23,409 matches
-
am mângâiat gâtul cu vârful degetelor să o ajut să adoarmă. Pot face lucruri pe care Shadow nu le poate face. M-am așezat lângă ea cu căldura unui culcuș de câine, sub un acoperiș pe care ploaia cădea cu zgomotul unor aplauze îndepărtate. Oh, Doamne, mi-am spus eu, viața mea ar putea să devină cu adevărat ceva serios. Pe femei poți pune stăpânire când plâng. Când plâng, sunt mai accesibile. Sunt lipsite de apărare și de artificii și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
asta, mi-am spus eu în timp ce-mi desfăceam brâul, dar acolo... Mai rămăseseră în cursă doar trei iepe, La Femme au Jardin, La Maja Desneuda și Alice la Mulatresse, când am auzit scheunatul orgasmic al lui Shadow și zgomotul unor pași repezi care urcau scările. Abia dacă am avut timp să mă arunc pe pat și să zvâcnesc înainte, convulsionându-mă oribil, chiar în clipa când Martina a deschis ușa. Iat-o plină de viață, cu un zâmbet care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
în fiecare an. M-a surprins și pe mine. Zăpada surprinde oricum. Zăpada e surprinzătoare! Este elementul de surpriză. O vreme, lumea a fost lunară. A fost tăcută. A fost înzăpezită. A fost mută a doua dimineață până când ai auzit zgomotul apologetic al șoptitoarelor mașini. Cu toții am ieșit din case în vârful picioarelor și am clipit la vederea lumii. Fiecare pare să creadă că e în întregime doar vina lui. Dar sunt și cazuri când ne acordăm nouă înșine puțin credit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
parcul nostru de la Câmpulung, sora mea era mereu Regina, iar eu... santinela! Când ne urcam într-un pin mare și frumos, de unde ne închipu iam că zburam, sora mea era pilotul, iar eu învârteam de o elice imaginară, dar cu zgomotul perfect. — Ce îți mai amintești de la Câmpulung? — La Câmpulung aveam o casă mare de lemn, ca o cabană de munte, pe care „binefăcătorii“ din perioada comunistă au transformat-o în butuci de ars în sobă iarna. În copilărie, acest loc
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
lui. Să-l audă numai ar fi vrut. Vânătorul de lupi albi aflase că Donna Iulia își aștepta bărbatul. Mai auzise, poate, și altele. Liniștit, ieșea uneori în marginea târgului și își încerca armele. Dintr-acolo urmau să vină fiarele. Zgomotul împușcăturilor îi încremenea pe locuitori vreme de câteva clipe; se gândeau - cine știe - că era bine că Vânătorul poposise tocmai în așezarea lor, nu în alta. Împușcăturile nu le aduceau siguranță, ci doar o anume încredere. Despre lupii albi, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
politică și ajunsese subdirector într-un minister. Celălalt, un ceasornicar vestit, inventase un ornic muzical cât unghia și un altul, cam cât o pălărie, ce anunța orele prin interjecții licențioase: oh, ah, aaa..., îh, cât și printr-o seamă de zgomote potrivite: pupături, suspine și pleoscăituri; miezul nopții era marcat de un anume scârțâit de pat. Un maestru al mecanismelor sensibile; dat în judecată, din considerente morale, de către o societate a femeilor titrate, trebuia acum să-și dovedească priceperea în lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
obișnuit că e cumsecade. Gata! Sluta e slută, prostul un dobitoc, demagogul un scatofag. Omul cumsecade un pericol. Seva escrocilor. Nițel complice. Fiindcă tolerează. O să-ți aprinzi paie-n cap! Nu vei schimba nimic. Va fi doar ceva mai mult zgomot. Te pregătești de prea multă vreme, nu mai poți renunța. Nu mai crezi nimic. Fiindcă ai crezut mult. Aproape tot. Acum ești în impas. Vrei o ieșire în forță. Ambiție de Don Quijote. Morile de vânt vor măcina înainte. Poate așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
vrut să-ți spun. Nu toate lucrurile sunt apreciate la adevărata lor valoare. - Uiți căpitane că am o pregătire în domeniu... Birmaq se opri scoțând dintr-un buzunar o cutiuță plată pe care o scutură lăsând să se audă un zgomot înfundat: - Ce vezi? - O cutie roșie. - Iar eu una albastră, replică el întorcând cutiuța pe cealaltă parte. Vezi, fiecare poate să vadă doar o anumită parte, niciodată întregul chiar dacă pretinde acest lucru. Așa e și istoria. O cunoaștem doar parțial
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
Istoria însă este dincolo de subiectivism sau obiectivism, ea pur și simplu este. La urma urmei ea este cea care ne studiază pe noi. Mi-ar place să pot inversa rolurile. Și, scutură el cutiuța lăsând să se audă din nou zgomotul înfundat, oricum sunt puțini aceia care reușesc să arunce o privire înăuntru. Angir păru să mediteze la cele spuse de căpitan vru să spună ceva dar se răzgândi. Acum o detestă iar după câteva momente îi ia apărarea. Planeta asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
Totul este negociabil, chiar și viața ta, îl trezi vocea uscată a căpitanului. Ai venit aici pe o poziție de forță, crezând că vei avea totul dar te-ai înșelat. Acum discutăm de pe poziții egale, după cum poți să observi. Un zgomot surd, venind din spatele său însoți ultimele cuvinte ale căpitanului. Kaan se întoarse la timp pentru a vedea cum cele două gorile se prăbușesc la podea ca secerate. Coridorul pe care intrase adineaori era acum blocat de cei care-i neutralizaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
criză era timpul. Încă nu se grăbea să ajungă sus, întrunirea nu începuse. Urcușul către mansardă deveni după numai câteva trepte un târșâit de picioare, care combinat cu scârțâitul treptelor împrăștia sonorități cu iz de ritual ancestral. În sine, totalitatea zgomotelor reprezentau un mixaj sonor mereu invocat de preaonorabil atunci când își clarifica gândurile. Un picior pe treapta următoare, un nou hârșâit, o notă șuierată printre buze, rotiță așezată lângă rotiță, gândurile proiectaseră de-a lungul timpului, pas cu pas, urcuș după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
ne îmbrățișează într-o continuă bucurie a Liturghiei lăuntrice, adunându-ne toate cuvintele în și pentru veșnicie. Binecuvântările Sfinților Mănăstirea este lăcaș de rugăciune stăruitoare și loc de retragere, liniștită. Aici petrec monahi după anumite reguli de înfrânare. Retrași de zgomotul lumii și desfăcuți de legăturile ei, se dedică cu totul slujirii lui Dumnezeu, prin slujbă și rugăciune, prin muncă dezinteresată și printr-o viață de meditație și contemplație religioasă. Mănăstirea Secu este una din acele mănăstiri rare unde, prin truda
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
răsădit o nouă speranță în suflet. Într-adevăr Dumnezeu este aici ! Îmi este dor de vremurile în care în fiecare zi știam că Dumnezeu mă ține în brațe ! Claudia T. Am plecat de la Iași plini de neliniște și cu mult zgomot și am ajuns într-o altă lume ruptă de răutatea și meschinătatea înconjurătoare. Aici ne-am găsit liniștea și împăcarea sufletească. Simțim că suntem atinși de bunătatea și harul sfânt al acestor meleaguri.
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
ei cu toții un fel de maniaci: unul, ca să poată scrie, se-mbrăca în haine de femeie, altul nu putea nici să moaie pana în călimară dacă nu simțea miros de mere putrede. Altul arunca de la etaj creioane și le auzea zgomotul făcut pe pavaj: asta îl inspira pe el... Unul bea câte douăzeci de cafele pe zi, altul se certa cu el însuși timp de o oră, își smulgea părul din cap și abia apoi se apuca de scris... Mulți trebuiau
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
de scriitor la care atâta visa. Cu ultimele puteri a scos un urlet Înfiorător, apoi a Început să râdă În hohote, grotesc, eliberând din el tot delirul - și În timp ce râdea s-a urcat În carlingă, apoi a Început să imite zgomotul motorului. Zbura. Zbura spre țara de unde vin călătorii prin viața asta. — La revedere, tovarăși fraieri! a strigat el către adunătura de iloți care Îl sufocau pe Matei. S-a trezit mirat și iarăși a oftat. În bucătărie, ai lui se
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
absurzi. — Gata, Vasile, dacă vine miliția? Ce-o să facem? Potolește-te, Vasile, Îți spun eu despre ce e vorba, dar potolește-te. Vasile sughița, iar aerul părea că se strecoară În pieptul lui ca o sabie, arcuș asasin care scotea zgomote metalice, inumane. Căreală i-a pus mâna la gură, și cu ultimele puteri i-a șoptit la ureche, iar Vasile a remarcat fără să vrea damful de țuică: — Trebuie să vină de la București ăla mare, de la , de la cultură, și Parolică
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
pare cu toate acestea a se depărta din ce în ce mai mult de ochii noștri, privim la viitor ca la o umbră * despre a cărui fatalism nu ne-ndoim, despre care știm că va veni astfel cum trebuie să vie, auzim în jurul nostru zgomotul aspirațiunilor omenești și vedem că toată viața, toată natura, universul întreg este în eternă mișcare. ["DIE RATIO SUFFICIENS - O MIȘCARE"] 2267 die Ratio sufficiens causae, adecă rațiunea suficientă a unui fenomen, și atunci când el este rezultatul unui alt fenomen - este
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
S/t [plus] S/t etc. etc. în infinitul timpului rotațiune S/a substanța/diviză prin accidenți X timp Formula absolută {EminescuOpXV 35} ["VOINȚA DE A TRĂI"] 2276B Această, personalitate este o căldare atârnată de coada unui cățel ca să facă zgomot și să escite râs. Ceea ce nu-i tinichea însă e voința de a trăi care o găsim în om, în animal, în plantă, orișiunde și pretutindenea. Această voință nu este ceea ce s-ar numi nemărginită, prin urmare indefinibilă, căci se
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
nemărginit, un secol e o clipă suspendată. [2] 2280 Este în logică o frază care ar trebui pusă ca moto la oricare compendiu de istorie, pentru ca să nu ne înșele cuprinsul ei la fiecare pas, pentru ca să nu ne ademenească tablourile vii, zgomotul și posibila nebunie care îmflă paginele cărții omenirei, aceasta sună: Stat pro ratione voluntas. ["VECHIMEA LUCRURILOR... "] 2284 Vechimea lucrurilor nu consistă în depărtarea timporală a nașterei sau esistenței lor, ci în diferința dintre ele și cele prezente. (Ciocoii Regulamentului - Eteria
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
salvat de delfin. Maestrul de arme era un estet al războiului, căruia îi plăceau eleganța loviturilor, strălucirea armelor de paradă, cu ornamente în relief și incrustații, frumoasele harnașamente ale cailor, acvilele de aur ținute sus de aquilifer, purtătorul de drapel, zgomotul tumultuos al așa-numiților cataphracti, cavaleria grea, răsunetul lituus-ului, sunetul pe care-l scoteau bucina și tuba. Prin urmare, făcu pentru micuț și un coif de luptă, o cassis dintr-o folie ușoară de metal. Iar făurarul, care punea laolaltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
dux, să te amesteci printre grăjdari și să-i asculți cum vorbesc despre familia ta. Sclavul numit Zaleucos trăise probabil, sub alt cer, zile mai puțin grele; în fiecare dimineață privea melancolic norii prea deși și ploaia măruntă care, fără zgomot, îmbiba pământul, și pădurile, și serile de iarnă care se lăsau foarte repede. De la înălțimea culturii sale rafinate, se înfiora când băiatul reproducea cu ușurință expresiile argotice ale soldaților. Dar văzuse că și greaca o învățase la fel de ușor: începuse să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Când era mic, mama sa îi acoperea fața cu mantia ei, pentru că voma. Animalele simțeau mirosul violenței. „Violența miroase“, spunea Germanicus. Mirosul acru, insuportabil și amețitor al unei legiuni când, sub comanda centurionilor, înainta în fața dușmanului, în bătaia soarelui, fără zgomot, numai zornăitul înspăimântător al armurilor, bătaia armelor pe scuturi. Mirosul oribil, persistent al prizonierilor germani înlănțuiți, zăcând unii peste alții pe jos, care te priveau - pe tine, general roman - cu o ură mută și primejdioasă. Mirosul violenței, mirosul sângelui care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
pe labele ale căror gheare se lungiseră prea mult în timpul captivității. Copilul îl așteptase să se apropie ca să-l mângâie pe bot, iar el venise, cu geamătul acela răgușit și trist, și era gata să-l atingă, când cineva, fără zgomot și fără să scoată o vorbă, sărise în spatele lui și-l trăsese repede, ridicându-l de la pământ; era un tribunus al tatălui său. El se împotrivise, plângând de mânie și lovind cu picioarele în pieptul puternic al ofițerului. Acesta îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
dar a rămas din el numai ceea ce Augustus a voit să lase. Palatul fusese abandonat de decenii, jefuit, purtând urmele unui vechi rug. Poarta cea mare și ferestrele erau zăvorâte. Nu se vedea nimeni și era cu neputință să intri. Zgomotele imensei Alexandrii se pierdeau în apă. Cine știe încotro se îndreptaseră, în acea lungă liniște ireală, gândurile pline de frământări, poate resemnate, poate pentru prima oară filosofice, ale lui Marcus Antonius, omul care visase pașnicul regat al Aegyptus-ului, dar pierduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
rămășițelor au presărat sare. Dar un oraculum a visat că, într-o noapte de iarnă, un cutremur va face să se clatine stâncile aflate sub oraș; oamenii vor fugi strigând, un val înalt cât terasa Pharos-ului va veni făcând un zgomot puternic cât o sută de tunete, va acoperi portul de răsărit, va lovi insula Antirrhodos, și Timonium-ul, și palatele, și portul regal, și cheiurile. În cele din urmă se va retrage, învârtejindu-se în bulboane, și va lăsa în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]