2,199 matches
-
într-o cămașă de forță. Încât n-aveam motive să fiu indignat, nu asta era problema. Altceva mă descumpănea. Înțeleg să minți, dar să știi că minți! Or, bătrânii nu mai deosebeau adevărul de minciună, nu mai deosebeau realitatea de închipuire. Povesteau un trecut în parte visat, cârpit și nu mai știau nici ei cu exactitate care fusese adevărata lor viață, câtă autenticitate exista în urma lor. Minciuna le intrase în pori ca praful de marmură în pielea sculptorilor. Erau momente când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
și cu bătrânii. Nu mai puteau să-și ofere nimic la vârsta lor, în azil, în schimb le rămânea golul lăsat de trecutul de care se despărțiseră; el era hrană vie pentru imaginația lor. Puteau să-și dea frâu liber închipuirii, să mintă, să viseze, să-și remodeleze amintirile, de parcă timpul era de ceară, și se fereau cu grijă să se mire de alții pentru ca la rândul lor să fie crezuți. Numai când apărea Arhivarul deveneau reticenți și stânjeniți, stricând, atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
când anume apăruse ea în clădire, dar părea limpede că zidurile azilului, singure, n-ar fi reușit să-i facă să se simtă legați unul de altul printr-un destin comun. Abia taina care le biciuia curiozitatea și le înfierbânta închipuirea le dădea fiorul destinului; undeva, în miezul acelei încâlceli de coridoare cu uși aproape identice, trebuia să fie un loc magic unde totul să fie posibil, de la vanitatea cea mai nesăbuită la singurătatea cea mai sfâșietoare, și unde, ca în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
vânători sau crescători de vite. Auta cunoștea acest neam pe care-l iubea și pentru că mulți oameni luo, în rarele lor răgazuri, se îndeletniceau cu făurirea din bronz sau din lut topit în smalț a unor ciudate și foarte frumoase închipuiri de oameni și duhuri, sau chiar de animale. La altceva se gândea însă Mai-Baka. El credea că alți zei, poate zeii răi ai deșertului și duhurile pădurii, au năvălit pe țărm să se lupte cu zeii lui ocrotitori. Ntombi bănuia
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
știu tot ce se petrece? stărui Mai-Baka. Neliniștea neobișnuită îl făcuse pe Auta supărăcios. Se întoarse spre sărmanul arcaș și-i vorbi înțepat: - Zei nu se află nicăieri, Mai-Baka, și rău faci că nu mă crezi. Zeii sunt numai în închipuirea oamenilor proști. Aceștia sunt oameni de pe altă lume, de pe un fel de stea, cum e și pământul nostru, care-i tot un fel de stea. Ei așa îl văd de la dânșii de-acolo, ca pe-o stea! Sunt foarte înțelepți
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Cork, la Dublin, la Edinburgh sau la New York și, când este asigurat că se află la Londra, Își acuză slujitorii că uneltesc să Îl Înșele. Are perioade când pare conștient de faptul că aiurează, dar numai pentru a schimba o Închipuire cu alta. — Crezi că nebunia mea va afecta casa? o Întreabă el Într-o zi pe dna James, săltând capul de pe pernă și Încleștându-și neliniștit mâinile pe brațul ei. — Adică Lamb House, Henry? — Nu, nu, zice el clătinând impacientat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cumva la depresia finală, letală a lui Fenimore, sau privind În sus de pe Ramo Barbaro, aleea Întunecoasă, strâmtă și urât mirositoare din spatele casei, la geamul de unde Fenimore se aruncase pe pietrele tari ale pavajului de dedesubt. Era unul dintre dezavantajele Închipuirii de scriitor faptul că avea imaginea clară, viscerală, a ultimelor clipe ale bietei femei - zborul precipitat prin aer, durerea orbitoare a impactului, semiconștiența sufletului zbătându-se să se elibereze din trupul zdrobit. Articolele din ziare relatau că cei doi bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
lui grosieră avea să diminueze efectul. Povestirea „ținea“ pentru că natura actului de corupere nu era specificată, iar manifestările supranaturale erau potolite, adaptate contextului casnic al unei idilice case de țară - ar fi putut fi (după cum spunea dna Grose, realista menajeră) Închipuirile febrile ale unei guvernante tinere și influențabile, care era și narator și unic centru al conștiinței. După cum Își dăduseră seama cititorii mai receptivi, făcuse În așa fel Încât fiecare incident mai neobișnuit să aibă două explicații posibile, una naturală și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
nu prea mulți știu de unde vin acești termeni, mai ales dintre tineri. „Dumneata nu ai contribuit decât cu un singur cuvânt la evoluția limbii engleze, i-aș spune lui HJ, dar este unul de care poți fi mândru: «jamesian».“ O Închipuire copilărească, desigur. Și, chiar dacă restul condițiilor imposibile s-ar putea Îndeplini, oricum am ajuns prea târziu. De-acum, nu mai aude și nu mai Înțelege. Fiecare celulă activă din trupul și din creierul lui se concentrează asupra respirației următoare... La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
spune asupra căror domenii ale experienței, trecute sau curente, asupra căror imensități de percepție și dorință nu Își va desfășura aripile? Nu, nu, nu - eu trebuie să trec dincolo de creierul de laborator.“ Un material interesant și surprinzător, care provoacă o Închipuire diferită și mai plăcută decât cea pe care mi-am Îngăduit-o mai devreme: spiritul lui Henry James existând acolo, undeva În cosmos, știind tot ce aș fi vrut să afle Înainte de a muri, urmărind cu satisfacție justificată modul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
exact și o viață de trăit. Să fim fericiți, iar dacă nemurirea există, o vom găsi. Iar de nu, poate că cineva își va închipui infinitul, și, simțindu-l (lucru ce va ține la nesfârșit) ne va da viață în închipuirea sa. Și poate că Dumnezeu ne-a gândit cu o logica și a dat formă întregului infinit. Ce bine ar fi să fim ai Lui. Asta simțim când iubim, și astfel suntem mai aproape de El. Cum să facem să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
oglinda dacă nu o infinitate de lucruri). Iar eu trag. Fuga infinită, viața infinită. Totul se va termina. Tocmai de aceea noi putem exista, noi avem suflet. Rațiunea ce mă ajută. Căci diversitatea formelor de viață e trece de orice închipuire, și totuși pot fi înțelese. Măi întâi eu sa-mi fiu înțeleasă. De fapt, suntem ceea ce ni s-a dat să trăim. Limbajul definește noțiuni pe care le avem cu toții. Ceea ce nu e în limbaj și e în suflet este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
tocmise, sfârc de picior în locuri de pierzanie nu pusese, iar de înscris, se înscrisese nu la una, ci la două și, dacă ar fi avut poftă, poate chiar la cinci facultăți. O făcuse? Făcuse. Așteptase să vadă dacă doar închipuire prostească fusese, dar când pe coridoarele școlilor celor înalte, pogoane cu foi albe răsăriră, iar pe două dintre ele, cu caligrafie atent distilată, își descoperi numele de cal breaz, Ulpiu Sargețius Galopenția, tânărul se dumiri și vesti. Vesti, adică scrise
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
mai tragă pe gură vreun fleac, de un număr impresionant de ore. - Bine ai procedat, răspunse, de la locul său, plin de bună cuviință, întins și sprijinit într-un cot, Sinistratul. Nu știu cum se face, dar toți anii ăștia am trăit cu închipuirea că în apa caldă e găzduit un mic animal prietenos... - Să-l conving pe electrician ca-n seara asta să nu-l întrerupă nici pe curent? prinse drag de conversație Vorodin. - Din câte mă pricep eu, energia electrică se oprește
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
spuse ea. Sigur că domnul Jones nu s-a întors. Și totuși una dintre siluetele din cadrul ușii avea aerul acela aparte al domnului Jones. Celălalt... tovarășul lui... cel care-o privise lung... chipul acela... nu, era din cauza ceții și a închipuirii ei. Era un străin. Pana de pe capul lui o dovedea. Era un străin. Un lucru e de-acum sigur, își spuse Elfrida. Toate speranțele de a dormi pe care le nutream sunt definitiv spulberate. Poate că cel mai bun mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Virgil. Și-ar fi dorit din tot sufletul să știe mai multe despre Virgil. Acum era sigur de un lucru: dacă i se permitea, intenționa să afle cât mai multe despre Grimus, să afle dacă era real sau doar o închipuire. Era singurul mod de a înțelege ce i se întâmplase. Și unde era acum Virgil Jones? Domnului Gribb îi spuse politicos: — Vă rog să fiți convins, domnule, că voi fi absolut imparțial în cercetările mele. Este o datorie de onoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
baza speranțele doar pe câteva priviri, câteva atingeri ale pielii, câteva ezitări ale ei atunci când vorbea despre dragostea sa față de Ignatius, câteva note mai aspre ale vocii sale atunci când Irina flirta fățiș cu el. Poate că toate erau doar o închipuire. Dacă nu era vorba doar de o închipuire a lui, atunci apărea un alt subiect de îngrijorare. Poate că nu-l iubea pe Gribb atât de mult pe cât se convinsese singură. Și dacă așa stăteau lucrurile, atunci de ce grija ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ale pielii, câteva ezitări ale ei atunci când vorbea despre dragostea sa față de Ignatius, câteva note mai aspre ale vocii sale atunci când Irina flirta fățiș cu el. Poate că toate erau doar o închipuire. Dacă nu era vorba doar de o închipuire a lui, atunci apărea un alt subiect de îngrijorare. Poate că nu-l iubea pe Gribb atât de mult pe cât se convinsese singură. Și dacă așa stăteau lucrurile, atunci de ce grija ei față de Gribb era atât de intensă? Dragostea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Să Înțeleg că aceasta e latura dumneavoastră germană, doamnă Reddy. Mai târziu, după vițel, o bucată de flanel Împachetată Într-un burete de brânză, urmează tiramisu, un fel de cremă de bărbierit cu migdale În ea. Mâncarea e dincolo de orice Închipuire de proastă, Încât savurăm deja gluma pe care o vom Împărtăși În legătură cu asta. Și apoi dansăm. Dansăm mult. Îmi amintesc că am și cântat, dar nu-mi vine să cred. În ce stare să fi ajuns ca să cânt În public
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
sâmburele lumii {EminescuOpIV 60} E răul. Cartea lumii d-eternă răutate E scrisă și-i menită. De vei avea puterea, Voința ca să sfarămi pe cel mai slab ca tine: Bravură se numește. De ești închipuit, Nesuferind ca alții de-acea închipuire Cu vorba să se-atingă: onoare se numește; De vrei să-ntreci pe alții și lumei să-i impui Persoana ta infamă: dorință-i de mărire, La fapte mândre stimul. De ești atât de van Să crezi că pîn-și cerul
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
mă voiu trezi să știi, să știi - Că-n veci visez la ochii tăi cei vii. Cum va fi acel vis eu nu-ți pot spune - Eu numai îl gândesc când mă cufund În ochii tăi. - Neclare sunt, nebune, Acele-nchipuiri ce mă pătrund. Privește tu în ochii mei și-mi spune Ce vezi în ei, în dorul lor profund. Tot ce-ai văzut eu am văzut-n-al tău - Nici în mormânt nu pot ca să-i uit eu. Ei sunt
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
dumbrăvi de laur verde și cu lunci de chiparos, Unde-n ramurile negre o cîntare-n veci suspină, Unde sfinții se preîmblă în lungi haine de lumină, Unde-i moartea cu-aripi negre și cu chipul ei frumos. Una-i lumea-nchipuirii cu-a ei visuri fericite, Alta-i lumea cea aievea, unde cu sudori muncite Te încerci a stoarce lapte din a stîncei coaste seci; Una-i lumea-nchipuirii cu-a ei mândre flori de aur, Alta unde cerci viața s
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
moartea cu-aripi negre și cu chipul ei frumos. Una-i lumea-nchipuirii cu-a ei visuri fericite, Alta-i lumea cea aievea, unde cu sudori muncite Te încerci a stoarce lapte din a stîncei coaste seci; Una-i lumea-nchipuirii cu-a ei mândre flori de aur, Alta unde cerci viața s-o-ntocmești precum un faur Cearc-a da fierului aspru forma cugetării reci. Las-să dorm... să nu știu lumea ce dureri îmi mai păstrează. Îmbătat de-un cântec vecinic
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
Și totuși... Ah, odată, mi-a spus cu vorbe dulci: 160" Aș vrea pe braț, aicea, tu capul tău să-l culci, "Să mângâi a ta frunte, nefericit copil! Acest cuvânt, Divino, mai zi-l odată, zi-l. Vezi tu, închipuirea în veci îmi e tovarăș. Un vis, ca o poveste, în veci revine iarăș: S-ajung o zi, în care, în strâmta mea chilie, Tu să domnești ca fiică, stăpână și soție Și-n ore de durere, când gândul mi-
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
le ținem în mâni, Pe ele deopotrivă noi ne simțim stăpâni - O cupă cu otravă, un glonte, un pumnar Ne scapă de-o-potrivă de-al vieții lung amar. Nu cer de fericire în lume să am parte, Căci fericiri a lumii, închipuiri deșarte! Viața noastră însă oricât de neagră fie Ea împlinește oare în lume vreo solie? E scop în viața noastră - vreun scop al mîntuirii? Ne-njunghiem ființa pe-altarul omenirii? A gândului lucire, a inimii bătaie Ridică un grăunte din
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]