20,821 matches
-
spălăcit și cu niște ochi cenușii, reci și total inexpresivi. Era îmbrăcat în uniforma de campanie și purta cizme negre. Boris nici nu îndrăznea să-l privească, își rememora faptele din ultima perioadă, încercând să-și amintească dacă nu cumva comisese vreo abatere de la regulamentele militare, ce ar fi putut determina chemarea lui în fața CI-stului. Acesta se apropie de birou și rămase în picioare, sfredelindu-l cu privirea. Pe loc repaus, soldat! comandă ofițerul, după câteva clipe. Godunov se executase de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Nu înțelegeam de ce minte? Avea un corp la care mulți dintre băieții din școală visau și putea avea ca prieten pe oricine. Nu înțelegeam de ce mă alesese pe mine? De ce trebuia să plătesc pentru o faptă pe care n-o comisesem până la capăt? Nu mă durea că minciuna era mai crezută decât întâmplarea reală, nu mă deranja că povestea lui Shumy căzuse tot în spinarea mea, dar sufeream că ființa pe care-o iubeam în secret își pierduse încrederea în mine
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
Tu n-ai suflet! Nu meriți să te iubesc! O stâncă are mai multă simțire decât tine. ― Taci! Taci! În dezlănțuirea mea vijelioasă, nu mai găseam frânele. Și plângeam tot mai vârtos. ― Cu ce ți-am greșit! Ce crimă am comis? Cine m-a blestemat să te iubesc, pentru că e un blestem iubirea asta de care fugi mereu. ― Doamne, taci, nu-i adevărat, nu spune asta! ― O, te încredințez că voi tăcea de tot. Curând, curând... Ai să vezi! Nu-ți
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
care explica totul? Fără îndoială! ne simțeam fericiți! Mai mult decât atât, ne dădeam lucid seama de prezența fericirii, fapt care îi sporea prețul. Tineri și fericiți! Și această tinerețe și fericire ne cerea să râdem fără a conteni, să comitem orice prostie, să ne afirmăm ou toată obrăznicia călcând peste reguli și conveniențe, să ne risipim ridicol energia și exuberanța care nu mai încăpeau în ființele noastre. Ce bogată a plecat în trecut prima noastră săptămână de zbor prin fericire
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
aceluia pe care-l iubesc. Or, până acum n-a avut timpul material ca să înceapă o nouă iubire". " Nu-i un motiv. Dacă vrea să se răzbune, răzbunarea ține loc de orice. E una din absurditățile femeii, care, în orbire, comite cele mai iraționale fapte". "N-ai decât să faci și tu același lucru. Găsește o femeie și înlocuiește-o. Cui pe cui se scoate!" Nu-mi păru rea ideea. În orice caz, trebuia să încerc. O nouă legătură îmi va
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
-ți verifica simțămintele, o capcană pe care ți-am întins-o. ― Parcă eu spun altfel? Și ți-ai dat seama că n-am decât dispreț pentru tine. Și cu asta am isprăvit. ― Dar n-am isprăvit eu. Admit că am comis o greșeală când ți-am scris scrisoarea aceea prefăcută... ― Prefăcută? Nu. Era singura scrisoare sinceră din câte mi-ai scris. ― Mihaela, îți dai seama ce spui? Tot ce s-a petrecut între noi a fost o minciună? ― Nici atît: uneori
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
fără nici un motiv, după ce îmi dăduse atâtea dovezi de dragoste. Ea nu-mi reproșase, dar, desigur, gândea că o luasem drept o femeiușcă ușoară, căreia, după ce te saturi, îi dai cu piciorul, ca unui lucru nefolositor. Și cine îndrăznise să comită această fărădelege? Cine îi amăgise simțirea cu o ploaie de cuvinte nesincere? Cine s-a înduioșat cu ipocrizie de tragedia ei familială făgă-duindu-i s-o apere de orice năpastă? Cine i-a jurat, numai într-o noapte, de mii de
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
impresie care se desprinse din lectura scrisorii fu aceea că tot ceea ce se întîmplase între noi se datora nu numai unui crâncen conflict dintre crâncenele noastre orgolii, ci a unei tragedii a erorilor generate de ele. O gravă eroare am comis părăsind fără motiv pe Mihaela; altă eroare, tot atât de gravă, a fost divorțul, fără să știu sigur dacă m-a înșelat sau nu. Acum știam sigur că nu mă înșelase cu omul acela, ci avusese doar intenția s-o facă. Așa
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
decât să crezi ce vrei. Dar acum mă duc, fiindcă am treabă. Am privit o vreme pe urmele femeii. M-am gândit că era o muncă de prisos, căci nimeni nu verifica dacă frânghiile erau curate sau murdare. Dar am comis o greșeală că am intrat în vorbă cu ea, pentru că, făcea pe nebuna. Sigur că nu apăruse întâmplător. Biserica e aproape goală. Pe tavan e o singură frescă, cu schele dedesubt și resturi de tencuială pe jos. Pictura reprezintă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
Destul de reușită deghizare. Și îmi explică foarte sobru, stimulat de perplexitatea mea: Am reușit mai multe performanțe, ca femeie și ca bărbat". Am amuțit. Ce înțelege, oare, prin "performanțe"? Nu îndrăznesc nici să-i cer explicații, de teamă să nu comit o gafă, și nici să plec. Theo ia foaia și în dreptul numelui său își notează adresa, explicîndu-mi că există un singur "Theo in der Smitten" în Bale și chiar în toată Elveția. Adaugă: "Poșta mă cunoaște. E de ajuns să
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
se pleacă la Delfi?", întreb. Cred că da", îmi răspunde Gabriel Chifu. Un fel de instinct mă îndeamnă să mă dau jos. Și bine fac. De-abia s-a pus autobuzul în mișcare și aflu că toți cei care au comis imprudența de a se duce mai întîi la hotel vor rămâne la Atena. Căci, pentru a ajunge la Delfi în timp util (diseară trebuie să fim înapoi), e imperios necesar să ocolim centrul orașului, supraaglomerat de trafic. Din păcate, în
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
Doru Udrescu. Mai țin minte casa (distrusă de cutremurul din ianuarie, am aflat aseară la aeroport), plaja, de pe țărmul Pacificului, unde Doru mă îndemna să fac o baie, iar eu ezitam, deoarece mă temeam de rechini, drumul înapoi, când am comis nebunia de a consimți să mă așez la volanul Toyotei, fără carnet de conducere (ce se întîmpla, oare, dacă ne oprea vreun polițist?), o șosea goală, ondulîndu-se printre vile superbe, înconjurate de verdeață și flori, din Beverly Hills, un deal
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
între melancolia lui Oreste și melancolia lui Hamlet, ambele stârnite de crime. Chia și "Lumea Nouă" a civilizat-o prin crimă. Columb a venit aici cu Biblia într-o mână și cu sabia în cealaltă. Nu mai vorbesc de crimele comise de fascism și de comunism. Normal ar fi ca europenii să trăiască terorizați de umbra Judecății de Apoi, nu americanii. E ceva, însă, în acești oameni practici, puternici, siguri pe ei, care-i face, brusc, slabi, obligîndu-i să caute un
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
trebuie să fii pregătit să mori în orice moment. Atâta timp cât grupul rămâne unit, niciunul dintre membrii săi nu îndrăznește să aibă o părere contrară acestei axiome de bază. Convin-gându-se că nu le este frică, ei pot să justifice toate cri-mele comise împotriva celorlalți. Este extrem de simplu, cu totul emoțional și copilăresc pe planul cel mai destructiv. Zâmbetul amiralului se lărgi. - Măi, măi, dar sunteți cu adevărat filozof, așa-i? Ochii lui ageri se făcură curioși.) Foarte interesant, însă. Nu mă gândisem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
Ne-am făgăduit să ne vedem săptămânal, și s-a ținut multă vreme de făgăduială, făcând drumul lung și obositor până la orășelul unde trebuia să ne întîlnim. Atunci revederile erau pasionate, îmbrățișările repezi și puternice, iar senzualitatea ne făcea să comitem cele mai mari imprudențe. Despărțirile, fără să semene cu nebunia primei despărțiri, erau totuși dureroase. Simțeam însă că multe se schimbaseră în ființa ei. E curios cu ce luciditate și fără să-mi fac nici o iluzie o judecam tot timpul
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
întrebă Kanbei. — M-am rugat să mă însănătoșesc mai repede, odată cu venirea noului an, și am avut mare grijă de mine. Acum, când sunt sigur că sunteți cu toții bine, nu mai am nici o teamă în privința asta. În același timp, am comis o crimă pentru care trebuie să-mi primesc pedeapsa la Azuchi, iar azi e o zi potrivită ca să părăsesc patul de suferință și să-mi iau rămas bun. O crimă pentru care trebuie să-ți primești pedeapsa la Azuchi? Abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
noaptea târziu, se aud voci, dar e greu de spus dacă râd sau plâng. Oricum, fapt este că de la Anul Nou încoace, în castel s-a întâmplat ceva neobișnuit. — Chiar crezi asta? — Nu se vede nimic concret și, dacă aș comite o greșeală și aș vorbi despre asta, i-aș putea face pe oamenii noștri să se sperie fără motiv. Ar putea fi o eroare gravă din partea mea, provocând un moment de neatenție de care inamicul să profite. Nu, pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
doborâți, pe rând. Armura lui Katsuyori se înroșise toată. — Taro! își chemă el fiul, dar avea vederea încețoșată de propriu-i sânge. Toți cei din jur păreau dușmani. — Stăpâne! Încă mai sunt aici! Sozo e lângă dumneavoastră! — Sozo, repede... voi comite seppuku. Rezemându-se de umărul valetului, Katsuyori se retrase ca la o sută de pași. Îngenunche, dar, având atâtea răni de lănci și săgeți, nu-și mai putea folosi deloc mâinile. Cu cât se grăbea mai tare, cu atât mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
nevastă. Da’ dacă suntem plătiți numa’ cu promisiuni, nu putem să mai punem osu’ la treabă. — Ei, sunteți destul de greu de înțeles. Armata Seniorului Hideyoshi și-a făcut un principiu din a stăpâni cu bunăvoință și până acum nu a comis nici un act despotic. De fapt, de ce anume aveți a vă plânge? Cei cinci muncitori râseră cu răceală. Unul dintre ei spuse: — Înălțimea Voastră, nu ne plângem de nimica. Numai plătiți-ne cât am câștigat. Nu ne putem umple burțile cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
lucrările de pe râul Naruya se prosternă în fața lui Hideyoshi. Plângea. — Ce s-a întâmplat? întrebă Hideyoshi. — Azi dimineață, răspunse tânărul, tatăl meu s-a declarat vinovat de o neglijență de neiertat. V-a scris această scrisoare de scuze și a comis seppuku. Omului i se încredințase dificilul proiect de a tăia cale de cinci sute de metri prin munte. În dimineața aceea, mai rămăseseră nouăzeci de metri, astfel că nu respectase termenul. Asumându-și răspunderea eșecului, omul își curmase singur viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de ajuns. — Stăpâne, de ce ești tu acela care refuză să vorbească? Nu numai soarta clanului Akechi depinde de ceea ce spui acum, ci tot viitorul națiunii. — Ce vrei să spui, Mitsuharu? Când mă gândesc că tu, tocmai tu, te gândești să comiți infamia asta. Cu lacrimile șiroindu-i pe obraji, Mitsuharu se apropie de Mitsuhide și-și lipi ambele palme de podea, rugător. — Niciodată n-am înțeles firea omenească mai puțin decât în noaptea asta. Când amândoi eram tineri și studiam împreună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
se întâmpla nu era doar o simplă încăierare între samurai sau o ceartă între grăjdari. Ce s-a întâmplat, Ranmaru? Ce-i cu toată agitația asta? întrebă el repede, iar Ranmaru nu întârzie nici el cu răspunsul: — Clanul Akechi a comis o mârșăvie. Afară sunt mulți războinici răsculați, agitând steaguri cu blazonul inconfundabil al clanului Akechi. — Ce?! Akechi? Cuvintele îi scăpară cu uimire. Surprinderea lui demonstra întru totul că nu se așteptase - nici nu visase măcar - că s-ar fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Luptase până la sfârșit, când văzuse că flăcările devorau templul și toți oamenii din jurul lui fuseseră doborâți și uciși. Se înfruntase corp la corp cu soldații de rând, ca și cum ar fi făcut parte dintre ei. Și totuși, luase hotărârea de a comite seppuku nu numai fiindcă își judecase reputația și găsise regretabil că trebuia să-și lase capul pe mâna unui nimeni. Moartea oricărui om e orânduită dinainte, așa că nici măcar după propria lui viață nu-i părea rău. Ceea ce regreta era că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
poate ajunge la un acord cu privire la soarta lui Muneharu. N-ați putea merge, în particular, la Generalul Muneharu, ca să-i explicați împrejurările și să-i recomandați să se resemneze? Clanul Mori nu-i va ordona niciodată unui vasal credincios să comită seppuku, dar, dacă-i explicați nenorocirea în care se află clanul, Mitsutada își va da viața bucuros. Moartea lui, la urma urmei, va cruța viețile oamenilor din castel și va salva clanul Mori de la distrugere. Și, cu aceste cuvinte, Hideyoshi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
atâția ani Seniorul Terumoto. — Ekei, ai vorbit cu el la cererea lui Hideyoshi? — Știți bine că nu m-aș fi putut duce la castel fără permisiunea lui. — Atunci, i-ai explicat situația lui Muneharu, iar el s-a oferit să comită seppuku de bună voie? — Da. Se va sinucide la Ora Calului, la bordul unei ambarcațiuni, în văzul ambelor armate. În acel moment, tratatul de pace se va încheia, viețile apărătorilor vor fi salvate, iar clanul Mori va avea siguranța garantată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]