2,172 matches
-
fiu la discreția bătrânilor pisălogi. Filip reușise să-mi strice ziua. Văzându-mă, Arhivarul a început să-și tot fixeze, încurcat, ochelarii pe nas. I-am spus ce se întâmplase. El dădu înțelegător din cap. Știți cum sunt bătrânii, mă consolă. Pe urmă, pe un ton îndatoritor, mă încredință că nu exista o cameră mai luminoasă, ceea ce mă determină să renunț la cererea mea. Ați văzut stâncile? mă întrebă el ca să încheie discuția. Și mă lămuri că se găseau după un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
fi putut duce să se arunce de pe stânci, la capătul falezei, unde apa era adâncă și făcea vârtejuri amețitoare. Privindu-i, nu mă puteam abține, recunosc, să nu fiu mulțumit că eram tânăr. Așa e omul; caută mereu să se consoleze și să-și dea curaj, cu ochii la defectele altora; e destul să-l vadă pe altul mai nenorocit decât este el însuși ca să spună că, totuși, viața n-a fost ingrată cu sine. Dar nu-i desconsideram pentru bătrânețea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
în ziua respectivă, curat ghinion! sau semn al destinului! i-a căzut sub ochi o frază fatală. Fraza suna astfel: „Dacă n-ai reușit să devii celebru până la douăzeci și opt de ani trebuie să renunți la glorie”. Bietul Dodo s-a consolat să rămână cu femeile. Le-a iubit mai departe și a cântat cu degetele pe carnea lor muzica dulce a dragostei, înăbușindu-și în această plăcere decepțiile pentru gloria pierdută. Până când femeile au luat-o, ca și în cazul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
-i sculptor? Cine a mai pomenit sculptor care să se mulțumească să cioplească pietre funerare?” Eram de aceeași părere, dar nu-mi convenea s-o aud din gura unui individ prost crescut și veninos. Domnul Andrei a încercat să mă consoleze: „N-are rost să vă supărați, domnule sculptor. Pe ăsta nu-l ia moartea, de frică să nu se otrăvească cu el”. Tot Domnul Andrei s-a grăbit să le explice celorlalți că nu era în folosul lor să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
să-și răcorească sângele aprins. Portarul, Aristide, ba chiar și câțiva îngrijitori s-ar fi bucurat de favorurile ei capricioase. Căci a doua zi Moașa se purta cu ei de parcă nu s-ar fi întâmplat nimic. Numai Arhivarul nu se consolase, se pare, să se socotească un ibovnic de ocazie, tolerat pentru o noapte ca în patul Cleopatrei. Făcuse o pasiune pentru Moașa și suporta greu să se vadă înlocuit cu alții. Se învârtea ca un câine credincios în jurul ei, gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
unul dintre acești Fauști, care și-a luat tălpășița de cum a observat urmările contractului, Mefista a rămas cu burta mare. A încercat să se sinucidă, dar n-a avut curaj să înghită somniferele pe care le pregătise. Apoi s-a consolat, n-a mai plâns, a născut o fetiță, Ana, pe care a început s-o iubească nebunește. Pe la vreo opt ani însă, când Ana se juca cu mingea pe stradă, s-a apropiat de ea un măcelar, un maniac care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
umplu nările cu miros de busuioc. Cu câteva zile în urmă, mă rugase din nou să-l ajut, să-i se dea medicamente. Îi făgăduisem că voi vorbi cu Dinu, dar uitasem. Nu trebuie să-ți faci imputări, m-a consolat Dinu. Tot ar fi murit. Era în ultima fază. Și tot în noaptea aceea murise, în colivia lui, Prințul. Filip era convins că Tuberculosul purta vina. Dar cum, dacă Tuberculosul murise în aceeași noapte? Foarte bine, tocmai de aceea, explica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Și degeaba, de-gea-ba își închipuie el că scapă. Se crede deștept? O să vadă pe dracu!” Nici pe Laura n-o ierta canalia: „Pe noi ne repede, face pe sfânta, în timp ce se culcă cu el, târfa!” „Toate sunt târfe, domnule”, îl consolase Dominic. „Ce vrei, Daniel, a încercat Dinu, la rândul său, să mă consoleze pe mine în aproape fiecare bărbat se ascunde un porc gata să scoată râtul”. Filip povestea și el că nu-l ajutasem să obțină colivia canarului. „Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
pe dracu!” Nici pe Laura n-o ierta canalia: „Pe noi ne repede, face pe sfânta, în timp ce se culcă cu el, târfa!” „Toate sunt târfe, domnule”, îl consolase Dominic. „Ce vrei, Daniel, a încercat Dinu, la rândul său, să mă consoleze pe mine în aproape fiecare bărbat se ascunde un porc gata să scoată râtul”. Filip povestea și el că nu-l ajutasem să obțină colivia canarului. „Și l-am rugat în genunchi, fraților. I-am zis: «Domnule scluptor, eu fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
realitate? Nu, domnule Daniel. Să-ți intre bine în cap că n-ai fost nici o clipă altceva decât un simplu cioplitot de cruci! În zadar, vrei să te minți. În zadar, vrei să-i minți pe alții. Trebuie să te consolezi cu acest adevăr, nu-ți mai da aere, nu te mai învârti ca un păun, ferește-te de ridicol, domnule Daniel. Laura semăna într-un fel cu tata. Vroia să mă vâre din nou în cușca mediocrității mele, să mătur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
bolborosindu-i ceva la ureche, ca un descântec. Când a terminat, s-a întors în sfârșit spre mine: „Bine, dragă, că i-ați făcut de petrecanie lui Dinu ăla”. „Cum adică «i-ați?»” m-am revoltat eu. Sonia m-a consolat, strângând cățelul la piept: „Lasă, dragă, nu trebuie să regreți. Se poate, dragă, să regreți ceva atât de interesant?” Și dispăru în bălării. Am revenit să-i caut pe Mopsul, pe Călugărul și pe Nelson. Nu mai erau nici ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
spre câte un alt oraș. — Dar probabil ai văzut gravuri după el. E cu un tânăr, rezemat de un copac, Într-o pădure cu aspect de toamnă, și cu iubita lui, care Îl ține de mână și Încearcă să-l consoleze. Tânărul ar trebui să aibă În jur de treizeci de ani, dar e Îmbătrânit prematur. E cărunt și Împovărat de griji și frustrări, iar expresia de pe fața lui e una de deznădejde. Se vede că logodna prelungită Îl ucide. Exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
presiunilor exercitate de teatru, care Îi ocupa atât de mult timp, Încât avea nevoie de sabaturi pentru corespondență și alte Îndatoriri restante. El și Kiki continuau să se vadă regulat În societatea londoneză și, Între timp, să schimbe scrisori - se consolară reciproc și Îndelung pentru moartea lui Lowell departe, pe malul celălalt al Atlanticului, În august -, dar Henry se simțea vinovat, știind că Îl neglijase puțin În a doua jumătate a anului. Sentimentul de vinovăție se născuse din ușurarea tainică resimțită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
fiecare repetiție, până la premieră. Lucrurile tot prost ar fi mers, dacă el și actorii nu mai credeau În reușită. Știu, pentru că am trecut eu Însămi printr-o asemenea oroare. Se cutremură expresiv. — Nu știu de ce, dar gândul ăsta nu mă consolează prea mult, spuse Henry. Experiența de miercurea trecută a fost atât de dureroasă, că șterge orice oroare ipotetică. — Poate conducerea altui teatru se va arăta interesată, Îi sugeră dra Robins. Nu, nu, am terminat cu piesa asta. Daly mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
respirației următoare... La ora șase expiră de trei ori la intervale mari, parcă oftând, ultima dată aproape imperceptivil, și Își dă sufletul În liniște. Doctorul Des Voeux Îi controlează pulsul și Îl declară mort. Alice și fiica ei se Îmbrățișează, consolându-se una pe alta. Harry se duce la bucătărie, să le comunice servitorilor. Minnie izbucnește În lacrimi, acoperindu-și fața cu șorțul, Joan Anderson Își șterge și ochiul bun, și pe cel care lăcrimează cronic; Burgess pălește violent, Își drege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
la bloc. Atunci fu atâta durere în mine, încât mă încuiai la mine în cameră și nu vrui cu nici un chip să mai vorbesc, cu nimeni. Nu-mi păsa că poate el căutase în Amèlie un mijloc de a se consola, nu-mi păsa de nimic. Iar când Angi adormi la ușa mea, rugându-mă o zi întreagă să ies, ieșii. Trebuie să alegi între mine și Amélie. Și nici așa nu cred că te voi putea ierta că te-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Eram calmă. Atât de calmă încât începui să plutesc de ușurare. Am avut dintotdeauna această capacitate de a mă autosugestiona, de a-mi imagina lucruri. Însă acum, fără a exagera, devin serioasă, tăioasă. Clădirea îmi era familiară. Chestia asta mă consolă. Deși, când intrai în ea, tresării. Pentru că însemnă ceva pentru mine. Însă mă controlai și mă concentrai. Bătui la ușă. Intră. Bună, îi zâmbesc. Dacă până acum l-am văzut la costum, acum e într-o ținută casual, care îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
și cum să pună mâna pe ce vrea acum. Nu contează ce trebuie să facă. El face ce face pentru că poate. Și iubitul meu nu m-a lăsat niciodată nici el singură, însă libertatea pe care o simt nu mă consolează. El îmi dă libertatea, el prin a mă aștepta, a nu mă forța. Însă m-a închis într-un turn ferecat. Iubitul meu mă poartă printre nori, prin timp, prin viață. Lui soarta i-a fost prielnică. Celuilalt potrivnică. Situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
din povestirea ta lipsește ceva. În vagonul acela nu erau și femei? - Este chiar direcția către care m-am și răsucit să privesc... Imediat ce m-am săturat de zugrav și de scară... Răsucire acompaniată cu înjurături. Am pornit să le consolez pe foarte viitoarele mame, câte se nimeriseră singure prin apropiere. Se nimerise numai una. Mirela. Cu care am schimbat impresii, numere de telefon. Și, întrucît în vagon tocmai se stinsese lumina. Dar nu... Voi sînteți niște porci. N-o să mă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
mamei ei să i-o pună, pentru că de fiecare dată când o auzea se simțea mult prea presată. Și totuși, iată că bărbatul ăsta, pe care nu îl „cunoștea“ decât de cinci minute, o întreba același lucru. Alison s-a consolat cu gândul că întrebarea fusese pusă doar din politețe și că nu avea valoarea de interogatoriu pe care o căpăta atunci când părăsea buzele mamei ei. Da, sper să am și eu copii. Dar n-am decât treizeci și patru de ani, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
copiii râd în hohote, în vreme ce fosta soție se uită la ei și zâmbește cu bunăvoință. Pe naiba! a exclamat cu voce tare Fiona, zâmbindu-i Jessicăi care se juca pe podea cu un mini-pian. E doar o aparență, s-a consolat femeia. Când închid ușa, toți se ceartă între ei și stau bosumflați. Exact ca noi, ceilalți. Iubește-ți dușmanul... asta o să-l scoată din mințitc "Iubește‑Ți dușmanul... asta o să‑l scoată din minți" O zi frumoasă și însorită, restaurantul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
înapoi. Dragul meu, sigur că băiatul întreabă de tine. Dar asta se poate întâmpla oricând, iar tu nu poți să-i stai la dispoziție în fiecare secundă a zilei. Dacă maică-sa ar fi mai puțin isterică, atunci l-ar consola singură și i-ar spune c-o să te vadă atunci când te întorci din călătoria de afaceri. Luca a început să se îmbrace, trăgându-și pe el un tricou și o pereche de pantaloni largi. Apoi s-a aplecat ca să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
de diversitate la locul de muncă, secțiunea dedicată grașilor. Distanța parcursă din hol până În sală i-a tăiat respirația; numai când te uiți la ea, Îți pui Întrebarea: care o fi nefericirea ei de Îi trebuie atâta mâncare ca să se consoleze? Face prezentările, purtându-ne de-a lungul celor optsprezece fețe care stau În jurul mesei. O aud pe Momo refuzând ceva de băut. Bravo, așa te vreau. —Și, nu În ultimul rând, distinsul nostru coleg de la Fundația Salinger. Domnul Abelhammer face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
-i spui. —Anka locuiește cu noi de patru ani. L-a adus pe Felix la spital În ziua În care s-a născut Ruby. E un membru al familiei. —Membrii familiei nu-ți fură de obicei lucruri și apoi te consolează. Sunt șocată de tonul plat al vocii prietenei mele: nu mai are nici o urmă de tărie bătăioasă. M-am gândit la asta, Kate. Felix e destul de stresat de faptul că eu sunt tot timpul plecată. Eczema i s-a Înrăutățit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Nu ți s-a părut puțin ciudat? — Asta a fost trei sau patru ore mai tîrziu, cînd a ajuns poliția la club. Se poate să-i fi fost pusă În apartament, cine știe? (Mă bătu pe umăr, de parcă ar fi consolat un membru dezamăgit al consorțiului Lloyd.) Uite, Charles, acordă-ți niște timp să digeri toate astea. Vorbește cu cîți oameni vrei - toți o să-ți spună aceeași poveste, așa Îngrozitoare cum e. Nimeni nu crede că Frank e de vină, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]