2,337 matches
-
ulterior că opinia exprimată de ei s-a dovedit a fi falsă și nu au avut dreptate, atunci măcar să salveze aparențele și să lase impresia că lucrurile stau invers. Interesul pentru adevăr - care trebuie să fi fost singura motivație în enunțarea unei propoziții presupuse a fi adevărată - cedează acum cu totul în fața vanității: ceea ce e adevărat trebuie să pară fals, iar ceea ce e fals trebuie să pară adevărat." (pp. 24-25) Fragmentul e încîntător. Ce altă mostră de descriere fățișă a naturii
Ticăloasa fire by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8928_a_10253]
-
în fine să gustăm o viață bogată și fericită." (Georgeta Blendea Zamfir). Metoda s-ar putea numi, mai plastic, "Tanța și Costel", ca pitoreștile personaje ale lui Ion Băieșu, care, din dorința de a părea cultivate, combină neinspirat registrele stilistice. ENUNȚAREA EMFATICĂ A UNOR ADEVĂRURI BANALE. Funcționează în toate genurile literare, dar cu precădere în aforistică: Nimic nu se ia în mormânt! Goi-pușcă am venit și cam tot așa o să plecăm!"; "De ce oare, de dimineața până seara, ne-om fi zbuciumând
Cum te poți rata ca scriitor by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/7389_a_8714]
-
Ce sens mai are considerarea separată a primului volum? Baremul recomandă trei situații: punctaj maxim (4 puncte) pentru prezentări integrale, corecte și ilustrate prin text, 2 puncte pentru prezentări parțiale, nesprijinite de text și 1 punct pentru "simpla menționare" ori "enunțare", fără nimic altceva. Ba chiar și dacă apar, cum am mai spus, greșeli de ortografie și de punctuație (nu una, poate din grabă, emoție), ci 3, 4 sau 5 (!), elevul ia liniștit punctul, îl capitalizează lîngă altele tot așa obținute
Bacovia la bacalaureat by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/16009_a_17334]
-
tip uriaș, se putea vorbi și despre el"; Nici vorbă, Marx a fost un mare om"; "strigătele lor, trăiască Stalin, trăiască tovarășa Ana ețetera, nu-mi plăcuseră deloc, nu pentru că aveam ceva contra lui Stalin și a altora, ci pentru că"... Enunțarea e scuzată prin explicații și garanții de inocență: după un discurs mai îndrăzneț al personajului, apare precizarea care să-l disculpe: Se vedea că nici el nu credea în propria-i viziune neagră pe care i-o inspirase reacționarismul maurrasian
Enunțare și asumare by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/15590_a_16915]
-
strategiile textuale ale supunerii la cenzură relevate de N. Mecu în analiza versiunilor Bietului Ioanide, v. România literară, nr. 1 a.c.). S-ar putea dovedi astfel acceptarea de către literatură a unui principiu nemărturisit al limbajului politic al vremii: importantă e enunțarea, nu asumarea. Cuvintele sînt periculoase sau avantajoase prin prezența lor, sinceritatea sau verosimilitatea actului rostirii fiind neesențială. Personajelor li se atribuie anticipări profetice "corecte" ale istoriei - ca în monologul relatat al lui Gheorghiu-Dej, care se referă și la canalul Dunăre-Marea
Enunțare și asumare by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/15590_a_16915]
-
și nu lumea - apare în urma scoaterii la vedere, la lumină a texturii. Lumea, dimpotrivă, își relevă inconsistența. Un motiv în plus să denunțăm situarea lui Caragiale în zona realismului. Pentru realiști, felul cum e spus ceva, actul în sine al enunțării contează mai puțin sau chiar deloc. Enunțarea pare să fie o consecință naturală a lumii. Or, la Caragiale, actul spunerii e esențial. Cititorul e obligat să vadă textul, nu lumea, nu realitatea”. Am citat amplu din Mircea A. Diaconu, simțindu
Cheia textuală by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4324_a_5649]
-
vedere, la lumină a texturii. Lumea, dimpotrivă, își relevă inconsistența. Un motiv în plus să denunțăm situarea lui Caragiale în zona realismului. Pentru realiști, felul cum e spus ceva, actul în sine al enunțării contează mai puțin sau chiar deloc. Enunțarea pare să fie o consecință naturală a lumii. Or, la Caragiale, actul spunerii e esențial. Cititorul e obligat să vadă textul, nu lumea, nu realitatea”. Am citat amplu din Mircea A. Diaconu, simțindu-mă obligat să o fac. Susținerile sale
Cheia textuală by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4324_a_5649]
-
și extrinseci, având legătură cu textul literar și cu autorul lui, mitanalistul este chemat să recunoască țesătura mitică a textului și să enunțe această recunoaștere ca ipoteză (falsificabilă) de lucru, ceea ce revine, dată fiind situația complexă a povestirii literare, la enunțarea concomitentă a mai multor ipoteze" (pp. 94-95). Abordarea teoretică este dublată de un amplu și ambițios demers practic ce face încă o dată dovada erudiției autorului, vizate fiind în special texte ale unor scriitori romantici sau care se folosesc în mod
Fantasmele textului literar by Dana Pîrvan-Jenaru () [Corola-journal/Journalistic/9583_a_10908]
-
reală: "Dumnealui a considerat prea mult acel vot de blam împotriva sa și s-a luat automat că are cineva ceva cu elť, ne-a declarat O.D." (Evenimentul, 19.01.2001). Dacă abuzul conversațional de automat ca adverb al enunțării și ca marcă discursivă (cu valoarea "sigur", "normal") e nerecomandabil, folosirea sa cu sensul "inevitabil" ("devine automat adevărat", "înseamnă automat că ai dreptate") este curentă și ar trebui înregistrată ca atare în dicționare.
"Automat..." by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/9256_a_10581]
-
unei organizări statale (de fapt, orice formă de ordine îi incomodează pe țiganii lui Budai-Deleanu), după dorința de-a se scurta, administrativ, drumul până la Spăteni, suntem întrucâtva lămuriți. Și amuzați. Mai mult, povestea despre Arghir e întreruptă în chiar momentul enunțării unei noi, intrinseci, reguli: "Ť...Deacă legii șsubl. meaț mele nu te vei supune/ Care eu acuș' de-amărunt ț'oi spune...ť// Tocma când fărșea ceste cuvinte,/ Copila cu fața coperită/ Ce-l făcuse de jele să cânte/ Doară
Patimile cititorului-model - note despre topografia Țiganiadei by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/11791_a_13116]
-
bancherii care fac să dispară miliarde nu deranjează pe nimeni. Șeful statului a ținut să sublinieze că România nu-i blamează pe jurnaliștii care semnalează problemele provocate de romi, ci faptul că nu se oferă o rezolvare. Ne deranjează numai enunțarea problemei, nu și rezolvarea problemei. România a avut o politică de integrare și are o politică de integrare a minorității rome destul de puternică. Ceea ce vedeți dumneavoastră în general în Europa este expresia părții de eșec de integrare a populației rome
Băsescu îi atacă pe bancheri: Romii care cerșesc deranjează. Un bancher care face să dispară 10 miliarde de euro nu deranjează pe nimeni by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/32721_a_34046]
-
natură (inclusiv femei, aici exemplul amorezatului Rică Venturiano nu mai este valabil), de sfidarea regulilor de comportament recunoscute de societate și, în general, a tot ce este omenesc. Trăsăturile specifice dandy-ilor sînt însă infinit mai multe și simpla lor enunțare (în ordine alfabetică) de către Adriana Babeți poate produce senzații de vertij: "abstracție vie, angelism, aristocrație (un fel de), artă, artificiu, asceză, asociație, atitudine, castă, ceremonial, cod, corporație, cult de sine însuși, demonism, doctrină, eroism, estetică, etică, experiență, fenomen istoric, figură
Cavalerii dreptului la diferență by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12731_a_14056]
-
feminin din Balsam de Canada, romanul aflat în arhiva familiei Roth. Redactat în anul 1971, manuscrisul a fost oferit Editurii Albatros, unde prozatorul publicase mai multe romane cu temă istorică, pentru tineret. în climatul creat în vara aceluiași an de enunțarea ,tezelor din iunie" de către N. Ceaușescu, volumul a fost refuzat de cenzură. în anul 1975, Grigore Băjenaru a recitit dactilograma, a corectat-o, a suprimat pasajele redundante și a imprimat textului o formă definitivă. Această variantă este oferită acum cititorului
Un roman de Grigore Băjenaru by Ion Bălu () [Corola-journal/Journalistic/10989_a_12314]
-
tăcută a inimii miresei începe să vorbească: „după aceasta, mireasa vorbește într-un mod iubitor către fiicele Ierusalimului”<footnote In Canticum canticorum, VI, GNO, 183.10-11. footnote>. Totuși, este important să observăm natura acestei vorbiri; nu este caracterizată de o enunțare catafatică a atributelor divine. De fapt, Sfântul Grigorie nu ne prezintă exact cuvintele miresei; ci mai curând, atrage atenția asupra efectului acestui discurs asupra însoțitoarelor fecioare. În omilia întâi asupra Cântării Cântărilor, Preaiubitul Discipol își asumă o postură diferită, dar
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/177_a_426]
-
o constituie polemicele directe, reacțiile la diverse puncte de vedere apărute în presa culturală din țară și străinătate. Se poate vorbi și despre o tehnică standard, marca Nicolae Manolescu, de construcție a acestui tip de articole. Editorialele încep, invariabil, cu enunțarea abruptă a motivului care a determinat în săptămîna respectivă scrierea unui anumit text. Pretextul poate fi un articol de ziar („Un număr din «Dilema» a stîrnit polemica în jurul lui Eminescu”), lectura unei cărți recent apărute („Dubla problemă a interesantei cărți
Temele vremii noastre by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13184_a_14509]
-
se fac salturi temporale care cer reconstruirea perioadelor lipsă și a evoluției evenimentelor neprinse în cadru, povestirile complicându-se astfel de la sine. Sintaxa este una repetitivă, posacă și cadențată, iar tonul voit naiv, cvasi-absurd, conferă frazelor un anume dramatism al enunțării, deși, uneori, am avut o senzație de disconfort stilistic. Iată un astfel de fragment: „Beniamin Cant l-a ascultat pe Ackerman. Beniamin Cant s-a ridicat cu greutate de pe scaunul vopsit în verde, din cârciuma lui Ackerman. Beniamin Cant s-
Medio-Monte se întoarce by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12946_a_14271]
-
generalități moarte, ar fi nevoie să vorbim mult și pe îndelete, nu să alocăm temei un punct printre altele într-un interviu, prin forța lucrurilor, de dimensiuni modice. De aceea, mă voi rezuma la o schiță a unei schițe, la enunțarea cîtorva principii și puncte de vedere, referindu-mă doar la învățămîntul superior, pe care-l cunosc mai bine. Și asta nu doar fiindcă meseria mea de-o viață e de cadru didactic, ci și pentru că - așa cum știți - am fost angajat
Paul Cornea - "Cu cît anii trec, cu atît resimt mai puternic atracția literaturii" by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10541_a_11866]
-
o conexiune reală; să se asigure distincția clară dintre reconstituirea faptului cu ajutorul altor persoane și imaginile și/sau sunetul înregistrate la evenimentul real; în cazul prezentării de materiale audiovizuale provenind din surse externe redacției, să se precizeze acest lucru; în enunțarea unor ipoteze sau a unor relații de cauzalitate privind producerea unor eventuale catastrofe, să se solicite și un punct de vedere al unei persoane cu competență în domeniu; sondajele de opinie prezentate trebuie să fie însoțite de următoarele informații: denumirea
Agenda2004-34-04-dialog () [Corola-journal/Journalistic/282783_a_284112]
-
cărții se identifică o voce auctorială, diferită de cea a naratorului-personaj Candid. Dacă distincția dintre autor și narator indică ficționalitatea unui text, narațiunea subiectivă, homodiegetică și focalizarea internă fixă asupra naratorului-personaj principal relevă însă implicarea accentuată a autorului în actul enunțării, interferarea elementelor factuale cu cele ficționale sporind complexitatea și forța persuasivă a textului. Adio, Europa! este, în primul rând, un roman politic profund analitic, eseistic (asemănător în acest sens cu scrierile lui Al. Ivasiuc sau Augustin Buzura) în care se
"La condition roumaine" by Antonio Patraș () [Corola-journal/Journalistic/16470_a_17795]
-
se întețește din vreme în vreme; după zburdaticii bașchiri vin 16 versuri avocățești ("amorul sfânt de țară", "un dor de libertate" etc.). Pe neașteptate, un distih: "Câți au format grozavul șir,/ Pohodul na Sibir!" - se salvează din platitudine prin simplă enunțare. Apoi platul marș este reluat. Curios este gestul unui comandant, care încrustează numărul celor căzuți de la ultima etapă pe biciul său, cu gestul unui cioban mioritic: Un comandant, aprig călău, I-adună ca pe-o turmă Și-nseamnă chiar pe
Pasteluri de iarnă by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/12001_a_13326]
-
doctoral prin Benjamin Franklin, Henry Adams și Michel Leiris, nu epuizează subiectul și nu îi dă criticului criteriul unic de analiză și evaluare. Problematica subiectului va interesa și critica de poezie, fiindcă poezia însăși face din eu un actant al enunțării și un obiect al enunțului. E premisa de la care pornește Poezia vie, un volum nou în care Dan Cristea reunește cele două "specializări" mai vechi: cea de cronicar al actualității literare și cea de critic sortând și interpretând literatura printr-
Eul care tot scrie by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8575_a_9900]
-
drept, începând cu aparența difuză și sfârșind cu structurarea coerentă. Dar, departe de a se opri aici, Caius Dobrescu vrea cu tot dinadinsul să argumenteze o metaforă. Ceea ce nu-i iese atât bine cum i-ar fi ieșit simpla ei enunțare. Tot foarte interesant e și eseul lui Ștefan Borbély, Percepții ale orașului funest în Antichitatea greacă. Cinicii (de felul lui Diogene sau, aș adăuga eu, Timon) sau pur și simplu marginalii (ca Euripide) oferă, prin criticismul lor constant, reversul medaliei
Atlas de comparatistică urbană by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6966_a_8291]
-
sunt „mentorii” mei. Pe plan intelectual, datorez mult pionierilor care au deschis în Franța calea studiilor despre autobiografie, Georges Gusdorf și Jean Starobinski. Cu toate acestea, meditația mea asupra angajamentului biografic și asupra efectelor sale datorează mult mai ales lingvisticii enunțării și poeticii. În toamna anului 1972, am scris Pactul autobiografic, citind, pe de o parte, Probleme de lingvistică generală de Émile Benveniste, pe de altă parte Figuri III de Gérard Genette, carte care tocmai apăruse și care a fost „Biblia
Philippe Lejeune: „Neliniștea pe care cititorul o încearcă față de istoria sa personală...“ by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/4441_a_5766]
-
sa Foaea de storiă română (1859), Hasdeu declara că știe perfect: elina, latina, toate limbile și dialectele slave (sic!), precum și franceza, engleza, spaniola, italiana și germana. Asta la 21 de ani! Viitorul scriitor înțelesese imediat că, în mediul intelectual românesc, enunțarea unei enormități stîrnește mai degrabă perplexitate admirativă decît dorință de a verifica exactitatea afirmației. înzestrat evident cu un neobișnuit talent poliglosic (fortificat de varietatea mediilor lingvistice prin care trecuse), Hasdeu ștergea - dintr-o singură mișcare grațioasă - frontiera dintre cunoașterea aproximativă
Poliglotul literat by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7668_a_8993]
-
recunoașterii viziunii subiectului. Pentru descifrarea palimpsestului quijotesc, Ivanovici adopta o "scară cuaternara" și, urcând pe ea, ajunge la o schemă nu ușor de aplicat la Don Quijote: ciudatul-pur; fantasticul-ciudat; fantasticul-miraculos și miraculosul-pur. Ca urmare, inscripțiile se stratifica ierarhic. Deosebirea structuralista între enunțare și enunțat complică mai mult lucrurile, iar mișcarea de proliferare vertiginoasa pe care o declanșează Ivanovici se termină (momentan, căci comunicarea e doar o schiță ce urmează a fi dezvoltată și exemplificata ulterior) cu două întrebări referitoare la autorul și
Noi concepte-cheie în interpretarea lui Don Quijote by Paul Alexandru Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/17615_a_18940]