2,340 matches
-
trebuia să ia lucrurile așa de în serios? Și de ce-ar fi vrut unii să plece înainte ca cele două luni să se încheie? —înțelegi, Rachel? m-a întrebat Billings. Da, doctore Cleese, am bolborosit eu. —Billings, s-a încruntat el întinzându-se după fișa mea și scriind ceva pe ea. Numele meu e doctorul Billings. Da, Billings, am mormăit eu. Sigur, Billings! Nu internăm pe nimeni împotriva voinței lui, a continuat el. Așa cum nu acceptăm pe nimeni care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Dan Bourke a zis c-a fost așa de dezgustător că lui taică-său i-a venit să vomite. Noi n-ar fi trebuit să știm nimic din toate astea. O auzisem pe mama zicând „Șșșșș, pereții au urechi“. Apoi încruntase din sprâncene. Dar Dan Bourke, care avea informații din interior, ne-a povestit totul. Ne-a zis că omul fusese lovit cu un vătrai, așa că eu am dezvoltat un interes deosebit pentru vătraiul nostru și m-am întrebat dacă obiectul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ziceam, a oftat Dermot, întotdeauna i-a plăcut băutura, dar a ascuns dimensiunea tragediei până când s-a văzut cu inelul pe deget. După care a început să-și bată joc de mine. Chaquie a scos o exclamație. Josephine s-a încruntat la ea și i-a închis imediat gura. — Cum și-a bătut joc? —Eu muncesc din greu, a zis Dermot. Din greu. Sunt un om care a reușit prin forțe proprii și am plecat cu afacerea asta de la zero... —Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
îndure mai mult de-atât, a zis Shake în același timp. S-a milogit cu cerul și cu pământul de tipu’ ăla să înceteze... Vocea lui Shake a scăzut până când a tăcut de tot. îl văzuse pe Joey care se încrunta violent în direcția lui. —O să se întoarcă să-l termine, a mai spus Joey mohorât. A venit acasă numai ca să se odihnească un pic. Nu mă mai întorc acolo! a izbucnit Gaz, făcând o criză de nervi pe podea. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
la fel de agitat, către dreapta, după care întorci capul agitat în toate direcțiile. Totul culminează cu o piruetă de trei sute șaizeci de grade pe care o execuți cu tot corpul. în punctul ăsta, indicațiile faciale devin foarte importante. Caști ochii, te-ncrunți și caști gura. Poți să și cânți: „Dar unde...? Aici am parcat-o. Sigur am parcat-o aici“. Faci o pauză. Mai faci câțiva pași. De data asta ești mult mai agitat. în sus, în jos, în sus, în jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
frică mi-ar fi fost să rămân, mi-era și mai frică să plec. M-am ridicat, m-am sprijinit de un zid și am continuat să mă uit la trecători cu ochi imploratori, înghețând de teamă la fiecare privire încruntată pe care mi-o aruncau. Nu știu cât am zăcut acolo, mică și disperată, până când, în sfârșit, un băiat a venit la mine. în câteva propoziții scurte, rostite într-o limbă pe care amândoi o înțelegeam, i-am explicat că voiam foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
o barcă lăsată peste noapte legată de ponton. Da, asta ar fi cel mai probabil și ar explica și sunetele metalice pe care le-am auzit. Ce ar mai fi? întrebă Cristian privind spre Ileana. Ileana nu mai zâmbea. Își încruntase sprâncenele, nemulțu mită. Cum îți explici că, imediat ce am intrat în oraș, ceața a dispărut? Ba mai mult, nici în spatele nostru nu se mai vedea nimic. S-a risipit, ridică inspectorul din umeri. Și pașii care se auzeau în urma noastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cercetați? spuse plin de obidă starostele. Dacă era să găsiți ceva, o făceați până acum. Habar n-aveți ce s-a întâmplat cu bietul Rândunel. Toată șatra se dăduse jos din căruțe și se strânsese în jurul lui Toma, privindu-l încruntați. Apoi femeile începură să țipe și să amenințe cu pumnii ridicați în aer. Una dintre ele, cu fața descom pusă de durere, se trânti pe jos. Se zvârcolea și bătea cu brațele în pământ, scoțând țipete de jale. Își smulgea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
când se trezi seră cu el la sediul companiei. De fapt, acesta era și motivul ce declanșase discuția dintre cei doi basarabeni. Calistrat stătea proțăpit în fața birourilor, de data aceasta tăcut, fără să scoată nici un cuvânt. Se mulțumea să privească încruntat spre geamurile clădirii. De parcă ar fi știut că cei doi se află dincolo de jaluzele, ținea toiagul ridicat, arătând acuzator cu vârful spre ei. Gata, am terminat! curmă brusc conversația Vlad. Vorbea acum cu voce liniștită însă Godunov știa că în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
nădejdea și bucuria creșterii copiilor. Îi privea cu duioșie pe cei trei băieței, care-și încropiseră, din coceni de porumb, adevărate tabere militare, cu care se războiau, țipând și hohotind, făcând-o, pe ființa înfășată în pelinci scrobite, să tresalte, încruntându-și sprâncenele de-abia arcuite și agitându-și, neputincioasă, brațele și picioarele prea strânse în legătoare. Scâncetul o trezi din cascada amintirilor. Legănă, încă lunatic, pătuțul, deșteptându-se ca dintr-un somn adânc. De o săptămână, născuse o fetiță, Măriuca
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
că baletul meu Îl interesa cât de cât. Adevărul era Însă că Îl fascina tot atât de mult cât mă fascina pe mine fotbalul. Adică deloc. ― Termină cu prostiile, am râs eu. Hai să găsim un subiect comestibil pentru amândoi. El se Încruntă puțin, dar cedă repede. ― Ok. Atunci dă-mi voie să-ți spun că arăți superb azi. Mă sărută ușor pe obraz În timp ce Înaintam Împreună prin zăpada care Începea să se topească. Îmi plăcea să mi se facă complimente deși, după
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
am chinuit să neg. ― Știu că sunt greu de suportat, am oftat. Te rog, ignoră toate prostiile pe care le voi mai spune astăzi. ― Ești ridicolă, mormăi el sărutându-mi tâmpla. Și apropo, sâmbăta viitoare ești ocupată. ― Poftim? M-am Încruntat la el, surprinsă de schimbarea bruscă a subiectului. ― Nu-ți fă planuri, Îmi ceru el vesel. ― Ce o să facem? am Întrebat curioasă. ― Secret. M-am strâmbat. Nu Îmi plăceau secretele. ― Și o să-ți placă de data asta, mă asigură el
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
s-a părut că Maria nu auzise nimic din ceea ce tocmai spusesem. Se uita aiurea pe fereastră, total absentă. ― Maria! Am văzut-o tresărind la auzul vocii mele. ― Ești bine? ― Mă gândeam doar la cât de norocoase suntem. M-am Încruntat, derutată de folosirea pluralului. ― Nu știu dacă sunt chiar atât de fericită cu Victor, am spus după o vreme, Înțelegând la ce se referise. Am simțit că mă Înec Înainte de a termina propoziția. Nu mai spusesem asta niciodată cu voce
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
spun ceva ce ar fi trebuit să știi de mult! ― Mă sperii! am glumit eu, deși În vocea mea se simțea o curiozitate reală. ― Nu te duce cu Victor! Replica ei a fost urmată de tăcere din partea mea. M-am Încruntat, neînțelegând. ― Ce tot vorbești? ― Nu am putut să-ți spun până acum. Dar Victor, ei bine, cred...știu că nu te iubește, orice ar spune el. Am tăcut din nou, supărată și șocată În același timp. Victor Începea să se
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
trebuie să știu, m-am răstit la el. Cumva... Nu era o teorie foarte probabilă, dar trebuia să Întreb. ― Ne-am despărțit sau ceva de genul ăsta? ― Nu, spuse el imediat. Adică, nu știu. ― Ce ți-am spus? M-am Încruntat enervată. Era Îngrozitor să fac investigații despre propria persoană. ― Erai supărată. Nu mai contează. ― Pentru mine contează. De ce eram supărată? Spune-mi adevărul. Îmi dădeam și singură seama că Îl scoteam din minți cu avalanșa de Întrebări. ― Adevărul? ezită el
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Maria râse. ― Îmbracă-te! ― Ce? Nu era deloc În firea ei să fie atât de...spontană. ― La felul În care arăți și te porți, sunt sigură că ți-ar face bine o porție dublă de Înghețată de căpșuni. M-am Încruntat la ea. Tocmai invocase desertul meu preferat de la care mă abținusem jumătate de an. ― Haide, râse ea. E destul de cald afară. ― Credeam că am făcut un pact. ― Să nu mai mâncăm Înghețată până ajungem anorexice? Da, cred că pică Înțelegerea
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
pe masă. Trebuie să fie aici. Doar că, pentru ca ziua mea să devină În mod incredibil și mai proastă, portofelul meu nu era acolo. I-am zâmbit jenată lui David. ― Cred că mi-am, hm, uitat portofelul acasă. David se Încruntă. Nici nu știu la ce sperasem. ― E În regulă, spuse o voce joasă, necunoscută. Plătesc eu. M-am holbat la băiatul care Îi Înmâna lui David banii pentru apa mea. Se așeză apoi pe scaunul de vizavi de mine. ― Ce
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
nevoie, râse el. Am zâmbit și m-am mai depărtat un pas de masă. ― Stai, zise el fix În momentul când am deschis gură să-i zic pa. Poate ar trebui să-mi dai numărul tău de telefon. M-am Încruntat ușor. ― Știi, În caz că decid că am totuși nevoie de banii aceia. Nu se știe niciodată. Am râs de felul cum a spus-o. ― Bine, am spus luându-i mobilul și Începând să mi tastez numărul. Sună-mă dacă-i vrei
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
nerăsuflate. Era exact așa cum spusese Adi. O poveste atât de frumoasă, atât de specială și atât de tristă... Alex năvăli neinvitat În camera mea, Întrerupându mi gândurile. ― Ce vrei? ― Vezi că au venit mama și tata. Și Maria! M-am Încruntat. ― A venit Maria? Ok, cobor acum. Alex plecă Înainte să-i spun eu s-o facă. Probabil se plictisise să mă scoată din minți. Am pus cu grijă cartea la loc, sperând ca Maria să nu se prindă că umblasem
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
aveam niciun motiv să-mi pese, nu-i așa? ― Bine. Se vede cu Eliza În week end. ― Oh, a fost tot ce am putut spune. Larisa zâmbi. ― Nu-ți face griji, Victor nu ia relația asta În serios. M-am Încruntat. ― Ea știe asta? ― Îți pasă? râse ea. Tot ce-ți pot eu spune e că Victor e Încă Înnebunit după tine. ― De unde știi? ― Mi-a spus chiar el. ― S-a terminat Între noi, am spus eu Încercând să Închei subiectul
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
spus după ce David se Îndepărtă. Damian ridică din sprâncene. ― Drăguță Încercare. ― Vorbesc serios! ― Nu se va Întâmpla! zâmbi el. Nu am mai insistat. Nu părea genul care să renunțe prea ușor. ― Deci, Începu el...cine ești, Alisia? ― Poftim? M-am Încruntat. ― Păi, explică el, nu-ți știu decât numele, ceea ce nu e suficient pentru mine. Spune-mi despre tine. ― Ce vrei să știi? ― Ceea ce nu vrei tu să știu. Dar probabil nu-mi vei spune asta. ― Deci te mulțumești cu ce
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
duc În bucătărie. M-am ciocnit de tata, care tocmai ieșea. ― Alisia, chiar voiam să vorbesc cu tine. ― Ce-i? l-am Întrebat plictisită. ― Mama ta a vorbit cu doctorul. Mâine vom merge să-ți facem o radiografie. M-am Încruntat. ― De unde ai... M-am Întors suspicioasă către Maria. ― I-ai povestit despre Angela? ― Vinovată, zâmbi ea. Ar fi grozav să dansezi din nou. ― Asta dacă am noroc, am spus Îngrijorată. Tata Îmi puse o mână pe umăr. ― Să sperăm că
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
nu o voi revedea. În clipa următoare deja eram geloasă. Am zâmbit, sperând ca el să nu-și dea seama. Cu toții avem un trecut. Trebuia să fiu dispusă să ascult orice mă ajuta să-l cunosc cu adevărat. Damian se Încruntă și lăsă desenul la o parte. ― Dar chiar trebuie să vorbim despre asta? M-am uitat În ochii lui verzi. Brusc, păreau triști. M am Întrebat cât de mult Îl marcase cu adevărat acea persoană. ― Nu...nu, Îmi pare rău
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
fac să mă placi din nou. Ei bine, ăsta sunt eu, Încercând. ― Încetează, Victor. Credeam că m-am făcut clară. ― Alisia, știu că ești supărată. Însă nu te poți minți singură! ― Să mă mint În legătură cu ce? ― În legătură cu noi! M-am Încruntat, nevenindu-mi să cred. ― Încă consider că tu și cu mine avem ceva, spuse el. ― Eu și cu tine nu mai avem nimic, Victor. El mă strânse tare de mână. ― Tu spui că s-a terminat, dar o parte din
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
fu printre ultimii. Arăta ori speriată ori șocată, ori amândouă, nu mi-am putut da seama. Oricum nu era o expresie prea drăguță. ― Atât de rău a fost? am vrut eu să știu. ― E aici, a șoptit ea. M-am Încruntat la ea. ― Cine? ―Damian, murmură repede, aproape ininteligibil. Brusc, tot aerul din Încăpere păru să dispară. Am inspirat cu greu. ― E imposibil. ― Nimic nu e imposibil, mă corectă o siluetă Întunecată de la capătul culoarului. Bianca dispăru de lângă mine Înainte să
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]