2,907 matches
-
ajuns acasă, primul lucru pe care l-a făcut tata a fost să pună mâna pe telefon. Ce n-am făcut eu în Comunism și-mi pare rău și-acum e că n-am mâncat niciodată Costiță cu Fasole la Borcan. Borcanele alea cu etichete maronii, cam singurul fel de mâncare de găsit la Alimentara, din câte îmi amintesc. Muream de poftă de câte ori le vedeam. Pentru că în spatele blocului nostru erau niște barăci cu muncitori și ăia numai așa ceva mâncau. O mâncare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
acasă, primul lucru pe care l-a făcut tata a fost să pună mâna pe telefon. Ce n-am făcut eu în Comunism și-mi pare rău și-acum e că n-am mâncat niciodată Costiță cu Fasole la Borcan. Borcanele alea cu etichete maronii, cam singurul fel de mâncare de găsit la Alimentara, din câte îmi amintesc. Muream de poftă de câte ori le vedeam. Pentru că în spatele blocului nostru erau niște barăci cu muncitori și ăia numai așa ceva mâncau. O mâncare cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
cumpere, se cotea cum că avem acasă fasole - dar eu de fapt uram fasolea - și costiță - uram costița, chestiile cu grăsime în general, deși, sau tocmai de aia, bunică-meu era măcelar și la noi se mâncau cărnuri la greu - borcanele alea cu etichete căcănii îmi lăsau gura apă - și aceeași poveste mi-o servea mama și când intram în Cofetărie. Când galantarul e plin, Duțu, prăjiturile nu sunt bune. Pentru că, vezi, nu le-a cumpărat nimeni. Când mai sunt, așa
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
El era persoana de legătură, cel care tipărea manifestele! Tata era și el Activist comunist, ilegalist ca și mine! Urbancolia, debutul în proză al lui Dan Sociu Dan Sociu s-a născut în Botoșani, la 20 mai 1978. A publicat: borcane bine legate, bani pentru încă o săptămână (Junimea, 2002Ă, pentru care i s-a decernat în același an Premiul Național pentru Poezie „Mihai Eminescu“ (debută; fratele păduche (Vinea, 2004Ă; cântece eXcesive (Cartea Românească, 2005Ă, pentru care a primit Premiul pentru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
a Caterinei Sima, născută Bloom, fosta soție a lui Sima-Vodă. Dar cu toată lipsa evidentă a nasului, bi-vel-vornicul Drăguțescu era încă totuși ceea ce se numea un boier bine, ba chiar umbla zvonul că de când Vodă îi ținea nasul într-un borcan, nurii săi bărbătești sporiseră îngrijorător într-un Iași dominat de somnolența otomană. în spatele lui venea o femeie mărunțică, numai pielea și osul, aruncând priviri speriate în toate părțile, căci avea și de ce: în cinci ospețe pierduse trei soți, unul mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
zise hangiul - da’ cu cei doi dinți lipsă ce facem? — Mda - făcu Metodiu. într-adevăr, aici e buba: nu te poți prezenta acolo cu mâna goală. N-ai dumneata în toată casa asta doi dinți rămași pe undeva, în vreun borcan, pe vreun stelaj? — N-am păcatele mele - se tângui hangiul - că de fiecare dată când găseam câte-un dinte îl azvârleam în stradă, ca prostu’. Ia stați! - spuse deodată Vasea și se întoarse către unul din cazaci, o matahală de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
rog adu-ne trei gemuri însoțite de apa aferentă. — Gemuri? - exclamă bătrânul Piotr - ați spus gemuri? — Da! - răspunse cu hotărâre doamna. — Păi n-am mai desfăcut un gem de la sediul Vienei! - zise Piotr. Vă dați seama ce-o fi în borcanele alea? — Nu-mi dau seama - spuse doamna - și tocmai de aceea vreau să aflu. Gemul e ca vinul - interveni politicos Metodiu. Cu cât e mai vechi, cu atât e mai tare. — Gemul ca gemul, dar ce mă fac cu apa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
o apuci în cea mai mare viteză la cea mai mare depărtare de el. Părea ceva venit din zorii tenebroși ai umanității, când însuși Domnul, într-o clipă de neatenție, în loc să-l tragă pe om din totuși acceptabila maimuță, încurcase borcanele și-l extrăsese din cine știe ce specie grea la vedere, hohotind prin peșteri. Episodul 173 BOIERUL RADU STOENESCU-BALCÂZU (IIIÎ Hidosul copil crescu. Nu se juca nimeni cu el. Fetițele, găinile, caprele - ființe care fac deliciul copilăriei - îl ocoleau de departe. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de bloc. Alături de școală, în piață, s-au adus garoafe și tineri veseli cumpără buchet după buchet. Pe alei se aud strigătele prelungi ale celor care printr-o salutară inițiativă ajută gospodinele să se debaraseze, economisind timp, de sticlele și borcanele goale prisosind prin debarale. Din bucătăria naratorilor vine un indescriptibil miros de cartofi prăjiți cu salam de primăvară. Secolul al XVII-lea e departe, secolul al XXI-lea e aproape. Pe noptiera naratorilor, ispititoare, te-mbie să le citești două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
grosolani, cizmele de cauciuc, mutându-se, În ritm, pe podea, În fața mașinii de gătit, ori sub masă, când era așezată... Și Încă: „avântul” rotunjit cu care pornea, dintr-un loc În altul, În casă, după un obiect (să zicem: un borcan dintr-un bufet); și Încă: ochii, În acele momente, nu ai capului, ci ai bocancilor, ai cizmelor dansânde, dansatrice. Nu avea importanță, ori puțină dacă, În acel moment auzea muzică la radio - ea avea muzica ei, cea din pauzele muzicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cinci. Pe șosea trec și trec și trec Românii - spre Orhei. Bieții soldăței de la noi, ei sunt foarte cumsecade, nu ca ciolovecii: Îmi dau rânze și maiure de pasăre, din cazan, de la găinile și ale noastre; Îmi dau dulceață din borcanele noastre, mă iau pe genunchi, mă-ntreabă câți ani am și cum mă cheamă, că și ei au, la casele lor, un băiat care-mi seamănă - atât doar că, uneori, Îl cheamă oarecum altfel. Cei mai strașnici bieți-soldăței sunt cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
neașteptat În această a doua Întîlnire a noastră, În care tipul Își anunța șantajul, fără măcar să clipească. Ce tupeu! Nu trebuia să cred tot ce auzeam, dar fiind pus În situația aceasta uluitoare, mă simțeam ca o muscă Într-un borcan cu lipici. Mă gîndisem cînd l-am văzut Întîia dată că am să-i spun tot ce am de spus cînd mi se va ivi prilejul, dar nici nu sperasem ca visul meu să se realizeze atît de repede. Individul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Honex, ce te împiedică să faci ce dorești, adică să evadezi în lumea oamenilor și să te împrietenești cu ei (care nu sunt „Bee-ish“)? Aventura eroului te învață să gândești „albinește“ („thinking Bee“), lăsând morala să se așeze pe fundul borcanului. Lăsați Xanax-ul. Încercați Bee Movie. Interviu îți dă și el același soi de delicii aproape gastronomice. Pasta din care e făcut, o lungă discuție purtată între doar două personaje, nu dă în foc să se ardă, dar nici nu se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
eu un pitic între ei și de nu i-aș privi lungindu-mi gâtul în sus. Într-o încăpere alăturată, o fată cu batic în cap lucrează migăloasă la o vioară; din când în când, înmoaie un șervețel într-un borcan cu apă, ce încă poartă eticheta de „Roșii în bulion“, de la Buftea. Lângă ea, un pian dezmembrat - ah, cât seamănă cu cel folosit de japonezi în Unchiul Vanea, cel dintre-ale cărui clape prăfuite creștea grâul! -, așteptând să fie readus la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
cu brânză de putină și mămăliguță cu lapte încălzit în ceaun. Nu ți-e bine ? Cum o să-i servesc doamnei mâncarea asta țărănească ? Am friptură și fac un pure de cartofi. Gogoșarii sunt foarte gustoși, am deschis chiar azi un borcan. Pot face imediat și niște papanași cu smântână. Ce v-ar place să mâncați, doamna Dora ? La noi aici, la țară, nu prea avem lucruri fine, dar nici n-o să vă dau să mâncați mămăligă... Dora își găsește cu greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
dintr-o pulbere strălucitoare într-o continuă mișcare. Îi era foame și nu avea nimic în frigider dar nimeni n-o forța să se ducă, să alerge pe la alimentare după una sau alta, să aștepte pâinea. Ea își desfăcea un borcan de compot făcut de mama sa, cu siguranță că mai avea câțiva biscuiți, stomacul ei obișnuit cu tratamente severe era foarte puțin pretențios și se mulțumea cu orice primea. Încerca să se înșele, să-și insufle o automulțumire superioară, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
farfuriei de ciorbă. Atunci observă că fetița cea mică are o ușoară deviere a irisului la ochiul drept. O privi pe nevastă-sa, mesteca liniștită. Draga de ea, își zise, iar o să bată culoarele policlinicii, cu fetița de mână, cu borcane de nes în pungă, cu pachete de Kent. Nici nu concepea să se ducă în lumea aceea fără nimic. Sănătatea înainte de toate, dragă, decreta ea ferm. Și el o aproba: Da, sănătatea înainte de toate. Ca și cum sănătatea s-ar putea cumpăra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
mult ghicită. Rememorări dispersate fără nici o legătură una cu alta, toate trecute, ofilite, lipsite de orice pericol, parcă venind de foarte departe... Duminică seara pornea către gară, o însoțea tatăl. Mereu numai el, după multe târguieli trebuia să accepte bagajul, borcane de dulceață, de zacuscă, compot, prăjituri de casă, se jura că ea nu le poate duce, încerca să mai scape de câteva borcane, dar amândoi părinții se împotriveau, se mențineau pe poziție. Lasă, ia-le, dimineața mai ai și tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
seara pornea către gară, o însoțea tatăl. Mereu numai el, după multe târguieli trebuia să accepte bagajul, borcane de dulceață, de zacuscă, compot, prăjituri de casă, se jura că ea nu le poate duce, încerca să mai scape de câteva borcane, dar amândoi părinții se împotriveau, se mențineau pe poziție. Lasă, ia-le, dimineața mai ai și tu ce întinde pe pâine, nu vezi cât ești de slăbuță, te suflă vântul, Carmina. Ea zâmbea și începea să cedeze, în copilărie existase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
depunea pe un pământ străin de unde ea pornea imediat în goană să caute casa părintească, va alerga tot mai speriată, încolo și încoace și toate locurile din jurul ei îi vor fi necunoscute. Urma să ajungă acasă, să așeze în raft borcanele frumos legate. Revenea acasă ca să-și continue veghea, să se joace cu presimțirile sale, să-și închipuie că-i așteaptă în sânge venirea, să-și pregătească trupul, părul, să se evalueze în fața oglinzi, să-și compună mimici și gesturi ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
inimă, din firele de păr. Ca să reușească, trebuia să se umilească, să facă un lucru deosebit care să producă ruptura, să dea semnalul. În ziua când considerase că este pregătită, a venit mama ei, au stat de vorbă, au triat borcanele existente în cămară. Ea a patrulat dintr-o cameră în altă. Timp pierdut. Nu avea răbdare nici să ducă până la capăt o frază. În altă zi a venit Fana, a stat două ore și s-a conversat de una singură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
hoin\rind, apoi fiecare jumătate iar în două, și îl fracționam tot așa până reușeam să-l cuprind în mână. La ora zece închideam televizorul, mă întorceam în cameră și mă culcam. Pe la sfârșitul lunii, Cavaleristul mi-a adus un borcan de ness, cu găuri în capac, cu câteva firicele de iarbă și un pic de apă. În el se afla un licurici. Pentru că era încă lumină, insecta arăta ca un gândăcel de apă negru, dar Cavaleristul a încercat să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
convingă de faptul că era un licurici autentic. Nu aveam nici un motiv să-l contrazic, așa că l-am lăsat în pace. Licuriciul părea cam adormit, dar cu toate acestea făcea parcă eforturi disperate să se cațere pe pereții alunecoși ai borcanului și cădea mereu înapoi. L-am găsit în curte. — În curtea căminului? am întrebat eu, mirat. — Bineînțeles. Știi hotelul de a-al-alături? Acolo se practică lansarea licuricilor pentru oaspeți. Acesta, bietul de el, s-a rătăcit pe la noi, zise Cavaleristul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
în cămin. Steagul fusese coborât și în cantină se vedea lumină. Deoarece nu prea era nimeni prin cămin, mai funcționau doar becurile de pe partea stângă, dar mirosul de mâncare ajungea până la mine. De data aceasta mirosea a tocană. Am luat borcanul și m-am dus pe acoperiș. Nu mai era nici picior de om acolo. Cineva își uitase pe frânghia de rufe o cămașă albă care fâlfâia în bătaia brizei de seară ca o foaie de ceapă. Am urcat pe scara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
străluceau luminile cartierului Shinjuku, în stânga, cele din Ikebukuro. Farurile mașinilor se revărsau în [uvoaie str\lucitoare, iar zumzetul permanent a fost, la un moment dat, dominat de un zgomot ce părea că atârnă asemenea unui nor deasupra orașului. Licuriciul din borcan sclipea palid. Licuricii pe care-i văzusem ultima oară, de mult, sclipeau puternic în întunericul nopții de vară și aceasta era imaginea mea despre licurici. Licuriciul meu era probabil pe punctul de a-și da sufletul. Am scuturat borcanul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]