3,048 matches
-
oct.1626, în care găsim: „Noi Miron Barnovschi Moghila,din mila lui Dumnezeu domn al Țării Moldovei, din a noastră bunavoie, din inimă curată și prealuminată, și din tot sufletul...ne-am străduit și ne-am uitat la vechii noștri înaintași, ce au dat și au miluit sfintele biserici...De aceea am căutat și noi și am aflat lângă Iași un pământ ce se numește Poiana Vlădicească, pe care loc, bătrânul și bunul domn Alexandru, împreună cu mitropolitul, episcopii și toți boierii
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
viața și cu reverberațiile ei, într-o urbe receptivă, plină de culoare, gând și spirit. Lumea noastră de azi trebuie să se ridice exigent la sentimentul grandorii trecutului istoric și cultural, răbdătoare să se aplece cu admirație asupra memoriei iluștrilor înaintași. Am asistat cândva la un cordial sfat de taină, se vorbea de "duhul" locului ca-ntr-o istorie a culturii, chiar dacă lipseau Anatole France sau Robert Frost, ca-ntr-un metadiscurs despre personalitatea urbei, se fixau parcă liniile și trăsăturile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
I. Borcea (decedat în 1936) să continue, cu pasiune și acribie științifică, funcționarea muzeului. Întrebarea noastră rămâne, neputincioasă și agresivă în același timp: de ce atâta indiferență, de ce atâta crasă nepăsare față de valorile științifice și culturale lăsate moștenire de admirabilii noștri înaintași, de ce domnilor gospodari ai orașului de azi? Cele câteva precizări se vor într-un fel premergătoare, adevărat, contrastante și triste cu destinul actual al instituției amintite, unui paradis terestru care este Grădina botanică din Iași. Medicul și naturalistul A. Fătu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Iorga, N. A. Bogdan, Al. Myller au ajutat prin îndemnuri, prin eforturi organizatorice și prin donații la dezvoltarea lecturii ieșene. Astăzi, Iașul dispune, prin marile lui biblioteci, de peste șapte milioane de volume și alte publicații, depășind orice imaginație și speranță ale înaintașilor. Din acest tezaur inestimabil de tipărituri un loc uriaș ca valoare îl au incunabulele (acele cărți tipărite de Gutenberg și de cei de după el în perioada 1445-1500). Au fost identificate, în întreaga lume, peste 40.000 de incunabule (de la latinescul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
asemenea epocă? Umaniștii dintr-o similară perioadă ieșeană nu credem că și-ar fi dorit un alt mediu spiritual, o altă ambianță de afinități fascinante. O lume de complementarități în care ritmul interior al omului se acorda cu cel al înaintașilor pentru că "orice ieșean crede că descinde oleacă din Ștefan cel Mare, oleacă din Eminescu și încă oleacă din Junimea", cum întâlnim această exprimare într-un limbaj curat moldovenesc în Masa umbrelor a lui Ionel Teodoreanu. Ne-am dori și azi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
trecătorii care oricum îi știau și-i admirau. Uite-i pe cei mari, să nu-i deranjăm, copii, mai încet, uitați-vă la ei și rețineți-le înfățișarea! Tresar glasuri și privirile se încarcă cu imagini de neuitat. Ne cinstim înaintașii ca pe o istorie înscrisă în firescul vieții și al memoriei care selectează banalitățile diurne de cele ce înseamnă reverberații ale esenței umane. Sunt locuri, sunt străzi și alei, parcuri și case pe care trebuie să le vedem pe îndelete
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
ochii spre spațiile imense cu frumoasele decorații, spre multele cărți care își așteptau cititorii și mă înseninam. Nu cred că este o povară mai dulce decât slujba într-o mare bibliotecă. Mai mult ca oriunde, în acest univers ne proslăvim înaintașii. Moștenitori ai lui Miron Costin, Grigore Ureche, Ion Neculce, deopotrivă ai lui Vasile Lupu, Dosoftei și Dimitrie Cantemir, ieșenii din "dulcele târg" pot să-și rezidească într-o lumină mai clară cetatea și spiritul ei, să readucă în memoria colectivă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Gh. I. Brătianu vom urca mereu istoria, ne vom îndrepta mereu la izvoarele marilor cărți, ne vom rătăci prin labirintul bibliotecilor, vom admira muzeele de artă și ne vom reculege în fața icoanelor din biserici. Cum am putea să ne prețuim înaintașii? Cel puțin ca pe un poem, fie și în cheie contemporană. La Muzeul de artă, retrospectiva Eugen Ștefan Boușcă. Impresia că mă aflam în fața operei unui creator profund a căpătat un fel de contur de efigie. Însăși figura de bizantin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
dar nu rătăciți, rătăciți dar nu pierduți printre rafturile din labirint. Aici, discursul cultural capătă coerență, marcând lungi perioade de deschidere spirituală, aici miile de volume îndeamnă la înțelepciune, cumpătare, meditație. În acele momente ne îndreptam gândurile spre iluștrii noștri înaintași, spre cei care au înfăptuit idealuri și au lăsat neprețuită operă. Ne gândeam la figura polivalentă a lui Gheorghe Asachi, patronul de spirit al bibliotecii, la Spiru Haret, cel care a pus bazele dezvoltării lecturii publice la nivel de țară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
de altădată, germinează freamătul sonurilor venite din trecut. Colindăm locurile, ne uităm pe frontispiciile clădirilor, trecem pe lângă statuile înfipte în socluri temeinice și îngânăm admirativ numele încrustate în piatră pentru veșnicie. Vânturăm visători Cetatea, apoi ne odihnim la umbra marilor înaintași, cu gândul la perenitatea faptelor lor și la infinitul albastrului de cer. Cine a fost Gh. Asachi? Familia și școala din Herța, chiar și Academia domnească din Iași, care funcționa încă din secolul al XVIII-lea, nu puteau să ofere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
admirație a lui Ibrăileanu, Iorga, Călinescu, M. Cantacuzino, Gh. Ivănescu, N.A. Ursu... Dacă în adevăr cultura înseamnă în mare măsură reamintire, atunci este firesc să aruncăm priviri retrospective, alături de cele ce scormonesc concretul prezentului și necunoscutul posterității. În oglinda creației înaintașilor noștri se întrevăd mesajele amplificate în deplină recunoștință și în cuprinzătoare armonie a esențelor. Conștiința valorilor, prin opere ce s-au născut ca niște arcade solare, are menirea stimulentului febril dătător de speranțe pentru noi toți, cei cărora nu le
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
obiectiv, fără menajamente. Spațiul magic, duhul locului fascinează și provoacă. Iașul și istoria lui necuprinsă: În drumul meu de fiecare zi, de acasă, de lângă Turnul Goliei, până la Universitate, străbat șapte secole de istorie. Îmi reglez ritmul interior cu acela al înaintașilor. Mă simt protejat și solidar. De sute de ori m-a surprins căutând, dincolo de exteriorități în mișcare, un profil al Iașului esențial! M-a ținut în loc ideea unei priviri plurale, unificând transparențe și nuanțe cețoase, jaloane primare empirice și suprapuneri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
tale/ cu lumea lor de umbre și măriri,/ cu zările răsfrânte în cristale/ și-n dăinuirea vechilor zidiri..." (Dumitru VACARIU) Pentru un nemțean, stabilit în dulcele târg, nu există decât un loc de intrare și acela e Rohatca Păcurarilor, unde înaintașii mei își scuturau straiele și își înlăturau de pe picioare urmele unui drum îngreunat spre a intra într-o stare de curățenie în sfânta Cetate; drumul acesta, de la Neamț la Iași și de la Iași la Neamț rămâne mereu o încercare și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Am fost binecuvântați de Dumnezeu, azi suntem blestemați de dușmani vizibili și invizibili și chiar de noi înșine. Recitesc uluitoarele descoperiri (ale străinilor, nu ale noastre!) și trebuie să recunosc că sunt mândru de ceea ce sunt. Să fie de "vină" înaintașii noștri milenari? 49 "Misiunea poeziei" (cum susține cineva) nu ar mai fi de ordin estetic! Negreșit poezia își asumă și "restituirea vieții" prin însăși viața pe care o redă. Ar fi greșit să înțelegem că pentru asta poezia se rupe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Ne trudim să pătrundem în adâncul tainelor vieții, acumulând înțelepciunea mai mult prin suferință. Și care-i rezultatul? Gândul ne duce la spusele Eclesiastului în una din scrierile sacre ale Vechiului Testament: Iată, am adunat înțelepciune mai multă decât toți înaintașii mei. Am învățat multe și știu multe. M-am străduit să înțeleg bine ce este înțelepciunea, ce este prostia, ce este nebunia. Dar mi-am dat seama că și strădania aceasta e tot goană după vânt. Deșertăciune a deșertăciunilor, totul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Acum, eram în apropierea Argentinei, în Peru, hoinăream prin imensa Limă și mă întrebam, oare ce s-ar fi ales de mine dacă chiar reușeam să plecăm atunci. Ce puteam ajunge? Găseam oare drumul spre adevăr, așa cum constatam la acei înaintași ai noștri, care deveniseră puncte de referință, în care își găseau delectarea chiar și elitele lumii culturale. Nu priveam în urmă cu mânie sau cu regrete. Aveam peste 50 de ani, parcursesem un drum lung, accidentat, cu nenumărate urcușuri și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
cu doctorat în științe, dar și cu audiență dincolo de granițele județene, ba chiar și peste hotarele țării. Ce-și poate dori un absolvent al prestigioasei instituții, de al carei centenar ne mai desparte doar un singur lustru (cum ar spune înaintașii latini !), la fel cum doar un lustru ne mai desparte și de aniversarea centenara a actului de plămădire a României Mari ? Ca toamna anului 2018 să ne regăsească cu un inventar la zi al dascălilor eminenți ce-au onorat ori
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
Tot ca d’Ors nu se ferește grijuliu de „frivolitate” și știe să nu îi piardă polenul și revelațiile. Felul său de a privi arta, totodată cu pasiune și degajare, felul acesta, aș zice, stendhalian, îl apropie de asemeni de înaintașul său barcelonez. „Prima mea atitudine critică în fața operei de artă noi - sau nouă pentru mine - se reduce la tăcere. Nu sfătuiesc pe nimeni să mă smulgă din ea, silindu-mă să-mi spun părerea. Nici dacă mă silesc singur, rezultatul
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Țara și cu mine nu vom cruța nimic pentru ca să vă pregătim destinul pe care îl meritați. Țara și cu mine vă iubim și vă cinstim. Țara și cu mine așteptăm de la voi ca să nu fiți mai prejos decât glorioșii noștri înaintași. De aceea, din Alba Iulia, unde gloria celui dintâi întregitor a adus peste veacuri afirmarea de voință și unire a Ardealului, pentru că în sunete de clopote ale credinței strămoșești să dea Coroana Unirii celui din urmă întregitor, în numele trecutului, pentru
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
ridicolă. De ce trebuie să-l deosebim ortografic de numele MÎntuitorului, scris cu doi de „i” (această chestiune a „i”-urilor e altă poveste tipic ortodoxă)? În greacă e un singur nume, de ce noi trebuie să creăm două, În românește? Logica Înaintașilor merge Împotriva respectului față de textul sfânt. Noi nu avem dreptul să umblăm cu fofârlica prin textul biblic. Nici românii, nici BOR n-au tradus Torah din ebraică În greacă. Au tradus-o rabinii din Alexandria. Prin urmare românii și BOR
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
europeană de la Începutul secolului XX― (Cina 20 10 : 1 95 ). Pentru prima dată este elaborat un plan ce gândește unitar orașul, ce se bazează pe studiul complet și amănunțit al orașului , continuând și completând munca, chiar și pe bucăți , a Înaintașilor. Acest plan lansează teme de dezbatere, face propuneri ce vor fi preluate și perfecționate de viitoarele planuri și stabilește direcții de dezvoltare pentru București de acum Încolo . Planul Director de Sistematizare din 1935 Preliminarii Istoria directă a Planului de Sistematizare
Polarităţile arhitecturi by Andreea Daniela Radu (Udrea) () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92983]
-
Iosif (31.III.1841, Holod, j. Bihor - 8.IX.1907, Oradea), gazetar, poet, prozator, dramaturg și traducător. Este al cincilea copil al Victoriei (n. Irinyi) și al lui Nicolae Vulcan, preot unit. Crește într-o familie cu tradiții cărturărești, între înaintași aflându-se și episcopul Samuil Vulcan. Urmează școala primară la Leta Mare, în 1851 se înscrie la gimnaziul din Oradea, unde îl va avea profesor pe Alexandru Roman și va fi membru a Societății de Leptură. Își continuă studiile la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290664_a_291993]
-
de sporit, n-o va putea duce acolo unde se înalță numai inima, curățită de mizeriile materialismului..." Frapantă la autorul Baltagului, acuitatea privirii își aliază sistematic tensiunea unui poet; plasticizant și pansioroso, apropiat misterelor lumii și adânc înfipt în pământul înaintașilor, Faurul aburit cum singur își spune avea disponibilități de creator mare; era făcut să perceapă cu ochii și urechile motiv de confesiune în Anii de ucenicie. Nu-i rămânea decât să se desfășoare în timp și spațiu, să pună în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
inși au avut nevoie de „produsele” noastre și ele i-au ajutat nu numai să „reziste”, dar și să spere... să spere că tradiția acestui popor nu poate fi fracturată, nu poate fi Întoarsă contra bunului-simț și credinței marilor noștri Înaintași și ctitori! E adevărat, Însă, că pentru noi, toți creatorii țărilor Europei de Est care am suferit dictatura comunistă, dar am folosit Într-o măsură net diferită acele categorii ale „posibilului” și, În felul și modul mai mult sau mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
consemnat, fără un prea mare efect. De aici, Însă, forme grave pentru educația tineretului, cum ar fi iradierea continuă a pornografiei, a agresivității și a unei limbi pocite românești, a unui dispreț leneș și obraznic față de cultură și față de acei Înaintași care au făcut posibilă România. Această „zdruncinare” de fond a României și a straturilor ei sociale, profesionale și intelectuale, această „regăsire” cu greu a echilibrului valorilor face, În fapt, ca redresarea națională să fie atît de greoaie, de incredibil de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]