2,268 matches
-
Fără „pupici“, dar zice că-i e dor de mine și că se simte singur... Simt că mă cuprinde o căldură, ca și cum m-ar îmbrățișa. Pentru câteva clipe, mă las purtată de această bucurie că îl am pe Jake, în timp ce bietul Finn e nefericit, singur și dezorientat în camera alăturată. Apoi îmi revin, închid telefonul ca să nu mă mai tenteze să-i dau mesaje lui Jake și mă întorc la Finn. Era omul tău, nu? schițează el un zâmbet. Se vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Tooty cu tot cu încărcătura de trei sticle de șampanie de la bord... părea absolut în regulă până când a fost zărit dispărând sub apă... nu le vine să creadă că au mai jucat polo timp de încă vreo jumătate de oră deasupra cadavrului bietului Tooty... —Doamne, ce orgie e aici! Intri? mă întreabă Finn, uitându-se lung la mine. Fac semn că nu. E prea mare agitație și n-am încredere că pe băiețașii ăștia nu-i va lua valul; vreo doi dintre ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pentru că tocmai o părăsisem pe Maureen. Mă simțeam groaznic, și m-am dus să stau la mama. Finn tresare și se frământă pe locul lui. Știu că nu e vorba de durerea de la ochi. Schimb o privire sugestivă cu Daisy. Bietul Jim, n-avea unde să se refugieze decât la maică-sa. Asta trebuie să fi fost ca și cum ar fi nimerit „din tigaie în foc“ (dacă mi se permite o asemenea parafrazare nesimțită). — Dar mi s-a făcut foarte dor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în care să primeze legea eliminării prostiei, aceasta i-ar pune pe gânduri. Nicio școală cu manuale structurate pe trepte de vârste n-ar fi mai educativă ca un cod elaborat de proștii înșiși. Să vezi atunci! Cum ar transpira bietul cojan în blugi bufanți, cum ar lipsi de pe străzi pentru că bibliotecile ar deveni neîncăpătoare. Ar fi ideal cu proștii ideali! i-am zis eu. În mare secret, pot să-ți spun, Mitică, acest Autor mă calcă pe nervi, pentru că vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
rapidă, geniștii, procurorii, criminaliștii, mașinile pompierilor și ale Salvării veneau la gară luând la puricat pe toți călătorii lumii a III-a, a II-a și întâi, pentru ca, apoi, să strângă cercul în jurul studenților. Faptele, după îndelungi cercetări, dovedeau nevinovăția bieților rătăciți acasă. O a II-a categorie era reprezentată de elevii care, deși posesori ai diplomei de bacalaureat, erau exmatriculați din cercurile de elită ale orașului, din gândurile iubitelor, din moștenirea genetică a părinților, din amintirea profesorilor, pentru că și-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
permisiei se relua procesul invers. Și mai ales nu ți-am spus de cei legați cu funia de picior, la capătul căreia se afla mâna vânjoasă a destinului. Erau cei ce nu trebuiau să plece mai departe de casă. Evident, bieții de ei nici nu știau unde se află portul sau gara. Și i-a ținut zdravăn destinul, slăbind încet strânsoarea, până în clipa în care lama uriașului buldozer, după ce a ras tot, lăsând orașul cu o arhitectură pitică, parcă neterminată, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nedumerire, cu atât mai mult cu cât nu își găsea, printre reziduuri, părinții. Confidentul Mioarei improviză o explicație: nu a venit tot trecutul. Doar acea parte care poate folosi la ceva. Bine, dar la ce? Atât timp cât prezentul avea uscăturile lui, bietul brăilean trebuia să se-mpiedice și de vechile cioturi. Cum-necum, Primarul le-a dat loc de casă în cartierele Chercea și Radu Negru. Putem admira și acum în arhitectura cu design modern a peisajului citadin: caii cu trăsuri, alături de Cielo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
așa avem teroriști din viitor. Dar Brăila terorizată de trecut mergea înainte, spre deosebire de alte orașe care mergeau de-a-ndăratelea, căutând să implementeze idei futuriste într-un prezent rămas în trecut. Noi evoluam, deși brăileanul din prezentul englezului stagna vorba vine! pentru că bietul de el inventa noi metode de a sta mai comod ca să nu-și afecteze niciun oscior din trupul lui obosit de stat într-o singură poziție: aceea de așteptare a viitorului. Ca urmare a evoluției orașului, salvările nu mai opreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
avuseseră efect prin diversificarea esteticii, care de la primele atele puse osaturii fragile a ARTEI ajunsese la amputări fără milă a membrelor fără talent și îngroparea lor în Cimitirul Uitării. Pentru că instrumentele morții grefaseră în specia rozătoarelor gena mutanților, astfel că bietul Darwin nu mai găsea veriga lanțului trofic al evoluției, undeva înmugureau încrengături, rase, soiuri cu totul ieșite din spirală, fiind nevoit să editeze Evoluția cu coperta Sfintei Scripturi! Da, existau șobolani Lunari, de soare, de copaci, de apă, alchimici, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
înjositor, spuse Emily Weller. Stătea țeapănă lângă mormânt, însoțită de fiul ei, Tom, și de fiica ei, Rachel. Bineînțeles, Lisa nu era acolo. Ea era cauza pentru tot ce se întâmpla, dar nu se deranjase să vadă ce îi făcuse bietului ei tată. Sicriul se legăna ușor în aer, în timp ce groparii îl dirijau spre partea îndepărtată a gropii, sub conducerea patologului de la spital, un omuleț mic și nervos, pe nume Marty Roberts. Era normal să fie nervos, își spuse Emily, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Îl ascultă avidă. — ... și-o punea tot timpul ăsta cu Jack Harper ? aud o voce de deasupra și, În clipa În care ridic ochii, văd un grup de fete care urcă scările. — Mie de Connor Îmi pare rău, răspunde alta. Bietul de el... — ... s-a făcut că-i place jazzul, spune altcineva În clipa În care iese din lift. Vreau să spun, de ce naiba ar face cineva așa ceva ? OK. Deci... n-au uitat de mine. Tot optimismul Îmi moare brusc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
din toamnă. Trecuse septembrie și Rică nu mai primea telefon să se prezinte la examene și acest lucru Îl punea serios pe gânduri. Peste o lună se Întâlni cu maiorul Iftimie, de la cadre și acesta rămase mirat de faptul că bietul Rică nu aflase că doi ofițeri cadriști cercetase la primăria Laza despre Victor Olaru și așa se aflase cum că acesta făcuse aproape doi ani de pușcărie socialistă, bătuse un secretar de partid. Și iată cum tot Victor l-a
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
la cer a vecinului Ben, sub formă unui fum mlădios, ș. a. m. d. Antoniu râde, după ce a literaturizat ipoteticul sfârșit al lui Ben. -Kawabata, după ce că ești necredincios, mai ai și gânduri sinistre. Amintește-ți de focul Gheenei, nu dori sfârșitul bietului Ben. Dincolo vei mânca numai tocană de legume, până când ți se va apleca, și-l vei plânge pe Ben cu lacrimi de crocodil. -Văd că apelezi la chestii lacrimogene care nu au legătură cu mine. Tocana de legume Îmi amorțește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
cotloanele pe unde Își duc traiul, pentru a-și potoli burțile goale. Dincolo de ghișeul prin care mâncarea iese În chip de porție măsurată cu ochiul, la milimetru, cea care Împarte și-ar pierde din autoritate dacă nu ar zbiera la bieții Înfometați și nu ar amenința din când În când cu Închiderea ghișeului. Antoniu, deși obișnuit cu cerșetoria, și cu mizeria, este răvășit de spectacolul sumbru, de murmurul apocaliptic al foamei, de inocența animalică În fața ei. Pentru prima dată de la asumarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
constatat medicul legist? Medicul legist e un bețivan și, ca orice bețivan, face treabă de mântuială. -----Simțurile mele Îmi spun că În această spurcăciune de ghetou, nimeni nu poate muri de moarte bună,, Și, În timp ce spune ,,moarte bună,, Îi vâră bietului Antoniu, În ochi, lanterna aprinsă. Ce-ai zice să-ți dărâm Împuțita asta de cotineață, și să te duc la prima secție de poliție? -Kawabata a murit de boală. A zăcut mai bine de o lună, știu toți vecinii. L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
frunte lui Antoniu. -Taci! Să nu mai scoți nici un cuvânt. Nu-mi spui mie ce să fac. Nu cumva vrei să-ți arăt repartiția? Am o repartiție pentru iad și alta pentru maghernița asta. Pumnul pe care i-l vâră bietului Antoniu pe sub nas, e uriaș, monstruos, și greu de contrazis. Asta-i repartiția pentru ,,iatacul,, tău. N-ai decât să dormi pe jos, dacă nu Încăpem. Te crezi cumva marele șef al gunoaielor? Antoniu și-a dezlipit scârbit guma de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
tresară la fiecare cuvânt al lui ba, mai mult, cerșea zilnic la metrou, pentru a-i umple stomacul. Bruta dădea târcoale și șandramalei lui Ben, mirosise că e rost de ceva bani și mâncare În plus, și nu-i lăsa bietului Antoniu, când se Întorcea din cerșit, nici un minut de tihnă, amenințându-l tot timpul cu lama ascuțită a unui briceag, pe care i-o apropia de gât, privindu-l cu ură. În toți anii de vagabondaj, ani care-l Învățaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
țara ta, de unde ai venit, doar se vede că nu ești de-al nostru... — Din ce se vede? — Cum din ce? După mers, după haină... — Hai, lasă gluma, mamă! Vezi că sunt prea obosit și nu-mi arde de glume! Bietul de tine! Oi fi fost la pușcărie și ți-ai pierdut mințile de câte ai pătimit acolo, dacă o tot ții una și bună că eu ți-s mamă! Nu, nu glumește! Chiar nu te-a recunoscut, sărmana de ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
mă obligase să merg la școala de preoți pentru că acolo nu se plăteau taxe... -- Mi-ai povestit tu vreodată ceva din viața ta de acolo? Îți povestesc acum, uite... Nu vroiam În ruptul capului să merg la Seminarul Teologic și bietul tata m-a dus cu sila, pentru că o țineam nu și nu, mi-a tras o bătaie cu cureaua, pe care o mai țin și acum minte, o săptămână n-am putut sta pe fund! — Ce sălbăticie! — Vezi că totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
mai stea pe-acasă, l-am sfătuit pe Gimmi. Oricum, aici, la noi, ele erau cu fețele buhăite, de plâns, de râs, de căldură, cu amândoi ochii umflați, boceau și Îi forfecau, pe Traian și pe Buni. Vă gândiți că bietul Traian a făcut atâta drum numai pentru Buni și nu i-a fost dat s-o vadă? — După părerea mea, nu are rost să mai vii să vezi o fostă logodnică, bătrână și sclerozată! — E chiar absurd... — E un sacrilegiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
lui Stan, care din ei să ducă valizele? — Totuși, pentru mine e un mister cum de a reușit să se vâre pe sub pielea lui tocmai Victor! — Asta fiindcă numai Victor Îl știe din copilărie! — Ce greu trebuie să-i fie bietului Victor să scrie atâtea scrisori, tocmai el, care nu se Împăca În școală cu scrisul! — Uită-te la profesorul Stan, e ca titirezul În jurul lui! — Dacă te deranjează că profesorul e piua-ntâi, vâră-te-n față tu, prezintă-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
fi gândit rațional, erau slabe speranțele să-i mai Întâlnesc pe cei iubiți, o simplă operație de logicăși aritmetică mi-ar fi spus că, măsurând timpul care s-a scurs de când am plecat, aș fi văzut că nu mai au, bieții, multe șanse de supraviețuire, În viața grea de acolo... Socotiți și voi... Ca să socotim, ar trebui să știm anul când ați plecat, domnule profesor... —...Bună Întrebare, dragul meu! Când am plecat, aveam vârsta voastră, iar acum... Sper să nu descopere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
bani la negru, dacă am nevoie, dar am preferat schimbul oficial, teribil de dezavantajos, numai ca să nu-l târăsc În cine știe ce Încurcături. Pentru că supraveghere trebuie să fi existat, chiar dacă eu nu am simțit-o. Așa că a rămas neplătit geamantanul, iar bietul Victor, cu onestitatea care Îl caracterizează, mă avertizase: „Să știi că pe drum n-are să-ți fie comod. Și gol atârnă greu, darmite când o fi plin! Valiza cu fermoarul rupt o păstrez ca s-o repar. Te așteaptă aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Mi-au adus câteva ceaiuri sălcii, dar mă simțeam atât de sfârșit, că nu am putut Înghiți nimic. Nu mi-ai spus până acum că ai fost bolnav acolo! Nu ți-am spus pentru că mă enervez ori de câte ori Îmi aduc aminte... Bietul Victor atunci și-a arătat tot devotamentul! M-a vegheat În permanență, o asemenea huidumă de om, mergea neauzit, cu pași de pisică! M-am certat cu el să meargă să se odihnească, dar nu a fost chip să Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
mă Îndoiesc”, am adăugat, „că o asemenea intervenție ar putea avea vreo bună urmare! Dar sunt convins că, făcându-ți datoria, vei convinge că meriți a fi avansat. Și eu am trecut În viața mea peste multe momente grele”. Dar bietul Cristian, dar mai ales soția lui au Încercat prin stăruințe, rugăminți și lacrimi să mă convingă - și asemenea momente penibile am trăit cu ei, Încât nici nu mai suport să Îmi amintesc! Capitolul 26 Păcate neispășite Nu se uită la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]