2,664 matches
-
va rămâne liberă. M-am îndreptat cu destulă nemulțumire către plajă. Nu m-am apropiat prea mult de mare. Valurile aruncau prea mulți curenți reci. Cu o zi înainte stătusem lângă apă, crezusem că zgomotul ei grav, uniform îl va înăbuși pe cel din interiorul meu, dar nu am realizat nimic, m-am ales doar cu un ochi puțin înroșit. De îndată ce m-am întins pe cearceaf m-am gândit la tine, la o noapte când te-ai lăsat furat de somn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Holul din subsol care servea drept bufet, fără nici o fereastră, era încărcat de scaune și mese și toată lumea vorbea în timp ce mânca - probabil despre boli și bolnavi - iar ecoul vocilor răsuna ca într-un tunel. Din când în când, ecoul era înăbușit de microfonul la care se solicita prezența în spital a vreunui doctor sau a vreunei asistente. În timp ce încercam să fac rost de o masă, Midori s-a dus și a cumpărat două porții de mâncare, pe care le-a adus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Reiko... — Da. — Ar trebui să-ți găsești un iubit. Ești magnifică și e păcat să te irosești așa. O să mă mai gândesc, spuse ea. Mă întreb dacă se găsesc prin Asahikawa. Excitându-mă din nou, am intrat iar. Reiko își înăbușea suspinele și se răsucea sub mine. M-am mișcat încet, cu ea în brațe, stând de vorbă. Mi-a plăcut grozav să stau de vorbă cu ea în poziția aceea. Dacă spuneam ceva amuzant și o făceam să râdă, hohotele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
un deget. Nu au degete, iar spațiul dintre index și degetul mare a fost transformat Într-un buzunar, Într-un fel de Împletitură, căptușită cu păr, pictată În culori naturale. E pentru cei care se satură de mâna lor neinspirată. Înăbușind un zâmbet, Karp deschise o casetă din sticlă și scoase niște albume foto de mărimea unui timbru. Dacă le răsfoiai destul de repede, apăreau niște scene. Dora râse când reuși să aducă la viață un bărbat cu ochi sălbatici care Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
destul de bine de promisiune. Când și dacă lacrimile Îi inundau ochii, Își ținea pur și simplu respirația și Își aducea aminte de promisiunea făcută. Așa că, În acea primă vineri din iulie, a făcut din nou ceea ce făcuse Întotdeauna ca să-și Înăbușe lacrimile: a respirat adânc și a ridicat bărbia ca și când acela ar fi fost un semn al forței sale lăuntrice. Însă, de data aceasta, ceva nu a mers deloc cum trebuia și aerul pe care Îl reținuse În plămâni năvăli afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
timpul de robinetele vechi din casă. Așa că În seara asta mi-am zis că de ce să nu Închid magazinul mai devreme și să nu mă opresc acasă la Shushan să repar blestematele alea de țevi? — Mda, Înțeleg, a observat Armanoush Înăbușindu-și un zâmbet. Apropo, ea unde e? — Trage un pui de somn, a spus Dikran târându-se ca un vierme afară din dulap pentru a lua un dispozitiv de Îndoit țevi și după aceea Înapoi. Vârsta - ce să-i faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ei să ridice receptorul. — Amy!!! a spus Rose pe un ton ridicat, aproape țipând. Iubito, tu ești? — Da, mamă. Ce mai faci? — Ce mai fac? Ce mai fac! a repetat Rose, de data asta părea tulburată, iar vocea Îi era Înăbușită. Trebuie să Închid acum, Însă promite, promite-mi că mă suni În zece... nu, nu, zece minute nu sunt de-ajuns, În cincisprezece minute. Trebuie să-nchid acum și să-mi adun gândurile și după aceea aștept telefonul tău. Promite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
preferate ale copilului ei preferat. Acum aerul din bucătărie era plin de miresmele grele ale mâncărurilor abia scoase din cuptor. Copsese deja două feluri de börek - cu spanac și cu brânză feta - și fiersese la foc mic supa de linte, Înăbușise cotletele de miel și pregătise amestecul de köfte care avea să fie pus la prăjit În momentul sosirii musafirilor. Deși era hotărâtă să aibă gata Încă o duzină de feluri de mâncare până la sfârșitul zilei, fără Îndoială piesa de rezistență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
curea de piele cu cataramă de cupru. Pe când era copil, Mustafa se mândrea că nu plângea niciodată, nu vărsa nici măcar o lacrimă când tatăl Își scotea cureaua. Oricât de mult Învățase să-și stăpânească lacrimile, nu reușise niciodată să-și Înăbușe icnetele. Cât ura icnetelele astea. Luptându-se pentru aer. Luptându-de pentru spațiu. Luptându-se pentru afecțiune. S-a oprit o clipă de parcă și-ar fi adunat gândurile. — E ceva care mă sâcâie de ceva timp... În glasul lui, altfel liniștit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
vede că poate. Ăștia sunt oamenii, cum sunt, cu ei ieșim la defilare. Alții, de unde? N-avem alții. Să împrumutăm? Nu s-ar potrivi. Reproșuri, politicienilor? Atâta îi duce capul. N-au nici învățătură, nici etică. Există și mici excepții înăbușite în magma nivelatoare. Materialul de construcție e precar. În Marea Britanie, circulă o butadă: ca să fii ministru de finanțe trebuie să fi avut un tată ministru de finanțe. Fără comentarii. V.P: Știu că de-a lungul anilor ați cunoscut mulți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
din fața noastră. Infinitul ne dă amețeli. noi ne oprim aici.” „Dar nu se poate, totuși, gîndiți vă... voi nu sunteți decît niște fraze, niște fraze debile, niște începuturi, niște rumegușuri...” Vorbind cu primele sale fraze, Bernard simțea uneori cum se înăbușă, cum se enervează. „sunteți niște limbrici, sunteți niște scursuri !” mai striga el. Dar insultele nu serveau la nimic. Pentru că absolut nimic nu reușea să repună mecanismul creației în mișcare, absolut niciodată o a doua frază nu se năștea după prima
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
fi avut sacouri pe ei, poate că și le-ar fi scos în grabă și ar fi încercat să stingă flăcările, dar în acea situație vestimentară sumară se simțiră dezarmați. Un singur scriitor își scoase totuși cămașa și încercă să înăbușe cu ea flăcările care îl carbonizau pe colegul lor sinucigaș, dar inițiativa sa curajoasă nu duse la niciun rezultat, dimpotrivă cămașa luă foc și hrăni și mai copios torța vie din curtea Casei scriitorilor. nu voi continua cu aceste detalii
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cum plouă și cum ștergătoarele de pe parbriz fac vlang-vlang, vlang-vlang. Cînd mi-e frig îmi improvizez cîte un culcuș din cutii de carton, mă învelesc cu ziare. am încercat și cu folii de plastic dar mă tem să nu mă înăbuș. În timpul zilei rătăcesc din loc în loc și răscolesc prin coșurile de gunoi. Uneori găsesc în ele cîte un pulovăr încă bun, brichete încă pline cu gaz, reviste colorate, pixuri... nu îmi place să fur, nu ține de natura mea, dar
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
alții nu avuseseră parte de acest lux. nu-i așa, Domnișoară momîie ? omul care venise pe malul mării ca să scrie nu avu timp să audă răspunsul. Un val neașteptat de mare se abătu peste promontoriul de unde contempla mareea secolului, îl înăbuși sub forța sa narativă și-l trase apoi spre larg, spre ceea ce Bernard considerase dintotdeauna ca fiind o imensă rezervă de ficțiune. 67. Victor se visa în plin deșert, aplecat sub capota ridicată a unui automobil, pe cale de a-i
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cu adevărat la o anulare a rodului pe care trebui să îl dea Cuvântul. Un discurs religios fără valoare autentică este sămânța căzută în pământul plin de spinii și pălămida vremurilor și, deși începe să rodească, foarte curând va fi înăbușit, iar omul care a citit, văzut, auzit cuvântul, care însă nu și-a aflat în el ecoul lăuntric se rupe de comuniunea reală și va deveni la rândul său globalizat, o simplă mașină demnă de consumism, de viața fără viață
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
pământ mult și îndată au răsărit, că n-aveau pământ adânc; Iar când s-a ivit soarele, s-au pălit de arșiță și, neavând rădăcină, s-au uscat. Altele au căzut între spini, dar spinii au crescut și le-au înăbușit. Altele au căzut pe pământ bun și au dat rod: una o sută, alta șaizeci, alta treizeci. Cine are urechi de auzit să audă. De la oricine aude cuvântul împărăției și nu-l înțelege, vine cel viclean și răpește ce s-
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
aude cuvântul și îndată îl primește cu bucurie, Cea semănată pe loc pietros este cel care aude cuvântul și îndată îl primește cu bucurie, Cea semănată în spini este cel care aude cuvântul, dar grija acestei lumi și înșelăciunea avuției înăbușă cuvântul și îl face neroditor. Iar sămânța semănată în pământ bun este cel care aude cuvântul și-l înțelege, deci care aduce rod și face unul o sută, altul șaizeci, altul treizeci", Evanghelia după Matei, cap. 13. 19 Sensul real
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
cam douăzeci și cinci de milioane, salariul meu lunar de la Societatea Scriitorilor Români fiind cam trei milioane. M-am dus la Miron Paraschivescu și l-am întrebat cui le-aș putea vinde... "Îți spun, zice poetul după puțină gândire, dar adăugă el înăbușindu-se de râs, îmi dai și mie douăzeci la sută". "Cam mult, Miroane!, i-am replicat. Atunci nu-ți spun", zice... Cum însă vroiam să mă debarasez repede de acei saci, nu m-am mai tocmit și în aceeași zi
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
pentru viețile noastre tinere (el era mai bătrân, să fi avut treizeci și ceva de ani), scoase din buzunar niște hârtii și ne spuse: - Să vă citesc acum ceva, o schiță... Se numește Pîrlitu, iar autorul, a... ha, ha... se înăbuși el scurt, nu vi-l spun. Ascultați... Și începu să citească. Eram neliniștit... Dacă această schiță avea în paginile ei ceva asemănător cu ceea ce făcuse Tib, în alt sens, desigur... desigur în sens literar, și o citea aici ca să mă
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
micul instrument și scena de anul trecut s-a repetat, dar mai rău, își lipise genunchii de-ai mei iar chipurile ne erau atât de apropiate încît am uitat că nu trebuia decât să-i șoptesc ceva și cu răsuflarea înăbușită de bătăile inimii, amețit, în prada unei mari turburări, i-am luat capul în mâini și mi-am lipit buzele de-ale ei într-o sărutare încleștată. Ea mi-a răspuns după o secundă de ezitare, timp în care am
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
e un doctor mai special, îi explică mama ei, ajută doamnele care vor copii, dar nu-i pot avea. Ca mătușica Fran, adică? Ea zice mereu c-ar vrea să mă ia la ea pentru că n-are copii. Simon își înăbuși un hohot de râs și Fran îi trase un picior, dorindu-și s-o înghită pământul. — Cred că e momentul, anunță Henrietta, aruncându-i o privire de avertisment soțului ei, să ne așezăm la masă. — Absolut. Simon îi luă paharul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
trebuia să recunoască, îi plăcea chestia asta. — Ce-ar fi să facem un tur? Miriam dădu drumul la casetofonul din mașină și Jack râse. Pe undeva avea o urmă de rezervă, dar muzica și sentimentul că făcea ceva spontan o înăbușiră. Ghinionul lui Miriam fu că, în drum spre șoseaua de centură, totodată drumul spre dealul Woodedge, care se lăuda cu una dintre cele mai romantice priveliști din ținut, se întâmplă să o ia pe High Street și să treacă pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Dumnezeu să-l ierte. Depărtările erau învăluite de aburi; ciocârlii cântau deasupra lanurilor noastre. Porneam cu logofătul, un om mărunt, cu ochi mici, sfredelitori, cu mustățile lungi. Vorbeam puțin cu el, nu-mi era drag deloc. Caii mergeau la trap înăbușit pe drumul de țârână, în cântecele amețitoare ale ciocârliilor, care tremurau cascade melodioase în lumina înălțimilor. Nemărginita câmpie plină de pâne adia ușor la suflarea vântului dimineții, întunecându-se în coborâșuri, sclipind ca aurul în coamele de val. Și treceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
pe niște cărări ghețoase, din inima codrului, zvâcnea cu vârtejuri, cu frunze spulberate, cu găteje, mânia furtunii. Un zvon greu creștea între nourii negri și poiana frământată ca de spaimă - creștea ca o buciumărie prelungă chemând spaima din zarea mohorâtă, înăbușită de pulberi răsculate. Așa crescu bubuind buciumăria pădurii, învăluiri dese de stropi se abătură, duruiră ușurel și la geamurile mici, se depărtară - și deodată, ca o mânie care ostenește, cu oftări de ușurare, se alinară adâncurile, și soarele străluci deodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
eu destul? Nu m-am tras de cap? Acu trebuie să-ți vii și tu în fire, Haie!... Cât ai să te mai zbuciumi așa? Ce ai tu cu străinul? El acuma nu se mai gândește la tine... Fata își înăbuși glasul răgușit în palme: Am să mă duc după dânsul! Am să mă duc să-l caut!... Mâni mă duc să-l caut... Fără el nu pot să trăiesc... Și maică-sa își urmă și ea tânguirea, căutându-și iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]