sentiment" nu este suficient- Literatura conține și ea gândire, iar limbajul emoțional nu este nicidecum limitat la literatură: dovada acestui fapt o poate face o conversație
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
istorică a limbii; ea folosește în mod conștient calitățile sonore ale semnului însuși; ea are latura ei expresivă și pragmatică pe care limbajul științific va dori întotdeauna s-o reducă cât mai mult cu putință. Mai mereu de stabilit este distincția dintre limba vorbită și limba literară. Limba vorbită nu este o noțiune cu un conținut uniform: ea include numeroase variante ca limbajul familiar, limbajul comercial limbajul oficial, limbajul religios, jargonul studențesc. Dar, evident, multe dintre cele ce s-au spus
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
mai subtil. Arta creează un fel de cadru oare scoate conținutul operei din lumea realității. Putem deci reintroduce în analiza noastră semantică unele dintre conceptele obișnuite ale esteticii: "contemplare dezinteresată", "distanțare estetică", "detașare". Trebuie însă din nou să subliniem că distincția dintre artă și nonartă, dintre literatură și expresia lingvistică neliterară este fluidă. Funcția estetică se poate extinde la mesaje lingvistice dintre cele mai variate. Ar însemna să avem o concepție îngustă despre literatură dacă am exclude din sfera acesteia întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
atenție serioasă. "Plăcut" este echivalent cu "neplictisitor", "neobligatoriu", "un lucru ce este propria lui recompensă". Putem oare folosi acest dublu criteriu drept bază pentru a defini literatura în general sau numai pentru a defini literatura mare ? În studiile mai vechi, distincția între literatură mare, 'bună "și "subliterară" nu apare decât foarte rar. Am putea într-adevăr să ne îndoim că literatura "subliterară" (revista ieftină de aventuri) este "utilă" sau "instructivă", în general, ea este -considerată doar ca un mijloc de "evadare
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
plastice și, în special, pe muzică. Se pane că ea consideră literatura ca fiind oarecum o combinație de "discursiv" și de "reprezentativ". Dar elementul mitic sau imaginile arhetipice ale literaturii ar corespunde ideii ei despre reprezentativ.*12 Trebuie să facem distincție între concepțiile potrivit cărora arta constă în descoperirea sau intuiția adevărului și concepția că arte - și în mod special literatura - este propagandă, adică ideea că scriitorul nu este descoperitorul, ci propagatorul persuasiv al adevărului. Termenul "propagandă" este foarte labil și
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
concepție sau teorie. Această acțiune de convingere este totdeauna ilicită. Cu alte cuvinte, cititorul este făcut să creadă ceva si el își dă încuviințarea sub hipnoză - arta prezentării îl seduce pe cititor... Eliot, oare îl citează pe Belgion, răspunde făcând distincție între "scriitorii la care e greu să te gândești ca fiind propagandiști" și scriitorii care sunt "propagandiști inconștienți" și o a treia categorie de scriitori care, ca Lucrețiu și Dante, sunt niște propagandiști "deosebit de conștienți si cu mult simț de
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
fie abandonat. 67 Alt termen posibil pentru denumirea muncii celui care studiază literatura este cel de "cercetare". Dar acesta pare cât se poate de nefericit, deoarece accentuează mai mult investigarea preliminară a materialelor și face, sau pare să facă, o distincție greu de susținut între materialele care trebuie "investigate" si cele care sunt ușor accesibile. De exemplu, când mergi la British Museum să citești o carte rară, faci "cercetare", dar când stai acasă într-un fotoliu și citești o reeditare a
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
termenul sugerează anumite operații preliminare, a căror natură si anvergură variază considerabil în funcție de natura problemei. Dar "cercetare" nu reușește să sugereze acele preocupări subtile privind interpretarea, caracterizarea si aprecierea materialelor care sunt caracteristice studiilor literare. În cadrul "domeniului nostru de studii, distincțiile dintre teoria, critica și istoria literară sunt, desigur, foarte importantă. Există, în primul rând, distincția dintre concepția despre literatură ca o ordine simultană și concepția care consideră literatura, în primul rând, ca un șir de opere rânduite în ordine cronologică
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
Dar "cercetare" nu reușește să sugereze acele preocupări subtile privind interpretarea, caracterizarea si aprecierea materialelor care sunt caracteristice studiilor literare. În cadrul "domeniului nostru de studii, distincțiile dintre teoria, critica și istoria literară sunt, desigur, foarte importantă. Există, în primul rând, distincția dintre concepția despre literatură ca o ordine simultană și concepția care consideră literatura, în primul rând, ca un șir de opere rânduite în ordine cronologică și privite ca părți integrante ale procesului istoric. Există apoi distincția dintre studiul principiilor și
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
Există, în primul rând, distincția dintre concepția despre literatură ca o ordine simultană și concepția care consideră literatura, în primul rând, ca un șir de opere rânduite în ordine cronologică și privite ca părți integrante ale procesului istoric. Există apoi distincția dintre studiul principiilor și criteriilor literaturii și studiul operelor literare concrete, luate izolat sau în ordine cronologică. Credem că este bine să atragem atenția asupra acestor distincții "numind teorie literară" studiul principiilor categoriilor, criteriilor literaturii etc., și numind fie "critică
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
în ordine cronologică și privite ca părți integrante ale procesului istoric. Există apoi distincția dintre studiul principiilor și criteriilor literaturii și studiul operelor literare concrete, luate izolat sau în ordine cronologică. Credem că este bine să atragem atenția asupra acestor distincții "numind teorie literară" studiul principiilor categoriilor, criteriilor literaturii etc., și numind fie "critică literară" (esențialmente statică în abordarea problemelor), fie istorie literară studiul unor opere literare anumite. Desigur, termenul de "critică literară" este adesea folosit într-o accepțiune care include
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
numind fie "critică literară" (esențialmente statică în abordarea problemelor), fie istorie literară studiul unor opere literare anumite. Desigur, termenul de "critică literară" este adesea folosit într-o accepțiune care include întreaga teorie literară; dar o astfel de folosire ignoră utilitatea distincției pe care am făcut-o. Aristotel a fost teoretician; Sainte-Beuve, în primul rând critic. Kenneth Burke este în mare măsură un teoretician al literaturii, în timp ce R. P. Blackmur este critic literar. Termenul "teoria literaturii" ar putea foarte bine să îmbrățișeze
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
mare măsură un teoretician al literaturii, în timp ce R. P. Blackmur este critic literar. Termenul "teoria literaturii" ar putea foarte bine să îmbrățișeze - așa cum se face în cartea de față - atât "teoria criticii literare" cit și "teoria istoriei literare". 68 Aceste distincții sunt destul de clare și destul de larg acceptate, în schimb mai puțin comună este înțelegerea faptului că metodele amintite nu pot fi folosite în mod izolat, că ele se presupun unele pe altele atât de mult, încât nu se poate concepe
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
a susținut că istoria literară arată că A derivă din B, în timp ce critica declară că A este mai bun decât B. Conform acestei păreri, istoria literară se ocupă de fapte verificabile; critica, de probleme de opinie și convingere. Dar această distincție este greu de susținut. În Istoria literară nu există aspecte care să fie "fapte" complet neutre, în însăși alegenea materialelor sunt implicate judecăți de valoare : în simpla distincție preliminară care se face între cărți și literatură, în simpla acordare de
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
de fapte verificabile; critica, de probleme de opinie și convingere. Dar această distincție este greu de susținut. În Istoria literară nu există aspecte care să fie "fapte" complet neutre, în însăși alegenea materialelor sunt implicate judecăți de valoare : în simpla distincție preliminară care se face între cărți și literatură, în simpla acordare de spațiu unui autor sau altuia. Chiar și stabilirea unei date sau a unui titlu presupune o anumită apreciere prin oare se selectează cartea sau evenimentul respectiv din milioanele
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
am face decât să-1 sărăcim. Am suprima înțelesurile îndreptățite pe care generațiile următoare le-au aflat în Hamlet. Am închide calea unei noi interpretări. Aceasta nu înseamnă însă o pledoarie în favoarea unor denaturări subiective și arbitrare : problema de a face distincție între interpretările "corecte" și cele viciate rămâne, și va trebui să fie soluționată de la caz la caz. Istoricul literar nu se va mulțumi să judece o operă literara numai din punctul de vedere al epocii noastre - acesta fiind un privilegiu
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
literare care depășesc granițele naționale, în timp ce "literatura comparată" studiază relațiile dintre două sau mai multe literaturi. Dar cum am putea stabili, de exemplu, dacă ossianismul este o problemă de literatură "generală" sau de literatură "comparată" ? Nu se poate face o distincție valabilă între influența exercitată de Walter Scott în străinătate si moda internațională a romanului istoric. Literaturile "comparată" și "generală" se contopesc în mod inevitabil. Probabil că ar fi mai bine să se vorbească pur si simplu de "literatură". (c) Oricare
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
nuvele Era târziu (1968), de romanele Vămile (1972), Linia de plutire (1987), Orbirea („Literatura și arta”, 1992). Dintre piesele lui S., Această copilărie îndepărtată (1975) și Omul a doua zi au fost puse în scenă de teatre din Chișinău. Între distincțiile ce i s-au acordat se numără și Premiul de Stat pentru cartea Pentru tine bat... (1987). Nuvelistica de început a lui S., cuprinsă în volumul Era târziu, e influențată de formulele narative camusiene și kafkiene și prezintă o atmosferă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289438_a_290767]
-
Colecția SINTEZE 75 EDITAT CU SPRIJINUL AUTORITĂȚII NAȚIONALE PENTRU CERCETARE ȘTIINȚIFICĂ Angelo MITCHIEVICI este lector universitar în cadrul Facultății de Litere, Universitatea "Ovidius" Constanța, unde ține cursuri de literatură comparată. În anul 2008 a obținut doctoratul în Filologie cu distincția Summa cum laude la Universitatea din București, cu teza "Decadență și decadentism în contextul modernității românești (sfârșitul secolului XIX, prima jumătate a secolului XX). A primit premiul revistei Cuvântul pe 2005 pentru volumul Explorări în comunismul românesc (coautori: Paul Cernat
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]