2,740 matches
-
ieșind din Dublin. Nici unul din noi nu spune prea multe, dar nu e o senzație stânjenitoare. N-are rost să vorbești doar de dragul de a vorbi. Și oricum, am citit undeva odată că bărbaților nu le plac femeile care turuie întruna despre vrute și nevrute. Nu-i condamn. Sunetul tăcerii e de aur. Pe când trecem pe lângă biserica Foxrock, Adam mă întreabă ce-am mai făcut. Îi povestesc despre scenariul meu și pare destul de impresionat. Recunoaște că el încă mai caută scenariul perfect, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
seama că Adam e atât de interesat de istoria Irlandei. E o schimbare plăcută să iei cina cu o persoană atât de educată. Doamne, când mă gândesc câte am suportat în toți anii ăia când mă vedeam cu Tim. Vorbea întruna despre bancă, despre toți oamenii pe care nu îi plăcea de la birou, cum cutărică și cutărică nu meritau să fie promovați și despre cum o anumită directoare era atât de afurisită doar ca să își ascundă complexul de inferioritate. Doamne, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
că o să fie fată, pentru că mereu mi-am făcut griji că dacă voi avea un băiețel, o să vrea să iasă să bată mingea tot timpul sau așa ceva. Sau o să se joace de-a soldatul și o să vrea să mă lovească întruna. Vedeți voi, nu am avut decât o soră, așa că nu prea am cunoscut băieți. Dar ca să fiu sinceră, atâta timp cât e sănătos, doar asta contează. Mike e de părere că o să avem cel puțin încă doi sau trei copii după Keira
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
vorbeam despre ele ca și cum ar fi fost oameni adevărați. Părinții mei deveneau din ce în ce mai neliniștiți. Mama spunea că nu era normal comportamentul meu și că toți scriitorii sunt nebuni. Oricum, Mike m-a încurajat mult în timpul celor patru luni de scris întruna. Uneori stăteam trează toată noaptea la computer, uitând cu totul să mă bag în pat. Și eram atât de epuizată a doua zi, încât nu mai puteam să mă întâlnesc cu el. Dar nu s-a plâns niciodată. Nici măcar o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
a născut în 1972, la Alba Iulia. Adolescentul supărat pe Dumnezeu, căutând în Biblie argumentele răzvrătirii, a ajuns, în 2002, preotul românilor din Paris. E în stare să stea de vorbă ceasuri întregi, uitând de Internet, de telefonul care sună întruna, de Paris. Dincolo de zidul biroului - biblioteca răsuflă doar lumânările. Sfinții Arhangheli Mihail, Gavril și Rafael, ocrotitorii bisericii, au ciulit urechea. Cum e să locuiești în Cartierul Latin, vecin cu Dumnezeu, la biserica românească din Paris? E un privilegiu să locuiești
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
blochez, se găsea întotdeauna cineva care mă scotea din încurcătură. Într-o bună zi însă, s-a întâmplat ceva și totul s-a spulberat. Eram în anul al patrulea la conservator și mă aștepta un concurs foarte important, așa că exersam întruna. Deodată, degetul meu mic de la mâna stângă a înțepenit complet. Nu știu de ce, dar așa s-a întâmplat. Am încercat să-l masez, să-l bag în apă caldă, să fac pauză două-trei zile, dar toate încercările mele au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
pentru că abia mai respiram. Când și când, zburau pe lângă noi niște păsărele roșii, cu moț caraghios. Siluetele lor se conturau minunat pe fundalul albastru al cerului. Câmpiile din jur erau pline de flori albe, albastre și galbene, iar albinele bâzâiau întruna. Înaintam, pas cu pas, dar nu mă puteam gândi la nimic din pricina peisajului încântător. Panta s-a terminat după vreo zece minute de mers și am intrat pe un platou. Ne-am odihnit puțin, ștergându-ne sudoarea de pe frunte, trăgându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
cineva a frânat cu zgomot. Imediat s-a auzit glasul șoferului care Înjura și striga În gura mare la un pieton ce se ivise pe neașteptate În mijlocul străzii, traversând de-a curmezișul o intersecție pe culoarea roșie. Șoferul a țipat Întruna până când vocea sa s-a pierdut În vacarmul orașului. Articolul Doi: Marea majoritatea a oamenilor nu gândesc niciodată, iar cei care gândesc nu devin niciodată o mare majoritate. Horărăște-te de care parte vrei să fii. Articolul Trei: Dacă nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Banda se termină, iar ecranul deveni Întunecat. — Asta-i tot? Întrebă Ted. — Mă tem că da, domnule Fielding. — Bietul Harry, făcu Ted, pe un ton sumbru. Din tot grupul, Ted era cel mai vizibil Îngrijorat de soarta lui Harry. Privea Întruna la sfera Închisă de pe monitor, Întrebând: — Cum o fi reușit? Și adăugând apoi: Sper că nu i s-a Întâmplat nimic. Repetă lucrul ăsta de atâtea ori Încât, exasperată, Beth răbufni: — Cred că deja am aflat care-ți sunt sentimentele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
iau drumu ocnei, taman când să mă duc să ard mangalu la conferința lu Mario despre Concepción Arenal. Ce idee grasă v-a venit, don Parodi, să mă scăpați de Casa Artei: acolo fanfaronii sunt niște nesuferiți, deși io zic Întruna că Monsenioru vorbește ca muntele dă elevat. Așa cum face de când se știe, Carlos va vrea să se bage În ciorbă, da, la urma urmelor, ea-i sor-mea, și nu m-au târât până aici ca să stau și să tac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
țineți, cum s-ar zice, sub faruri crucișe, o să-mi mersiți când v-oi arăta panarama: chestiile dă la Noul Imparțial ie dă interes pentru savanți. Una d-adevăratelea, că-ți vine să te râzi. Că io Îi și zic Întruna lu Fainberg: „De ce să arunci doi marafeți pă Ratti, când avem Zoologică chiar la noi acasă?“ Pă bune, Îi citești În obraz că ie neterez, un Neica Nimenea cu păru morcoviu, și d-aia nu mă mir că Juana Musante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
am tras frâna la serbarea dă adio, care ie mereu dureroasă, m-am catapultat cum mi-a căzut mai bine dân car și m-am Împlementat În antret, să scap de un casus belli cu ostenitu. Că io Îmi zic Întruna: nu te pune, dacă poți, cu lihniții. Când ieșeam dân debaraua dă 0,60, care acolo mi-au dat, pă straiu dă urs care mă năbușea, o legumă stătută și un carcalete cu molan, m-am ciocnit În ogradă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
al "autonomiei esteticului", autoarea își permite nu doar o abordare liberă a istoriei sau tradiției sfinte, după moda curentă a "demitizărilor", ci o răstălmăcire batjocoritoare, de proporții delirante, mergând de la insinuarea perfidă la abjecția cea mai vulgară. [...] Românii sunt acuzați întruna de "fundamentalism". Noi credem că ei pot fi acuzați mai degrabă de o iresponsabilă toleranță. Piesa semnată de A. M.-P., cu nimic mai prejos de Versetele satanice ale lui Salman Rushdie (cel hăituit atâția ani de "răzbunarea" islamică), a fost
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
frumos într-un nefericit moment pe chipul unei fete necunoscute, altminteri o fată oarecare. Raza, și nu fata, raza de lumină e cea care i-a furat iubitul, lăsând-o pe prietena mea așa, palidă și tristă, părăsită, privindu-se întruna în oglindă, căutând explicații... Ne sorbeam ceaiurile de portocală. Îi inventam povești după povești, ea râdea. Chestia cu balonul însă era singura absolut adevărată. Emil Brumaru: Ei, chestia cu veceul e, zic eu, destul de interpretabilă. În Primăvara neagră, Henry Miller
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
nu mai știu unde. Eu și cu soldat Nistor am urcat-o într-un camion mare de război. O păzeam să nu fugă. Mare noroc am avut. Glumeam cu rusoaica, făceam cu sprânceana la ea. Nu știa românește, dar râdea întruna. Și-odată a dus mâinile la spate, și-a desfăcut cocul și a scos din el un pistol. Și l-a împușcat pe soldat Nistor. Și-a fugit. Eu m-am aruncat pe burtă, în camion. Dacă eram eu în fața
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
ceva din intransingența obișnuită. — Dar fiul lui a ales să rămână cu el, nu-i așa? Și, dacă e să mă întrebi pe mine, lucrurile nu sunt chiar așa cum par. Lui Carrie Allen nu i-a plăcut niciodată Woodbury. Trăgea întruna de Jack să se mute la Londra, dar lui îi plăcea aici. — Vorbești de parcă ai fi pe jumătate îndrăgostită de el, Stevie. Stevie îi aruncă o privire complice lui Fran. Știau amândouă care era adevărul. Stevie nu se căsătorise pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
prin ferestrele în formă de romburi. De-a lungul anilor, Fran ajunsese să-I cunoască pe dinafară garguiele și arcurile butante. Garguiul ei preferat avea o față lungă, lugubră, și arăta de parcă avea o mahmureală perpetuă. Din gură îi țâșnea întruna apă de ploaie, un comentariu elocvent la adresa nesăbuinței oamenilor moderni ce se înghesuiau la câteva sute de picioare dedesubt, la coadă la McDonald’s sau la multiplex. Totuși, pentru Fran, biroul înghesuit era compensat din plin de faptul că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să fie mai degrabă The Postman Always Rings Twice, dar tradiția dăinuise. Jack era oarecum măgulit, fără a o mărturisi, de faptul că fiul lui cel popular, aproape adult, voia să stea acasă cu el când părea să fie căutat întruna la telefon. Atât de des, de fapt, încât Jack se gândea să-i instaleze propria linie telefonică. Singura problemă, medită Jack în timp ce răscolea prin cutiile de plastic la centrul local de închiriere, era să găsești filme pe care să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
de viață. Țârâitul telefoanelor, întrebările urlate de la un capăt al camerei la celălalt, reporterii care înjurau filtrul de cafea ce fierbea în gol, pentru că le era de fapt prea lene să-l umple din nou, deciziile care îi erau solicitate întruna nu lăsau loc pentru nefericire. O atitudine hotărâtă, îi spusese tatăl ei odată, era cheia succesului pentru un redactor-șef. Nu spune niciodată: „asta e o întrebare încuietoare“. Nu conta nici măcar dacă luai decizia greșită, cu condiția să iei una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Chestia asta s-a demodat, Ben. Generația ta trebuie să trateze femeia ca pe-o ființă cu drepturi egale. — De ce? Ben își umplu din nou castronul. Mâncarea părea să se evapore când era el acasă, iar Jack trebuia să încarce întruna dulapurile de provizii a doua zi după ce le umpluse. — Fetele de la școală ne tratează ca pe niște gunoaie. Sunt mai deștepte decât noi, mai atente la ore, au medii mai mari. Jodie Smith spune că în curând bărbații n-or
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
că persoana care știa fără greș dacă exista un astfel de test era singura pe care n-o putea întreba. Laurence. Lui Jack Allen îi plăcea la nebunie să editeze un ziar. Iubea provocarea constantă, deciziile care i se solicitau întruna, forfota din jurul lui. Era un bun manager pentru că era capabil să ia decizii rapid și pentru că nu se simțea amenințat de ambițiile celorlalți. Era bucuros să le dea ocazia să se remarce. De fapt, un singur lucru îi plăcea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
nu putea s-o audă, dar aceasta acceptase să se joace cu Lottie de-a zânele în fundul grădinii. Ca de obicei, Lottie își scosese pijamaua și își pusese costumul de Tinkerbell cu fustiță de tul. — Îți priește sarcina. Eu dădeam întruna la boboci și arătam ca naiba încă din prima zi. — Poate din cauză că uit mereu să mă gândesc la asta. Am atâtea pe cap în momentul de față. — Uiți să te gândești la asta? repetă Henrietta revoltată. Ea una tratase fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
mănuși înflorate dacă ar fi existat. Contrastul dintre cauciucul galben și florile delicate, înmiresmate, era derutant. — Unde e tata? În birou? întrebă Fran. Phyllis continuă să taie uscăturile. — A plecat la plimbare acum câteva ore bune. Știi cum e, pleacă întruna de nebun. — Nu crezi că e posibil să se fi rătăcit din nou? — Mă îndoiesc. Mi-a lăsat impresia că-i e mult mai bine în ultimul timp. Probabil că e împreună cu băiatul ăla cu care e așa bun prieten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
cele ale domnișoarelor de onoare. Responsabilitățile legate de lansarea Fair Exchange-ului, la care se adăuga povara de a supravheghea măcar activitatea de la Citizen, o lăsau extenuată și năucă. Nici măcar nu-și permitea să se gândească la sarcină. Era, își repeta întruna, o stare normală, nu una care presupunea că trebuie să stai la pat. Henrietta o considera nebună de legat. — O să trebuiască să-i spui, o tot bătea la cap Henrietta cu fiecare ocazie, deși, ce-i drept recurgea uneori la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Marin, că el întreba pe rumân dacă te-a cunoscut bine... A întrebat dacă m-a cunoscut bine? Nu, eu dimineața am alte treburi; nici n-am vreme să vin la vânat... Asta spuneam și eu... Dar neică Marin întreba întruna pe rumân... Omul spunea acum că nu poate ști, i s-a părut... —Bine, de ce întreba? El nu știa că n-am fost?... Simții că prea întrebam și răspundeam ușor. Trebuia mai bine să curm dintrodată ciorovăiala aceasta. Sandu, tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]